Friday, July 10, 2015

"ေဒၚေရႊ "

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေပ့ါပါးေအးစက္ တဲ့ လူပ်ိဳစစ္စစ္ အခ်ိန္မ်ားကို မသိလိုက္ မသိဖာသာဘဲ ၿဖတ္သန္း စီးဆငး္လာခဲ့ပါတယ္..။

ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြ ၿပီးေတာ့ အေတာင္ေညာင္းငွက္လို ခဏနားခိုရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ့လာမိေတာ့ ဖို၊မ ဆက္ဆံေရးအေပၚ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုိးစင္းတဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ားက ၿပန္႔ၾကဲ လာမိပါေတာ့တယ္..။

ဒီအခ်ိန္မွာ လူတကိုယ္လုံးပူေလာင္ ေၿခာက္ကပ္သြားေစ ေလာက္တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳးေတြကို ခံစား တတ္လာသလို ၊ အိမ္မွာ အဝတ္လာေလွ်ာ္တတ္တဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ေဒၚေရႊ ရဲ႕ အဝတ္ေလွ်ာ္စဥ္လန္ထားတဲ့ ေပါင္သား ၿဖဴၿဖဴ ၾကီးေတြကို တိတ္တခိုး အိပ္မက္ မက္မိ လာပါေတာ့တယ္..။

မိန္းမ ကိစၥ (ဖိုမ ကိစၥ) နဲ႕ ပတ္သက္လွ်င္ ေဒၚေရႊဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ဦး ဆိုတာ ေခါင္းငံု႔ ဝင္ခံရမွာပါဘဲ..။ ေဒၚေရႊအမ်ိဳးသားက မေအာင္ၿမင္ေသးတဲ့ ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္ သမားပါ..။ တစ္လမွာ ေလးငါးဆယ္ရက္သာ ခ်စ္ေသာ မိန္းမနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္အတူ ေနနိုင္ ရွာသူပါ..။သူတို႔အိမ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မွုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နဲ႕ ရွင္သန္ေနတာမို႕ ေဒၚေရႊဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို အိမ္ဦး ၾကမ္းၿပင္လို ဝင္ထြက္သြားလာေနခဲ့ပါတယ္..။ ေဒၚေရႊဟာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ အရြယ္ သြားနည္းနည္းေခါ သလိုရွိ ေပမယ့္ ရုပ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ မဟုတ္၊ မ်က္လုံးအိမ္က က်ယ္ေပမယ့္ မ်က္ေက်ာ ေသသလိုမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ႏွုတ္ခမ္းထူထူ သာမာန္ႏွာေခါင္း ရွိၿပီး မ်က္ခုံးကေတာ့ ေယာက္်ားမ်က္ခုံးေမႊးလုိကို ထူပါတယ္။ ဆံပင္ ဂုတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီး ဆံပင္ကို အၿမဲစည္းထား၊ ညွပ္ထားတတ္ပါတယ္။ အသားကေတာ့ တရုတ္မလို ကို ၿဖဴပါတယ္။ ခႏၱာကိုယ္က ခပ္ဖိုင့္ဖုိင့္ ရွိပါတယ္။ ခါးေနရာက မဆိုစေလာက္ကေလး က်င္သြားၿပီး တင္ေတြ၊ နို႕ေတြကေတာ့ အလြန္ကို ထြားပါတယ္။ ေဒၚေရႊဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က လြဲလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အၿငိမ္မေနတတ္ဘဲ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္ေနတတ္ပါတယ္။

မထင္မွတ္ဘဲနဲ႕ ေဒၚေရႊ႕ကို စိတ္ဝင္စားသြားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ အရင္လို(အထူးသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က) ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။ ဒါကို ေဒၚေရႊက ကၽြန္ေတာ္အေမကို "အစ္မ အနီေကာင္က ကၽြန္မ ကိုအရင္လိုမေခၚေတာ့ဘူး၊ လူပ်ိဳၿဖစ္လာလို႔ထင္တယ္" ဆိုၿပီးသြားတိုင္ပါေသးတယ္။ သူတို႔အိမ္မွာ ေရအခက္အခဲရွိတဲ့ ေဒၚေရႊတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္အၿပင္မွာ ရွိတဲ့ ေရတိုင္ကီေတြ မွာ ေရခ်ိဳးအဝတ္ေလွ်ာ္ လုပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တအိမ္သားလုံး အဝတ္ေတြကိုပါ ဖြတ္ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္ ေပးတတ္ပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ဟာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ၊ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက အေပၚထပ္မွာရွိၿပီး တစ္အိ္မ္လုံး မွန္တံခါးေတြ တပ္ထားပါတယ္.။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ညပိုင္း စာဖတ္ၿပီး အိပ္တာေနာက္က်လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနၿမင့္တဲ့အထိ (၁၀ နာရီ)ေလာက္ထိ အိပ္ေနမိပါတယ္.။အိပ္ေနရင္းက ေဒၚေရႊနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ဆူဆူညံညံအသံမ်ားေၾကာင့္ နိုးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ သြားၿပီး ကေလးေတြကို ေအာ္ဖို႔ ၿပတင္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ ေရခ်ိဳးတဲ့ ေရတိုင္ကီေရွ႕မွ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္လုံးတီးေလးေတြ နဲ႕ အေမဆပ္ၿပာတိုက္လို႔ မ်က္စိ စပ္တာကို ေအာ္ဟစ္ရင္း ေရေတာင္းေနၾကပါတယ္.။ ေဒၚေရႊက"
ေဟ့ေကာင္ေတြ ေရေတြ ဗုန္းေဗာလေအာ မလုပ္နဲ႕" လို႔ ၿပန္ေအာ္ရင္း ဆပ္ၿပာတိုက္ေပးေနပါတယ္.။ ဒီၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသမ်ား ငုပ္လွ်ိဳးသြားၿပီး ဘာရယ္ မဟုတ္ဆက္ၾကည့္ေနၿဖစ္ပါတယ္.။ ဒီအခ်ိန္မွာ အငယ္ေကာင္က ေဒၚေရႊ ထမီကို ဆြဲၿပီး ေရေတာင္းတာမွာ ထမီေလွ်ာက်ၿပီး....ၾကီးမားထြားၾကိဳင္းၿပီး ၿဖဴေဖြးေနတဲ့ ေဒၚေရႊရဲ႕ နို႕ၾကိး တစ္ဝက္နီးပါးကို ကၽြန္ေတာ္ၿမင္လိုက္ရပါတယ္..။ ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ဆူၿပီး ေၿခေတြလက္ေတြေအး၊ အာေခါင္ေတြေၿခာက္ၿပီး ကတုန္ကယင္နဲ႕ ရွက္သြားသလိုလို ၿဖစ္မိတာနဲ႕ ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္လိုက္မိပါတယ္.။

