ေမသည္အရာရိွကေတာ္ မင္းကေတာ္ဟူ၍ နံမည္ တြင္ကာ သတင္းႀကီးလွသည္။ ေမ၏သတင္းႀကီးမွႈမွာ လည္း အိေျႏၵႏွင့္ေမ၏အလွအပေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ ေလသည္။ ေမသည္ တကယ္ပင္လွသူ ေခ်ာသူ ျဖစ္သည္ မင္းကေတာ္ခ်င္းၿပိဳင္ရင္ ေမ့ကုိအရံႈးေပးရမည္သာ ျဖစ္သည္။
မနိမ့္မျမင့္ေသာ အရပ္အေမာင္း၊ လ၀န္းႀကီးလုိရႊန္းရႊန္းေ၀ေနသည့္ ေမ့ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာ၊ တစ္ၿဖိဳးအိစက္ ေနေသာ ေမ၏ေရႊရင္အုံအစုံ၊ လမ္းေရွာက္လုိက္လွ်င္နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေေသာ ေမ၏စိတ္ႂကစရာ တင္ပါးဆုံ ေပြ႔ဖက္လုိက္ရင္ အားရစရာေကာင္းလွေသာ ေမ၏ ေသးသြယ္ႏဲြ႕ေႏွာင္းေသာ ခါး စသည္ စသည္တုိ႔မွာ ေမ၏ အလွမ်ားသာျဖစ္ေလ၏။
တနည္းဆုိရေသာ္ ေမသည္စိတ္ခ်မ္းသာကုိယ္ခ်မ္း သာႏွင့္စိတ္သေဘာက်ေနထုိင္ရ၍ လွခ်င္တုိင္းလွေန သည္။ စည္းစိမ္တုိးေနသည္ဟု ဆုိရေပမည္ျဖစ္၏။ ေမ၏ေနထုိင္ရေသာ အေဆာင္အေယာင္မွာ ေမ့အ တြက္ဆုိလွ်င္ပုိ၍ေနေခ်ေသးသည္။ ေမ့၀ယ္ ထုိကဲ့သုိ႔ ေသာဘ၀တြင္ရိွ၏။
သုိ႔ေသာ္ ေမသည္စိတ္ထဲတြင္ အလုိမက်ျဖစ္ေန ေသာအရာတခုစြန္းထင္၍ေနေလသည္။ ထုိအေၾကာင္း ကေမ့အတြက္ အလြန္႔အလြန္ခက္၍ေနသည္။ ေမသည္ ေလသာျပဴတင္းမွအေ၀းဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္၍စိတ္ကုိလြင့္ကာ ကစားလုိက္ေခ်သည္။
မုိးေကာင္းကင္၀ယ္ တိမ္ေျခတိမ္သားတုိ႔ လြင့္ပါး ေျပးလႊားေနၾကေလသည္။ ေမ့စိတ္ေတြမွာလည္း ထုိတိမ္ သားမ်ားႏွင့္အတူ လြင့္ပါး၍ေနေလသည္။
““ေမေမ””
““ဟင္.. ခင္ေမာင္ မင္းျပန္လာၿပီလား””
““ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ ဒက္ဒီမလာေသးဘူးလားဟင္””
““ေအး မင္းဒက္ဒီကေတာ့ ျပန္လာအုံးမွာမဟုတ္ဖူး ကဲ..ထမင္းေတာ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပီ သြားစားၾကေတာ့””
““ဟုတ္ကဲ့..ေမေမ””
ခင္ေမာင္က ရုိေသေလးစားစြာႏွင့္ပင္ ထမင္းစား အခန္းတြင္းသုိ႔၀င္သြားေလသည္။ ေမသည္ ခင္ေမာင္ကုိ ၾကည့္၍သက္ျပင္းခ်လုိက္မိသည္။ မိမိ၀မ္းတြင္းမွ မေမြး ထုတ္ရေသာ္လည္း ေမြးထုတ္လုိက္ရသည့္သားႏွင့္ မိခင္ ပမာပင္ ခင္ေမာင္က မိမိကုိေလးစားျခင္းကုိပင္ ေမ၀မ္း သာ၍မဆုံးခဲ့။
ပတ္၀န္းက်င္က မင္းကေတာ္ႀကီး ..မင္းကေတာ္ ႀကီးဟူ၍၄င္း၊ မိမိႏွင့္အသက္ရြယ္တူမွ်ရိွေသာ ခင္ေမာင္ က ေမေမဟူ၍ ႏႈတ္ဖ်ားေလးတုိင္း သီး၍ေနျခင္းသည္၄္ငး၊ ေမ့အတြက္ပုိ၍ရင္ဖုိေမာခဲ့ရသည္။ တကယ္ဆုိ ေမ့အသက္မွာ ႏွစ္ဆယ္ႏွစ္မွ်သာရိွေသးေသာ ေမျဖစ္ ေလသည္။
