ခ်စ္ကိုၾကီး (အျပာဝတၳဳ)

ပထမဦးဆံုးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲက နာမည္ႀကီးေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ပါ။

ေတာ္ေတာ္ေလး အထင္ႀကီးသြားလား။ အဟီး။ ၾကက္မလုိ႔ ေခၚမလား။ ဖာသည္မလုိ႔ေခၚမလား။
အဲလုိ နာမည္ႀကီးတာဗ်။ သူ႔ကုိ နီနီလုိ႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။ အနီေရာင္၀တ္စံုကုိ ၀တ္တတ္ေလ့ရိွလုိ႔လား။
ႏႈတ္ခမ္းနီကုိ အနီေရာင္ဆုိးတတ္လုိ႔လား။ သူ႔နာမည္ရင္းလားဆုိတာကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခုထိ
မသိဘူးဗ်။ ၾကက္မ ဒါမွမဟုတ္ ဖာသည္မဆုိလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ အရပ္ထဲက ၾကက္မတုိ႔
ဖာသည္မတုိ႔ကုိ လွမ္းျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနသလား။ အသားမြဲေျခာက္ေျခာက္ ပိန္ကပ္ကပ္အဲလုိလား။
မွားသြားမယ္။ နီနီက အဲလုိမဟုတ္ဘူးဗ်။ တကယ့္ေဟာ့ေရွာ့ေလး။ သူဘယ္ကေန ဘယ္လုိ
အဲလုိျဖစ္သြားလဲဆုိတာကေတာ့ ႐ုိးတုိးရိပ္တိတ္ပဲ သိတယ္။ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းစရာပဲ။
ဆင္းရဲတာလည္းပါတာေပါ့ေလ။ သူ႔အေၾကာင္းက ဒီလုိ။

နီနီ…။ တစ္မိေပါက္ တစ္ေယာက္ထြန္းဆုိရမည္လား မသိ။ ေမြးခ်င္း ေလးေယာက္ထဲတြင္
ႏုိ႔ညာျဖစ္သည့္ နီနီသည္ အစ္မျဖစ္သူမ်ားထက္ ေခ်ာ၏ လွ၏။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး႐ႈံးေလာက္ေအာင္

ကုိ
လွခ်င္းမ်ိဳးျဖစ္၏။ အေဖျဖစ္သူက သူမငါးႏွစ္အရြယ္တြင္ ဆံုးသည္။ အေမက အေက်ာ္ေၾကာ္ရင္း
သူမတုိ႔ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ကုိးတန္းေရာက္ေတာ့ လူငယ္တုိ႔ဘာ၀ရည္းစားထား
ျဖစ္သည္။ ဟုိခ်ိန္း ဒီခ်ိန္းလုပ္ပါသည္။ တစ္ေန႔ သူတုိ႔ ေက်ာင္းေျပးရင္း ေတာ္ေတာ္လွမ္းသည့္
ေတာင္စြန္းတစ္ေနရာတြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကသည္။ ထုိေန႔ သူမဘ၀ပ်က္ခဲ့ရသည္။
သူမခ်စ္သူေၾကာင့္မဟုတ္ပါ။ သူမ၏ ႀကမၼာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
“မင္းတုိ႔ ဒီမွာ ဘာလာလုပ္တာလဲ”
လူႀကီးငါးေယာက္။ သူမတုိ႔ကုိ ၀ုိင္းထားသည္။
“ဖမ္းလုိက္စမ္း”
“ကၽြန္မ ကၽြန္ေတာ္…” သူမတုိ႔ စကားမေျပာႏုိင္ေတာ့ပါ။ သူမတုိ႔ ပါးစပ္ကုိ ပိတ္ထားလုိက္ၾကသည္။
ေကာင္ေလးကုိ စာအုပ္မွ စကၠဴမ်ားၿဖဲကာ ပါးစပ္ထဲသိပ္ထည့္ၿပီး ပု၀ါျဖင့္ ပါးစပ္ကုိပိတ္လုိက္သည္။
လြယ္အိတ္ႀကိဳးျဖင့္ လက္ကုိ ေနာက္ျပန္ခ်ည္လုိက္သည္။ “ေသသြားမယ္” ဟုၿခိမ္းေခ်ာက္ကာ
ေမွာက္အိပ္ခုိင္းၿပီး လည္ပင္းကုိနင္းထားသည္။ နီနီက ထုိအျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္ရင္း
ေၾကာက္ေနသည္။ တစ္ေယာက္က သူမကုိ လက္ျပန္ကုိင္ထားသည္။ တစ္ေယာက္က
သူမေမးေစ့ကုိ ကုိင္ၿပီး “ေအာ္တာနဲ႔ အသတ္ပဲ” ဟု ၿခိမ္းေျခာက္သည္။
“ခုိင္းတဲ့အတုိင္းလုပ္”
တစ္ေယာက္က ခါးပတ္ျဖဳတ္ကာ ေဘာင္းဘီကုိခၽြတ္ေနသည္။ နီနီက မၾကည့္ရဲသျဖင့္
မ်က္ႏွာလႊဲေနသည္။ သူမကုိ မုဒိမ္းက်င့္ၾကေတာ့မည္မွန္း သိလုိက္သည္။
“ဒူးေထာက္လုိက္စမ္း”
ေနာက္မွ လက္ကုိခ်ဳပ္ထားသူက ေျပာလည္းေျပာ ႏုိက္လည္းႏုိက္ခ်သျဖင့္ နီနီတစ္ေယာက္
ဒူးအလုိလုိ ေထာက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။
“စုပ္…”
တစ္ခြန္းတည္း ေျပာသည္။ နီနီမုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ေခါင္းကုိ ငုိက္စုိက္ခ်ကာ ငုိသည္။
“ဟင့္ အင့္ ဟင့္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ရွင္၊ မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ ကၽြန္မတုိ႔က ေက်ာင္း… ေက်ာင္းသူေတြပါ”
နီနီေခါင္းကုိ ဆြဲမတ္ကာ ထုိလူက လီးကုိေတ့ေပးသည္။ ေနာက္မွ သိရသည္က ထုိသူနာမည္မွာ
“ေက်ာ္မင္း” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္မင္းက သိပ္မေတာင္ေသးေသာ လီးျဖင့္ နီနီ၏ မ်က္ႏွာသုိ႔
ေတ့ကပ္လုိက္ၿပီး မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ေအာင္ လုပ္ထားသည္။
“စုပ္လုိ႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္”
ၿခိမ္းေခ်ာက္သံပါလာသည္။ လီးက ေႏြးေႏြးအိအိႀကီး နီနီႏႈတ္ခမ္းတြင္ ကပ္ေနသည္။
နီနီေၾကာက္သျဖင့္ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ပါးစပ္ကုိ ဟလုိက္သည္။ သိပ္မေတာင္ေသးေသာ
လီးက သူမပါးစပ္ထဲ အေခြလုိက္ ၀င္လာသည္။
“ေကာင္းေကာင္းစုပ္စမ္း ေစာက္ေကာင္မ ေသသြားမယ္”
“ဟု ၀ု အု အု ဟု အု ၀ု”
နီနီက ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနသည္။ ငုိလည္းငုိေနသည္။ လီးက ပါးစပ္ျပည့္ေနသည္။ ငံုေနရာမွ
ႀကီးလာသည္။ နံလာသည္။ ေနာက္မွ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသူက နီနီအက်ႌကုိ ခၽြတ္သည္။ ေဘာ္လီကုိ
မခၽြတ္ေသးဘဲ ေဘာ္လီေပၚမွ သူမႏုိ႔အစံုကုိ ကုိင္သည္။ ထုိသူအမည္မွာ “စုိးႏုိင္”ဟု သိရသည္။
ေက်ာ္မင္းက ေက်ာင္းသူေလး၏ ေၾကာက္လန္႔ေနေသာ အျပဳအမူေလးကုိ သေဘာက်ရင္း လီးကုိ
ထုတ္ကာ ပါးကုိပုတ္သည္။ နီနီပါးျပင္တြင္ မ်က္ရည္မ်ားရႊဲနစ္ေနသည္။
“လွ်ာထုတ္စမ္း”
နီနီက လွ်ာကုိ မထုတ္ခ်င္ ထုတ္ခ်င္ထုတ္ေပးသည္။ ေက်ာ္မင္းက လီးထိပ္ျဖင့္ လွ်ာကုိ ပုတ္သည္။
ေခါင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကုိင္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုိးသည္။ စုိးႏုိင္က ေနာက္မွေဘာ္လီကုိ
ျဖဳတ္သည္။
“ေစာက္ေကာင္မက လူသာငယ္တာ ပစၥည္းကေတာ့ အျပည့္ပဲ”
ေဘးမွ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူက လွမ္းေျပာသည္။ နီနီက ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလုိက္ေသးသည္။
စုိးႏုိင္က ႏုိ႔ကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စံုကုိင္ကစားသည္။ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေျမႇာက္ထားခုိင္းသည္။
ေက်ာ္မင္းက ပါးေစာင္ကုိ လီးျဖင့္ထုိးသည္။ ေနာက္လီးထုတ္ကာ ပါးကုိပုတ္ၿပီး ပါးစပ္ကုိ
ျပန္လုိးသည္။ ေက်ာ္မင္းသည္ နီနီ၏ ေမးေစ့ကုိကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ ငံု႔စုပ္ရင္း ကြင္းထုရင္း လီးရည္ကုိ
ေဘးထုတ္ကာ ၿပီးသည္။
“အိပ္လုိက္စမ္း”
စုိးႏုိင္က ေျပာလည္းေျပာ သူမကုိ ပက္လက္လည္း တြန္းအိပ္လုိက္ၿပီး ထမီကုိခၽြတ္လုိက္သည္။
ေဘးတြင္ လာဒူးေထာက္ကာ လီးကုိစုပ္ခုိင္းၿပီး သူမေစာက္ပတ္ကုိ အတြင္းခံမခၽြတ္ဘဲ အျပင္မွ
ပြတ္ကစားသည္။ နီနီသည္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ရွက္လည္းရွက္ကာ လီးကုိ စုပ္ေနသည္။
စုိးႏိုင္က အတြင္းခံထဲ လက္လွ်ိဳကာ အဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းအျပည့္ျဖင့္ ပြတ္သည္။ စုိးႏုိင္က
လီးထုတ္ကာ ႏုိ႔သီးေပၚလီးဖ်ားျဖင့္ ဖိၿပီး ပြတ္ရင္း ကြင္းထုသည္။ ေနာက္ငံု႔ကာ ပါးကုိ နမ္းသည္။
ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းစုပ္သည္။ ႏုိ႔ကုိ ဆက္စုပ္သည္။ နီနီအတြင္းခံကုိ ခၽြတ္သည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္
ေစာက္ပတ္ကုိ လက္ျပန္ပြတ္ၿပီး တစ္ဖက္ျဖင့္ ကြင္းထုကာ ၿပီးသြားသည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ သူမမ်က္ႏွာကုိ ခြသည္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသလုိ လီးကလည္း
ေတာင္ေနသည္။ နီနီေခါင္းကုိမကာ လီးကုိ ပါးစပ္ထဲသြင္းသည္။ နီနီက မထူးေတာ့ၿပီမုိ႔
အလုိက္သင့္ဟကာ ငံုေပးလုိက္သည္။ နီနီ ခဏစုပ္ၿပီးေနာက္ ထုိလူက သူမကုိ အခြလုိက္
ေအာက္ဆင္းသည္။ “ေသာင္းထုိက္” ဟုေခၚေၾကာင္း သိရသည္။ ေသာင္းထုိက္သည္
၀င္းအိစူပြင့္ေနေသာ နီနီေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးေထာက္လုိက္ သည္။ နီနီ ငုိသည္။ သူမ အပ်ိဳစင္ဘ၀
အဆံုးသတ္ေတာ့မည္။ သည္မနက္ သူမေရခ်ိဳးရင္း ခုိးၾကည့္ခဲ့ေသးသည္။ ၀င္းၿပီး ႏုေနသည္။
ေစာက္ေစ့ခၽြန္ခၽြန္ေလးကုိ သူမ လက္ဖ်ားေလးနဲ႔ ထိၾကည့္ခဲ့
ေသးသည္။
“အ..”