သုိ႔ေသာ္ ခဏ အၾကာမွာပဲ မ်က္စိထဲမွာ တဝဲလည္လည္ ၿဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေရႊ နို႕ၿဖဴၿဖဴ ၾကီးကို ထပ္မံေတြ႔ၿမင္လိုစိတ္ေတြ နဲ႕ ကေယာင္ေၿခာက္ၿခားၿဖစ္ၿပီး အနီေကာင္ တစ္ေယာက္ ၿပတင္းေပါက္နားကို တုန္ယင္ေသာေၿခလွမ္းမ်ားနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္မိၿပန္ပါတယ္။စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္မ်ား ငါေခ်ာင္းေနတာၿမင္သြားရင္ အရွက္ကြဲရခ်ည့္ရဲ႕ ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေတြ ထူပူၿပီး အာေခါင္ေတြ ေၿခာက္ကပ္ေနပါတယ္။ ရွက္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္ ၊စိုးရိမ္စိတ္မ်ားသည္ ေဒၚေရႊရဲ႕ ၿဖူၿဖဴေဖြးေဖြး ရင္ႏွစ္မႊာ စြဲအားေအာက္မွာ မရွုမလွ က်ရွုံးၿခင္းမက က်ဆုံးၿပီး ၿပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ေဒၚေရႊရဲ႕ ေရခ်ိဳုးပုံမ်ားကို တိတ္တခိုးၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေရႊသည္ အလုပ္မွန္သမွ်ကို အားရပါးရ လုပ္တတ္သူၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေရခ်ိဳးရာမွာလည္း အားရပါးရ လွ်င္လွ်င္ၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးတတ္ပါသည္။ ေရမ်ားကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ထမီရင္လ်ားထားေသာ ၿဖဴေဖြး လုံးအယ္ ေနေသာ ပခုံးႏွစ္ဘက္ ထက္သို႔ ေလာင္းခ်ပါသည္။ ေရေလးငါးခြက္ေလာင္းၿပီးလွ်င္ ထမီရင္လ်ားသည္ အနည္းငယ္ေအာက္သို႔ေလ်ာက် လာတတ္ၿပီး အိပ္မက္ထဲထိ စိုးမိုးတတ္သည့္ ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ ႏို႕ႏွစ္လုံး၏ အေပၚပိုင္းတစ္ဝက္နီးပါး ၿမင္ေတြ႔ရတတ္သည္။ တခါတရံ ေရစိုထမီကို ၿဖန္႔ဝတ္တတ္သလို အခါေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဝအနီးမွ ထမီကို လက္နဲ႕ ဆြဲတင္တတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္အခုန္ရဆုံး အခ်ိန္က ေရစိုထမီ ကို လဲလွဲေသာ အခ်ိန္နဲ႕ ဆပ္ၿပာတိုက္ေသာ အခ်ိန္ပါ.။ ဆပ္ၿပာတိုက္လွ်င္ နို႕ႏွစ္လုံးကို ထမီေအာက္ထိ နွိုက္တိုက္ပါသည္။ ငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး အဖုတ္ကုိ လက္ႏွုိက္ တိုက္တတ္သလို ေၿခဆင္းထိုင္ၿပီး ေပါင္အထိ ထမီလွန္ကာ ဆပ္ၿပာတုိက္ပါသည္။ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာကို စိတ္ဝင္စားလာသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ကၽြန္ေတာ့္ အေနအထိုင္မ်ား၊ အခ်ိန္အသုံးၿပဳမွု မ်ားသည္လည္း စိတ္ဝင္စားရာကို အားေပးလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ နံရံကပ္ ၿပကၡဒိန္တစ္ခု ဝယ္ၿဖစ္သည္။ ေန႔တိုင္း ေဒၚေရႊေရခ်ိဳးေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ခဲတံနဲ႕ ေရးမွတ္ထားသည္။ ေဒၚေရႊသည္ တစ္ေန႔ကို ေရ ႏွစ္ခါ အနည္ဆုံးခ်ိဳး တတ္သည္.။ မနက္ ၉ နာရီခြဲ ပတ္ဝန္းက်င္ ႏွင့္ ညေန ၅ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္။
ထိုအခ်ိန္မတိုင္ခင္္ နာရီဝက္ ေလာက္ အလိုကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိတိုက္စစ္ဖြင့္ရန္ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားရသည္.။ ၿပသနာတစ္ခုက ၿပတင္းေပါက္အားလုံးသည္ မွန္အၾကည္မ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် အားရပါးရ မေခ်ာင္းရေပ။ အရာရာကို သတိထား၍ ေခ်ာင္းရသည္။ ေခ်ာင္းေနရင္း နဲ႕လည္း တိုက္စစ္ ဖြင့္သည့္အခါ ဖြင့္နိုင္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာၿမန္ေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အေပၚထပ္မွာ လူသံၾကားေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း တိုက္စစ္ မဖြင့္နိုင္ေခ်။မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေနေသာ ေဒၚေရႊ႕ပုံရိပ္မ်ားကို အလြတ္မွတ္သားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ဂြင္းတိုက္ၿဖစ္သည္သာ မ်ားသည္။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဇယားသည္ မိုးလင္း အိပ္ယာထ၊ ေခ်ာင္း၊ ထမင္းစား၊ စာဖတ္၊ဗီဒိယိုၾကည့္၊ေရခ်ိဳး ၊ဂြင္းတိုက္၊ ေခ်ာင္း၊စာအုပ္ဆိုင္သြား၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ၊အိပ္ ၿဖစ္လာပါသည္။
April လ အပူလြန္ကဲလာသည့္အခ်ိန္ညတစ္ည မွာေတာ့ ေရခ်ိဳးသံေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နိုးလာပါတယ္.။ ေဒၚေရႊေရခ်ိဳးတာပဲ ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ အတင္းလူးလဲထ ၊ မ်က္လုံးကို ပြတ္ၿပီး ေခ်ာင္းပါေတာ့တယ္..။ အဲဒီညက ကံေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္အခန္းကို မီးပိတ္ၿပီး ၿဖစ္တဲ့အၿပင္ အၿပင္မွာက လေရာင္ေကာ၊ မီးေရာင္ကို ထိန္ထိန္လင္းတဲ့ ညပါ။ ရင္ခုန္စရာအေကာင္းဆုံး ၿပာလဲ့လဲ့ ညတစ္ညပါ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပတင္းတံခါးကို မသိမသာ ဟလိုက္ၿပီးပယ္ပယ္နယ္နယ္ၾကီးေခ်ာင္းပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထိုေန႔က နက္ၿပာေရာင္ ထမီကို ရင္လ်ားထားပါတယ္။ ၿဖဴေဖြးတဲ့အသားအေရကို နက္ျပာေရာင္ ထမီက ပံ့ပိုးေပးထားတဲ့အတြက္ ပိုမိုၿဖဴေဖြး ဝင္းဝါ ေစပါတယ္။ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေလွ်ာ္ ထားဟန္လည္း တူပါသည္။ ေရကို ေခါင္းေပၚမွ ေလာင္းခ် ေနၿပီး ၊ ၾကည္လင္ေသာ ေရတို႔သည္ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္တို႔ ႏွင့္ ၿဖဴေဖြးေသာ ခႏၹာကိုယ္ ကို ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းၿပီး နက္ၿပာေရာင္ ထမီထဲသို႔ ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ ဝင္သြားပုံမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကို တရြရြ ၿဖစ္ေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တ ေနတဲ့ အတိုင္း ေဒၚေရႊဟာ ဆပ္ၿပာခြက္ကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္အစုံဟာ တဒုန္းဒုန္းၿမည္လ်က္ ေၿခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြပါ ေအးစက္ လာပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊဟာ မ်က္ႏွာ နဲ႕ လက္မ်ားကို ဆပ္ၿပာတိုက္ပါတယ္.။ၿပီးေတာ့ ထမီရင္လ်ားကို ေအာက္ကို ေလ်ာခ်လိုက္ပါတယ္.။ ၿဖဴေဖြးထြားၾကိဳင္းလွတဲ့ နို႕ၾကီးနွစ္လုံးဟာ ထမီရဲ႕ ကာကြယ္မွုေအာက္မွ လြတ္ေၿမာက္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါတယ္။ လေရာင္နဲ႕ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထြန္းလင္းေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ လ ႏွစ္စင္းလိုပါပဲ။ ေဒၚေရႊနို႕သည္ ၾကီးမားလွေသာ္လည္း (က်န္းမာေရးေကာင္းသူမို႔ ထင္) အလြန္အမင္းေအာက္သို႔ ေလ်ာက်ၿခင္းမရွိပါ။ ၿပီးေတာ့ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးကို ဆပ္ၿပာသုတ္ထားတဲ့လက္နဲ႕ ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ ပြတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဖီးအလြန္တက္လာလို႔ ကိုယ့္ ညီေလးကို ကိုယ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မယုံနိုင္စရာ ေကာင္းေအာင္ ညီေလးက ေသးငယ္ရွုံတြေနပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသ အားငယ္သြားမိပါတယ္။

ဒါနဲ႕ ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာကိုပဲ စိတ္ဝင္တစားဆက္ေခ်ာင္းမိပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထမီကို အနည္းငယ္ေလ်ာ့ကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္က အဖုတ္ေနရာ နဲ႕ ဖင္ပိုင္းေတြကို လက္နဲ႕ ေဆးေၾကာသုတ္သင္ပါတယ္။ ေဒၚေရႊလွုပ္ရွားမွုတိုင္းကို ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးက စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္လံတုန္ခါ ေပးေနပါတယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထမီကိုရင္မလ်ားေတာ့ပဲ ေရမ်ားကို အဆက္မၿပတ္ေလာင္းခ်ိဳးပါေတာ့တယ္.။ ဆပ္ၿပာၿမွဳပ္ ၿဖဴၿဖဴမ်ားသည္ ေဒၚေရႊရဲ႕ လွပၾကီးမားလွေသာ နို႕ၿဖဴၿဖဴၾကီးႏွစ္လုံးေပၚက ေန မဆင္းခ်င္ဆင္းခ်င္ ၿဖင့္ ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားၾကပါတယ္။

တိုင္ကီအတြင္းမွ ေရက အလြန္နည္းလာဟန္ ရွိေတာ့ ေဒၚေရႊသည္ တိုင္ကီေအာက္ကို ေရာက္ေအာင္ အနည္းငယ္အားစိုက္၍ ေရခပ္ရပါသည္။ ထိုသုိ႕ အားစိုက္ရာတြင္ နို႕ၿဖဴၿဖဴၾကီးႏွစ္လုံးသည္ တိုင္ကီ အစြန္းနဲ႕ ဖိကပ္ၿပီး ဖင္ၾကီးကို ကုန္ၿပီးခပ္ရာ ဖင္ၾကီးမွာ လည္း ၾကီးမားၿပန္႕ကားစြာ ေနာက္သို႔ တြန္းထြက္ေနပါသည္.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီေလးကို ကိုင္ၿပီး တိုက္စစ္ ဖြင့္ပါေသာ္လည္း ညီေလးသည္ ၾကီးမားလာၿခင္းမရွိ။ ဖီးလ္ကား အလြန္တက္ေနေခ်ၿပီ။ ေဒၚေရႊသည္ ေရခ်ိဳးလို႔ ဝ ဟန္ ၿဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လြဲ၍ ခါၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဖက္သုိ႔ မ်က္ႏွာမူကာ ခါးကိုလိမ္ၿပီး ခ်ိဳးလိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ့အား နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးကိုပင့္ကာေကာ့ၿပသကဲ့သို႔ ရွိေလရာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ညီေလးကို လက္နဲ႕ အရမ္းေဆာင့္မိပါေတာ့သည္။ ေဒၚေရႊသည္ ေရလဲထမီကို ယူကာ ထမီရင္လ်ားလိုက္ခ်ိန္ တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ လီးအနည္ငယ္သာမာလာၿပီး အရည္ထြက္၍ ဆုံးခန္းတိုင္သြားပါေတာ့သည္.။ ေဒၚေရႊ လေရာင္ ေအာက္တြင္ ထမီေလ်ာ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ငူူငူၾကီးၾကည့္ေနရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔စြာ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္..။ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြအရမ္းလွဳပ္ရွားေနပါသည္။ ေဒၚေရႊကို ေခ်ာင္းထားတာက တစ္ေၾကာင္း၊ကၽြန္ေတာ္ ဖီးလ္ အလြန္တက္ေသာ္လည္း လီးမေတာင္သည္ကိုစိုးရိမ္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ စိတ္လွဳပ္ရွားလြန္းေနသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္သလိုလိုၿဖစ္ေနသၿဖင့္ ကုတင္ေပၚမွာပလက္လွန္ၿပီး ခဏနားေနရပါေတာ့တယ္။ အတန္ၾကာမွ ကုတင္ေပၚမွထကာ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ကို အငမ္းမရေသာက္မိပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မ်ား အေတာ္အတန္တည္ၿငိမ္လာေတာ့မွ ပန္းေသတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ဖီးလင္ရွိလ်က္ မေတာင္ နိုင္တာလား၊ ဖီးလင္ ကို မရွိတာလား ဆိုတာကို သိခ်င္လာပါေတာ့တယ္.။ ဒီလိုနဲ႕ အဲေန႔ည ကုန္ဆုံးၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဆ၇ာတင္ရမယ့္၊ စိတ္ခ်ရမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို လိုက္ရွာ ရပါေတာ့တယ္။စဥ္းစားရပါေတာ့တယ္။ ဒီမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ကိုေအာင္ေအာင့္ကို သတိရမိေတာ့တာပါပဲ။

