အလုပ္လုပ္ေနရာမွ အသင္းအမႈေဆာင္ကိုေသာင္းစိန္ႏွင္
မ်က္စိကေရာက္ျဖစ္သည္၊
“ေအာင္သူ ဒါ မင္းနဲ႔အတူ တာ၀န္က်တဲ႔ အေရာင္းပဲ”
ကိုေသာင္းစိန္ကတည္တည္တန္႔တန္႔မိ
ေအာင္သူကသမ၀ါယမ ကုန္၀ယ္စာအုပ္မ်ားအစီအရီထပ္ထားေ
ကုန္၀ယ္စာအုပ္မ်ား၏စာအုပ္ပံုေလး
“ဟုတ္ကဲ႔ ဦးေလး သူ႔ကို ဘာတာ၀န္ေပးရမလဲ ဟင္”
“အေရာင္းပါဆုိ ကုန္ခ်ိန္တဲ႔ဘက္ကေပါ႔ဟ ညေနက်ရင္ ဥက႕ဌအိမ္ကို ေခြအပ္ရင္း
မင္းလာခဲ႔အံုးေနာ္ ၾကားလား”
“ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔ ဦးခင္ေမာင္။(၅)လမ္း အဘဦးေအာင္ရွိန္ ရွိလား” သူကဆိုင္ေရွ႔တြင္ႀကိပ္ႀကိပ္
တိုးေနေသာလူအုပ္အေပၚမိုး၍ဆုိင္
“ရွိတယ္ ရွိတယ္ ဆပ္ျပာ ႏို႔ဆီ ဖေယာင္းတုိင္”
“အကုန္ယူမယ္ေျပာလဲ ၿပီးတာပဲဗ်ာ”
“ဟဲ အကုန္မယူဘူး ေငြကမေလာက္ဖူးဟဲ႔”
“အခုေပးေနတာ ဆပ္ျပာ။ႏုိ႔ဆီ။ဖေယာင္းတိုင္သံုး
မွေဘာက္ခ်ာေရးေနေသာ “အမာ” ကဇီးထုပ္တစ္ထုပ္ကိုးစားရင္းမွ ေခါင္းေထာင္ၿပီးေျပာသည္၊
အမာက(၁၀)တန္းေအာင္ၿပီး သမ၀ါယမ ၀င္လုပ္ေနသူ။တစ္ခ်ိန္က အ-ထ-က( )ေက်ာင္းတြင္
ေအာင္သူႏွင္႔အတူေက်ာင္းေနဘက္ျ
ဖြင္႔မွ၀န္ထမ္းအျဖစ္သိၾကရ၏၊
အလုပ္၀င္ခဲ႔ၾကသည္မွာလည္းယေန႔ပါႏ
တမ္းခ်စ။ပစၥည္းေပး အမာႏွင္႔ေအာင္သူေျခမႏုိင္လက္မႏု
တီကိုအေရးေပၚအေရာင္းတစ္ေယာက္ထပ္
ကုန္ခဲ႔ေသာညကအမႈေဆာင္အစည္းအေ၀း
ေကာင္းမြန္ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္
ေရာင္းအျဖစ္မြန္ရည္သန္႔ျပန္႔၍ကိ
ေအာင္သူစတင္ေတြ႔ဖူးခဲ႔ရသည္၊
ဆုိင္မွာက အမာႏွင္႔သူႏွစ္ေယာက္ပဲရွိသည္၊စာ
၏၊အမာကေခါက္ရိုးမက်ိဳးေသာအ၀တ္
ေသးသျဖင္႔လည္းေအာင္သူဘာမွမေျပာ
“ေဟ႔ ဒီမွာ ေအာင္သူ”
“ဗ်ာ ဦးေလး”
“သူ႔နာမည္ ၿပံဳးရီ တဲ႔ ေနာ္”
“ေအာ ေအာ”
ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ဘာတယ္ ညာတယ္ မေျပာအားၾက။ေအာင္သူက ၿပံဳးရီကိုလွမ္း
ၾကည္႔သည္၊ၿပံဳးရီကသူ႔အား ပင္႔မ်က္လံဳးတစ္ခ်က္၀ဲၿပီးေခါင္
“အမာ ေပး အဲဒီေဘာက္ခ်ာ တစ္ရြက္ ကဲ ဦးခင္ေမာင္ ႏွစ္ဆယ္႔ေျခာက္က်ပ္တစ္မတ္က်တယ္”
ေအာင္သူက ေငြေတာင္း ေဒးလီရွိ(ပ္) သြင္းၿပီး
“ကဲ မၿပံဳးရီ အဲဒီ ေဘာက္ခ်ာၾကည္႔ၿပီး ပစၥည္းေပးၾကည္႔ဗ်ာ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႔”
ကုန္ေပးစာပြဲ႔အသင္႔စီခ်ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုေကာက္ေပး၏၊သြက္လက္
ေၾကာင္းေအာင္သူအကဲခပ္မိသည္၊ ခဏခ်င္း(၂၀)ခန္႔
မမွားမယြင္းေပးႏိုင္သည္၊၀င္း၀ါ
ာေသာ္လည္း
လက္စကအဂၤာ်ီေလးကိုအိေျႏၵရရေလးလွ
ၾကြဆံုးေသာၿပံဳးရီအလွကခိုင္မာ
၀င္း၀င္းႀကီးမ်ားကႀကီးမားထြား
စံြကားတစ္ရစ္ခါ။ျဖစ္ညႇစ္ျပစ္ခ်
ရွားေနေသာအခါ။တစ္ခါတုတ္ၿပီးဆတ္
ကေရာက္ျဖစ္သည္၊ ေအာင္သူရွီေသာ၀ရံတာေလးနားတြင္ခ်
ကုန္းႏိႈက္ရာတြင္လည္းျဖဴ၀င္းအိ
လွစ္ကနဲ လွစ္ကနဲ ေတြ႔ျဖစ္သည္၊
“ေအာင္သူ ဒုိ႔စာအုပ္ေတြထမင္းစားမပိတ္မွီ ေရးေနာ္ ငါ႔တူ” ေမွာင္ခုိအေဒၚႀကီး
ေဒၚေဒၚသိန္းက အသံစြာစြာႏွင္႔ေအာ္သည္၊
“ေနအံုးဗ် မွားေပးမိေတာ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စိုက္မလား” မ်က္လံုးျပဴးၿပီးျပန္ေဟာက္သည္၊
မ်က္လံုးအစံုကၿပံဳးရီလႈပ္ရွားမႈ
“ရပါၿပီ သူ ကၽြမ္းက်င္သြားမွပါ” အမာကတိုးတိုးေျပာလိုက္၏၊
ေန႔လည္ထမင္းစားမပိတ္မီ စာအုပ္ ႏွစ္ရာေက်ာ္ေရာင္းခ်လိုက္ႏိုင္