သူမ ေစာက္ပတ္တြင္ က်င္ခနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ ပူတက္သြားသည္။ သူမ တစ္ကုိယ္လံုး
စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္သြားသည္။ လီးဖ်ားခၽြန္ခၽြန္က သူမေစာက္ေခါင္းထဲ စုိက္၀င္သြားသည္။ သူမ
အေၾကာမ်ား ေတာင့္သြားသည္။ ေသာင္းထုိက္က လီးကုိ ျပန္ထုတ္သည္။ ျပင္ပေလ အထိေၾကာင့္
သူမေစာက္ေခါင္းတြင္း ေအးစက္သြားသည္။ ေသာင္းထုိက္ ျပန္ထုိးထည့္သည္။ ေဘးမွ
ျမက္ပင္မ်ားကုိ နီနီက တင္းတင္းဆုတ္စြဲလုိက္သည္။ ျမက္ပင္မ်ား ျပတ္ပါလာသည္။ လီးက
သူမေစာက္ပတ္ထဲ ပုိ၀င္လာသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ေသာင္းထုိက္က ၾကပ္ေနသျဖင့္
အတင္းအဓမၼထိုးသြင္းသည္။ နီနီက နာလြန္းသျဖင့္ “အေမ့ ေ့မ ေမ့” ကေယာင္ကယန္း ေအာ္သည္။
ေသာင္းထုိက္ တစ္ခ်က္ေကာ့ကာ ေတာ့ထည့္သည္။ လီးက နည္းနည္းပုိ၀င္လာသည္။ နီနီမွာ
တစ္ကုိယ္လံုး ပူသြားသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ”
နီနီက ေၾကာက္လန္႔တၾကား သူမခ်စ္သူကုိ လွမ္းၾကည့္သည္။ သတ္လုိက္ၿပီလား။ မဟုတ္ပါ။
“မင္းမင္း” ဆုိသူက ေကာင္ေလး၏ ဖင္ကုိ လုိးေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေကာင္ေလးမွာ နဂိုရ္က
ေမွာက္အိပ္ေနရျခင္း ျဖစ္ရာ ပုဆုိးဆြဲခၽြတ္ၿပီး အတြင္းခံခၽြတ္ကာ ဖင္ကုိ အလုိးခံေနရသည္။
“မင္းမင္း”က ေကာင္ေလးဖင္ကုိ ေကာင္ေလး၏ လည္ပင္းႏုိက္ထားၿပီး လုိးေနသည္။ နီနီမွာ
ပုိငုိသည္။ ေစာက္ပတ္ကလည္း နာ။ ဘ၀ကလည္း နာလွသည္။ ေသာင္းထုိက္ ဘယ္အခ်ိန္
ၿပီးသြားသည္မသိ။ “သိန္း၀င္း” ဆုိသူ သူမကုိ တက္ခြသည္။ ေစာက္ပတ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းလုိးသည္။
နီနီမွာ နာရမွန္း မသိေတာ့။ ငုိပဲ ငုိေနမိေတာ့သည္။ သိန္း၀င္းက ႏုိ႔ကုိ ပူးကုိင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကုိ
ေဆာင့္လိုးေနသည္။ သိန္း၀င္းလည္း ၿပီးသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထုိလူငါးေယာက္က သူမတုိ႔ကုိ
အ၀တ္မ်ား ျပန္၀တ္ခုိင္းသည္။ ပံုမပ်က္ေအာင္ ျပင္ေပးသည္။
“မနက္ဖန္ ထပ္လာခဲ့ၾက၊ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာနဲ႔၊ ေျပာလုိ႔ကေတာ့ အေသဘဲ”
သူမေကာင္ေလးကုိ ပုိက္ဆံငါးေထာင္ႏွင့္ သူမကုိ သံုးေသာင္းေပးသည္။ ပံုမွန္အေနအထားအတုိင္း
ျဖစ္ေအာင္ မ်က္ႏွာမ်ားကုိ ျပင္ၿပီး ထုိေခ်ာင္က်က်ေနရာမွ သူမတုိ႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထုိလူမ်ား
မလွမ္းမကမ္းမွ လုိက္လာခဲ့ၾကသည္။ သူမတုိ႔ လုိင္းကားစီးေတာ့လည္း ထုိလူမ်ား လုိင္းကားေပၚ
ပါလာသသည္။ ပုိက္ဆံသံုးေသာင္းကုိ သူမ ပစ္ခ်ခဲ့ခ်င္ေသာ္လည္း မပစ္ခ်ရဲ။ ထုိလူမ်ား၏
ရန္ကုိလည္း ေၾကာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမဘ၀မွာ ပုိက္ဆံသံုးေသာင္းဆုိတာ မျမင္ဖူး။ အေမ့ကုိ
ဘယ္လုိ ေျပာရမလဲဟုသာ စဥ္းစားေနရသည္။ အေမ အေက်ာ္ေရာင္းတာ တစ္ရက္မွ ငါးေထာင္သာ
ရသည္ မဟုတ္ပါလား။
“မင္းတုိ႔ လိမၼာသားပဲ”
ေနာက္တစ္ေန႔ နီနီနဲ႔ သူမေကာင္ေလးတုိ႔ ထုိေနရာကုိ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ မင္းမင္းက
ေကာင္ေလးကုိ ပါးနမ္းကာ ဖင္ကုိႏႈိက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားသည္။ နီနီကုိ
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အရင္၀ုိင္းနမ္းၾကသည္။ ထုိေန႔တြင္ အရင္ေန႔ကထက္
သူမပက္ပက္စက္စက္ အလုိးခံရသည္။ တတိယေျမာက္ေန႔တြင္ သူမတုိ႔ကုိ ကားျဖင့္
တုိက္တစ္လံုးသုိ႔ ေခၚသြားသည္။ တစ္ခါမွ အိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးသည့္ ေမြ႕ယာေပၚတြင္ သူမ
အိပ္ခဲ့ရသည္။ ဖင္လုိးတတ္ေသာ မင္းမင္းက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေကာင္ေလးဖင္လုိးၿပီး အဆံုးတြင္
သူမဖင္ကုိ လုိးသည္။ ပဋိသေႏၶတားေဆးထုိးေပးကာ လီးရည္မ်ားကုိ စၿမိဳခ်ခုိင္းသည္။ သူမ
လီးစုပ္တတ္ၿပီ။ အေပးတတ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ပုိက္ဆံကလည္း ရသည္။ ေနာက္တစ္ပတ္တြင္
သူမကုိသာ ေခၚေတာ့သည္။ ေကာင္ေလးကုိေခၚေတာ့ ေခၚသည္။ အျခားသုိ႔ ေခၚသြားသည္။
သူမေရာက္သြားေတာ့ ေသာင္းထုိက္တစ္ေယာက္သာ ရွိေနသည္။ ခါတုိင္း ပက္ပက္စက္စက္
လုိးတတ္ေသာ ေသာင္းထုိက္က သူမကုိ လက္ဖ်ားနဲ႔ပင္ မထိ။ အရက္ကုိသာ ေသာက္ေနသည္။
“လူတစ္ေယာက္လာလိမ့္မယ္ မင္းေကာင္းေကာင္းျပဳစု”
ထုိေန႔တြင္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ သူမကုိ ေျခဆံုး ေခါင္းဆံုးၾကည့္သည္။
“ငယ္ေတာ့ ငယ္သားပဲ”
ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ “အခန္းကေကာ” ဟု ေမးသည္။
“သြား ကုိႀကီးကုိ အခန္းလုိက္ျပေပးလုိက္”
နီနီဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့။ သူမထေတာ့ လူႀကီးက သူမပခံုးကုိဖက္ကာ အခန္းထဲလုိက္၀င္သည္။
“မင္း အပ်ိဳစစ္ရဲ႕လား”
အခန္းထဲတြင္ သူမပက္လက္အိပ္ေပးေတာ့ ထုိလူႀကီးက ေဘးတြင္ ၀င္အိပ္ရင္း နမ္းကာ ေမးသည္။
နီနီမွာ ရွက္လည္းရွက္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္သျဖင့္ ငုိမိသည္။
“ဟား ဟား တစ္သိန္းေတာ့ တန္ပါတယ္ကြာ”
ထုိေန႔ တကယ္တမ္း သူမ ပုိက္ဆံ သံုးေသာင္းသာ ရသည္။ သည္လုိနဲ႔ အိမ္ေလးတစ္လံုးသုိ႔
သူမေန႔စဥ္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူလည္း စံုသေလာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့
သူမေနရာသုိ႔ အျခား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာရာ သူမ ရာထူးျပဳတ္သည္။
သူမရာထူးျပဳတ္ခ်ိန္၌ ပတ္၀န္းက်င္က ရိပ္မိသြားၿပီျဖစ္သည္။ သူမအိမ္ကုိ ျပင္လုိက္ႏုိင္သည္ေလ။
အျခားအလုပ္လည္း မလုပ္လုိ။ ေငြေကာင္းေကာင္းရလွ်င္ လုပ္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုေကာင္းသည္မွာ
သူမအလွပ်က္မသြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
“ဖာတန္းသြားရေအာင္”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္သုိက္ ပုိက္ဆံေတြ တေထာႀကီးနဲ႔ တုိင္ပင္ၾကတယ္။
ဖာတန္းလုိ႔သာ ေျပာၾကတာ။ ဖာတန္းက ဘယ္နားရွိမွန္း သိတဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လုိ
စံုစမ္းရမွန္းလည္း မသိဘူး။ စံုလည္း မစံုစမ္းရဲၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ နီနီဆုိတဲ့
ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူေလးကုိ တခ်ိဳ႕က ဖာလုိလုိ ဘာလုိလုိ ေျပာေနၾကတယ္။ စံုစမ္းတာေပါ့ေလ။
မရမက။ ဒါနဲ႔ သိလုိက္ရတယ္။ အေပါင္းအသင္း မရွိတဲ့ အဲဒီေကာင္မေလးကုိ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ
ေပါင္းရ စေျပာရမွန္းလည္း မသိဘူး။ မေျပးတဲ့သူကုိ ကၽြန္ေတာ္က လုိက္ေနတာပဲဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးရတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေလးေယာက္။ နီနီက တစ္ေယာက္တည္း။ ေအးေဆးပဲ။
ေတာတစ္ခုတည္းသြားတယ္။ နီနီလည္း အတူတူပါလာတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္မွ နီနီအနား
မကပ္ရဲၾကဘူး။ ရယ္စရာႀကီး။
“နင္တုိ႔က မေတြ႕ဖူးၾကဘူးထင္တယ္”