ဒါနဲ႕ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ကိုေအာင့္ ဆီကို လက္ဖက္ရည္ေသာက္သြား ေခၚရင္း မိမိလိုရာဖက္ကို ဆြဲၿပီးစကားကို နည္းနည္းေတာက္ၾကည့္ပါတယ္။သူသိသေလာက္ေတာ့ ေၿပာၿပေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေသခ်ာမေရာက္ပါ..။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္မေမးရဲပါ။သူ႔ဆီမွ အခ်က္အလက္တစ္ခု ရတာက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳသည္ လိင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေဆးပညာမ်ားကို စာအုပ္ထုတ္ေဝေၾကာင္းပင္။”ကိုေအာင့္ ဆီမွာသူ႔စာအုပ္ေတြ ရွိလား” ဆိုေတာ့ သူဆီမွာ မရွိဘဲ ျမိဳ႕ထဲက စာအုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ညႊန္းလိုက္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ဆိုင္ကယ္ေလးေပၚတက္ခြၿပီး ကိုေအာင္ေၿပာေသာစာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္တြင္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မိန္းမၾကီးထိုင္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဝင္သြားသြားခ်င္း
“ရဲမာန္ ဘာစာအုပ္လာရွာလဲ၊ ေမေမ တို႔ေကာ ေနေကာင္းၾကရဲ႕လား “ ဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သ ပါေတာ့တယ္။(ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္သည္ ရဲမာန္၊ရဲရဲ၊အိမ္တြင္အနီေကာင္)
ကၽြန္ေတာ္လည္း “လိင္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ” ဆိုေသာေခါင္းစဥ္မ်ိဳးကို ဒီအန္တီၾကီးေရွ႕မွာ ဘယ္လိုမွ ဝယ္လို႔ မၿဖစ္တာ ေသခ်ာသြားေလၿပီ။ေနာက္စာအုပ္ဆိုင္ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ ကေရႊထက္ရွားေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ
“ အန္တီ ဆိုင္ကေကာင္မေလးေတြ မရွိလို႔လား” ဆိုၿပီး တည့္ေမးလိုက္ရာ
“သားေရ သူတို႔က စာေမးပြဲရွိလို႔ ဒီတစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ကို အန္တီပဲ ဆိုင္ထိုင္ရမယ္” ဆိုတဲ့အေၿဖကို ရပါေလရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနၿပီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ဝတၱဳတစ္အုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ၿမည္းၾကည့္ေနခ်ိန္ဝယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္လာေၾကာင္း ေရေမႊးနံ႔ ႏွင့္ ႏွုတ္ဆက္သံတို႔ေၾကာင့္သိလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရႊဥေဒါင္းစာအုပ္ ကို ဝယ္မည္ဟု ဆုံးၿဖတ္ၿပီး ဆိုင္ရွင္ အန္တီၾကီးဆီအလာတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အၿခားတစ္ဖက္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆိုင္ရွင္ အန္တီ ထံေလွ်ာက္လာေလသည္။ အမ်ိဳးသမီးသည္ အသားၿဖဴၿဖဴ၊မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း၊ စြဲေဆာင္မွု ရွိေသာ ရုပ္ရည္ ရွိေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တၿပိဳင္နက္နီးပါး ေကာင္တာကို ေရာက္သၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ထုံးစံအတိုင္း အားနာစြာနဲ႕သူ႔ကို ဦးစားေပးကာ မ်က္ႏွာကို ထပ္မၾကည့္ရဲသၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီး၏ ေၿခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ေၿခေထာက္ကေလးသည္ အလြန္လွပါသည္။ စီးလာေသာ ေၿခညွပ္ဖိနပ္ေလးနဲ႕ အလြန္ လိုက္ဖက္ပါေပသည္ ဟု စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးမိၿပီး အမ်ိဳးသမီးလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကို ၾကည့္လိုစိတ္ၿပင္းလာေသာေၾကာင့္ ခိုးၾကည့္မိ၏။ လက္ၿဖဴၿဖဴေလးေပၚတြင္ အေမႊးနု ဝါက်င္က်င္ေလးမ်ားက လက္ဖ်ံတေလွ်ာက္တြင္ ရင္ခုန္ဖြယ္အတိ။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြ ကိုလက္သည္းနီ ပန္းေရာင္ဆိုးထားျပီးလက္ခုံတေလွ်ာက္ တြင္ ေမြးညွင္းစိမ္းေလးမ်ား။ လက္ထဲတြင္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ထားသည္။ စာအုပ္ေပၚတြင္

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳ
သိပၸံ နည္းက် ဖိုမ ဆက္ဆံေရး


ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက တစ္စုံတစ္ခုေသာတြန္းအားက ဒုန္းကနဲ အသံၾကီးၿမည္ၿပီး တြန္းပို႔လိုက္သလို အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာက္ို ကၽြန္ေတာ့္ အသိမပါဘဲနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ ေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ သူရဲ႕ လွပတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္း နီနီေလး တစ္ဖက္ကို အေပၚသို႔ တြန္႔ေကြးလ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၿပၿပီးခ်ာကနဲ လွည့္ကာ ကားကားစြင့္စြင့္ တင္မ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းလွဳပ္ခါသြားေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းထြက္ခြာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား နဲ႕ၾကက္ေသေသလွ်က္ က်န္ခဲ့သည္။ အဲဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ကၽြန္ေတာ့္ ၿပသနာကို ရွာေဖြဖို႔နည္းလမ္းမ်ားကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရၿပီးေနာက္ အၾကံအိုက္ေနစဥ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ တစ္ၿမိဳ႔လုံးအႏွံ႔ဟိုမွ ဒီသို႔ ဆိုင္ကယ္ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္ေမာင္းေနမိပါေတာ့သည္။အေၾကာ္ဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ဘုရား ေနရာမ်ိဳးစုံလည္းေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ပိုက္ဆံပါသမွ်လည္းကုန္ၿပီ။
ညေနေစာင္းမွာ ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴၿပီးတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္လို႔ရမယ့္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ ၈ တန္းတုန္းက ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ပက္ပင္းၾကီးေတြ႔လို႔ စကားစၿမည္ေၿပာေနရပါေသးသည္။
“ကိုရဲ မင္းဆယ္တန္း ေၿဖနိုင္လားကြ။”

“မဆိုးပါဘူးကြာ၊ေအာင္ ေကာင္းပါရဲ႕၊ မင္းေကာ စီးပြားေရးေကာင္းရဲ႕လား”

“ေအး ေကာင္းတယ္ လို႔ ေၿပာလို႔ရတယ္ကြ၊ ငါေက်ာင္းကထြက္ေတာ့ (ဗီဒီယို)ေခြငွားဆိုင္မွာ လုပ္ေနတာ၊ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္အဲ့မွာ လုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လုပ္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႕ အၿမတ္အစြန္းကို နားလည္လာေတာ့ ငါ့ဆိုင္ကယ္ကို ေရာင္းၿပီး အခု ကိုယ္ပိုင္ အငွားဆိုင္ ေထာင္လိုက္တယ္ကြ။ ခု တစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိေတာ့ ဗီဒိယိုရုံ ႏွစ္ရုံပါ ---ထဲ နဲ႕---ထဲမွာ ေထာင္ထားတယ္ကြ။ ဗီဒီယိုရုံမွာ မုန္႔ေတြ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာပါ တင္တယ္ေလကြာ။ င့ါညီမ မိမိ တို႔ေရာင္းတာေပါ့။ ကြမ္းကေတာ့ သူမ်ားဆီက ယူေရာင္းတယ္ကြ။ အခုဒီနားက ကြမ္းဆိုင္ကို ေအာ္ဒါ ကိစၥ လာေၿပာတာကြ။ “

“ေအး ဒီနားက ---ဆိုင္လား၊ ကြမ္းေကာင္းတယ္လို႔ေတာ့ ငါၾကားဖူးတာပဲ”