အရာရိွႀကီး ဦး၀င္းေသာ္သည္ ငယ္ေပါင္းၾကင္ယာေဟာင္းမွာ ဆုံးပါးခဲ့၍ ေမ့ကုိလက္ထပ္ယူခဲ့ေလသည္။ ေမသည္ ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္အသက္ခ်င္းကြာသည္ဆုိ ေသာ္လည္း ဦး၀င္းေသာ္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္အရိွန္အ၀ါကမူ ေမသည္မည္သုိ႔မွ် မျငင္းပယ္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေမသည္မိမိထက္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်ႀကီးေသာ ဦး၀င္းေသာ္ကုိ လက္ထပ္ခဲ့ရသည္။
ဦး၀င္းေသာ္ကုိ လက္ထပ္ျခင္းအားျဖင့္ ေမ့မွာ အစစအရာရာပင္ လုိေလေသးမရိွျဖစ္ရေလသည္။ ေမက ဘာလုိသည္ဟုသာေျပာလုိက္ ဦး၀င္းေသာ္က ေမ့အ တြက္ဘာမဆုိရေအာင္ ရွာႀကံခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။ တ ကယ္ေတာ့ေမ့ကုိ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ပုိ၍စဲြေလသည္။ ေမလုိလွသူတေယာက္အား ဦး၀င္းေသာ္အဖုိ႔ ရထားျခင္း မွာ အလြန္ေကာင္းေလေသာ ကံႀကီးတပါးပင္ မဟုတ္ ပါေလာ ..။
““ေမေမ.. ကၽြန္ေတာ္အျပင္ခဏသြားအုံးမယ္””
““ထမင္းစားၿပီးရဲ႕လား””
““ဟုတ္ကဲ့..ေမေမ””
““ေအး..ဒါျဖင့္ ေစာေစာလဲျပန္ သိတ္လဲအလည္ မက်ဴးနဲ႔ မင္းဒက္ဒီက ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမလဲမသိဘူး””
““ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ””
ေမသည္ ခင္ေမာင္ထြက္သြားသည္ကုိ မ်က္စိတ ဆုံးၾကည့္၍ သက္ျပင္းကုိခ်ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ တ ကယ္ေတာ့ ေမသည္ စိတ္အတြင္း၀ယ္ ညိွဳးႏြမ္းေနခဲ့ ေလၿပီ ဘာရယ္ဟူ၍မသိေပ။ တခုခုလုိခ်င္ေသာ ဆႏၵ မ်ားသည္ ေမ့စိတ္အတြင္း၀ယ္ လႈပ္ရွားေနခဲ့ေလသည္။
ေမ့၀ယ္အစစအရာရာ လုိေလေသးမရိွေအာင္ ျပည့္စုံႂကြယ္၀သည္ကားမွန္၏ ေမသည္ ကုိယ္လုံးေပၚ မွန္ႀကီးေရွ႕၀ယ္ စိတ္ႀကိဳက္အလွျပင္ရသည္။ ေမသေဘာ က်ေသာ အ၀တ္အစားကုိ၀တ္ရကာ ေမစားခ်င္ေသာ အစားကုိစားရ၏ ေမစီးလုိေသာကားကုိလည္း ေမ့မွာ စီးေနရသူသာတည္း။ သုိ႔ေသာ္ ေမသည္ ဘာကုိအလုိ မက်ျဖစ္ေနသနည္း။
ေမသည္ သက္ျပင္းကုိ ခတ္ျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ လုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ျပဴတင္းတံခါးဆီမွ အျပင္ပဆီသုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္၍ ၾကည့္လုိက္သည္။ အေမွာင္ရိပ္မ်ားသုိ႔ တေလာကလုံးကုိစုိးမုိးလာေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္မီး ေရာင္မ်ားမွာလည္း ေနရာတုိင္း၀ယ္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလ၏။