ေက်နပ္ပီတိျဖစ္သြား၏၊
“ခင္ဗ်ာေရာက္လာလို႔ပဲ ႏုိ႔မို႔အမာနဲ႔က်ေနာ္ဆိုရင္။ညေ
ေရာင္းကုန္မွာမဟုတ္ဘူး”
“ဟုတ္တယ္ကြာ။ၿပံဳးကိုသိပ္ေက်းဇူ
မိန္းကေလးခ်င္းမို႔ၿပံဳးရီႏွင္
သည္၊မ်က္ႏွာစိမ္းေတြခ်ည္႔မို
ေလးမို႔ပို၀သည္။ခ်ိဳင္႔သံုးခု
“ၿပံဳး ဘာဟင္းလဲ ဟ” ရင္းႏွီးေသာအသံျပဳရင္းက်ံဳ႔က်ံဳ
ဆန္အိတ္လြတ္မ်ား၀ိုင္းခင္းကာထို
“ငါးေျပမ ေလ အရိုးေတာ႔မ်ားတယ္”
“အား နံနံပင္ေလးအုပ္ထားေတာ႔ေမႊးေနတာ
ဒါလဲႏိုင္သည္ စားသည္ ေအာင္သူအာသြက္ေန၏၊
“မိမာ နင္႔ဟင္းကဘာတံုး”
“ၾကက္သားနဲ႔အာလူးဆီျပန္ အၿပံဳးထဲ႔စားေနာ္” အမာကၿပံဳးရီအားခိုးၾကည္႔ ခိုးၾကည္လုပ္
တတ္ေသာ ေအာင္သူအား မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီးဟင္း
“စားပါ ၿပံဳးမွီပါတယ္ အကို စားေလ”
ရင္ထဲလႈိက္ကနဲ ပီတိလိႈင္းႀကီး ေအာင္သူ ရင္၀သုိ႔ “ဒိတ္” ကနဲ တက္ေဆာင္႔သည္၊
“ငါ႔ ဟင္းက ဟိုဒင္းဟ နင္တုိ႔စားဘူးလားမသိဘူး”
“ဘာမို႔လဲ” အမာကဟင္းခ်ိဳင္႔ကို ၾကည္႔ရင္းေမးသည္၊
“ခ်နမ္းဘူး ဟင္းေလ”
“အင္း “ကံၾကံဖန္ဖန္ ခ်နမ္းဘူး ဟင္းလို႔ ၾကားဖူးေပါင္”
“ဟင္းကိုျမင္တာနဲ႔ ေအာက္ခ်ၿပီး နမ္းေတာင္မနမ္းခ်င္တဲ႔ငပိခ်က္ကိ
ၿပံဳးရီ ထမင္းလုပ္ကေလးျပန္ခ်ၿပီး တစ္ဖက္လွည္႔ကာရီသည္၊
“ထမင္းသီးမယ္အၿပံဳး သူက ေပါက္ကရ သိပ္ေျပာတာ”
ရြမ္းလက္ေသာမ်က္၀န္းေလးက ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ သူကိုၾကည္႔ျပန္သည္၊ေအာင္သူရင္ထဲ “ဒိတ္”
ကနဲ လိႈက္ခံုျပန္သည္၊
“အစ္ကို အၿပံဳးဆီက အၿပံဳးေတာ္ၿပီ”
“ဟာ မဟုတ္တာ ေပး”
“ကိုေအာင္သူဟာေလ အရွက္ကို မရွိဘူး” မိမာကေအာင္သူ ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာ၏၊
“ဒို႔ တစ္ေတြေမာင္ႏ်မေတြလိုရင္းႏွီးေ
ေကာင္းမွာ အမာ ရဲ႔” ေအာင္သူကအလုပ္ဆန္ဆန္စကားလံုးခပ္
ကာတြန္းစံေရႊျမင္႔ေခာတ္စားေနခ်ိ
ခ်က္ရြဲ႔ျပၿပီး။
“သူ႔ကိုသူ စံေရႊျမင္႔ မ်ားမွတ္ေနလားမသိဘူး” ဟုဆို၏၊
ၿပံဳးရီ ကို ၿပံဳးေသာရီေသာမ်က္ႏွာေလးျဖင္႔ စတင္သိကၽြမ္းရင္းႏီွးခဲ႔ၾကေသာ္
သိေသာအတိတ္ဆီမွ အသိခပ္၀ါး၀ါးက အၿပံဳးကို တစ္ေနရာမွာျမင္ဖူးေနသကဲ႔သုိ႔ရင္
ျဖစ္ေနသည္ဟု ေအာင္သူစိတ္႔ ထင္ေနမိခဲ႔သည္၊
“ေအာင္သူ မင္းအေရာင္းမေလးက ေတာ္လွခ်ည္လား”
“ဥက႕ဌေက်းဇူးေလ ဟဲ ဟဲ”
ေအာင္သူတုိ႔ၿမိဳ႔သစ္ေလးတြင္ သမ(၂)ဆိုင္ရွိသည္၊ဆိုင္(၁)တြင္ ကိုပါတီ(နာမည္ရင္းပီတာ
ကိုေျပာင္းျပန္ တစ္ရပ္ကြက္လံုးကေခၚေသာကုလားစစ္
မႏွင္းၾကည္ကကိုင္သည္၊အသက္(၃၀)ေ
ကိုပါတီက လူပ်ိဳလူလြတ္ ၀န္ထမ္းမ်ားကသူတုိ႔ကိုအၿမဲစၾက ေနာက္ၾကသည္၊မႏွင္းက
သေဘာေကာင္းသည္းခံတတ္သကဲ႔သုိ႔ ကိုပါတီကလည္းဆက္ဆံေရးအရမ္းျပည္
တစ္လေနလို႔ျပႆနာတစ္ခုမၾကားရ၊ဆုိ
တက္ေနစဥ္မို႔ေက်ာင္းသုိ႔ဆိုင္
ပါးေျပာခံရတတ္၏၊
“အေရာင္းခ်င္းလဲမယ္ကြာ ေဟ႔ေကာင္ ငါအလိုက္ေပးမယ္”
“ဘာလဲ မင္႔ႏွမ ကုလားမေလး အဆစ္ထဲ႔မွလား”
“ေခြးမသား ငါ႔ႏွမက အေမႊးေတာင္မစံုေသးဘူး”
“ေဟ မင္းျမင္လုိ႔လား”
“ဟ တစ္အိမ္ထဲေနတာ အိပ္ေနတုန္းျမင္တာေပါ႔ ဟ”
“ေခြးကုလား ဟား ဟား ဟား” ကိုပါတီကအေနာက္ခံသည္။အဆဲြခံသည္။
“ေတာ္ေတာ္လွတာကြ ေနာ္”
“အင္း ငါသူ႔ကို ျမင္ဖူးသလိုပဲ ပီတာ”
“တစ္ရပ္ကြက္ထဲပဲကြာ သြားရင္းေတြ႔ဖူးမွာေပါ႔။ မင္းကရာထူးတက္တာ”
“မင္းေမထဲမွာ ရာထူးတက္လို႔လား”