“မင္းေကာ အခုဘာေတြ လုပ္ဖို႔ရွိလဲ၊ DSA ေၿဖမွာလား၊ ေက်ာင္းပဲတက္မွာလား၊ နိုင္ငံၿခားေတြဘာေတြ သြားမွာလား”

“ငါလား မသိေသးပါဘူးကြာ။ အမွတ္ကလည္း ရွိေသးတာကိုး”

သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားေကာင္းေနခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႕လာေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္သံကလည္း သူ႔ကို မွတ္မိေၾကာင္းသက္ေသ ၿပပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မွာ ဟိုစာအုပ္ဝယ္သြားသည့္ အမ်ိဳးသမီး။

ေလအလြန္တိုက္ေသာ ထိုေနရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးဝတ္ထားေသာ ထမီစကတ္အကြဲသည္ လက္နဲ႕ထိန္းေနသည့္ၾကားက စက္ဘီးနင္းလိုက္တိုင္း ၿဖဴေဖြးေသာ ေၿခသလုံးသားကစ္ကစ္ေလးမွသည္ ဒူးလုံးလုံးၿပည့္ၿပည့္ေလး အထိ လန္လန္တက္ေနသည္။ ထမီစကတ္ကို လက္နဲ႕ ကုန္းဖိေနရေသာေၾကာင့္ ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္သည္ ေရွ႕သိုဝဲက်ကာ မ်က္ႏွာကိုဖုံးအုပ္ၿပီးေလတြင္ တဝဲဝဲ တလြင့္လြင့္။အကၤ်ီအသားကလည္း စပန္႔သားကဲ့သို႔ေပ်ာ့ေၿပာင္းပါးလွပ္ေသာ အသားၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သူမ၏ခႏၵာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတစ္ခုလုံးကိုအတိုင္းသား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕ကအၿဖတ္တြင္ သူက ၿပဳံးေယာင္ေယာင္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူမေက်ာ္သြားသည္ ႏွင့္သမင္လည္ၿပန္သည္အထိ လိုက္ၾကည့္မိသည္။ သူမ၏ လုံးက်စ္ၿပန္႔ကားေသာ ထိုင္ခုံထက္မွ တင္သားမ်ားသို႔။

ကၽြန္ေတာ့္အၾကည့္ကို ရိပ္မိေသာ သူငယ္ခ်င္းက

“ ႏွင္းတို႔ကေတာ့ မိုက္တုန္းပဲ”

“ဘယ္သူ။ မင္းသူ႔ကို သိလို႔လား”

“နာမည္ၾကီးေလကြာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကတယ္။ မင္းသာ အိမ္တြင္းပုန္းမို႔ မသိတာ”

“ဘယ္လို နာမည္ၾကီးတာလဲ ကြ”

“သူငယ္ခ်င္း ငါအခုေၿပာမွာ အတင္းလိုမ်ိဳးၿဖစ္ေနမယ္။ ငါသိသေလာက္ မင္းကို ေစတနာနဲ႕ ေၿပာတယ္လို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားကြြာ။ ဒီေစာ္က
နည္းနည္းရွဳပ္တယ္၊ သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒုကၡေရာက္တတ္ၾကတယ္လို႔ၾကားဖူးတယ္။ၿမင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပုံမ်ိဳးနဲ႕ဒုကၡေရာက္သလဲေတာ့ ငါလည္းေသခ်ာ မသိဘူး။ကဲငါဆိုင္သြားၿပီး ညကား ၿပဖို႔ အေခြေတြ ရုံေတြကို ပို႔ရဦးမယ္။”

“ညကား ဆိုတာ ဘာလဲကြ ဟဲ ဟဲ”

“ေဟ့ေကာင္ေရ အဲလိုကားေလးေတြတခါတေလၿပၿပီး ေၾကၿငာရတာေပ့ါကြာ။မင္းပ်င္းရင္ ဆုိင္လိုက္ခဲ့ေလ”

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲတြင္အေတြးတစ္ခ်က္လက္သြားသည္။ ေအာကားၾကည့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ပန္းေသမေသ သိနိုင္ေပတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္သြားသည္။

“ေအးငါလိုက္ခဲ့မယ္။ ငါလည္းအေခြမၾကည့္ရတာၾကာလို႔ ၾကည့္ခ်င္ေနတာ အေတာ္ပဲ” ဒီလိုနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အေခြဆိုင္က ေအာေခြတစ္ေခြ နဲ႕ NC 17 ႏွစ္ေခြ ယူလာၿပီး အိမ္ၿပန္လာခဲ့သည္။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေရႊနဲ႕တၿခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေမေမနဲ႕အတူ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေဒၚေရႊ႕မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းသလို ေမေမ့မ်က္ႏွာသည္လည္း စိတ္ရွဳပ္ေဒါသ ထြက္ေနဟန္ရွိ၏။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေခြေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲတြင္ ဖြက္ထားၿပီးညက်မွ ၾကည့္ရင္ၿပင္ဆင္ထားရင္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြ အရမ္းေစာၿပီး ထိုင္မရ ထမရ ၿဖစ္ေနခဲ့သည္။ခဏနား ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားရန္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ငိုသံကိုၾကားရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေမေမ့ကို အရမ္းစိတ္ပူသြားမိသည္။ ေမေမမ်ားငိုေနတာလား။ေမေမတို႔အခန္းမွလာေသာ ငိုသံ။ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ေမေမတို႔အခန္းနားကို ခ်ဥ္းကပ္မိသည္။ ေမေမ့စကားေၿပာသံကို ၾကားေနရသည္။ ငိုသံသည္ တၿခား အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ၿဖစ္၏။ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထမင္းစားခန္းသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။ ေမေမကိုေခၚမလို႔လုပ္ၿပီးမွ ေဖေဖၿပန္မေရာက္ေသးတာသတိထားမိသည္။ ေမေမသည္ ေဖေဖမပါဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ ညစာ မစားတတ္။ ေဖေဖသည္လည္း ညတိုင္း အိမ္မွာထမင္းစားသည္။ ဧည့္ခံပြဲသြားေစဦးေတာ့ အိမ္မွာ ထမင္းစားဖို႔ကို ဗိုက္ထဲမွာေနရာ နည္းနည္းခ်န္ထားသည္ဟု ဆိုေလ့ရွိသည္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ထမင္းစားႏွင့္လိုက္သည္။ တစ္ေန႔လုံးဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မစားထားသၿဖင့္ အလြန္စားလို႔ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဒုတိယေၿမာက္ ထမင္းထ ထည့္စဥ္ ေမေမ နဲ႕ ေဒၚေရႊ အိမ္ခန္းထဲမွာ ထြက္လာသည္။ေဒၚေရႊ႕မ်က္ႏွာသည္ အလြန္အမင္းငိုထားဟန္ ရွိ၏။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမရယ္ လို႔လည္း ေမေမ့ကိုေၿပာသံၾကားရ၏။ ေမေမကေတာ့ “ေရႊေရႊရယ္ ကိုယ့္အမ်ိဳးလိုသေဘာထား၊ ေအးအတူ ပူအမွ် ေပါ့ကြယ္ ” လုိ႔ေလသံ ခပ္ေအးေအးနဲ႕ေၿပာေနပါသည္။

ေဒၚေရႊအိမ္ေရွ႕အထြက္မွာပဲ ေဖေဖ့ကား ဝင္လာပါေတာ့တယ္။ “ဗိုက္ဆာတယ္ ထမင္းခူး” ဆိုတဲ့ေဖေဖ့အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕အတူ လမ္းေလွ်ာက္သံတဝုန္းဝုန္းကို လည္း ၾကားရပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားလက္စ ထမင္းပန္းကန္ကို လက္က ကိုင္လွ်က္ ေနာက္ေဖးက ၿဖိဳးၿဖိဳး(အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး)ေတြ နားမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီးသြားစားေနလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေဖေဖ နဲ႕ေမေမ ထမင္းစားခန္းမွာ ထမင္း စ စားေနၾကေလၿပီ။ “ဟိုေကာင္ ခင္ေအာင္ေလ အိမ္ေပါင္ထားတယ္ တဲ့” ေမေမ ကေဖေဖ့ကို ေဒၚေရႊ႕ေယာက်္ားအေၾကာင္းေၿပာ ေနၿခင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒၚေရႊ႕အေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္စားသူၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ မေယာင္မလည္ နဲ႕ ခိုးနားေထာင္ေနမိပါေတာ့သည္။
“အိမ္က ဆုံးေတာ့မွာမို႔ ေစ်းၿဖတ္ေပးမယ္လို႔ လာေၿပာေနတယ္၊ ညီမတို႔ ဝယ္လိုက္မယ္ေလ”
“ဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္း”ေဖေဖ့ရဲ႕ တုံးတိတိ အသံ။
“ ေရႊေရႊနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ သနားပါတယ္၊ ေနစရာ မရွိရင္ပိုဆိုးသြားမွာေပါ့၊ ညီမအလုပ္က လည္း ေနရာနည္းနည္းက်ဥ္းလာၿပီဆိုေတာ့ ေရႊေရႊတို႔ဝိုင္းထဲေရြ႕ ေရႊေရႊတို႔ကို သူတို႔အိမ္မွာၿပန္ထားၿပီး ေရႊေရႊကို ညီမ အလုပ္ထဲမွာ ကူခိုင္းမယ္ စိတ္ကူးထားတယ္၊ သူက အားကိုးရတယ္၊ ရိုးသားတယ္ေလ”
“ဘယ္ေလာက္တဲ့တုန္း”
“ေစ်းကေတာ့ နည္းနည္းမ်ားေနလို႔ ကို နဲ႕တိုင္ပင္တာ။ သုံးသိန္းခြဲတဲ့” (ထိုစဥ္က စူပါစလြန္း တစ္စီးမွ ငါးသိန္းခြဲ ေၿခာက္သိန္းသာ ရွိသည္။)
“အင္း။ကပ္လွ်က္အိမ္ဆိုေတာ့ ယူေတာ့ထားသင့္ပါတယ္ေလ။ မင္းအလုပ္ကို အဲ့ဘက္ဝိုင္းကိုအားလုံးေၿပာင္းေပါ့။သူတို႔ကို ကူညီရာလည္းေရာက္တာေပါ့။ စာခ်ဳပ္စာတန္း ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ဖို႔ ဦးေဇာ္(ေရွ႕ေန) နဲ႕ စီစဥ္လိုက္။ ကေလးေတြကိုလည္း ေက်ာင္းထားေပးလုိက္။ ကူညီမယ့္ကူညီအားလုံးအဆင္ေၿပေအာင္ကူညီ။ခင္ေအာင္ကို အိမ္ထဲေပးမဝင္နဲ႕။ ခင္ေအာင္ၿပန္လာေနမယ္ဆိုရင္ တၿခားအိမ္ရွာလို႔ မေရႊကို တခါတည္းအၿပတ္ေၿပာထား” ဟု ေဖေဖက ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ခ်ရင္း ထမင္းပန္းကန္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သေဘာၤသီးပန္းကန္ကို အနီးသို႔ေရႊ႕လိုက္သည္။
“အဲဒါဆို ညီမေရႊေရႊကိုေခၚလိုက္မယ္ ။ ကို ပါဝိုင္းေၿပာလိုက္ရင္းေကာင္းမယ္” ေမေမ့အသံကိုေနာက္မွာခ်န္ထားခဲဲ့ၿပီး ထြက္လာခဲ့မိ၏။