ေမသည္ အျပင္ပဆီမွ အရာတခုကုိ စူးစုိက္၍ ၾကည့္ေနမိေလ၏။ ဤအရာကား အျခားမဟုတ္ တဖက္ အိမ္မွအိပ္ခန္းတခုကုိ ေမသည္ ရုတ္တရက္ျမင္လုိက္ရ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအိပ္ခန္းအထဲတြင္ လွ်ပ္စစ္မီးက ထိန္ထိန္လင္းေနေလသည္။
မီးထိန္ထိန္လင္းေနေသာ အခန္း၏ တခုေသာ ေဒါင့္၏ျခင္ေထာင္ရိပ္၀ယ္ကား ရုပ္ရွင္ကားဆန္ဆန္္ အရာတခုကေပၚလြင္၍ေနသည္။ သည္အရာကား ေရႊရင္အစုံ ခၽြန္းျမ၍ဆံေကသာ ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနသည့္ မိန္းခေလး တဦးပုံႏွင့္ ကုိယ္ကာယေတာင့္တင္းေသာ ေယာက္်ား တေယာက္၏ပုံပင္ျဖစ္ေလသည္။
ေယာက္်ားေလးက မိန္းကေလးအား ပခုံးကုိဆဲြ၍ မိန္းခေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိစုတ္ယူလုိက္သည့္အရိပ္ သ႑ာန္က ေမ၏စိတ္ကုိပုိ၍လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ဦးသား တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ ၍ ျပံဳးေနဟန္ရိွသည္။ မိန္းမပ်ိဳသည္ တခုခုကုိ အမွီျပဳ ထားဟန္ရိွေလသည္။ ေယာက္်ားကမိန္းမပ်ိဳ၏ ခၽြန္းျမအိ စက္ေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ႏွယ္ေနသည္ကုိေတြ႔ရေတာ့ လည္း ေမ့စိတ္ထဲ၀ယ္ ပုိ၍မခ်င့္မရဲျဖစ္လာသည္။ အရိပ္မွာ ပူးကပ္လုိက္ ခြာလုိက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားလ်က္ရိွ ေလသည္။ ေမသည္ အာရုံစုိက္ယင္းပင္ ေငးေနမိသည္။ ေနာက္အရိပ္သ႑ာန္ႏွစ္ခုသည္ တဦးကုိ တဦးဖက္ ၍ေအာက္ဆီသုိ႔ေလွ်ာက်ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ ေမသည္အရိပ္သ႑ာန္ကုိ မေတြ႔ရေတာ့ ရင္မွာေမာသြား ျပန္၏။ စိတ္တုိ႔မွာလည္း ေခ်ာက္ျခား၏။
““အင္း..ငါလဲသူတုိ႔လုိ ဘယ္ေပ်ာ္ရမလဲ ငါယူ ထားတာက အဖုိးႀကီးကုိ””
ေမသည္ ဒါပင္ၿငီးတြားလုိက္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမ့၀ယ္အလြန္အျပင္းအထန္ အလုိရိွေနသည္မွာ ဤကိစၥပင္မဟုတ္ေပေလာ။ ေမသည္ အျခားအရာမ်ား၀ယ္ စိတ္တုိင္းက်သေယာင္ ဤကိစၥ၀ယ္ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္က အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ဦ၀င္းေသာ္သည္ ေမ့ကုိခ်စ္သည္ ခင္သည္ ၾကင္နာသည္ကားမွန္၏။ သုိ႔ေသာ္ ေမ့အတြက္ အလြန္႔အလြန္လုိလားေနသည့္ ဤကိစၥကုိကား ဦး၀င္း ေသာ္သည္ မျဖည့္စြမ္းႏုိင္ဘဲ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ကသာ မ်ားေနေလသည္ မဟုတ္ပါလား ဘယ္ပါတီ ဘယ္ဧည့္ ခံပဲြစသည္မ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ ဦး၀င္းေသာ္ အဘုိ႔ကား အဘယ္အိမ္မွ ၾကင္ယာဇနီး၏ အလုိကုိ ျဖည့္ႏုိင္အ့ံနည္း။