နီနီက ရယ္ရင္း ေျပာတယ္။ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေရြးလုိက္တယ္။ “နင္အရင္လာ” တဲ့။ ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းကုိ နမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းက ေအးစက္စက္ႀကီး ေနမွာပါ။ နီနီက ရယ္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္လုိက္တယ္။ “႐ုိး႐ုိးေလးပါဟာ” နီနီက အားျပန္ေပးေနရေသးတယ္။ ေဘးက
ေကာင္ေတြကလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေရွာင္ရမလိုလုိ ၾကည့္ရမလုိလုိေပါ့။
“နင္တုိ႔ ၾကည့္ထား၊ ခဏ ငါလုပ္မေပးေတာ့ဘူး” နီနီက ကၽြန္ေတာ့္လီးကုိ ကုိင္ၿပီးကြင္းထုရင္း
ေဘးကေကာင္ေတြကုိ သတိေပးတယ္။ လီးက တစ္ခါမွ မိန္းကေလး ကုိင္တာ မခံရဖူးေတာ့
ေတာင္လုိက္တာ ခ်က္ခ်င္းပဲဗ်ာ။ နီနီက စကဒ္ကုိခၽြတ္ၿပီး ေဘးမွာခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့
လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ၿပီး ကားေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ ၀င္တြယ္လုိက္တယ္။
လီးက ႁပြတ္ဆုိ ေစာက္ပတ္ထဲ ၀င္သြားတယ္။ နီနီက “အ..” လုိ႔ တစ္ခ်က္ညည္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုိးတယ္။ “အရည္ကုိ အထဲ မလြတ္ထည့္နဲ႔ေနာ္ ေနာက္လူက်န္ေသးတယ္” နီနီက
သတိေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လီးရည္ေတြ တစ္၀က္ေလာက္ အထဲ၀င္ၿပီး တစ္၀က္ေလာက္ အျပင္မွာ
ေပကုန္တယ္။ လုိးမွ မလုိးတတ္တာ။ အခ်က္ ၂၀ ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူးထင္တယ္။ ၿပီးသြားတယ္။
နီနီကေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ တစ္႐ႈးနဲ႔ လီးရည္ေတြသုတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္လုိ႔ ေခၚတယ္။
ဘယ္သူလည္း မသိဘူး။ ၀င္ေဆာ္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေလးေယာက္လံုး ဘယ္သူက ဘယ္လုိ
ၿပီးသြားမွန္း ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ နီနီကုိ ပုိက္ဆံေပးလုိးလုိ႔ ရတယ္ဆုိတာကုိ
သိလုိက္ၾကတာ အျမတ္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေသာင္းစီ ေပးလုိက္တယ္။ နီနီက ဘာမွ
မျဖစ္သလုိပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ေျပာလုိ႔ကုိ မၿပီးဘူး။
“ႏုိ႔ေတာင္ မကုိင္ရဘူးကြာ”
“ေအးကြာ ပါးလည္း မနမ္းရဘူး”
“ႏိုင္ငံျခားကားလုိ လုိးခ်င္တာ”
စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိနဲ႔ ပုိက္ဆံျပန္စုၾကတယ္။ နီနီကုိ ဆက္သြယ္ၾကတယ္။
ႏုိင္ငံျခားကားထဲကလုိ ခံေပးႏုိင္လားလုိ႔ ေမးၾကတယ္။ နီနီက “တစ္ေယာက္ သံုးေသာင္းခြဲဆုိရင္
ရမယ္” တဲ့။ အဟီး။ ဘာေျပာေကာင္းမတုန္း။ ပုိက္ဆံေတြ ဘယ္က ဘယ္လုိ ရလာၾကမွန္း
မသိၾကဘူး။ နီနီက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဦးေဆာင္ၿပီး အခန္းတစ္ခုကုိ ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီေန႔က
သူငယ္ခ်င္းကားလည္းပါလာေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ကားေပၚမွာ နီနီက အလည္မွာ ထုိင္တယ္။
ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္က်တယ္။ ဘာေျပာေကာင္း မလဲဗ်။ နီနီပါးကုိ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ကုိ နမ္းပစ္တယ္။
နီနီက ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေမးေလးကုိင္လုိက္ရင္ မ်က္လံုးေလးပိတ္ၿပီး ပါးကုိ အနမ္းခံတယ္။
နားကုိ မနားခ်င္ဘူး။ ဟုိဘက္ကေကာင္ ကဆြဲနမ္းလုိက္။ ကၽြန္ေတာ္က ဆြဲနမ္းလုိက္ေပါ့။ ၾကာေတာ့
တစ္ဖက္ ေဘးကေကာင္က နမ္းခ်င္လာတယ္။ နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ေပၚ တက္ထုိင္ေပးၿပီး ဟုိေကာင္
အနမ္းခံတယ္။ နဂုိရ္ကတည္းက လုိးရမယ္လုိ႔ သိၿပီးသားမုိ႔ လီးကေတာင္ေနတဲ့ၾကားထဲ
နီနီဖင္လံုးအိအိႀကီးက ကားခံုတုိင္း ကၽြန္ေတာ့္လီးေပၚ တအိအိနဲ႔ ဆုိေတာ့ မလုိးရေသးဘဲ
တစ္ခ်ီၿပီးလုိက္ရတယ္။ နီနီက သိတယ္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရယ္ျပၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ
တစ္ခ်က္စုပ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ေတာင္ ေမ့သြားေတာ့မလုိ႔။ တကယ္။ အဲ ၿပီးေတာ့
ေဘးကေကာင္ ေတြလည္း လီးေတာင္ေနၾကတာကုိ သိေတာ့ နီနီက အေပၚယံကေန
တစ္ဖက္စီပြတ္ေပးတယ္။ ဟုိေကာင္ေတြက ၿငိမ္ခံေနၾကတာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပုိဖီးလ္ရွိတယ္။
နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ေပၚမွာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ကုိင္ရမလုိလုိ မကုိင္ရမလုိလုိျဖစ္ေနေတာ့ နီနီကပဲ
ကၽြန္ေတာ့္လက္ယူၿပီး သူ႔ႏို႔ကုိ ကုိင္ထားခုိင္းတယ္။ ဟား မုိက္လုိက္တဲ့ျဖစ္ျခင္းဗ်ာ။
ဟုိေကာင္ေတြလည္း ၿပီးက်တာပဲ။ ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္ကေတာ့ မေက်နပ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္
နီနီက ေတာ္တယ္။ ဆင္းဆင္းခ်င္း ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္ ရင္ခြင္ထဲေနတယ္။
ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္လည္း ဆာဆာနဲ႔ ပတ္ရမ္းၿပီး နမ္းေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ နီနီက ဖင္တံုးအိအိႀကီးနဲ႔
လီးနားေတ့ထားေတာ့ ဒီေကာင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ၿပီးရတာပဲ။
“လ်က္ေပးရဲလား”
နီနီက အကုန္ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကၿပီေလ။ နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ပါးကုိင္ၿပီးေမးတယ္။ နီနီက
ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ငံု႔နမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာကုိ သူ႔လွ်ာနဲ႔ထုိးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္ေနႏုိင္ေတာ့မွာတုန္းဗ်။ နီနီကုိယ္လံုးေလးကုိ ဆြဲဖက္ၿပီး ႏုိ႔ကုိစုပ္ေတာ့တာပဲ။ ဖာသည္မသာ
လုပ္စားတာ။ ႏုိ႔က တင္းေနတာဗ်။ လံုးလည္း လံုးတယ္။ က်စ္လည္းက်စ္တယ္။
စုိ႔လုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ။ ႏုိ႔သီးေခါင္းကကုိ မည္းမည္းႀကီး မဟုတ္ဘူး။ မည္းတယ္ ဆုိ႐ံုေလးပဲ။
“ျဖည္းျဖည္းေပါ့”
နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္ညိဳးနဲ႔ တားၿပီးေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး။
လက္ကုိ ဆြဲဖယ္ၿပီး ႏုိ႔ကုိ ဆက္စုိ႔ေတာ့တာပါပဲ။ နီနီက ကၽြမ္းၿပီးသားေလ။ ေစာက္ပတ္ကုိ
လ်က္ေအာင္ကုိ လုပ္ႏုိင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေပၚ ေပါင္တစ္ဖက္တင္လုိက္တယ္။ နီရဲေနတဲ့
ေစာက္ေစ့ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး လ်က္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာလည္း မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ။
လွ်ာကုိ အျပားလုိက္ ထားၿပီး လ်က္ေပးလုိက္တယ္။
“အား…”
နီနီရ႕ဲ ညည္းသံက စိတ္ပုိႂကြေစတယ္ေလ။ ေစာက္ေမြးက ႏုေနေသးတယ္။ ဘယ္သူေတြ
ဘယ္ေလာက္ လုိးထားမွန္းမသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးငါးခ်က္ကုိ လ်က္ပစ္လုိက္တယ္။ နံသလုိလုိ
ေမႊးသလုိလုိပါပဲ။
“ယူ..”