ကၽြန္ေတာ္လည္း မိမိအိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ေလတၿဖဴးၿဖဴးတိုက္ေသာ ဝရံတာတြင္ ပလက္ကုလားထိုင္္ခ် ထိုင္ရင္း ေမ့ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။အိပ္မက္ထဲတြင္ ေလတၿဖဴးၿဖဴးတိုက္ေနေသာ ေနရာတစ္ခုတြင္ ႏွင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆီသို႔ ႏွဳတ္္ခမ္းေလး တဖက္တြန႔္ၿပံဳးရင္းေလွ်ာက္လာေနသည္။ဆံပင္ေတြက ေလတြင္ပ်ံၾကဲေန၏။ ထမီစကတ္ ကိုဝတ္ထားရာ ေလအေဝွ႕မွာ စကပ္ကြဲေၾကာင္းက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လြင့္ေန၍ ေၿခသလုံးသား ၿဖဴၿဖဴေလးမ်ားကို ၿမင္ေနရသည္။ တခါတရံတြင္ ဒူးထိေအာင္တက္သြားၿပီး တခါတရံတြင္း ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကို ၿမင္ရေတာ့မတတ္။ ႏွင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး အကၤ်ီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရာ ေဒၚေရႊ႕ရဲ႕ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ နို႔ၾကီးနွစ္လုံး ထြက္က်လာသည္။ ေရစက္ေရသီးေလးမ်ားပင္ နို႕ေပၚမွာ တြဲခိုေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းကို ေသခ်ာၿပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေရႊၿဖစ္သြားၿပီး အေပၚပိုင္းတြင္ အကၤ်ီမပါဘဲ ၾကီးမားလုံးဝန္း ၿပီးၿဖဴေဖြးေနေသာ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္္။ ေဒၚေရႊသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆီသုိ႔ု႔တိုးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို တက္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သုံးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ အၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ၿပီးသြားၿပီး အိပ္ေနရာမွလည္းလန္႔နိုးပါေတာ့သည္။ အၿပင္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ပုဆိုးတြင္ သုတ္ရည္မ်ားစိုရြဲေနပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ အရင္က မေတြ႔ၾကံဳဖူးေသးေသာ အၿဖစ္အပ်က္ပါ.။အိပ္မက္ထဲမွာပင္ၿဖစ္လင့္ကစား ေတာ္ေတာ္အရသာရွိလွပါသည္။ လူေကာ စိတ္ပါအလြန္ လန္းဆန္းေနသလို ထင္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိသည္က ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ်ားနဲ႕မတူ တမူထူးၿခားေနၿပီလား။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလိင္နဲ႕ ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါ တစ္ခုခုမ်ားစြဲကပ္ေနေလၿပီလား။တကယ့္တကယ္ မိန္းမအဖုတ္ထဲကို ထည့္ရလွ်င္ယခုအရသာနဲ႕ တူမည္လား။ ထိုအေတြးမ်ားထဲမွ မိမိကိုယ္ကို ရုန္းမထြက္နိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အၿဖစ္က ၿပသနာတစ္ခုမွ မေၿဖရွင္းရေသးခင္ ေနာက္ထပ္ၿပသနာ တစ္ခုကထပ္ေရာက္လာသလိုၿဖစ္ေနေလၿပီ။စိတ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းက်ပ္ေနေလၿပီ။ လိင္ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဓါတ္လည္း က်လာၿပီး မိမိ ပစၥည္းကို မိမိ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႕ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ရွု ေနမိသည္။

အတန္ၾကာမွ မူလ အစီအစဥ္အတိုင္း ေအာကားၾကည့္၍ ပန္းေသသည္ မေသသည္ ကို စမ္းစစ္ရန္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီး တီဗီရွိရာ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းအတြင္းတြင္ ေဒၚေရႊႏွင့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ ၊ေဖေဖ၊ေမေမ တို႔ အစည္းအေဝးသည္ မၿပီးၿပတ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒၚေရႊ႕ကို ေကာင္းေကာင္းမ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲေသာ္လည္း သူ႔ကိုဂရုစိုက္ေၾကာင္း ၿပလိုသၿဖင့္ သားႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေခ်ာကလက္ တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ ေပးလိုက္ပါသည္။ အၾကီးေကာင္ ကိုမင္းသည္ ေၿခာက္တန္းၿဖစ္ၿပီး အငယ္ေကာင္က ကိုရဲ(ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္နာမည္တူ) သည္ ေလးတန္း ၿဖစ္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲေခၚသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကစားေသာ အရုပ္မ်ိဳးစုံ ထင္းရွဴးေသတၱာနဲ႕ တစ္လုံးေပးလိုက္ပါသည္။ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ အလြန္အမင္းေပ်ာ္ၿမဴးသြားၿပီး ေသတၱာကို မနိဳင့္တနိဳင္သယ္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အတင္းတား ၿပီး ကားသမား ကိုၿမင့္ၾကည္ ကို လွမ္းေခၚၿပီးေအာက္ထပ္ သို႔ ခ်ခိုင္းရပါသည္။

ဧည့္ခန္းအတြင္းသို အေၿပးအလႊားဝင္သြားၾကေသာ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ကို ေဒၚေရႊက ‘သားတို႔ အရမ္းမေဆာ့ရဘူး ဟု ဟန္႔လိုက္သည္။ အၾကီးေကာင္က “ကိုၾကီးအနီေကာင္ က သားတို႔ကို အရုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးတယ္။ ေသတၱာလိုက္ၾကီးဗ်” ေသတၱာ မ လာေသာကိုၿမင့္ၾကည္က “အနီေကာင္ ဘယ္နား ခ်ရ မလဲ” ဟု ကၽြန္ေတာ့္အားေမးရာ “ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ ကို ပို႔ေပးလိုက္ပါဗ် “ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပန္ေၿပာလိုက္ရာ ေမေမက ဝင္၍ “သား ေဒၚေရႊ ေမွာ္(ေက်ာက္တူးေသာေနရာ) ထဲ အေရးတၾကီးလိုက္သြားစရာ ရွိလို႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနခဲ့ရမယ္ ဆိုေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ အရုပ္ေသတၱာကို ေအာက္ထပ္မွာပဲ ထားလိုက္ဦး။ ကဲၿမင့္ၾကည္ အရုပ္ေသတၱာထားၿပီးရင္ ေရႊေရႊအတြက္ ကားလက္မွတ္ရနိုင္ေသးသလားသြားၾကည့္။”

ကိုၿမင့္ၾကည္ ကုတ္ကုတ္ ကုတ္ကုတ္ နဲ႕ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႕ ဧည့္ခန္းတြင္းမွာ ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ေၾကာက္ေနသည္။ ေဒၚေရႊ႕ကို ေခ်ာင္းထားလို႔ မ်က္နွာပူတာေကာ၊ အေရးၾကီးတဲ့စကားမ်ားေၿပာလွ်င္ ေမာင္းထုတ္တတ္ေသာ မိဘႏွစ္ပါး၏ ႏွုတ္ကိုေကာ။ သုိ႔ေသာ္ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာင္းမထုတ္ဘဲ“ကဲေရႊေရႊ ညည္းကိစၥကို အခုဆုံးၿဖတ္တဲ့အတိုင္းလုပ္နုိင္လွ်င္ လုပ္ေပေတာ့။ အဲဒါက ညည္းေရာ ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ပါ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ အစ္မတို႔ယူဆတယ္။ ဒီအတိုင္းလုပ္မယ္ ဆိုရင္ ညည္းတို႔ ၿခံကိစၥ အလုပ္အကိုင္ စားေရးေသာက္ေရး ေတြ ငါတို႔တာဝန္သာထား။” ေဒၚေရႊသည္ နီရဲ အစ္ေဖာင္းေနေသာ မ်က္လုံးမွ မ်က္ရည္ တို႔ကိုထိန္းရန္ မ်က္ေတာင္ကို အနည္းငယ္ခတ္လိုက္ရင္း အံ့ၾကိတ္လ်က္ “ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္မရယ္၊ အစ္မတို႔ ေၿပာတာေတြလည္း အရမ္းမွန္ပါတယ္။ အခုကူညီေပးေနတာေတြကိုလည္း ဘယ္လိုေက်းဇူးေတာင္ ဆပ္ရမွန္းမသိပါဘူး။ ေရႊ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဘာပဲ လုပ္ရလုပ္ရပါ။ အစ္မတို႔လည္း ေရႊတို႔အတြက္ နဲ႕ စိတ္ေရာလူေရာ ပင္ပန္းေနတာ အရမ္းအားနာပါတယ္။”