တခါတရံ အလြန္ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာ၍ အိပ္ေပ်ာ္ သြားတတ္ရွာသည္။ တခါတရံမူး၍ျပန္လာကာ လိင္ကိစၥ ကုိမျပဳႏုိင္ မိမိကုိယ္ကုိပင္ အႏုိင္ႏုိင္ .. ေမကားစိတ္ ပ်က္စြာႏွင့္ သက္ျပင္းကုိသာ တဟီးဟီးႏွင့္ ခ်လုိက္ ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ျပဴတင္းတံခါးဆီသုိ႔ ေမွ်ာ္လုိက္ ေသး၏ အရိပ္ႏွစ္ခုကားေပ်ာ္ကြယ္ေနတုံးပင္ ဟုတ္ပါ သည္။ ယခုအခါ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ သဥၥာေဆာင္ခန္း၏ ဖဲေမြ႔ ယာေပၚ၀ယ္ ဆႏၵတူညီစြာႏွင့္ စခန္းသြားေနၾကေပမည္။ ေမသည္ စိတ္ပ်က္စြာႏွင့္ အိပ္ခန္းတြင္းသုိ႔ လွမ္း၀င္လာေလသည္။ ၿပီးေနာက္ အက်ႌခၽြတ္၍လဲလုိက္ ေလသည္။ ေမသည္ညဘက္မ်ားတြင္ အတြင္းေဘာ္ဒီ မခံဘဲျဖင့္ အျပင္အက်ႌထူထူႏွင့္ေနတတ္ေလသည္။ အက်ႌလဲၿပီးေသာ္ ထမီကုိကား မလဲမိေပ။ ကုိယ္လုံးေပၚ မွန္ေရွ႕၀ယ္ မိမိကုိယ္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကည့္သည္..။
+72
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
ထယ္၀ါလွေသာ ေရႊရင္တုိ႔မွာ
မုိ႔ေမာက္၏ ပုိးတြန္႔ ထမီေၾကာင့္ တင္းတင္းရင္းရင္းႏွင့္ ေပၚလြင္ေနေသာ
တင္ပါးဆုံမွာ ေယာက္်ားတကာတုိ႔တပ္မက္ဘြယ္ရာ မဟုတ္ပါလား..။ ေမသည္
အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိယ္ဟန္ျပၿပီးမွ စိတ္မခ်မ္းမသာႏွင့္ စားေသာက္ခန္းဆီသုိ႔
လွမ္းထြက္ လာ၏။ စားေသာက္ခန္း၀ယ္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမ်ားျပည့္ ႏွက္လ်က္ ရိွေလသည္။
ေမသည္ ဘာမွ်စားခ်င္စိတ္မရိွခဲ့ ေပ။ ေမသည္စိတ္ရႈပ္ရႈပ္ႏွင့္ ေခါင္းကုိ
တဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္ ေအာင္ကုတ္လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မွန္ဘီရုိကုိ ဖြင့္လုိက္၏။
ဦး၀င္းေသာ္ေသာက္ေနက် ၀ီစကီပုလင္းကုိ ထုတ္၍ေမသည္ ၾကည့္လုိက္၏။ တကယ္ေတာ့ ေမ
သည္ ဤအရာမ်ားကုိ တခါတရံမွ်ေသာက္ဘူးခဲ့သည္ မဟုတ္ေပ။ ေမသည္ ၀ီစကီကုိ
ဖန္ခြက္ငယ္အတြင္းသုိ႔ တ၀က္ နီးပါးမွ်ထည့္လုိက္ကာ ေမာ့ခ်လုိက္မိေလသည္။