နီနီက ေဘးကေကာင္ကုိ လက္ညိဳးထုိးၿပီး အဲေကာင္မ်က္ႏွာကုိ ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲအပ္ေတာ့တာပါပဲ။
အဲေကာင္လည္း နီနီေစာက္ပတ္ကုိ လ်က္ေပးရတာပါပဲ။
-------------------
(2)
“ႏုိင္ငံျခားကားထဲက အတုိင္းဆုိ၊ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေလး လ်က္စမ္းပါ၊ ရွင္တုိ႔ကလည္း
အကုန္လံုးခၽြတ္ထားၾကေလ၊ ကၽြန္မက ခၽြတ္ၿပီးေနၿပီ၊ ရွင္တုိ႔က ဒီတုိင္းပဲလား၊ အား.. ေကာင္းတယ္
အဲလုိ ေစာက္ေစ့ေလးကုိ ဆြဲစုပ္ေပး အား ေတာ္လုိက္တာ အားကၽြတ္ကၽြတ္ ေကာင္းလုိက္တာ”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အကုန္လံုး ခၽြတ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ သိပ္မၾကည့္ရဲဘူး။
လီးေတြကလည္း ေတာင္ေနၾကတယ္။
နီနီက ေတာ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ရပ္ခုိင္းတယ္။ ေဘးႏွစ္ေကာင္လီးကုိ လွမ္းကုိင္ၿပီး
ကြင္းထုေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဟုိတစ္ေယာက္လီးကုိ တစ္လွည့္စီစုပ္ေပးတယ္။ ေဘးႏွစ္ေကာင္
လီးကုိလည္း ေနာက္စုပ္ေပးတယ္။
“ေကာင္းလား”
ေျပာင္းျပန္ႀကီး။ နီနီက ေမးတာ။
“ေကာင္းတယ္” တဲ့ ၀ုိင္းေျဖၾကပံုမ်ား။ နီနီက ဒူးေထာက္ထုိင္ရာကေန ကုန္းၿပီး လီးကုိစုပ္ေပးတယ္။
“လုိးေတာ့ေလ”
ေဘးကေကာင္ကုိ နီနီက ေနာက္ကုိဆြဲၿပီး လုိးခုိင္းတယ္။ ေဘးကေကာင္က
ခ်က္ခ်င္းေဆာ္ေတာ့တာပဲ။ နီနီက ေနာက္ကေကာင္ ေဆာင့္တာ နာလုိ႔လားမသိဘူး။ “အ”
လုိ႔တစ္ခ်က္ေအာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးကုိ စုပ္ေပးေနခ်ိန္ဆုိေတာ့ လီးက သူ႔အာေခါင္ကုိ
သြားထိတယ္။ ဆိမ့္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းကုိကုိင္ၿပီး ပါးစပ္ကုိ
လုိးလုိက္တယ္။ ေနာက္ကေကာင္ကလည္း ေစာက္ပတ္ကုိ ေဆာင့္လုိး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ပါးစပ္ကုိေဆာင့္လုိးေပါ့။ နီနီက ေဘးႏွစ္ေကာင္ လီးကုိ ကုိင္ထား႐ံုပဲ ကုိင္ထားႏုိင္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ကေကာင္က “ထြန္းထြန္း” တဲ့။ ထြန္းထြန္းက နီနီရ႕ဲ ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ မခ်ီလုိက္ၿပီး
ဆက္လုိးတယ္။ နီနီက ပါးစပ္လည္း အလုိးခံရ ေစာက္ပတ္ကုိလည္း ေပါင္တစ္ဖက္ မခ်ီၿပီး
အကားလုိက္ အလုိးခံေနရေပမယ့္ မၿဖံဳသလုိပါပဲ။
“အိပ္ရာေပၚ သြားရေအာင္”
နီနီက ေျပာတာ။ ဒါနဲ႔ အိပ္ရာေပၚ ေရာက္သြားၾကေရာ။ ေဘးႏွစ္ေကာင္နာမည္က “ေအာင္ခ်စ္” ႏွင့္
“မ်ိဳးေက်ာ္” ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က သိၿပီးသားေနာ္။ “ကုိကုိေလး” ေလ။ ေကာင္မေလးေတြ
မေခၚရဲေအာင္ အေဖက မွည့္ေပးထားတာ။ အဲဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး။ ရည္းစားကုိ မရဘူး။
ရည္းစားမရေတာ့ လုိးဖုိ႔ ရွာရေတာ့တာေပါ့။ ရွာေတာ့ ရတယ္ေလ။ နီနီမာတဲ့ ။
နာမည္အျပည့္အစံုက။
နီနီမာက ေအာင္ခ်စ္လီးေပၚကုိ ေစာက္ပတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး ထုိင္ခ်တယ္။ အလကားေကာင္ ေအာင္ခ်စ္။
ေကာင္မေလးက မေအာ္ရဘူး။ သူက ေအာ္တယ္။ “အား” တဲ့။ ေအာင္ခ်စ္က နီနီမာရယ္ေတာ့
နည္းနည္း ရွက္သြားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လား ဘာလားေတာ့မသိဘူး။ ေအာင္ခ်စ္ ေနာက္ပုိင္း နီနီကုိ
မလုိးေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔လည္း မတြဲေတာ့ဘူး။ နီနီမာက မ်ိဳးေက်ာ္က
ဖင္လုိးခုိင္းတယ္။ မ်ိဳးေက်ာ္က ဖင္ကုိ နည္းနည္းရြံေနပံုရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကုိ
လက္ညိဳးထုိးျပတယ္။ ငုိခ်င္ရက္ လက္တုိ႔ေပ့ါဗ်ာ။ နီနီဖင္လံုးႀကီးက ေဖြးဆြတ္ေနတယ္။
တင္းအိေနတယ္။ စြင့္ကားေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တင္တစ္ျခမ္းကုိ တြန္းဖယ္လုိက္ၿပီး မည္းမည္းနဲ႔
စူစူေလးျဖစ္ေနတဲ့ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကုိ လီးေခါင္းကုိ ေဘးတုိက္ ထုိးထည့္လုိက္တယ္။ နီနီမာက
တစ္ခ်က္ၿငိမ္ခံတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ထုိးထည့္တယ္။ လီးကျမဳပ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္
ေဆာင့္လုိးေတာ့တာပဲ။ နီနီမာက မ်ိဳးေက်ာ္လီးကုိ စုပ္ေပးတယ္။ ငနဲက ဒီလုိက်ေတာ့ ၿဖီးလုိ႔။
ထြန္းထြန္းကလည္း စုပ္ခုိင္းတယ္။ နီနီပါးကုိ လီးနဲ႔ သြားသြားထိုးတယ္။ နီနီကလွည့္စုပ္ေပးတယ္။
ေအာင္ခ်စ္က အရင္ၿပီးတယ္။ နီနီက မ်ိဳးေက်ာ္ကုိ ေစာက္ပတ္လုိးခုိင္းတယ္။ ထြန္းထြန္းကုိ
ဖင္လုိးခုိင္းတယ္။ ထြန္းထြန္းၿပီးသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က နီနီဖင္ကုိ ဆက္လုိးတယ္။ မ်ိဳးေက်ာ္လည္း
ၿပီးသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပီးခါနီးမုိ႔ ပါးစပ္ကုိ လုိးတယ္။ သိပ္မၾကာဘူး။ ၿပီးသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ အားမရၾကဘူးေပါ့။ နီနီက တစ္ေယာက္သံုးေသာင္းခြဲ ေျပာထားေပမယ့္
အဲဒီေန႔က ႏွစ္ေသာင္းစီပဲယူၿပီး က်န္တာအရက္တုိက္တယ္။
“နင္တုိ႔လီးက ေသးတယ္”
“….”