ေမေမက ၿပံဳးလ်က္ “ကဲ ဒီညေတာ့ အိပ္ေတာ့။ မနက္မွ စဥ္းစားၿပီးဆုံးၿဖတ္ေတာ့ ကားလက္မွတ္က ညေနမွဆိုေတာ့ အခ်ိန္ရပါေသးတယ္၊ ငါတို႔လည္း နားေတာ့မယ္။” ဆိုၿပီးေဒၚေရႊ႕ကို အိမ္ေပါက္ဝ ထိ လိုက္ပို႔ၾကပါသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေဒၚေရႊ ၿပန္သြားေတာ့မွ ေမေမက “အစကတည္းက ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ဆိုးမွန္း မသိလို႔” ဆိုၿပီး ကိုခင္ေအာင္နဲ႕ေဒၚေရႊ ကိစၥကို ဇာတ္လွန္ပါေတာ့သည္။ ကိုခင္ေအာင္သည္ မေအာင္ၿမင္ေသာ ေက်ာက္သမား မဟုတ္ေပ။ အတန္အသင့္ ေအာင္ၿမင္ၿပီး ဝင္ေငြလည္းေကာင္းေပသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္၊ဖဲ ႏွင့္မခြဲနိုင္သၿဖင့္ မြဲၿပီးရင္း မြဲ၏။ ေနာက္ဆုံး ၿခံႏွင့္ အိမ္ကို ေဒၚေရႊမသိေအာင္ ေပါင္ၿပီးသုံးပစ္သည္။ ဆုံးခါနီးမွ အေပါင္ခံတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ေဒၚေရႊ အေၾကာင္းသိ၍ သနားၿပီး လာေၿပာသည္။ ေစ်းၿဖတ္ေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ေမေမက အိမ္နဲ႕ဝိုင္းကို ၿဖတ္ဝယ္ၿပီး ေဒၚေရႊတို႔ကို ဟန္မပ်က္ထားမည္။ အိမ္ႏွစ္အိမ္ၾကားထဲမွ အုတ္တံတိုင္းကို ဖ်က္ကာ ေမေမ့လုပ္ငန္းကို ေဒၚေရႊတို႔ ၿခံဘက္တြင္ အေၿခခ်မည္။ အခ်ိန္္အထိုက္အေလ်ာက္အတြင္းမွာ ဒီလုပ္ငန္းကို ေဒၚေရႊ႕ကို တာဝန္အားလုံးလႊဲေပးမည္။ ေမေမက အခုအစပ်ိဳးေနေသာ ေနာက္ထပ္လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေအာင္ၿမင္ေအာင္ စိတ္နစ္ၿပီးလုပ္ေတာ့မည္။ ေဒၚေရႊတို႔ စားဝတ္ေနေရး၊ ကေလးေက်ာင္းလခမ်ားကို တာဝန္ယူမည္။ ေဒၚေရႊလုပ္ငန္းကို နိုင္နိုင္နင္းနင္းလုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္တြင္ စုနိုင္ေဆာင္းနိုင္မည့္ ေငြပမာဏကိုလည္း သတ္မွတ္ေပးမည္။


အားလုံး ဇာတ္လွန္ၿပီးေတာ့ေမေမက ေမာသြားဟန္ နဲ႕ “ကဲ ငါေရမိုးခ်ိဳးၿပီး နားေတာ့မယ္၊ ေဖေဖေတာ့ ဘုရားရွစ္ခိုးေနေလာက္ၿပီ”ဆိုၿပီး အိမ္ခန္းထဲဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမေမတို႔ အိပ္ခ်ိန္ေလာက္မွ ဗီဒီယို ၾကည့္မည္ၿဖစ္၍ တီဗီမွလာေနေသာ အစီအစဥ္မ်ားကို စိတ္မပါလက္မပါ ထိုင္ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနရပါသည္။ တီဗီၾကည့္ေနရင္းမွ ယေန႔ ေဒၚေရႊ ေရတစ္ခါသာ ခ်ိဳးေၾကာင္းကိုသြားသတိရ၍ ၿပံဳးမိပါေသးသည္။

ညအနည္းငယ္ မိုးခ်ဳပ္မွ ကၽြန္ေတာ္ NC17 တစ္ေခြကို အရင္ၾကည့္ၿဖစ္သည္။ စိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလးသည္ ပုံမွန္္လူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ ၾကီးထြားသန္မာလာၿပီး အေက်ာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထ ကာ နီရဲေသာ ဒစ္ၾကီးပြင့္လ်က္ တစ္စုံတစ္ခုကို ငတ္မႊတ္ေတာင့္တ ေနသကဲ့သို႔ တဆတ္ဆတ္တငင္ငင္ ၿဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပန္းမေသ ဟုကိုယ့္ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီးဝမ္းသာၿခင္းႏွင့္အတူ ငတ္မႊတ္ဆာေလာင္ကာ တစ္စုံတစ္ခုကို အားရပါးရ ေဆာင့္ဆက္ၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ပလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေရႊ႕ကို အရင္ဆုံးသတိရသည္။ အိမ္ထဲမွ အမ်ားသုံး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာထဲ ဝင္လာခဲ့သည္ အထိ ညီေလးသည္ ၾကီးမားရွည္လ်ားၿပီး ဆာေလာင္ေနဆဲ။ ေဒၚေရႊ႕ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္မိ၏။ ၿပီးခါနီးတြင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို မေတြးဘဲနဲ႕ သတိရမိ၏။ သူမ အမည္ကို အသံထြက္ရင္းၿပီးသြားသည္.. ႏွင္းေရ............. ႏွင္းကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ဝင္စားခဲ့ဖူးပါသည္။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ႏွင္း အတြက္ ခံစားခ်က္သည္ သူတို႔ နဲ႕ မတူေပ။ ထူးၿခား၏။ ႏွင္းကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္းရူးသြပ္သြားၿခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ ႏွင္း၏ အၿပဳအမူမ်ား သည္ ၿမင္ၿမင္ၿခင္းကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲသို႔ ေဖာက္ထြင္းဝင္သြားဘိ ကဲ့သို႔..။ေနာက္တစ္ခုက တၿခား ေကာင္မေလးမ်ားကို ခ်စ္ခင္စြဲလန္းခဲ့ဖူးေသာ္လည္း လိင္ကိစၥ တို႔တြင္ စိတ္ကူး ခဲ့မိၿခင္းမ်ိဳးမရွိ၊ ႏွင္းကိုမူကား အလိုေလ်ာက္ စိတ္ကူးမိၿခင္းၿဖစ္ခဲ့ရေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ သုံးသပ္မိၿပီ.။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းကို ရ မွ ၿဖစ္ေတာ့မည္။ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ မိၿပီ။


ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ အလုပ္ရုံ ေရႊ႕ၿခင္းၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မွတပါး အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကသည္။ ပန္းရံဆရာမ်ားကလည္း ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ၾကားမွာ အုတ္တံတိုင္းကို အလွ်င္အၿမန္ ဖ်က္ခ်ၿပီး အလုပ္ရုံ ေရႊ႕ၿခင္းကို ကူညီေပးသကဲ့သို႔ ၊ အလုပ္ရုံ အသစ္အတြက္ အုတ္ခဲမ်ားကို ၿပန္သုံးလို႔ ရေအာင္လည္း ဂရုစိုက္ၿပီး အုတ္တံတိုင္းကို ဖ်က္ခ်ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မနက္စာ ပဲၿပဳတ္ထမင္းေၾကာ္စားၿပီးေနာက္ ေရေႏြးၾကမ္းမတ္ခြက္ကို ကိုင္ရင္း အလုပ္ရုံေရြ႕ေနေသာ ေနရာသုိ႔ မေယာင္မလည္နဲ႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ အုတ္တံတိုင္းကို တြန္းလွည္း တစ္စီးဝင္စာ ဖ်က္ၿပီးသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿခံဝိုင္းထဲမွ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ အလုပ္ရုံရွိ ပစၥည္းမ်ားကို တြန္းလွည္း မ်ားနွင့္တိုက္ခါ ေဒၚေရႊတို႔ၿခံ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခါင္းရင္းၿခံ) ဘက္ကို ေၿပာင္းေရႊ႕ ပုံထားၾကသည္။ ေမေမသည္ ေဖေဖ့ပုဆိုးအေဟာင္းကို ေခါင္းေပါင္းၿပီး အသံတစာစာ နဲ႕အလုပ္မ်ားေနေခ်ၿပီ။ ေဒၚေရႊသည္လည္း ထမီတိုတို ဝတ္ကာ ပန္းရံဆရာတစ္ဦးနဲ႕ စကားေၿပာေနသည္။ စကားေၿပာေနရင္းမွ ေမေမ့ကို လွမ္းေခၚသည္။ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚခ်ိန္မို႔ ကၽြန္ေတာ္၊ေမေမ၊ေဒၚေရႊ ႏွင့္ ပန္းရံဆရာ တို႔ သစ္ပင္ရိပ္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ စကားေၿပာၾကသည္။ ေမေမက “ထမင္းေၾကာ္ စားၿပီးပလား သား” ဆိုေတာ့ ေခါင္းၿငိတ္ၿပလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စကားမေၿပာပါ။ ေရေႏြးေသာက္ရင္း သူတုိ႔ေၿပာတာသာ နားေထာင္ေနပါသည္။ေဒၚေရႊက အုတ္တံတိုင္း တၿခမ္းကို မဖ်က္ဘဲခ်န္ထားၿပီး ေဘးမွ ေက်ာက္ထုတ္ပိုးကာ L ပုံစံ အုတ္တံတိုင္း ေဒါင့္ေကြးကို အလုပ္ရုံအတြက္ နံရံႏွစ္ဖက္ အၿဖစ္ အနည္းငယ္မြန္းမံၿပီး အသုံးၿပဳလွ်င္ ၿဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ပန္းရန္ဆရာ နဲ႕ ညွိနွုိင္းၿပီး ေမေမ့ကို ေၿပာပါသည္။ ေမေမက အလုပ္ရုံကို သိပ္ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မလုပ္လိုဘဲ အရင္ကအတိုင္း အၿဖစ္သာသာ ဘဲ လုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားသည္။ ေဒၚေရႊက အစီအစဥ္ႏွစ္ခုလုံးအတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ပါးစပ္နဲ႕ အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ၿပေနသည္။ ေငြအမ်ားၾကီး မကြာေၾကာင္းလည္း ေမေမ့ကို ေၿပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဒၚေရႊေၿပာသည္မ်ားကို နားမလည္တစ္ခ်က္ နားလည္တစ္ခ်က္ နဲ႕ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေမေမ လူေရြး မွန္သည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။


ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွ ထြက္္လာၿပီးေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္မွ ကိုေအာင္ကိုေခၚၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿဖစ္သည္။ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း ေၿပာေနရင္းမွ ကိုေအာင္က တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရဟန္ နဲ႕ အလန္႔တၾကား “ကိုရဲ မင္းကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လာေမးတယ္ကြ”

“ဗ်ာ။ ထူးဆန္းလွခ်ည့္လား”

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ တကယ္ကို ထူးဆန္းတာပါ.။ ကၽြန္ေတာ့္ ရုပ္ရည္ နဲ႕ အရည္အခ်င္း အရ မည္သည့္ မိန္းကေလးကမွ စ တင္ စိတ္ဝင္စားတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ေတာ့ သာမာန္ လူလတ္တန္းစား ထက္ အနည္းငယ္ ပို၍ခ်မ္းသာပါသည္။ ထိုအခ်က္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားေစေသာ အခ်က္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မယုံၾကည္ပါ။ အထူးသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေၿပာဆိုဆက္ဆံေရး မေကာင္းပါ။ အထူးသၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေရွ႕မွာေပါ့.။ ထို႔ထက္ အေသးစိတ္ရလွ်င္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေရွ႕မွာေပါ့..။

“ဘယ္လို ပုံ မ်ိုးလဲဗ် “
“အသားၿဖဴၿဖဴ ခပ္ေခ်ာေခ်ာပဲကြ၊ မို္က္ေတာ့ မိုက္တယ္ ။မင္းထက္အသက္ၾကီးမယ္ထင္တယ္။ငါကဘာကိစၥရွိလဲ ငါ့ေၿပာထားခဲ့ ဆိုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လို႔ေၿပာတယ္။ မင္းနဲ႕ အရင္က သိတယ္တဲ့။”
“ကၽြန္ေတာ္ထက္ၾကီးတဲ့ ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသမီး ဆိုတာ…။ မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး ကိုေဇာ္ၾကီး ရယ္”
“ငါ့ဆိုင္မွာ စာအုပ္လာငွားတာ မၾကာေသးဘူး။ ညေနပိုင္းဆို လာတတ္တယ္။”
“အင္း.ကၽြန္ေတာ္ ညေနေတာ့ မေတြ႔မိပါ့လား။”
“ေတြ႔ဖူးတယ္ ထင္တယ္ကြ။ မင္းနဲ႕ ငါက အာလူးဖုတ္တာ မ်ားေနလို႔ ။သူ႔အေဒၚက ---လူမ်ိဳးေလကြာ။မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းလိမ္း ထားတတ္တယ္ေလ။”
“ကၽြန္ေတာ္ ၿမင္ရင္ေတာ့ သိမယ္ ထင္ပါတယ္။ကိုေဇာ္ၾကီး နာမည္ သိသလား”
“ေဟ့ေအး။ သူ႔အေဒၚေယာက္်ားက ---ရုံးကေလ။ အဲ့လူနာမည္နဲ႕ငွားေနတာပဲ”

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ႏွင္းမ်ား ၿဖစ္ေနမလား လို႔ ေတာင့္တ ေနမိပါသည္။ညေန ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းမယ္ ညေန။ ညေန ေရ ၿမန္ၿမန္ လာပါေတာ့.။ ညေန။
ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့ေသာ ညေန။
အလြန္လွပေသာ ေရႊေရာင္လူးထားတဲ့ ညေန။ ညေန၏ အလွသည္ ရင္ခုန္ရစ္မူးဖြယ္..။ ဤမွ်လွပေသာ ညေနေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴရွဳၿပီးၿဖတ္သန္းခဲ့ပါသနည္း ဟုႏွေၿမာတသစြာ ေတြးမိ၏။ ဒီညေနတြင္ ေဒၚေရႊ ေမွာ္ထဲဆင္းမည္။ ဒီညေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါမွန္းမသိေသာ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးကို ရင္ခုန္လွိဳက္ေမာဖြယ္ ေတြ႔ဆုံရမည္။ ေလာကၾကီးသည္ သာယာလွပလြန္းစြ။ ဆံပင္ကိုေကာ့ေနေအာင္ဖီး၊ ေရေမႊးနည္းနည္း ဆြတ္ၿပီး လမ္းထိပ္က ကိုေအာင့္ စာအုပ္ဆိုင္ကို စိတ္ေလာစြာ ထြက္လာခဲ့မိပါသည္။နည္းနည္း ေစာေစာ ထြက္လာမိသၿဖင့္ မိမိကုိယ္ကို ရွက္သၿဖင့္ ကြမ္းယာဆိုင္ဝင္ကာ အခ်ိန္ၿဖဳန္း ေနမိသၿဖင့္ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာက္ေနက် အခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ၿဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ဆိုင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုေအာင္က “မင္းေကာင္မေလး ခုနပဲ လာသြားတယ္” ဟု ဆီးေၿပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရၿခင္းမ်ားနဲ႕ အတူစိတ္အားငယ္သြားမိပါသည္။ “ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး ဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ကိုေအာင္ၾကီး ကလဲ” ဟုကၽြန္ေတာ္ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ႏွင့္ ဆိုင္အေပါက္ကို ေက်ာေပးထားေသာ ကိုေအာင္ နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ခ်ိန္ဝယ္ကိုေအာင္က “အဲ….။ကိုရဲ” ဆိုၿပီး မ်က္လုံးၾကီးၿပဴးၿပီး ဆိုင္ေပါက္ဝ ကို ၾကည့္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သမင္လည္ၿပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ..
ရုတ္တရက္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့တကိုယ္လုံးလည္း ေအးခဲသြားသည္ ဟုထင္မိ၏။ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံမွ တပါး....တၿခားအသံမ်ားကို မၾကားေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံသည္ ဘူတာမွ ထြက္ခြာလာေသာ မီးရထားအရွိန္ၿမွင့္သကဲ့သို႔ ….။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံနတ္သမီးေလး ႏွင္း ပါ..။မမႏွင္းေပါ့.။ ႏွင္းက ေလွ်ာ္ၿပီးစ ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္ကို ၿဖန္႔ခ်ထားသည္။ စပို႔ရွပ္ အကၤ်ီ အဝါေလးကို အေပၚၾကယ္သီးတစ္လုံး ၿဖဳတ္ဝတ္ထားသည္။ ၿဖဴၿဖဴဝင္းဝင္း ရင္ဘက္အသားေလးမ်ားကို ေရႊဆြဲၾကိဳးေလးက အလွဆင္ထားသည္။ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ရင္သား မ်ားက အကၤ်ီနဲ႕ ခ်ပ္ရပ္ၿပီး ၾကြားၾကြားဝင့္ဝင့္ ငွားငွားစြင့္စြင့္ ေပါ့။ ထမီစကတ္ အညိဳေရာင္ ေၿပာင္ ကို ဝတ္ထားသၿဖင့္ ေပါင္တံစင္းစင္းေလးေတြက အတိုင္းသား။ ဆိုင္ထဲအဝင္ ေလအတိုက္မွာ မ်က္ႏွာေပၚ ဝဲက်လာေသာ ဆံပင္မ်ားကို သိမ္ေမြ႔စြာ ေခါင္းဆတ္တင္လိုက္ရင္း ဆိုင္ထဲသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေအးေဆးစြာ ဝင္လာပုံသည္ ခန္းနားထည္ဝါ လြန္းလွသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိသလို..ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း သိမ္ငယ္ က်ံဳ႕ဝင္သြားသလို ခံစားရပါသည္။ အေက်ာစိမ္းေလးေတြ ယွက္ႏြယ္ေနေသာ ၿဖဴေဖြးဝင္းအိသည့္ ေၿခေထာက္ ၿဖဴၿဖဴေလးမ်ား ကို ကတၱီပါ ေလးညွင္းေရာင္ ဖိနပ္ကေလးက ေနာက္ခံေပးထားေလရဲ႕.။ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနေသာ ခုံနံေဘးမွ လန္းဆန္းတက္ၾကြဖြယ္
Spray နဲ႕အတူ ႏွင္းၿဖတ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ညာဘက္ၿခမ္းကို ေလဟပ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းငံု႔ထားဆဲ။
“အစ္ကို ကၽြန္မ ဒီစာအုပ္ေလးခုမွငွားသြားတာ၊ လဲ ခ်င္လို႔ ေပးလဲမလား” ေရႊေခါင္းေလာင္း ေလးရဲ႕ၿမည္သံက ရင္တစ္ခုလုံးကို ဆုပ္ကိုင္နင္းေၿခ လိုက္သလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿမွားမကုန္ေပမယ့္ စစ္မေရာက္ခင္ကတည္းက လက္နက္ခ်သူပါ..။