“ဟ အၿပံဳး မင္းဆိုင္ကိုေ၇ာက္လာေတာ႔ ဘဲေတြ၀ိုင္းလာမယ္။ အဲ အဲဒီမွာ မင္းက
ကာကြယ္ရမယ္။ေနရင္းထိုင္ရင္း ဒရ၀မ္ရာထူးရတယ္ေလ ဟား ဟား”
“ေခြးကုလား ခြားကေလး မင္းပါးစပ္ပိတ္ ဟုိမွာလာေနၿပီ”
လယ္ဂ်ာစာအုပ္ေလးတဘက္ပိုက္၍ထမင္း
ႏုတ္ႏုတ္ကေလးမ်ား၀တ္ဆင္ထားေသာ
ပ္သြက္သြက္လွမ္းလာ၏၊ျဖဴႏု၀င္းမြ
နက္ေမွာင္ပါးလႊာေသာဆံႏြယ္ေလးကရွ
ေလးမ်ားျဖင္႔ဖဲြ႔စည္းထားေသာရင္
ႏွင္႔ေရာေပြ႔ထား၏၊ လက္ညႇိဳးေလးတြင္ ဆိုင္ေသာ႔ကြင္းေလးကိုကိုင္ထား၏၊
ထမင္းခ်ိဳင္႔ႏွင႔္အတူခဲတံနီျပာေ
ျပည္႔၀န္းႀကီးမားစြာလႈပ္ရွားေနေ
ထိဆဲြေဆာင္မႈရွိေလ၏
ေအာင္သူ၀င္႔ၾကြားေသာမ်က္ႏွာျဖင္
“ဆိုင္ေသာ႔တခါတဲ ယူလာခဲ႔လား အၿပံဳး”
“ေအးေလ မေန႔ကအကိုပဲယူခဲ႔ ဆိုၿပီးေတာ႔” မ်က္နက္၀န္းေလးပင္႔ကာ တိုးတိတ္စြာျပန္
ေျပာသည္၊ ေအာင္သူအၾကည္႔က သူမရင္ညႊန္႔ဆီမွာမို႔ ရွိန္းကနဲျဖစ္၏၊
“အိမ္မွာ ေဆာင္ေတာ္ကူးေတြအရမ္းပြင္႔လို႔ မိမာအတြက္ယူလာတာ” မလံုမလဲေလးလက္
ကိုကြယ္ရင္းေျပာ၏၊
“နင္႔တုိ မိန္းကေလးေတြ ဆိုင္ထဲမွာ အမႈိက္ရႈပ္အံုးမယ္”
“အံမယ္ ေနာ္ ပန္ေတြပဲဥစၥာ အစ္ကိုေဆးလိပ္တုိေတြ ဥက႕ဌ ေတြ႔မွာစုိးလုိ႔ သူမ်ား သိမ္း
သိမ္းေနရတာ ဥက႕ဌက ဆိုင္မီးေလာင္ရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္သူအျပစ္တဲ႔” ဆိုးေဆးမကူနီစုစု
ႏႈတ္ခမ္းေလးမဟတဟျဖင္႔ေျပာေန၏၊
“အစ္ကိုက တက႕သိုလ္ေက်ာင္းလဲတက္တယ္ေနာ္”
“အင္း အေဖနဲ႔အေမက စီးပြားေရးက်လာတယ္ေလ။ဒါေၾကာင္
ေျပာင္းလိုက္ရတာ”
“ၿပံဳးရီ အေမလည္း ခ်ဥ္ဖတ္ေရာင္းရတယ္အစ္ကို ဟင္းဂလာပင္ေတြစုိက္ၿပီး ခ်ဥ္ဖတ္
ထည္ေရာင္းတာ”
“ေအးေပါ႔ဟာ ဒုိ႔တလွည္႔လုပ္ေကၽြးရမယ္႔အခ်ိန္
ေယာက္ကိုေျပာျဖစ္ၾကသည္၊ဘ၀တူ ဟူေသာအသိႏွင္႔လြတ္လပ္ ရည္တူေသာစိတ္မ်ားက
ေအာင္သူရင္တြင္းျမဴးတူးမိၾကသည္၊
“အၿပံဳးက ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ ဟင္”
“ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ပါ အကို(၄)တန္းပဲေအာင္တာ” ရိုးသားပြင္႔လင္းေသာ ၿပံဳးရီ၀ယ္
ခ်စ္စရာသေဘာထားေလးမ်ားသာမက မက္ေမာဖြယ္အလွတုိ႔ျဖင္႔လည္းျပည္
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ဟင္ အအား ဆရာ ရယ္ ေသပါၿပီကြယ္ ကၽြတ္ကၽြတ္” ေအာင္သူ။လွ၀င္းႏွင္႔ေပါက္ေခါင္း
တုိ႔သံုးဦးတံခါးအကြယ္တြင္ရင္
ေယာက္ကိုျဖဳတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ေကာင္မေလးမွာက်ဴရွင္ၿပီးသြားေသာ
စကားေျပာက်န္ရစ္ရာမွ လက္လြန္ ေျခလြန္ျဖစ္ကုန္ၾကေလၿပီ၊
“လွ၀င္း ဂဲါေလးက ဘယ္ကလဲ ကြ”
“ရွစ္လမ္းလဲကတဲ႔ ငါလဲမသိဘူး ေတာင္႔တယ္ကြ”
“ေတာက္ျမင္ရရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္”
“႑ႊတ္ တိတ္ ေဆာ္ၿပီ ဟ” ေအာင္သူနားစြင္႔ရင္းအံႀကိပ္ခါ လက္ညႇိဳးေထာင္ၿပီးေျပာ၏၊
“အာ အာ အဲလိုႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔ဆရာရယ္ အ နာတယ္”
“အစမို႔ပါ ညီမရယ္ ခဏေလး ေအာင္႔ခံေနာ္”
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္”
“ဟအ နာတယ္ နာတယ္ မခံႏိုင္ဘူးဆရာ”
“စြတ္ စြတ္ ျပြတ္ျပြတ္ စြတ္စြတ္” ထြန္းရွိန္အသံမၾကားရေတာ႔ ေဆာင္႔ခ်က္ကသာ
သြက္သြက္ႀကီးထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္
“အဟီး အဟင္႔ အီး ဟီး ဆရာ မညႇာဘူး အူး ဟူး”
“ဟာ ေရာဂါပဲ ဂြဲေလး ေအာ္ငိုၿပီး ေရာဂါပဲ” လွ၀င္းေျခမကိုင္လက္မကိုင္မိျဖစ္