နီနီက မူးေတာ့ ေျပာၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ရွက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နီနီက လီးႀကီးေအာင္
ဘယ္လုိလုပ္ရတယ္ ဆုိတာကုိေျပာျပတယ္။ မိန္းကေလး ဖီးလ္လာေအာင္ ခံခ်င္ေအာင္
ဘယ္လုိလုပ္ရတယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာျပတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နီနီကုိ ခင္သြားတယ္။ ေနာက္ပုိင္း
ေအာင္ခ်စ္ကေတာ့ မပါေတာ့ဘူးေပ့ါေလ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ေႂကြေနတာပါပဲ။ အဲဒါက အခြင့္အေရးေကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ပုိင္ဆုိင္ခဲ့တာပါပဲ။
“ဒီစေန တနဂၤေႏြ နင္နဲ႔ငါ အခန္းတစ္ခု ငွါးရေအာင္”
“ငါ ပုိက္ဆံ မရွိဘူး နီနီရဲ႕”
“အားလံုး ငါ အကုန္အက်ခံပါ့မယ္ဟယ္ အေရးထဲ ကပ္ေစးႏွဲႀကီးနဲ႔ လာေတြ႕ေနတယ္”
ကၽြန္ေတာ္ နီနီခါးေလးကုိ အသာေလးဖက္ၿပီး ေပါင္ရင္းနဲ႔ထိထားတယ္။ နီနီရ႕ဲ ႏႈတ္ခမ္းကုိ
ခပ္ျပင္းျပင္းေလး စုပ္လုိက္တယ္။ လွ်ာခ်င္းထိၾကတယ္။ သူ႔လွ်ာကုိ ကၽြန္ေတာ္စုပ္သလုိ
ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာကိုလည္း သူက စုပ္တယ္။ လွ်ာအိအိစက္စက္ေလးကုိ စုပ္ရတာ လီးေၾကာကုိ
တင္းခနဲ တင္းခနဲပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္လွ်ာကုိ ထုိးထည့္ၿပီး အစုပ္ခံေတာ့လည္း ရွိန္းခနဲရွိန္းခနဲပဲဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ခါးကုိဖက္ရင္း သူ႔တင္ႀကီးကုိ အားကုန္ဖိညစ္မိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဖင္လံုးႀကီးကလည္း
တင္းအိေနတာပဲ။ ေပါင္ရင္းနားဆြဲကပ္ၿပီး ေတ့ထားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔ႏုိ႔ကုိ ခပ္အုပ္အုပ္ေလးကုိင္ၿပီး
ဖိေခ်ပစ္လုိက္တယ္။ နီနီက ဖီးလ္တက္လာတယ္။ တအင္းအင္းနဲ႔ညည္းတယ္။ အေပၚယံကေန
သူ႔ႏုိ႔သီးကုိ လက္မနဲ႔ညႇပ္ၿပီး ေခ်ပစ္တယ္။ တင္လံုးကုိလည္း တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးေခ်ရင္း
ပင့္ရင္းေတ့ေတ့ထားတယ္။ ပုိၿပီး ကပ္ကပ္ ေနၾကတယ္။ နီနီက အက်ႌခၽြတ္ခ်တယ္။
ခါတုိင္းအမ်ားနဲ႔လုိးေနၾကမို႔ ေသခ်ာမၾကည့္မိဘူး။ ရင့္ၫြန္႔သား ေတြကလည္း ေဖြးစက္ေနတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ရင္ၫႊန္႔သားေတြအကုန္ လုိက္စုပ္တယ္။ ေဘာ္လီက မခၽြတ္ရဘဲ
ဆြဲခ်လုိက္တယ္။ ၀င္း၀ါၿပီးအိေနတဲ့ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အားနဲ႔ေခ်ၿပီး ပါးစပ္အျပည့္ကုိ
စုပ္ပစ္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း တင္ကုိ ဆုတ္ကုိင္ရင္းေပါ့။ ၀တ္ထားတာက စကဒ္မုိ႔လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္
ပင့္တင္ဖိေခ်ရင္း တင္သားအိအိႀကီးကုိပဲ ကုိင္ေနတာ။
နီနီက ေဘာ္လီခၽြတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စကဒ္ကုိခၽြတ္လုိက္တယ္။ အနီေရာင္အတြင္းခံေလးကုိလည္း
ခၽြတ္လုိက္တယ္။ နီနီကေတာ့ နာမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ ၀တ္သမွ် အနီခ်ည္းပဲ။ ေစာက္ပတ္ကလည္း
ဖီးလ္တက္ေနလုိ႔လား ေတာင္ေနလုိ႔လား လီးဆာေနၿပီမို႔လားမသိဘူး။ နီတွ်ာရဲေလးနဲ႔ ေစာက္ေစ့က
ဖူးအိေနတဲ့ ေစာက္အံုၾကားမွာ စူးစူးခၽြန္ခၽြန္ေလး။ ကၽြန္ေတာ္ ထုိင္ခ်လုိက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ
ဆြဲကားလုိက္တယ္။ လူေတြစံုေနေလာက္ေအာင္ လုိးဖူးေပမယ့္ ပင္ကုိယ္အတုိင္းေလး ျဖစ္ေနတဲ့
နီနီေစာက္ပတ္ကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ၿပီး လွ်ာကုိ အျပားလုိက္ လ်က္လုိက္တယ္။
“အင္း………”
နီနီလည္း ေတာ္ေတာ္ဖီးလ္လာေနပံုရတယ္။ ညည္းသံက ျပင္းတယ္ေလ။ ေစာက္ပတ္ကုိ လ်က္ၿပီး
ဆီးခံုကုိ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လုိက္စုပ္ေပးတယ္။ ခ်က္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ထုိးေပးတယ္။ ေအာက္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ
စုပ္ဆင္းတယ္။ ေပါင္ကုိ ေသခ်ာကုိင္ထားၿပီး ေစာက္ပတ္ေဘးကုိ လ်က္တယ္။ နီနီက
သူ႔လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကုိ ပြတ္ဆြဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
သူ႔လက္ကုိဆြဲဖယ္ၿပီး ေစာက္ေစ့ခၽြန္ခၽြန္ေလးကုိ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားနဲ႔ ဆြဲစုပ္ပစ္လုိက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စုပ္ထားတာ။ နီနီက ေကာ့ရာကေန ကုန္းသြားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က လုိက္ဆြဲၿပီး
ေစာက္ေစ့ကုိ မရမကဆြဲစုပ္တယ္။ နီနီတစ္ခ်က္ တုန္သြားတယ္။ ေစာက္ရည္ေတြလည္း
ထြက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရပ္လုိ႔မရတာနဲ႔ ေစာက္ေစ့ကုိ လုိက္စုပ္တယ္။ ေစာက္ရည္ေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းမွာ ေပကုန္တယ္။ ပါးစပ္ထဲ ၀င္သြားတဲ့ ေစာက္ရည္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ ေထြးထုတ္လုိက္တယ္။ နီနီေပါင္မွာလည္း ေစာက္ရည္စီးေၾကာင္းက တလက္လက္နဲ႔ပါပဲ။
နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္နဲ႔ ေမးေတြမွာ ေပေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြကုိ လ်က္ေပးတယ္။ လ်က္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လ်က္တယ္။ ေစာက္ရည္ေတြ တခ်ိဳ႕ ၿမိဳခ်ျဖစ္တယ္ ထင္တာပဲ။ ငံသလုိလုိ
ခ်ိဳသလုိလုိနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ ၀င္သြားတယ္။
“အဲလုိ မိန္းကေလးက ၿပီးသြားရင္ မိန္းကေလးေတြက စိတ္ကုန္သြားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ လာ
ဒီလုိလုပ္” နီနီက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သင္တန္းသေဘာမ်ိဳးလည္းျပတယ္။ ေစာက္ေခါင္းထိပ္ကုိ စုပ္ေပးၿပီး
ေစာက္ပတ္ထဲကုိ လက္ခလယ္ႏွင့္ လက္သူႂကြယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္းတယ္။ ကုတ္တယ္။ ထုိးလိမ္တယ္။
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ျမန္ျမန္ထုိးသြင္းတယ္။ ေစာက္ရည္အက်န္ေတြက လက္မွာေပေနတယ္။ နီနီက
ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ ေပေနတဲ့ ေစာက္ရည္အက်န္ေလးကုိ စုပ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရပ္ခုိင္းၿပီး
နီနီက ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လီးက သူစားခုိင္းထားတဲ့ ေဆးနဲ႔ နည္းနည္း
ပုိႀကီးလာသလုိ ရွိေပမယ့္ သိပ္မႀကီးေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ နီနီက ေဆးတစ္မ်ိဳးလိမ္းေပးတယ္။ လီးက
ပူလာတယ္။ ပြလာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အလံုးႀကီးလာတယ္။ နီနီစမ္းငံုၾကည့္တယ္။
လီးထိပ္နဲ႔တင္ ပါးစပ္ျပည့္ေနတယ္။ နီနီက လက္မေထာင္ျပတယ္။ “အုိေက” ၿပီဆုိတဲ့သေဘာ။
ဒီလုိနဲ႔ နီနီက ကၽြန္ေတာ့္လီးကုိ ႀကီးေအာင္လုပ္ေပးၿပီး ဘယ္လုိလုိးရတယ္ ဘယ္လုိဖီးလ္လာေအာင္
လုပ္ရတယ္လုိ႔ သင္ေပးခဲ့တယ္။
နီနီဟာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ဦးဆရာေပ့ါေလ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ထြန္းထြန္း၊ မ်ိဳးေက်ာ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး လုိးတယ္။
ပထမႏွစ္ဟာ ၿပီးတာ ျမန္လိုက္တာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထင္ရတယ္ဗ်ာ။ နီနီနဲ႔ ေ၀းခဲ့ရတယ္။
နယ္ျပန္ေတာ့ ခဏခဏ နီနီကုိ မွန္းၿပီး ကြင္းထုေျဖသိမ့္ရတယ္။ ဖူးစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရတယ္။
သိပ္မေစာင့္လုိက္ရပါဘူး။ ဒုတိယႏွစ္ ျပန္တက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ နီနီကုိ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။