တ၀မ္း လုံးပူရိွန္းသြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ စျပစ္သီးေျခာက္ တဆုပ္ကုိ လက္ျဖင့္ဆုပ္ယူ၍ စားကာ အျပင္သုိ႔ထြက္ခဲ့ ေလသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ထုိင္၍ ေမသည္ တသုတ္သုတ္ ႏွင့္ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလညွင္း၏ အေအးဓါတ္ကုိ ခံယူေနမိေလသည္။ အတန္ၾကာေသာ္ေမသည္ ရီတီတီ ျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနာကုိခံစားလာရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမက သတိႀကီးစြာပင္ သံတံခါးမႀကီးကုိ ဆဲြပိတ္၍ ေသာ့ ကုိေစ့ရုံသာေစ့ထားလုိက္သည္။ ဦး၀င္းေသာ္သည္၄င္း၊ ခင္ေမာင္ေသာ္သည္၄င္း လာလွ်င္ အလြယ္တကူ အိမ္ တြင္းသုိ႔ ၀င္ႏုိင္ရန္ျဖစ္၏။
ၿပီးမွေမသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသုိ႔ ယုိင္လဲ ယုိင္တုိင္ ႏွင့္၀င္လာေခ်သည္။ ေမသည္တခါတရံမွ် မေသာက္ဘူး ေသာ ၀ီစကီကုိ ေသာက္လုိက္သျဖင့္ အူရုိင္းပီပီပင္ ၾကာ ေလမူးေလျဖစ္လာမိသည္။ ေမက ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ကုိယ္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳး၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္မွ .. အကုိႀကီးဒီည ျပန္မွျပန္ပါ့မလား ဟူ၍ တီးတုိးရြတ္ဆုိလုိက္မိေလသည္။ ၿပီးေနာက္ကား ကုတင္ဆီသုိ႔ေရွာက္သြား၍ ပစ္လဲခ်လုိက္ေလသည္။ ကုတင္အစြန္း၀ယ္ လက္တဖက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လွဲေနသည္။ ေမသည္ ၾကာေလမူးေလျဖင့္ တကုိယ္လုံးသည္ ပူအုိက္ ေသာေ၀ဒနာကုိခံစားေနရသည္။ ရင္ထဲ၀ယ္လည္း ပူေလာင္ေလာင္ႏွင့္ခံစားရသည္မွာ တမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ေမက အက်ႌကုိ ရင္မွ လက္ႏွစ္ဘက္ ျဖင့္ဆဲြခဲြလုိက္ရာ အက်ႌမွာ က်ယ္သီမ်ားျပဳတ္ထြက္သြား ကာ ရင္သားႏွစ္ခုမွာ ျပဴး၍ထြက္လာေလသည္။ ထုိအခါ မွ ေမသည္ စိတ္သေဘာက်ျဖစ္သြားသလုိရိွေသာ္လည္း ၿပီးေနာက္ ကုိယ္ကားယားႏွင့္ ပုိးလုိးပက္လက္ပင္ ေမက အိပ္လုိက္မိသည္..။
အစားအစာလည္း မစားထားသျဖင့္ ေမသည္ ပုိ၍မူးေနမိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏အျဖစ္ကုိ သတိမရတ ခ်က္ရတခ်က္ရိွသည္။ တခါတရံဦး၀င္းေသာ္အား တမ္းတ သည့္ၿငီးညဴသံမွာ ေမ့အပါးမွထြက္ေပၚလာ တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမသည္ ..တခါတရံသာမွ် သတိမရေပ။
““ေမေမ ..ေမေမ ..””