က်ဴရွင္ဖြင္းထားေသာအိမ္ကသူ႔အိမ္
ျပင္းလာသည္၊ထူထဲေသာ ပိတ္ျခင္ေတာင္ႀကီးက ယိမ္းထိုးလႈပ္ရွားေန၏၊ကုတင္ေလး
ကၽြိျမည္ကာခါယမ္းေနသည္၊
“ေပါက္ေခါင္း ေတာ္ေတာ႔လို႔ အခ်က္ေပးလိုက္ကြာ”
“ရမလား ဟ အရွိန္တက္ေနတဲ႔ဟာကို”
“ေစာက္ရမ္းႀကီးလုပ္လို႔သူ႔မိဘေ
ေအာင္သူကေတာ႔ၿငိမ္ေနသည္၊ေကာင္မေ
လည္း ကတံုကရီႏွင္႔ အသက္႑ွဴမ၀သလုိႀကီးျဖစ္လာသည္၊
“ေတာ္ပါေတာ႔ ဆရာရယ္ နာလွၿပီ အီးဟီး ကၽြတ္”
“ၿပီးပီ ၿပီးပီ အင္ အင္ အင္” “ျပြတ္ ဖြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္” ၾကမ္းသည္။ျခင္ေထာင္
ႀကီးျပတ္က်မတတ္။ ထြန္းရွိန္ၾကမ္းသည္။အံႀကိပ္ထား အသက္ေအာင္႔ထားရင္းမွ ၿငီးဍူသံေလး
ကေအာင္သူ႔ ရင္တြင္းသုိ႔စူးစူးနစ္နစ္ ၀င္ေရာက္ခံစားရ၏၊
“ေတာ္ပီ ေတာ္ပီ အား က်မ ေအာ္လိုက္မွာ”
“ဟာ” အေျခအေနႀကီးက မိုးေလ၀သ မေကာင္း လွ၀င္းတစ္ေယာက္လက္သီးက်စ္က်စ္ပါ ေအာင္
ဆုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္ေန၏၊
“အကုန္လံုးေတာ႔ဒုကၡေရာက္ေတာ႔မွာ
“ျပြတ္ ဟင္း ဟင္း ဟင္း အ ရွီး အ”
“နာေသလား ဟင္ ညီမ”
“အင္း အင္း ၾကပ္တပ္တပ္ ႀကီးကြယ္”
“ဟူး ေတာ္ပါ ေသးရဲ႔” ေပါက္ေခါင္းကမ်က္လံုးႀကီးျပဴး
ေခါင္းကိုခါရင္း အျပင္ထြက္ၾကရန္ အခ်က္ျပ၏၊
သံုးေယာက္သား “သေျပ” လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ထိုင္ၾကသည္၊
(ကလယ္)လူမ်ိဳးျဖစ္သည္၊ ေအာင္သူထက္စီနီယာက်ၿပီး သခၤ်ာအဘာသာယူထားေသာတက႕သုိလ္
ေက်ာင္းသားလည္းျဖစ္သည္၊ေအာင္သူက ျမန္မာစာ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသား၊
“ဂဲြေလးက အသက္ငယ္ငယ္ေလးဟ ဒီေကာင္တင္းတက္ျဖဳတ္ေနတာ။ ငါေျပာတယ္ မလုပ္ နဲ႔
မလုပ္နဲ႔ လို႔” လွ၀င္းကေရေႏြးၾကမ္းငွဲ႔ရင္းေဘး
“မင္းကလီးျဖစ္လို႔ ငါတုိ႔ကိုလာေခၚတာလား”
“ဟ ေကာင္မေလးမေတာ္တဆ ေသရင္သက္ေသေပါ႔ ဟ”
“ေခြး လုိးမသား” ေပါက္ေခါင္းက ေခြးေျချဖင္႔ကိုင္ရြယ္သည္၊ ေအာင္သူကဒူးယားတစ္လိပ္
မီးညႇိရင္း ေခါင္းခါသည္၊
“ထြန္းရွိန္ဒင္နဲ႔စေတြ႔တဲေဆာ္ေ
ထိုစဥ္က ဆယ္လိပ္၀င္ အုန္းေတာစီးကရက္ဗူးမ်ားထုတ္လုပ္
“ေအး အဲဒါေတာ႔ ငါလဲမ်က္ျမင္ပဲ သူတုိ႔ျခံထဲမွာတစ္ခါ ဒို႔စာေမးပြဲရက္ စာက်က္တုန္းက
ဒီေကာင္လုပ္ျပတာ ေတြ႔ဖူးတယ္” ဟုေပါက္ေခါင္းကေထာက္ခံသည္၊
“ေတာက္ ဒီကိုယ္ေမကိုယ္လိုးလုပ္တာနဲ႔ကို ဖါခ်ရေတာ႔မလိုျဖစ္ေနၿပီး ဟင္းဟင္း”
ေအာင္သူကသူ႔ေပါင္ၾကားကိုလက္ႏႈိ
ဂုတ္ခ်ိဳးထားရ၏၊
“မင္း ေက်ာင္းက ေဆာ္က မပီဘူးလား” အတြင္းသိေပါက္ေခါင္းကေအာင္သူကို
“စိုးစုိး လား အင္းလိုက္တဲေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးကြ”
“ဟ ေဆာ္ပဲ လိုက္တဲ႔လူရွိမွာေပါ႔ ဒါအဆန္းလား” လွ၀င္းကမွာထားေသာလက္ဘက္ရည္မ်ား
ေရာက္လာ၍ တစ္ေယာက္စီေရွ႔ လိုက္ခ်ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္၊ စုိးစုိးမွာ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာ
ႀကီးတစ္ေယာက္၏ သမီးျဖစ္ၿပီး ေအာင္သူႏွင္႔ န၀မတန္းမွ ဒုတိယႏွစ္အထိ အတူေက်ာင္းေန
လာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္၊ရိုးသားသိမ္ေ
ဘာမွ်မတုန္႔ျပန္ခဲ႔သူျဖစ္သည္၊ေ
သားေကာလိပ္)ေျပာင္းခဲ႔ၿပီးမွလည္
“မလြယ္ပါဘူးကြာ စုိးစုိးကိုခ်စ္တာ လမင္းႀကီးကိုေငးၿပီးခ်စ္ေနရသလို