စံုစမ္းလုိ႔လည္း မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကံေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ကားမရွိေပမယ့္ ထြန္းထြန္းမွာ ကားရွိတယ္ေလ။ သူ႔ကားနဲ႔ ေက်ာင္းက ျပန္အလာ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ပြတ္မိတယ္။ “၀ါ၀ါသြယ္” တဲ့။ ေကာင္မေလးက ေမ့ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ကားေပၚေခၚတင္လာတယ္။ ငွါးေနတဲ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့
နီနီကုိ မရမယ့္အတူတူ ဒီေကာင္မေလးကုိ ဖမ္းထားၾကရေအာင္လုိ႔ တုိင္ပင္လုိက္တယ္။ အားလံုး
သေဘာတူတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ၀ါ၀ါသြယ္ကလည္း စိတ္ညစ္လုိ႔ ဘယ္ေရာက္ေရာက္
ဘယ္ေပါက္ေပါက္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆုိၿပီး ထြက္လာတာတဲ့။ သူမအျဖစ္က ဒီလုိ။
ေဒၚေအးပုိ။ “၀ါ၀ါသြယ္” မိခင္ျဖစ္သည္။ ၀ါ၀ါသြယ္ကုိ ေမြးၿပီး ေယာက်ာ္းႏွင့္ ကြဲသြားသည္။ သုိ႔ႏွင့္
မေအတစ္ခု သမီးတစ္ခု ေနထုိင္ခဲ့သည္။ အေမျဖစ္သူက ဘာလုပ္တယ္ဟု မေျပာ။
ပုိက္ဆံကရေနသည္။ ဒါကုိ ၀ါ၀ါသြယ္ မသိခဲ့။ သုိ႔ေသာ္ သူမကုိးတန္းေရာက္ေတာ့ ေဘးက
ေျပာသည္ႏွင့္ သူမ တိတ္တဆိတ္ ေက်ာင္းေျပးကာ အိမ္ကုိ ေနာက္ေဖးေပါက္က ၀င္ခဲ့သည္။
အိမ္က ေခြးက သူမကုိ သိေနသျဖင့္ မေဟာင္ခဲ့။ ေနာက္ေဖးက အသာေလး အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့သည္။
“ခ်စ္”
“ေမာင္”
၀ါ၀ါသြယ္မွာ မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ႐ုိး႐ိုးေလး ၀တ္ျပတတ္ေသာ ေဒၚေအးပိုသည္ အသက္ ၃၅
ႏွစ္ပါဟု က်ိန္ေျပာလွ်င္ ဘယ္လုိမွ မယံုႏုိင္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ိဳၿပီး ၀တ္စားထားပံုမွာ
လန္ထြက္ေနသည္။ တစ္ဖက္အိမ္က လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္တင္းေႏွာဖုိ႔ ျပင္ေနၾကသည္။
“ဦးေသာင္းေဌး” ၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ မီွႏြဲ႕ကာ အရက္ခြက္ကုိင္ထားသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက
အရက္တစ္ငံုငံုၿပီး ေအးပုိ၏ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္သည္။ ေအးပုိက
ပါးစပ္ပိတ္ထားသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက ထူခဲေနေသာ ေအးပုိ၏ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ
အရက္ကုိေထြးထည့္သည္။ ေအးပုိက ျပန္ေထြးထုတ္သည္။ ဦးေသာင္းေဌးက ပါးမ်ား
လည္ပင္းမ်ားသုိ႔ က်သြားေသာ အရက္မ်ားကုိ လုိက္လ်က္သည္။
“ခ်စ္ အရမ္းမူးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး ေမာင္ရယ္၊ ကေလးျပန္လာလုိ႔ သိသြားရင္ ရွင္းရခက္မယ္”
“ဦးထုိက္စုိး” က ေဒၚေအးပုိေနာက္မွ ႀကိဳးကုိဆြဲလုိက္ေတာ့ ေဒၚေအးပုိလည္ပင္းတြင္ ခ်ည္ထားေသာ
ေခြးလည္ပတ္ကုိ ၀ါ၀ါသြယ္ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ၾကည့္စမ္း။ ေခြးလည္ပတ္ကုိ လည္ပင္းမွာ
ပတ္ထားပါလား။ သံဆူးေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားလုိက္ေသးသည္။ ေအးပုိသည္ ႀကိဳးကုိဆြဲကာ ေခၚရာ
ဦးထုိက္စုိးရင္ခြင္ထဲ ေျပာင္း၀င္သည္။ ေအးပုိ၀တ္ထားပံုမွာ လည္ပင္းတြင္ႀကိဳးစေလးမွ်ပါေသာ
ေဘာ္လီအက်ႌျဖစ္သည္။ ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုးေပၚေနသည္။ ဦးထုိက္စုိးက ေအးပုိပါးစပ္ထဲ
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္းၿပီး ထုိးကစားသည္။ ေအးပုိက ဦးထုိက္စုိးကလက္ေခ်ာင္းကုိ စုပ္ေနရာ
ဦးထုိက္စုိးက လက္ေခ်ာင္းကုိ နည္းနည္းစီ ေနာက္ဆုတ္သည္။ ေအးပုိက လုိက္စုပ္သည္။
ဦးထုိက္စုိးက ေအးပုိေမးေစ့ကုိ ကုိင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း တစ္ခ်က္စီ စုပ္ၾကသည္။ စုပ္ရင္း
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ စိမ္းစိမ္းၾကည့္ၾကသည္။
“ခ်စ္ရ႕ဲ အကေလးကုိ ၾကည့္ခ်င္ၿပီခ်စ္ရဲ႕”
ဦးထုိက္စုိးက ေျပာသည္။ ေအးပုိက ထရပ္သည္။ ေပါင္ကားသည္။ ခါးႏြဲ႕သည္။
လက္ကုိေျမာက္သည္။ ကုိယ္ကုိ ဟုိယိမ္းဒီယိမ္းလုပ္သည္။ ေပါင္အလယ္ေလာက္မွ စကဒ္ကုိ
လက္၀ါးျဖင့္လက္ကေလး ေကြးၿပီး အုပ္ကာ အသာေလး မတင္သည္။ ဦးထုိက္စုိးႏွင့္
ဦးေသာင္းေဌးတုိ႔က အရက္ကုိ တစ္ခြက္စီ “ခ်ီးယား” လုပ္ၿပီး ေသာက္လုိက္သည္။
ေအးပုိလည္ပင္းတြင္ ပတ္ထားေသာ ႀကိဳးစကုိ ဦးထုိက္စုိးက ဆြဲလုိက္သည္။
“အျမည္းေလး လုပ္ပါဦး”
ေအးပုိက ကုိယ္ကုိလွည့္လုိက္ၿပီး စကဒ္ကုိပင့္ကာ ကုန္းေပးလုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္
၀က္အူေခ်ာင္းေက်ာ္ ေလးကုိ ေစာက္ပတ္ထဲညႇပ္လုိက္သည္။ ဦးေသာင္းေဌးက
ေအးပုိတင္ႏွစ္လံုးၾကား မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ညႇပ္ထားေသာ ၀က္အူေခ်ာင္းကုိဆြဲငုံကာ
ေစာက္ပတ္ကုိ လ်က္သည္။ ေစာက္ေစ့ကုိလည္း စုပ္သည္။ ေအးပုိမွာ တအင္း အင္း ညည္းကာ
တင္ကုိလႈပ္ယမ္းသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက စြင့္ကားေနေသာ ေအးပုိတင္လံုးကုိ ဦးထုိက္စုိးဘက္သို႔
တြန္းပုိ႔သည္။ ေအးပုိက ေနာက္၀က္အူေခ်ာင္းတစ္စကုိ ထပ္ညႇပ္သည္။ ဦးထုိက္စုိးက ေစာက္ပတ္ထဲ
တစ္၀က္မွ်၀င္ေနေသာ ၀က္အူေခ်ာင္းကုိ ျမဳပ္ေအာင္ ထုိးသြင္းလုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္
တင္ႏွစ္လံုးကုိၿဖဲကာ ေစာက္ပတ္ကုိ အံုလုိက္ငုံၿပီး ၀က္အူေခ်ာင္းကုိ ဆြဲစုပ္သည္။ ေအးပုိက
ညႇစ္ထုတ္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဦးထုိက္စုိးပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားသည္မသိ။ ဦးထုိက္စုိးက
၀က္အူေခ်ာင္းကုိ ၀ါးစားေနသည္။ ေအးပုိက တင္ကုိ ဘယ္ညာဆက္ယမ္းျပေနသည္။
ဦးေသာင္းေဌးက ေအးပုိ၏ အ၀တ္စႀကိဳးေလးကုိ ျဖဳတ္လုိက္ေတာ့ အ၀တ္မ်ား အလြယ္တကူ
ကၽြတ္က်သြားသည္။ ႏုိ႔ႀကီးႏွစ္လံုးမွာ တြဲအိက်ေနသည္။ တကယ္တမ္း ေအးပုိတင္မွာလည္း
ေလ်ာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ စြင့္ကားလွသျဖင့္ လုိးခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။
ဦးေသာင္းေဌးက လည္ပတ္တြင္ခ်ည္ထားေသာ သံႀကိဳးစျဖင့္ ေအးပုိ၏ ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဆြဲလုိက္သည္။
ေအးပုိမွာ သံကြင္းမ်ားက ေစာက္ေစ့ႏွင့္ ဖင္ကုိေရွ႕ေနာက္ပြတ္ဆြဲေနသျဖင့္ ဖီးလ္အလြန္တက္ကာ
“အား” ဟု တအားအားျဖင့္ အက်ယ္ႀကီး ညည္းသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက သံႀကိဳးကုိ ေစာက္ပတ္တြင္
ဆြဲနစ္ထားၿပီး ေစာက္အံုကုိ လ်က္သည္။ ေအးပုိမွာ ဒူးတစ္ဖက္ကုိ ဦးေသာင္းေဌးပခုံးေပၚတင္ရင္း
ဦးေသာင္းေဌး ဆံပင္ကုိ ဆြဲဖြကာ ေကာ့ေပးသည္။ ေအးပုိစီးထားသည့္ ေဒါက္မွာ
ေလးလက္မျမင့္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တင္ကလည္းေလ်ာသေလာက္ ေလ်ာမွန္းမသိသာသလုိ
ေကာ့လုိ႔လည္း ထိေရာက္သည္။ သံႀကိဳးကုိ ဖယ္ၿပီး ဦးေသာင္းေဌးက လက္သံုးေခ်ာင္းကုိ
တံေတြးဆြတ္ကာ ေအးပုိေစာက္ပတ္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း ထုိးကစားသည္။ ေအးပုိမွာ “အ.. အ… အ..”
ဟု ေအာ္ေနရသည္။ ဦးထုိက္စုိးက ၿပဲအယ္ေနေသာ တင္ကုိ ျဖန္းခနဲ႐ုိက္ကစားသည္။
လက္၀ါးရာမ်ားက ေအးပုိ၏ တင္သားျဖဴျဖဴတြင္ အနီလုိက္ စင္းက်န္ေနသည္။ ႐ုိက္ၿပီး
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုတ္ကုိင္သည္။ ဦးေသာင္းေဌးက ေစာက္ပတ္ထဲကုိ လက္သံုးေခ်ာင္းျဖင့္
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ထုိးေနသည္။ ဦးထုိက္စုိးက လီးတုတစ္ခုယူကာ ရပ္ၿပီး ေအးပုိကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။
ေအးပုိက လီးတုကုိ စုပ္သည္။ ေအးပုိလီးတုစုပ္ေနခ်ိန္ ဦးထုိက္စုိးက တြဲအိေနေသာ ေအးပုိႏုိ႔ကုိ
ပြတ္ေခ်ရင္း စုပ္သည္။ ေနာက္ လီးတုကုိ ေက်ာတစ္ေလ်ာက္ပြတ္ဆြဲလာကာ ဖင္ေပါက္တြင္
ေတ့လုိက္သည္။ လီးတုေခါင္းက ေအးပုိဖင္ထဲျမဳပ္၀င္ေတာ့ “အု” ခနဲေအးပုိေအာ္သည္။
ဦးထုိက္စုိးက လီးတုကုိ ဆက္ထုိးထည့္သည္။ “အာ.. အ.. နာတယ္” ေအးပုိေအာ္သည္။
ဦးထုိက္စုိးက လီးတုကုိ ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖင္ကုိလ်က္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးတုကုိ ျပန္ထုိးထည့္သည္။
ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲနစ္ေနေအာင္ ေပါင္မ်ားေပၚ စီးက်ေနသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက သူ႔လက္တြင္