“ရတယ္ ညီမ” ဆိုတဲ့ ကိုေအာင့္ အသံေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ ကြဲအက္ေနသလိုလို..။

ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လုံးက ေအးခဲ ေနၿပီး ဘီလူးစီးခံရသူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး လွဳပ္လို႔ မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္နတ္က ဖမ္းစားထားတယ္။ ကိုေအာင္က စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဟိုလွန္ ဒီလွန္လုပ္ေနတယ္။ ႏွင္းက စာအုပ္ေတြ ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာဖက္မွာ စာအုပ္ေတြေရြးေနေၾကာင္း အသံအရ သိရသည္။
ခဏအၾကာမွာ တိုးတိတ္တဲ့ သစ္ရြက္ေရြ႕သံလို ေၿခသံမ်ိဳးနဲ႕ ကိုေအာင့္ ေကာင္တာ ဆီသို႔ ႏွင္းၿပန္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေမာ့္မၾကည့္ၿဖစ္.။ ႏွင္းက

“ဒီစာအုပ္ ညီမယူသြားမယ္ အစ္ကို။ အစ္ကိုဖတ္ၿပီးၿပီလား..။ ေကာင္းလား” ဆိုၿပီး ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ေမးပါတယ္။

“အင္းဖတ္ၿပီးၿပီ.ညီမ။ မဆိုးပါဘူး ေကာင္းပါတယ္။ လူငယ္ၾကိဳက္ေပါ့။ ေအာ္ ဒါနဲ႕ ကိုရဲ နဲ႕ ညီမနဲ႕က သိၾကတယ္ မလား”

“ဟင့္အင္း မသိဘူး” ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက္ကြဲေအးစက္ က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ အသံၾကီး။ကိုယ့္နားကို ကိုယ္ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က ထြက္သြားခဲ့တယ္။

၁ >>ကိုေအာင့္မ်က္ႏွာၾကီး ရဲတက္သြားတယ္။

၂>> ႏွင္းက လက္လွလွေလးေတြ နဲ႕ စာအုပ္ကိုေကာက္ယူၿပီး ခဏ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။

၃>>ကၽြန္ေတာ္ က ႏွင္းကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ ႏွင္းက ႏွဳတ္ခမ္းေလး တြန္႔ခနဲေနေအာင္ ၿပံဳးၿပၿပီး ဆံပင္ေတြ ဝဲကနဲ ၿဖစ္သြားေအာင္ ကိုယ္ကို လွည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ က်င္ခနဲ…..

ႏွင္းထြက္သြားေတာ့....ကိုေအာင္ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးခဲၿပီးက်န္ခဲ့တယ္.။ ဒီလိုနဲ႕ လွပတဲ့ညေနေလး မလွမပၿဖစ္ခဲ့ရတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ႏွုတ္ခမ္းကိုယ္ ကိုက္ရင္း ေခါင္းငုံ႕ ေနခဲ့တယ္..။ ကၽြႏ္ေတာ့္ ရင္ဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေတြ႔တယ္.ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး အခ်စ္ပ်ိဳးေတြ ၾကဲၿပီးၿပီ ႏွင္းေရ... အျဖစ္ပ်က္ေတြအားလုံးအၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ေနာက္က်ိေလးလံသြားတယ္၊ ေၿခေတြလက္ေတြ မသယ္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္တြင္းေအာင္း ေနခဲ့သည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း။ အေမွာင္က ၾကီးစိုးလာေလ အထီးက်န္စိတ္ေတြလႊမ္းမိုးၿပီး အားငယ္လာေလ.။အၾကိဳက္ဆုံး စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတၱဳတစ္အုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္တယ္..။ စာမ်က္ႏွာ တစ္ရြက္မၿပီးခင္မွာပဲ “မသိဘူး” ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အသံက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပန္လည္ ေၿခာက္လွန္႕ေနပါေတာ့သည္။ နားကၾကားေနတာ မဟုတ္ေတာ့ နားပိတ္ထားလို႔လည္း မရ.။ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၱာကို္ယ္တစ္ေနရာက ၿမည္းဟည္းေနတဲ့ အသံ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုတားတား ၾကားေနရတယ္။ကၽြန္ေတာ္ရူးသြားမတတ္ ပူေလာင္လာတယ္။စိတ္ဖိစီးမွဳေတြကို မခံစားနိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ဆုံး ညကိုးနာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကေန ခိုးထြက္လာခဲ့တယ္။ ဘယ္သြားရမယ္မွန္း မသိ။ ေျခလွမ္းမ်ားက သြားေနက် ကိုေအာင့္စာအုပ္ဆုိင္ ကို ေခၚေဆာင္သြားသည့္ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ကိုယ့္ေျခလွမ္းကိုေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာ မလွမ္းနိုင္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ ငနုံတစ္ေကာင္ဆိုတာကို နာနာက်ည္းက်ည္းၿပံဳးရင္း ေတြးမိတယ္။ ဆိုင္သိမ္းေနတဲ့ ကိုေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့ၾသတၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။

“ကိုေအာင္ၾကီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားရေအာင္ဗ်ာ”

“ေဟ့ေကာင္ ငါက ဘီယာဆိုင္သြားထိုင္မလို႔ကြ”

“အင္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့မယ္”

“ကိုရဲ မင္း စိတ္ညစ္ေနတာငါနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါကေတာ့ မင္းဘဝမွာ အရက္ စတိုက္တဲ့ လူ မၿဖစ္ခ်င္တာ အမွန္္ပဲ ငါ့ညီ”

“ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့ပါရေစ။ တစ္ေယာက္တည္း မေနနိုင္လို႔ ၊အထီးက်န္ လြန္းလို႔ပါဗ်ာ”

“လိုက္လည္း မလိုက္ခဲ့နဲ႕ ။ေသာက္လည္း မေသာက္နဲ႕ ငါ့လူ” ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုေအာင္ ဆိုင္ကယ္တက္ခြၿပီး ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ကယ္လည္း မရွိ။ ဘာမွ လည္း မပါ မို႔တစ္ေယာက္တည္း က်န္္ခဲ့သည္။တစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္တာနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက မိုးအလင္း ကြမ္းယာဆိိုင္တြင္ ကြမ္းစားၿပီး ထိုင္ေနစဥ္ ---ဘီယာဆိုင္က စားပြဲထိုးေလးက ကိုေအာင့္ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ကြမ္းလာဝယ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္ နဲ႕ စားပြဲထိုးေလးနဲ႕ လိုက္လာခဲ့သည္။

ဘီယာဆိုင္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနေသာ ကိုေအာင့္ဆီမသြားဘဲ ခုန စားပြဲထိုးေလးကို ဘီယာ တစ္လုံးဘယ္ေလာက္လဲ ဟု ေမးၿပီး အိပ္ထဲမွ ပို္က္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။ေကာင္ေလး ပုလင္းလာေပးေတာ့ ေဖာက္ခိုင္းၿပီး မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ အနည္းငယ္ေသာက္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင့့္္ဝိုင္းသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ကိုေအာင္က

“"မင္း ႏွင္းနဲ႕ ကိစၥမွာ အဲလိုပါးပါးနပ္နပ္ လုပ္ရင္ အခုဆို အိုေက ေနေလာက္ၿပီ။မင္း ငတုံး၊ အရူး ငါဘာဆက္ေျပာရဦးမလဲ"”

ကၽြန္ေတာ္ ကိုေအာင္ဆဲတာ ခံၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္သက္သာရာ ရသြားသည္။

“"ဟုတ္တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႔ အဲလိုလုပ္လိုက္မွန္း ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာလည္း မသိဘူး"”

“ေအး ခုေလာေလာဆယ္ မင္းထပ္ေသာက္လိုက္ဦး။ ငါလည္း ထပ္ေသာက္လိုက္ဦးမယ္။ ၿပီးမွ စကားေၿပာၾကမယ္။ မင္းဘာလုိ႔ ျမန္မာဘီယာ မွာတာလဲ။ မႏၱေလးဘီယာကမွ ေကာင္းတာကြ။”

No comments:

Post a Comment