“ဟယ္ ေသနာေကာင္ ကဲဟာ” လွ၀င္းကေအာင္သူဖင္ပိတ္ကန္သည္၊ေ
ရင္းေခါင္းတၿငိမ္႔ၿငိမ္႔လုပ္သည္
“ခ် ခ် မေအလိုး ခ်ေပးမွ အလကားေကာင္ ထြန္းရွိန္ နဲ႔မ်ားေတာ႔ ကြာပါ႔ ကြာ”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“အစ္ကို အစ္ကို လို႔ဆုိ”
“ဟင္ ေအာ္ ဘာလဲ ၿပံဳးရီ”
“မေန႔က လက္က်န္စာရင္းေတြ လာျပအံုးေလ ပစၥည္းနဲ႔တုိက္ၾကည္႔ရေအာင္”
“အင္း ဟုတ္သားပဲ” ေအာင္သူ စိတ္ကူးထဲမွလြင္႔ေမ်ာျခင္းလိပ္ျ
အေရာင္းေကာင္တာမွ ဆုိင္ေနာက္အတြင္းခန္းသုိ႔၀င္ခဲ
“ဆန္ အိတ္ ေလးရာႏွစ္”
“အင္း ဟုတ္တယ္ ၿပီးေတာ႔”
“ပုဇြန္ငပိ ရွစ္အိတ္တစ္ပိုင္း”
“မွန္တယ္ အကို”
“ဖေယာင္းတုိင္ႀကီး-ေျခာက္။ေသး-
“အင္း အင္း ေနအံုး အဲ ဟုတ္ပီ”
“သၾကားခုႏွစ္အိတ္အတိ အဲဒါ ခြဲတန္းမခ်ရေသးဘူး။ဆီ-ဆီကိုနင္
“ေသရခ်ည္ရဲ႔ အစ္ကိုရယ္ ပီပါ တစ္၀က္လံုး”
“ေအးပါ ဒါေတြက ကုန္မွခ်ဳပ္လို႔ရမွာ။ႏို႔ဆီေကာ”
“ႏုိ႔ဆီလဲ ခြဲတမ္းမခ်ရေသးဘူး(၂၁)လံုးအတိ”
“၂၁လံုးမေျပာနဲ႔။၂၁ေသတၱာေျပာပါ ငါေခါင္းႀကီးလိုက္တာ”
“ခစ္ ခစ္ သူမ်ားမေျပာတတ္လို႔ပါ အစ္ကိုကလဲ”
“ဂုန္နီအိတ္ တစ္ရာ႔ႏွစ္ဆယ္”
“အဲဒါမေရးရေသးဘူး ခဏေလးေနာ္” ဂုန္နီအိတ္အထပ္ႀကီးကို ၿပံဳးရီကုန္းၿပီးေရတြက္ေနသည္၊
ႀကီးမားစြံကားေသာတင္ပါးႀကီးမ်ား
ဂုန္နီအိတ္ခြံမ်ား။ကုန္းၿပီးလွ
“အို” သူခုိးလူမိသြားသည္၊ ၿပံဳးရီကအကô်လယ္ဟုိက္ေလးကိုကမန္
ႏွင္႔ဖုံးသည္၊
ေအာင္သူလယ္ဂ်ာစာအုပ္ႀကီးကိုကို
“အဲ အင္း ဟုိ ဘယ္ေလာက္မွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး” တုန္တုန္ခိုက္ခုိက္ႏွင္႔ ၿပံဳးရီ ဂုန္နီ
အိတ္မ်ားထပ္ေရျပန္သည္၊
သည္တခါေတာ႔ေအာင္သူမ်က္ႏွာကိုအျ
မိမာကလည္းျပန္မေရာက္ေသး။ ခဲြတမ္းမခ်ေသး၍ဆန္တစ္မ်ိဳးမွအပ အေရာင္းအ၀ယ္မရွိ။ ဆိုင္အ
တြင္း႔ ၿပံဳးရီ ႏွင္႔ ေအာင္သူႏွစ္ေယာက္ထဲ။
“ေျခာက္ဆယ္႔ရွစ္အိတ္” ၿပံဳးရီကဆန္မံ+မ်ားကပ္ေနေသာသူ
အက္ကေလးျဖင္႔ေျပာသည္၊
“အဲဒါ အိတ္တစ္လံုးနဲ႔ သြတ္ထားလိုက္”
“ဟာ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လိုလုပ္သြတ္ရမလဲ လုိ႔”
“ေအး ဟုတ္သားပဲ ႏွစ္ေယာက္မွ သြတ္လို႔ရမွာပဲ”
“႕ွရွင္” ၿပံဳးရီ သူ႔ကိုမ်က္လံုးေလးျပန္ၾကည္႔၏၊
သူဘာမွျပန္မေျပာ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ကိုဆန္အိတ္တစ္အိတ္ေ
လံုးကိုကိုင္ၿပီးၿဖဲေပးလိုက္သည္
မႏုိင္ေတာ႔။
“ကဲ ေရာ႔ နင္ကိုင္ထား”
ၿပံဳးရီကဂုန္နီအိတ္ခံြကိုကိုင္
ထပ္လိပ္ၿပီးမလိုက္သည္၊
“နဲနဲ ၿဖဲထား ဟ မ၀င္ဘူး”
“ၿဖဲ ထားတာပဲဥစၥာမ၀င္တာ မတတ္ႏိုင္ဘူး”
“အခုန ပြေနလို႔ ဟ” ၿပံဳးရီကိုင္ထားေသာဂုန္နီအိတ္
ကိုေထာင္ၿပီးထည္႔သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္လိပ္ၿပီး ခံေနသည္၊
“ဒုကၡပါပဲ မ၀င္ေသးဘူး တစ္ေနတယ္”
“ဒီဘက္က ၿဖဲမွေပါ႔ ဟ ေအး ကဲ ၀င္ၿပီးလား”
“အင္း ၀င္သြားၿပီး အာ အရမ္းပဲ အစ္ကိုမေကာင္းဘူး”
“ဘာလဲ ဟ”
“အရမ္းေဆာင္႔တာကိုးလုိ႔ လက္ေမာင္းကိုေအာင္႔သြားတာပဲ”
“ဟ ဒါမွ သယ္လုိ႔ေကာင္းတာ”
မ်က္ႏွာခ်င္းနီးကပ္ၿပီးၿပံဳးရီ
ရင္ေတြခံုေမာေနသည္၊ လႈပ္ရွားေသာစိတ္အစဥ္က ကစင္႔ကလ်ားျဖစ္ခ်င္ေန၏၊ပုခံုးခ်
ရင္ျခင္းအပ္လုနီးပါးျဖစ္လိုက္ ျဖစ္ေနေသာၿပံဳးရီထံမွ ရင္ခံုသံသဲသဲကိုလဲၾကားေနသလိုလို