ေပက်ံေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားကုိ ေအးပိုအားလ်က္ခုိင္းသည္။ ေအးပုိက ေပက်ံေနေသာ
ေစာက္ရည္မ်ားလ်က္ရင္း လက္ေခ်ာင္းကုိ စုပ္ေပးသည္။ ဆက္၍ အရပ္လိုက္ကုန္းကာ
ဦးေသာင္းေဌးလီးကုိ ငံု႔စုပ္သည္။ ဦးေသာင္းေဌးက လက္ေနာက္ျပန္ထားလွ်က္ လီးအစုပ္ခံသည္။
ထူခဲေနေသာ ေအးပုိ၏ ႏႈတ္ခမ္းက လီးကုိအဆံုးတြင္ လာဖိေနေသာအခါ ဦးေသာင္းေဌးမွာ
မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေအးပုိေခါင္းကုိကုိင္ထားၿပီး ေခါင္းကုိ ဆြဲလွည့္သည္။ ေအးပုိက လီးကုိအဆံုးထိ
ဆက္ငံုထားသည္။ လ်ာရည္မ်ား စီးက်ေနသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက ေခါင္းကုိ ဆြဲလုိက္သျဖင့္
ေအးပုိလီးကုိ လြတ္လုိက္သည္။ ေအးပုိ၏ ေမးႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္၀ုိက္တြင္ လ်ာရည္မ်ား စုိေနသည္ကုိ
ဦးေသာင္းေဌးက လ်က္ပစ္လုိက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္သည္။ ၿပီးေနာက္ လီးကုိ တစ္ခါ စုပ္ခုိင္းသည္။
သည္တစ္ခါေတာ့ ေအာက္ကေန ေဆာင့္တက္သည္။ ဦးထုိက္စုိးက ဖင္ထဲကုိ တံေထြးေတြးထည့္ၿပီး
လီးတုျဖင့္ ကစားသည္။
ဦးေသာင္းေဌးက ကုတင္ေပၚ ပက္လက္အိပ္လုိက္သည္။ ေအးပုိက လီးကုိ ေနာက္ျပန္ကုိင္ၿပီး
ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့ကာ ထုိင္ခ်သည္။ လီး၀င္ေတာ့ ေအးပုိက “အ .. အ..” ဟု ညည္းကာ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုိင္ခ်သည္။ လီးက အဆံုးထိ ၀င္သြားသည္။ ေအးပုိက ခါးေလးကုိ ဘယ္ညာ
ယိမ္းကာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးကုိ စိမ္ထားသည္။ ဦးထုိက္စုိးက အရက္တစ္ခြက္ထပ္ေသာက္သည္။
ၿပီးေနာက္ ေအးပုိခါးကုိ စံုကုိင္ကာ ေနာက္မွ ဖင္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္ထည့္သည္။ ေအးပုိမွာ
“အြတ္” ခနဲျမည္သြားသည္။ ဦးထုိက္စုိးက ၀င္၀င္ခ်င္း အားကုန္ ေဆာင့္လုိးသည္။
ဦးေသာင္းထုိက္က ေဆာင့္လုိက္တုိင္း တအားအားေအာ္ေနေသာ ေအးပုိ၏ တြဲလ်ားက်ေနသည့္
ႏုိ႔ကုိ ပင့္ႏုိက္ကာ စုိ႔သည္။ ေအးပုိမွာ လက္ကုိ ေထာက္ထားေသာ္လည္း ဦးထုိက္စိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ား
ျပင္းသျဖင့္ ေမွာက္က်သြားသည္။ ဦးေသာင္းေဌးက ႏုိ႔ကုိ ပူးကုိင္ၿပီး ႏုိ႔သီးႏွစ္ခုကုိ စုိ႔သည္။ ႏုိ႔မွာ
အလြန္ႀကီးၿပီး တြဲက်ေနသျဖင့္ ႏုိ႔သီးမွာ ပူးလုိ႔ရေနသည္။ ႏုိ႔သီးေပါက္ကလည္း တစ္ခါခါ
ႏုိ႔ရည္မ်ားထြက္ေအာင္ သူတုိ႔စုပ္ထားၾကသျဖင့္ က်ယ္ေနသည္။ ႏုိ႔ရည္ၾကည္မ်ား ထြက္ေအာင္
စုိ႔သည္။ ေအးပိုမွာ ၾကားတြင္ညပ္လွ်က္ ေမာေနသည္။ ဖင္ကုိလုိးခ်က္က ျပင္းသည္။ ဦးထုိက္စုိးက
ဖင္ထဲက လီးက ဆတ္ခနဲ ဆြဲခၽြတ္ၿပီး အရက္ကုိ ေနာက္တစ္ခြက္ သြားေသာက္သည္။ ထုိအခ်ိန္
ဦးေသာင္းေဌးက တင္ကုိပုတ္ကာ ေဆာင့္ခ်ခုိင္းသျဖင့္ ေအးပုိက ေဆာင့္ခ်သည္။ ဦးထုိက္စုိးက
ေအးပုိလည္ပင္းတြင္ ပတ္ထားေသာ ေခြးလည္ပတ္ႀကိဳးစကုိ ဆြဲသျဖင့္ ေအးပုိမွာ
ေနာက္သုိ႔လက္ျပန္ ေထာက္ကာ ေဆာင့္ခ်ေနရသည္။ ဦးထုိက္စုိးက နဖူးက လက္ညိဳးနဲ႔ေထာက္ကာ
မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ခုိင္းသည္။ ဦးထုိက္စုိးက လီးကုိ အေပၚမထားၿပီး ေအးပုိပါးစပ္ထဲသုိ႔
လႁပြတ္ကုိထည့္သည္။ တြဲက်ေနေသာ လႁပြတ္ႀကီးကုိ ေအးပုိက စုပ္လုိက္သည္။ လႁပြတ္က
ေတာ္ေတာ္ႀကီးသျဖင့္ တစ္လံုးသာ ငံုႏုိင္သည္။ ဦးထုိက္စုိးက ကြင္းထုရင္း လႁပြတ္ကုိ
တစ္လံုးစီငံုခုိင္းေနသည္။ ေနာက္ ေအးပုိကုိ လွ်ာထုတ္ ခုိင္းကာ လွ်ာေပၚ လီးကုိဟုိပြတ္ဆြဲ
ဒီပြတ္ဆြဲလုပ္သည္။ ဦးထုိက္စုိးသည္ ေမးကုိကုိင္ၿပီး ေအးပုိပါးစပ္ကုိ ၿဖဲကာ တံေတြးကုိ ေလးငါးခါ
ေထြးထည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးကုိထုိးထည့္ကာ ေခါင္းကုိစံုကုိင္ၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ ဆြဲအပ္ထားသည္။
လီးကပါးစပ္ထဲသုိ႔ အဆံုးထိ၀င္ေနသည္။ ေခါင္းကုိၿငိမ္ၿငိမ္ကုိင္ထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ
ဘယ္ညာလႈပ္သည္။ ေအးပုိမွာ တ၀ူး၀ူးျဖစ္ေနသည္။ လွ်ာရည္မ်ားလည္း ေအးပုိေမးတြင္
တစ္စက္ခ်င္းစီ စီးက်ေနသည္။ ဦးထုိက္စုိးလီးကုိ တစ္ခ်က္ထုတ္ကာ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ တံေတြးေထြးထည့္
ျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးကုိ အဆံုးထိသြင္းထားျပန္သည္။ ဆံပင္မ်ားဆြဲၿပီး ေခါင္းကုိ ယမ္းသည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ လီးကုိဆြဲထုတ္ေတာ့ ေအးပုိမွာ ေမာေနသည္။ ဦးထုိက္စုိးသည္
အလံုးတစ္လံုးပါေသာ ႀကိယာတစ္ခုကုိ ယူလုိက္သည္။ ေအးပုိက ဦးထုိက္စုိးကုိ ေမာ့ၾကည့္သည္။
ဦးထုိက္စုိးက အလံုးျဖင့္ ေအးပုိပါးစပ္ကုိပိတ္လုိက္ကာ ခ်ည္လုိက္သည္။
“ဒီလုိ လိမၼာလြန္းလုိ႔ ခ်စ္ေနရတာ”
“၀ုန္း”
၀ါ၀ါသြယ္ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့။ တံခါးကုိ ေဆာင့္ဖြင့္လုိက္သည္။ လက္ညိဳးကုိ ေငါက္ေငါက္ထုိးလုိက္
ေသာ္လည္း ပါးစပ္က ဘာမွ ထြက္မလာ။ ၀မ္းပမ္းတနည္း ထြက္ေျပးခဲ့သည္။ ဘာေတြ ဘယ္လုိ
က်န္ခဲ့သည္မသိ။ ဘယ္ေလာက္ထိ သူမေျပးေနသည္ကုိလည္း မသိေတာ့။
-----------------
(3)
“၀ုန္း”
၀ါ၀ါသြယ္ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့။ တံခါးကုိ ေဆာင့္ဖြင့္လုိက္သည္။ လက္ညိဳးကုိ ေငါက္ေငါက္ထုိးလုိက္
ေသာ္လည္း ပါးစပ္က ဘာမွ ထြက္မလာ။ ၀မ္းပမ္းတနည္း ထြက္ေျပးခဲ့သည္။ ဘာေတြ ဘယ္လုိ
က်န္ခဲ့သည္မသိ။ ဘယ္ေလာက္ထိ သူမေျပးေနသည္ကုိလည္း မသိေတာ့။
ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ထြန္းထြန္းရယ္ မ်ိဳးေက်ာ္ရယ္ ေမ့ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကုိ ပါးစပ္ကုိ တိတ္နဲ႔
ပတ္လုိက္တယ္။ ႀကိဳးမရွိလုိ႔ ပုဆုိးကြင္းေတြ ဆြဲၿဖဲၿပီး လက္ေတြကုိ ကုတင္တုိင္မွာ ဘယ္ညာ
ကပ္ခ်ည္လုိက္တယ္။
“သတိမရခင္ဖုိက္မလား၊ သတိရမွ ဖုိက္ၾကမလား”
“ေအးကြာ ေက်ာင္းသူေလးကြ၊ အသက္မွ ျပည့္ရဲ႕လား မသိဘူး၊ ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ မသိဘူး”
“ခႏၶာကိုယ္အေနအထားကေတာ့ စားေလာက္ပါၿပီကြ”
ခုလုိက်ေတာ့လည္း သံုးေယာက္သား သတၱိက ေၾကာင္ေနၾကျပန္တယ္။ “အြန္း” နဲ႔ အသံၾကားေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံုးေယာက္စလံုး ေကာင္မေလးကုိ ငံုၾကည့္ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးက
လန္႔သြားပံုရတယ္။ ႐ုန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ေရွ႕တုိးရခက္ ေနာက္ဆုတ္ရခက္ျဖစ္ေနၿပီ။ “၀ူး
၀ူး” ေကာင္မေလးက တ၀ူး၀ူးနဲ႔ ေခါင္းခါလုိက္ ေခါင္းညိတ္လုိက္ လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ကုိခ်ည္ထားတဲ့
ႀကိဳးဘက္ကုိလည္း လွန္းၾကည့္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္
ၾကည့္ေန႐ံုပဲ တတ္ႏုိင္တယ္။ ေကာင္မေလးက ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနတယ္။
“စကား ေျပာခ်င္တာလား”
ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္လုိက္တယ္။ ေကာင္မေလး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။
“ေအာ္မယ္ မႀကံနဲ႔ေနာ္”
ေကာင္မေလး ေခါင္းခါျပတယ္။
“ေအာ္ရင္ ငါတုိ႔သတ္ပစ္မွာ”
ေကာင္မေလးက ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္ကုိ ျဖဳတ္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက
ကၽြန္ေတာ့္လက္ကုိ လာတားတယ္။ ေကာင္မေလးက ေခါင္းညိတ္ျပေနျပန္တယ္။
“ေအာ္ရင္ သတ္ပစ္မွာေနာ္”
ေကာင္မေလးေခါင္းညိတ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က တိတ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခြာလုိက္တယ္။
ေကာင္မေလးက နည္းနည္းအေမာေျဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာေနတဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာတယ္။ ငုိသံလည္း
ပါတယ္။
“ရွင္တုိ႔ ကၽြန္မကုိ ဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲ၊ ကၽြန္မေစာက္ပတ္ကုိ လုိးခ်င္လုိ႔လား”
“ဘာ..”