“ကဲ ေနာက္တစ္အိတ္ တစ္ခါထဲသြားထားရေအာင္”
“အင္း သြတ္ေလ” အသံေလးကတိုးတိုး တုန္တုန္
“ၿပံဳးရီ” ေအာင္သူကအသံထိန္းေခၚသည္၊
“ရွင္ အစ္ကို” လိုလိုလားလားထူးရွာသည္၊
“မိမာလာမွပဲ လုပ္ကြာ ေနာ္”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဟင္”
“ဟာ ဟုိ အဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေငြစာရင္းခ်ဳပ္ရအံုးမယ္ ညေနေငြအပ္ရမွာ”
“အမေလး အစ္ကိုကလဲ တစ္ေနလံုးစာအုပ္ေလး။ေလးငါးအုပ္ေ
“လုပ္ေတာ႔ လုပ္ခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ႔”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔ ဒါေလးမ်ားအစ္ကိုကလဲ”
ေအာင္သူ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ကိုေကာက္ကိုင္ၿပီး ေကာင္တာစာပြဲသုိ႔ထြက္လာခဲ႔သည္၊
“ငါ႔စိတ္ ငါမႏိုင္ဘူး ေနာ္” ဟုေျပာခ်င္ေနသည္၊
“အင္းေပါ႔ေလ တက႕သုိလ္ေက်ာင္းသားဆုိေတာ႔။ဒါမ်
လုပ္ရမယ္ေတာ္ေရ လုပ္ရမယ္” ဂုန္နီအိတ္မ်ားကိုၾကမ္းျပင္႔ လွဲၿပီးအိတ္ႏွင္႔စြတ္သည္၊ “ကဲ
ဘယ္သူမွေအာက္က်ေေနစရာမလုိဘူး ၿပီးသြားတာပဲ” မထိတထိ ရြဲ႔ေျပာေနေသာ ၿပံဳးရီစကား
မ်ားကိုမၾကားဟန္ျပဳရင္း။ လမ္းမဖက္သုိ႔ေငးေနမိသည္၊ရင္ထဲ႔ တဒိတ္ဒိတ္ ခံေနဆဲျဖစ္သည္၊
ၿပံဳးရီရယ္ အဲဒီေန႔ကအျဖစ္ဟာငါတစ္ညလံုးအိပ္
လား။နင္ရဲ႔ရိုးသားျဖဴစင္တဲ႔ႏုလံ
တုိ႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္မလာေသးခင္မွာ
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ဟား ကိုထြန္းရွိန္ ခင္ဗ်ားကအေလးမ မလုိ႔ ဟာဟ
“ဟဲဟဲ လက္ေမာင္းေလးနဲနဲပါးပါးကားမလုိ
ေအာင္သူအိမ္မွာအေလးလာမသည္၊
“လုပ္မေနပါနဲ႔ ကိုထြန္းရွိန္ရာ အလကားေနမွာပါ ဟဲဟဲ”
“ေအးလကြာ ေနာ ဟုတ္တယ္ ငါ႔အေၾကာင္းမင္းသိတာပဲ”
“ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဟုိ တပည္႔မေလးေရာ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ” ကစားၿပီးတစ္ကိုယ္လံုးကို
တဘက္ပြးႀကီးႏွင္႔ေခၽြးသုတ္ေနေသာ
ထြန္းရွိန္ထံမွအသံထြက္မလာသျဖင္
ေသာထြန္းရွိန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္၊
“ခင္ဗ်ား လွ၀င္းတုိ႔အိမ္က်ဴရွင္မွာ ဖိုက္တဲ႔ဟာေလး”
“ၾကာပါၿပီ” ထြန္းရွိန္ကအကô်ေကာက္၀တ္ၿပီးဒါ
မေရွ႔မေႏွာင္းတြင္ကိုပါတီအိမ္ေ
မေနနဲ႔ညေနကိုထမငး္စာဖိတ္တဲ႔အိမ္
“အမယ္ တယ္ႀကီးပြားေနပါလား ဘယ္အိမ္ကလဲ”
“မႏွင္းၾကည္တို႔အိမ္ကကြ ကုသုိလ္လုပ္တာ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးဖိတ္ထားတယ္။လု
“ဟေနပါအံုး ေရခ်ိဳးပရေစအံုး”
“ျပန္လာမွခ်ိဳးေဟ႔ေကာင္လူစံုေ
ေအာင္သူကဗ်ာကသီ။ပုဆုိးအကô်လဲ၀တ္
“ေအး ေအး မကိုမခ်ဳပ္ေစနဲ႔ မင္းအေမႀကိဳရအံုးမွာ”
“ဟုတ္ကဲ႔ပါ”
ညေနအေမေစ်းမွအျပန္ မီးသတ္ေရွ႔မွႀကိဳေပးရအံုးမယ္။ညီ
က်ဴရွင္ညေနပိုင္းတက္ေနရသည္၊
“အမေလး မင္းသားရယ္ သြားပင္႔ရတယ္” မႏွင္းကအိမ္ေပၚမွဆူဆူေအာင္႔ေအာ
“မမႏွင္းတုိ႔က ခုမွကပ္ေျပာတာကိုဗ်”
“ဟုိးရွစ္လမ္းကလူေတြေတာင္သိတယ္။
က္ေအာင္သူလာကြာ ပီတာ” မမႏွင္းေယာက္်ားကိုထြန္းၾကည္ကသေ
“ဟယ္ အငယ္ေတြအရင္ေရာက္ေနတယ္ ဟား ဟား”
“ေအာင္မာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႔လက္ခ်ည္းပဲေနမွာ”
ေအာင္သူ႔စကားကိုမိမာကေခ်ပလိုက္
ေသာၿပံဳးရီကမ်က္လႊာေလးခ်ကာၿပံဳး
“ကဲ လာေလ ၀ိုင္းၾက” ေျခာက္ေယာက္ခံႀကီးတြင္ေလးေယာက္
ေအာင္သူကမ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေအာင္သူလက္၀ဲ႔ကပ္လ်က္ၿပံဳးရီထို
“စားေနာ္ ဒါမဂၤလာအႀကိဳထမင္းပြဲျဖစ္ခ်င္ျ
“သြား မမႏွင္းက ဘာမွန္းလဲမသိဘူး”
“စားပါသူငယ္ခ်င္းရယ္ သူဖါသူဘာေျပာေျပာ မွန္တာေျပာတာပဲ”
“ဟာကြာ မိမာေနာ္”
ေအာင္သူႏွင္႔ကိုပါတီမေရာက္ခင္ေ
ဒါကိုမသိေသာကိုပါတီက “ဘယ္သူမဂၤလာအႀကိဳပြဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏွိပ္မွာပဲ ေဟ ေဟ႔”
“ကိုပါတီေနာ္ ဘာမိသ ညာမသိ” ၿပံဳးရီကမ်က္ေစာင္းထုိးကာလွမ္းေ
“ႏိွပ္ ႏိွပ္ပါတီ ငါ႔ မဂၤလာပြဲလို႔သေဘာထား” ဘာ၇ယ္မဟုတ္ပဲ ေအာင္သူ၀င္ေျပာမိသည္၊
“အာ မစားဘူး မစားေတာ႔ဘူး” ၿပံဳးရီခေလးေလးလို႔စိတ္ေကာက္ၿပီ
မမႏွင္းကအတင္းလိုက္ဆဲြၿပီးျပန္
“ေဟေဟ႔ မစားရင္ေန ဒုိ႔ကေတာ႔ တ၀ႀကိပ္မွာဗ်ား စိတ္ေကာက္တာတုိ႔ ဘာတုိ႔လဲလိုက္
ေခ်ာ႔ဘူး” ေအာင္သူကသူႏွင္႔စထားမွန္းမသိပဲ
ၿပံဳးရီ ေအာင္သူကိုဆတ္ကနဲတင္းတင္းေလး
ပန္းကန္ေလးထဲမွ ထမင္းႏွင္႔ဟင္းလ်ာမ်ားေအာင္သူ
“စားတယ္ စားတယ္ ဘာရမလဲကြ ဟင္းဟင္း” ေအာင္သူ၀က္သားဟင္းမ်ားအား။အား
ခပ္စားသည္၊မိမာ ေနာက္ေဖးသုိ႔ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္းတုိ
“က်ေနာ္တုိ႔ကခင္ဗ်ားနဲ႔ေနာက္ထား
“အြပ္” ောင္သူဖားသံႏွင္႔ေအာ္လိုက္၏၊မမႏ
“ၿပံဳးရီငိုေနတယ္ ေတာ႔ နင္တုိ႔ကတအားေနာက္တာကိုး။ ဟဲ ေအာင္သူသြားေခ်ာ႔လိုက္”
“ဟာ ဟာ ဆိုင္တာ”
“ဘာမဆိုင္ရမွာလဲ သြားနင္႔ေၾကာင္႔ နင္႔ေၾကာင္႔” ကိုပါတီကဂုတ္ဆဲြထုသည္၊မမႏွင္း
လႊတ္သည္၊ၿပံဳးရီတက္အဆင္းေလးတြင္ ေျခေထာက္ေလးခ်။လက္ႏွစ္ဘက္ပြတ္ငိ
“ၿပံဳးရီ ငါ႔ကိုစိတဆုိးသြားတာဆုိ”
“ဆုိးတာေပါ႔ ဘာလုိ႔ငါ႔ မဂၤလာေဆာင္လုိ႔ေျပာလဲ”
“ဟာ နင္ကလဲ ဘာမွန္းမသိပဲေနာက္တာပဲဟာ နင္မႀကိဳက္ရင္မေနာက္ေတာ႔ဘူး။ လာ
ထမင္းစားရေအာင္”
“စား ဘူး” ႏႈတ္ခမ္းစူပါးေဖါင္းရင္း ေခါင္းခါ၏၊
“ခက္လိုက္တာဟာ ကေလးလဲ မႈတ္ဘဲနဲ႔ ထဆုိ”
“ဟင္႔အင္း ကိုယ္႔ဗိုက္ကိုယ္၀ေအာင္စား”
“လာပါဟယ္ မမႏွင္းတုိ႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနဦ
“မစားဘူးလို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ”
ေအာင္သူေထင္းကနဲစိတ္ထြက္လာသည္၊
သုတ္ၿပီး။ၿပံဳးရီေဘးထိုင္လိုက္
“နင္ ငါ ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ေနတာလား”
“အမယ္ ဘာဆုိင္လို႔လဲ ဟင္း”
“ေအး မဆိုင္လို႔ နားလည္လား ဆိုင္သာဆိုင္ရင္ နင္႔အခ်ိဳးကိုေျပာင္းျပစ္လိုက္
“ဘာေျပာတယ္” ရင္ကေလးခ်ီ စူး၀င္းေသာမ်က္၀န္းအစံုႏွင္႔ေအာ
ေအာင္႔ေအာင္႔လွည္႔လိုက္သည္၊
မ်က္ႏွာႏွစ္ခုသည္ တစ္ထြာခန္႔သာေ၀းကြာေတာ႔သည္၊သနပ္
ေအာင္သူႏွာ၀တိုး၀င္၏၊မ်က္လံုးခ်
လြင္႔စင္ထြက္လာ၏၊ေအာင္သူ။ၿပံဳး
ေလးေကာ႔လာေသာ ၿပံဳးရိ၏ပါးေလးကိုဒလၾကမ္းနမ္း
ခမ္းခ်ီခ်ီေလးကိုၾကာရွည္စြာစုပ္
“ျပြတ္ ျပြတ္ အင္း”
“အလာလာ ကၽြတ္ကၽြတ္” ေအာင္သူေပါင္ၾကားကိုလက္၀ါးအုပ္
ၿပံဳးရီအမွတ္မထင္ထုလိုက္ေသာလက္
ပစၥည္းတဲ႔တဲ႔ထုခ်မိျခင္းျဖစ္၏၊
“အိုး” ၿပံဳးရီ ထေျပးသည္၊ေအာင္သူမထႏိုင္ အသက္ေအာင္႔ၿပီးျဖစ္ညႇစ္ဆုတ္ကို
ကိုပါတီ၀င္လာသည္၊ “အိုေက သြားၿပီး သူငယ္ခ်င္း”
“မင္းဘြားေအ အိုေက ဒီမွာေဂြးတက္ေနၿပီး”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