မ်ိဳးေက်ာ္က အလန္႔တၾကား ေအာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ထြန္းထြန္းလည္း ကုိယ့္နား ကုိယ္မယုံသလုိ
ျဖစ္ေနတယ္။
“မင္းေက်ာင္းသူေနာ္”
“ဟုတ္တယ္”
ခပ္ဆတ္ဆတ္ပဲ ျပန္ေျဖတယ္။
“ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ”
“ကုိးတန္း”
“အသက္က”
“ဆယ့္ေလးႏွစ္၊ ဘာလုပ္မလို႔လဲ လုိးမရဘူးထင္လုိ႔လား၊ လုိးစမ္းပါ အခုလုိးလုိက္စမ္းပါ”
“ဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ”
ဒီလုိက်ျပန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။
“ကၽြန္မကုိ မယံုလုိ႔လား၊ ကၽြန္မက အပ်ိဳ၊ အပ်ိဳမွ အပ်ိဳစစ္စစ္။ ကုိယ့္ေစာက္ပတ္ကုိ
ကုိယ္လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ ထိၿပီး မကစားဖူးေသးဘူး”
“……..”
“ကၽြန္မ အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္”
“ဟင္…” ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ အခ်င္းခ်င္းျပန္ၾကည့္မိၾကသည္မသိ။ သံုးေယာက္သား
မတုိင္ပင္မိၾကဘဲ အခန္းျပင္ဘက္သို႔ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့လည္း
စကားမေျပာျဖစ္ေသးဘူး။
“လုိးပါ၊ လုိးေပးပါ၊ ေစာက္ပတ္ကုိ လာလုိးေပးၾကပါ”
ေကာင္မေလး၏ အသံက အခန္းျပင္ဘက္သုိ႔ ထြက္လာတယ္။
“ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ လုိးကြာ၊ ကုိကုိေလး မင္းက အရင္အႀကံေပးတဲ့သူ ဒီေတာ့
မင္း၀င္ေဆာ္လုိက္ကြာ၊ ၿပီးမွ အေၾကာင္းစံု ေမးစားၾကတာေပါ့”
“႐ူးေနလား မသိပါဘူး”
“႐ူး႐ူး မ႐ူး႐ူး ခ်ကြာ၊ ေစာက္ဖုတ္ပါတယ္ လုိးလုိ႔ရတယ္၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား”
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အခန္းထဲ တြန္း၀င္လုိက္ၾကလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာင္နနနဲ႔ အခန္းထဲ
ေရာက္သြားတယ္။ ျငင္းရမွာ။ အခုက မျငင္းဘဲ အလိုးခံခ်င္ေနတာဆုိေတာ့ ဘယ္လုိႀကီးမွန္း
မသိဘူး။ ျငင္းေနရင္ ခုေလာက္ဆုိ တစ္ခ်ီေလာက္ေတာ့ ၿပီးေနေလာက္ၿပီ။
“နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲ”
“၀ါ၀ါသြယ္၊ ဘာလဲ နာမည္က လုိးလုိ႔မရဘူး၊ ေစာက္ပတ္ကပဲ လုိးလုိ႔ရတယ္၊ လုိးၾကစမ္းပါ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးဘူးဆုိၿပီး ေက်ာင္းစိမ္းထမီကုိဆြဲခၽြတ္လုိက္တယ္။ အတြင္းခံ အစိမ္းႏုေလးနဲ႔
ေစာက္ပတ္စီးေၾကာင္း အက္အက္ရယ္ ေစာက္ေမြးမေပါက္ေသးတာကုိရယ္ ျမင္ေနရတယ္။ ဘာမွ
ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ အတြင္းခံကုိလည္း ခၽြတ္လုိက္တယ္။ ေစာက္ေမြးက တကယ္မေပါက္ေသးတာ။
ေစာက္ပတ္ကလည္း ႏုႏုအိအိေသးေသးေလး။ ေစာက္ေစ့ကလည္း ခၽြန္စူးေနတာ။
“အက်ႌလည္းခၽြတ္ေလ”
“ဟမ္” ကၽြန္ေတာ္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းအက်ႌျဖဴျဖဴေလးကုိ ၾကယ္သီးေတြ
ျမန္ျမန္ျဖဳတ္လုိက္တယ္။ ေဘာ္လီအက်ႌကလည္း အစိမ္းႏုေရာင္ေလးပါပဲ။ ႏုိ႔က ခုမွ စူကာစပဲ
ရွိေသးတယ္။
“အဲဒါေလးလည္း ခၽြတ္ပါ”
ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္ရမလုိလုိ လုပ္ေနတာကုိ ၀ါ၀ါသြယ္က ခၽြတ္ခုိင္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေမးျမန္းမေနေတာ့ဘူး။ ခၽြတ္လုိက္တယ္။
“ေဟ့ေကာင္ေနဦး”
ထြန္းထြန္း ႐ုတ္တရက္ ၀င္လာတယ္။ သူခၽြတ္ထားတဲ့ ၀ါ၀ါသြယ္ အ၀တ္ေတြကုိ ယူၿပီး ၀ါ၀ါသြယ္ကုိ
ျပန္ဖံုးေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုိးမွာသာ ေျပာတာ။ လီးက မေတာင္ေသးတာနဲ႔
ထုိင္လုိက္တယ္။ ထြန္းထြန္းက ၀ါ၀ါသြယ္ကုိ ခ်ည္ထားတာကုိ ျဖဳတ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔
ထြန္းထြန္းဟာ ဘယ္လုိျဖစ္သြားတယ္ မသိဘူး။ ၀ါ၀ါသြယ္ကုိ အတည္လက္ထပ္မည့္ အေၾကာင္း
ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔လည္း မေပါင္းေတာ့ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ သူငွါးထားတဲ့ အိမ္ကေန
ဒီည ထြက္သြား ေပးဖုိ႔ ေျပာတယ္။
“၀ါ၀ါသြယ္ကုိ ငါခ်စ္သြားတယ္ကြာ၊ ငါ့ကုိ အဆုိးမဆုိၾကပါနဲ႔၊ ဘာမွလည္း မေျပာၾကပါနဲ႔၊ သူ႔မွာ
စိတ္နာစရာေတြ ရွိေနလုိ႔ သူခုလုိ ျဖစ္ေနတာပါ၊ ငါကုေပးမယ္၊ သူ႔ကုိ ေက်ာင္းဆက္တက္ခုိင္းမယ္”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ေထြေထြထူးထူး ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်ိဳးေက်ာ္
အေဆာင္ရွာတယ္။ အေဆာင္ကေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြန္းထြန္းငွါးတဲ့ အေဆာင္လုိ
သတ္သတ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းလည္း ပိတ္ခါနီးၿပီဆုိေတာ့ ေအာင့္အီးေနလုိက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်ိဳးေက်ာ္အတြက္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်ိဳးေက်ာ္
ခုိးဖတ္ေနတဲ့ ဖူးစာအုပ္ကုိ ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းဆုိတဲ့ ဆရာမက လာသိမ္းသြားရာက စတာပါပဲ။
ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းသည္ က်ဴတာေပါက္စေလးျဖစ္၏။ Master တန္း၀င္ေအာင္စာေတြက်က္
က်ဴတာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရသည္။ လုပ္ခဲ့ရသည္ဆုိျခင္းထက္ ခံခဲ့ရသည္ဆုိသည္က ပုိမွန္မည္။ သူမ
ေငြမတတ္ႏုိင္။ တတ္ႏုိင္သည့္ ဘ၀ကုိ ပံုအပ္ခဲ့ရသည္။ “က်ဴတာျဖစ္ခ်င္ရင္..” ဆုိသည့္ စကားျဖင့္
သူမ တုိက္ခန္း တစ္ခန္းသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ထုိတုိက္ခန္းသုိ႔ သူမေရာက္သြားခ်ိန္တြင္
အရက္ခုိးေ၀ေနေသာ ဆရာႀကီး သံုးေယာက္က သူမကုိ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ “ဦးၾကဴအုိက္”
”ဦးလင္းခန္႔”ႏွင့္ “ဦးေ၀စုိး” တုိ႔ျဖစ္သည္။
“လာ ကေလး၊ မင္းနာမည္က ဘယ္သူ”
“ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းပါ”
“ေအးကြာ ဒီကုိ မင္းသံုးရက္ေလာက္ လာၿပီးမွ မင္းျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္မွာကြ၊ ဘယ္လုိလဲ လာႏုိင္မလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ေအး မင္းကုိယ္ေလးကုိ တစ္ပတ္ေလာက္ လွည့္ျပကြာ”
ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းက ကုိယ္ကုိ တစ္ပတ္လွည့္ျပလုိက္သည္။
“မင္းတင္ေတြ ရင္ေတြက သိပ္မရွိဘူးကုိးကြ၊ ဒါေပမယ့္ ဒါလည္း အရသာ တစ္မ်ိဳးေပါ့ေလ”
မွန္ပါသည္။ ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းမွာ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ပိန္သည္။ ပိန္လည္းပိန္သလုိ အရပ္ကလည္း
ရွည္သျဖင့္ ရင္သား တင္သားတုိ႔က မထြက္သလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိဆရာႀကီးမ်ား ၾကည့္ရသည္မွာ
သူမတုိ႔လုိ က်ဴတာျဖစ္ခ်င္သူမ်ားကုိ ဤကဲ့သုိ႔ နည္းျဖင့္ ေပးေနက် ျဖစ္ပံုရပါသည္။
ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္းသည္ သူမ်ားလုိးသည္ကုိသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖူးသည္။ ကုိယ္တုိင္ မခံဖူး။
ထို႔ေၾကာင့္ေၾကာက္သလုိလုိ ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ဖက္အိမ္က မိန္းမကေတာ့ …
ခ်ိဳခ်ိဳၿငိမ္းခ်မ္း၏ အိမ္သည္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တြင္ ရွိသည္ဆုိေသာ္လည္း အဘုိးမွ ေမြရထားသျဖင့္
လံုလံုၿခံဳၿခံဳရွိသည္။ မိမိ၏ မိဘလက္ထက္မွ ေငြအသံုးအျဖဳန္းၾကမ္းသျဖင့္ ဆင္းရဲသြားျဖင္းျဖစ္သည္။
သုိႏွင့္ ေဘးအိမ္တြင္ ျဖစ္ေသာ တစ္ခါက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကုိ ျမင္ခဲ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္က
ငုိရမလုိလုိ ရယ္ရမလိုလုိ ျဖစ္ေနသည္