“ျမန္ျမန္လုပ္ပါပီတာရယ္ ငါေၾကာက္လုိ႔ပါ”
“စိတ္ခ်ရပါတယ္ ခင္ဗ်ားကလဲ”
“ဟာ ငါ အဲလုိ မခံတတ္ဖူးဟာ ရိုးရိုးပဲလုပ္”
ဆိုင္ပိတ္ထားေသာတံခါးကိုအသာတြန္
ေရာင္းေကာင္တာေနာက္မွေက်ာက္သင္
ကပ္ရသည္၊မမႏွင္းက ဆန္အိတ္ႏွစ္လံုးေပၚတြင္ကားယား
လိုးေနၾကျခင္းျဖစ္၏၊မမႏွင္း၏ေစာ
ဘရာစီယာကဗိုက္ေပၚစုပံုေနၿပီး ေအာက္စက ဖင္ေအာက္တြင္ပိေနသည္၊
“စိတ္ညစ္လိုက္တာဟယ္” မမႏွင္းကထုိင္းသြင္းေပးရင္းေဘး
စုိးရိမ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ပီတာလီး
ေျမြေဟာက္ႀကီးအလားေျပာင္တင္းေန၏
“ျမန္ျမန္လုပ္ပါပီတာရယ္” မမႏွင္းအသံမွာသိသိသာသာႀကီးတုန္
ပီတာကဖင္မဲမဲႀကီးကိုခပ္သာသာၾကြ
လသည္၊ “ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ ျပြတ္ အု အင္”
လီးႀကီးကေလ်ာကနဲနိမ္႔၀င္စူးစို
ပါးစပ္ကိုဟ၍ “တအင္းအင္း” ၿငီးတြားရင္းဖင္ႀကီးကို စေကာ၀ိုင္းႀကီးလႈပ္ခါယမ္းေပးေ
ပီတာကလဲအဆက္မျပတ္ ေဆာင္႔လိုးေနရင္း ႏို႔ႀကီးမ်ားကိုစုိ႔သည္၊
“ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ စြတ္ ဖြတ္ သြပ္”
ေစာက္ေခါင္းႀကီးမွာ အေတာ္က်ယ္ပံုရသည္၊အေရမ်ား႑ႊဲနစ္
သြားတုိင္း အသံက်ယ္ႀကီးမ်ားက်ယ္ေလာင္စြာထြ
ကိုထြန္းၾကည္မွာပန္းနာသည္ျဖစ္
ပီတာ၏ႀကီးမားေသာလီးႀကီး၀င္လိုက္
“ေကာ႔ေပး မမႏွင္းရဲ႔ ေကာ႔”
“ေကာ႔ေနတာပဲဟဲ႔ ေသရေတာ႔မယ္ အင္း ဟင္း ဟင္း”
“အ အား ေကာင္းလိုက္တာမမႏွင္းရယ္ အီး”
“ျပြတ္ စြတ္ ျပြတ္ ျပြတ္ စြတ္ ဖြတ္”
“အ အ အမေလး ေကာင္းလိုက္တာပီတာရယ္ ဟင္း အား” မမႏွင္းကေကာ႔ထုိးလိုက္။
စေကာ၀ိုင္း ၀ိုင္းေပးလိုက္ျဖင္႔ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးေနသကဲ႔သုိ႔။ ကုလားပီတာမွာလည္း
အားပါးတရႀကီးေဆာင္႔ထည္႔ေနေပသည္၊
ေပ(၂၀)ခန္႔အကြာတြင္ဆန္အိတ္ကြယ္
မမႏွင္းေပါင္ႀကီးကေဖြးေဖြးဥဥႏွ
လားပီတာ ေဆာင္႔လိုးလိုက္တိုင္း အိကနဲ အိကနဲျပားခ်ပ္သြားတတ္သည္၊ဖင္ၾကာ
ခပ္ရွည္ရွည္အေမႊးတစ္ပင္ႏွစ္ပင္
လိုက္။ၿပဲကနဲျဖစ္သြားလုိက္ျဖင္႔ လႈပ္ရွားေနသည္၊ႀကီးမားေဖါင္းအိေ
ပိျပားသြားသည္အထိ ပီတာအဆံုး အဆံုးထည္႔သြင္းေန၏၊
“အီး အ အီး အ အီး အ” မမႏွင္းေအာ္ပံုကဆန္းသည္၊ပါးစပ္
သည္၊ေဆာင္႔ခ်လိုက္တုိင္းေအာ္ျ
တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္လည္း ပီတာဆုိသည္႔အေကာင္ကမိန္းမ မရွိေသးေသာ္လည္း။မိန္းမ
ေပါင္းစံုကို ခ်ဘူးေနသူျဖစ္သည္၊တရုတ္မ။ကုလား
ျဖဳတ္တတ္သူျဖစ္သည္၊သူ၏ပစၥည္းကို
ဆးဆုိသည္ကလည္းဘာသံုးစဲြသလားမေမး
ကေလးေလးေယာက္အေမ လင္ကပန္းနာသည္ မႏွင္းၾကည္တုိ႔ေတြ႔ဆုံၾကေသာအခါ။
ခုတ္ေမာင္းလာေသာမာမရထားႏွစ္စင္း
ေပါက္ကြဲေလာင္ကၽြမ္းၾက၏၊
ႀကီးမားေဖါင္းကားေနပါသည္ဆုိေသာ မမႏွင္းေစာက္ပတ္ႀကီးမွာ။ခံစစ္အေ
သားတိုးမလာႏိုင္ရွာေခ်၊ပီတာကလည္
အေျမာက္ႀကီးျဖင္႔ မမႏွင္းခံတပ္ႀကီးအတြင္းအရွိန္ျ
မိေသာ ေအာင္သူအဘုိ႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားစြာပင္ ရင္ေတြပူေလာင္ေန၏၊
မမႏွင္း ဆံပင္ေတြေျပက်သည္၊ေခါင္း႔ထိုးစု
ဆန္ပံုးေဘးသုိ႔က်၏၊ထမီမွာခါးမွေ
ႏို႔ႀကီးႏွစ္လံုးမွာေၾကာက္မက္ဖြ
ဆုတ္နယ္ျခင္းခံေနရသည္၊မမႏွင္းအံ
“တဟင္းဟင္း” ၿငီး၏။မ်က္လံုးေလးမ်ာတင္းတင္းပိ
ပီတာကိုၾကည္႔ႏိုင္သည္၊
No comments:
Post a Comment