အျပင္မွခင္ေမာင္က တစာစာေခၚေလသည္။ ေမ သည္မၾကား အတန္ၾကာမွ ခင္ေမာင္က တံခါးကုိ ဖြင့္၍ ျပန္ပိတ္ကာ ၀င္လာသည္။ ပထမေသာ္ ခင္ေမာင္က မိမိအခန္းဆီသုိ႔ တန္း၀င္ခဲ့၍ အ၀တ္အစားလဲလုိက္ သည္။ ၿပီးမွ စြတ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးျဖင့္ ဧည့္ခန္းဆီသုိ႔ ျပန္ထြက္လာ၏။
““အင္း..ေဖေဖတုိ႔လဲ မအိပ္ေသးဘူးထင္တယ္ မီးလင္းေနတုံးဘဲ””
ခင္ေမာင္က သိလုိသျဖင့္ အိပ္ခန္းဆီသုိ႔ ေရွာက္ သြားကာ လုိက္ကာကုိ အသာလွစ္၍ၾကည့္လုိက္၏။ အတြင္းမွျမင္ကြင္းကုိ ခင္ေမာင္သည္ ျမင္လုိက္ရသည္ တြင္ လူတကုိယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္လုိက္သလုိပင္ ခံစား လုိက္ရကာ စိတ္တုိ႔မွာလည္း ေျခာက္ခ်ားသြားေလ ေတာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ငါးမိနစ္မွ် အသက္ပင္ မရွဴႏုိင္ဘဲ ေငးေမာေနမိေလသည္။ ခင္ေမာင္၏စိတ္ တုိ႔မွာကား ခ်ဳပ္ ထိန္း၍မရေအာင္ပင္ ေျခာက္ျခားေန ေလၿပီျဖစ္၏။ခင္ေမာင္သည္ အဘယ္သုိ႔ျဖစ္ေနသည္မသိ မိမိ မ်က္စိေအာက္၀ယ္ ေသခ်ာစြာေတြ႔ရမွပင္ မိမိသည္ ေမ၏ အနီးသုိ႔ ေရာက္ေနသည္ကုိ သတိျပဳမိေပေတာ့ သည္။ ေမသည္ ပုိးလုိးပက္လက္ႏွင့္အိပ္ေနသည္။ အက်ႌ အကဲြမွ ျပဴ၍ထြက္ေနေသာ ျဖဴ၀င္း၀င္း ေရႊရင္အစုံမွာ အႀကီးစားေပါက္စီကဲ့သုိ႔ပင္ တင္းမာ၍ေနေလသည္။ ထုိ ေရႊရင္၏ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေသာ ပုံအတုိင္းပင္ ခင္ေမာင္၏စိတ္မ်ားလည္း နိမ့္ခ်ီခုံခ်ည္ျဖစ္ေနေလသည္။
တ၀မ္း လုံးပူရိွန္းသြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ စျပစ္သီးေျခာက္ တဆုပ္ကုိ လက္ျဖင့္ဆုပ္ယူ၍ စားကာ အျပင္သုိ႔ထြက္ခဲ့ ေလသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ထုိင္၍ ေမသည္ တသုတ္သုတ္ ႏွင့္ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလညွင္း၏ အေအးဓါတ္ကုိ ခံယူေနမိေလသည္။ အတန္ၾကာေသာ္ေမသည္ ရီတီတီ ျဖစ္ေသာ ေ၀ဒနာကုိခံစားလာရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမက သတိႀကီးစြာပင္ သံတံခါးမႀကီးကုိ ဆဲြပိတ္၍ ေသာ့ ကုိေစ့ရုံသာေစ့ထားလုိက္သည္။ ဦး၀င္းေသာ္သည္၄င္း၊ ခင္ေမာင္ေသာ္သည္၄င္း လာလွ်င္ အလြယ္တကူ အိမ္ တြင္းသုိ႔ ၀င္ႏုိင္ရန္ျဖစ္၏။
ၿပီးမွေမသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသုိ႔ ယုိင္လဲ ယုိင္တုိင္ ႏွင့္၀င္လာေခ်သည္။ ေမသည္တခါတရံမွ် မေသာက္ဘူး ေသာ ၀ီစကီကုိ ေသာက္လုိက္သျဖင့္ အူရုိင္းပီပီပင္ ၾကာ ေလမူးေလျဖစ္လာမိသည္။ ေမက ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ကုိယ္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳး၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္မွ .. အကုိႀကီးဒီည ျပန္မွျပန္ပါ့မလား ဟူ၍ တီးတုိးရြတ္ဆုိလုိက္မိေလသည္။ ၿပီးေနာက္ကား ကုတင္ဆီသုိ႔ေရွာက္သြား၍ ပစ္လဲခ်လုိက္ေလသည္။ ကုတင္အစြန္း၀ယ္ လက္တဖက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လွဲေနသည္။ ေမသည္ ၾကာေလမူးေလျဖင့္ တကုိယ္လုံးသည္ ပူအုိက္ ေသာေ၀ဒနာကုိခံစားေနရသည္။ ရင္ထဲ၀ယ္လည္း ပူေလာင္ေလာင္ႏွင့္ခံစားရသည္မွာ တမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ေမက အက်ႌကုိ ရင္မွ လက္ႏွစ္ဘက္ ျဖင့္ဆဲြခဲြလုိက္ရာ အက်ႌမွာ က်ယ္သီမ်ားျပဳတ္ထြက္သြား ကာ ရင္သားႏွစ္ခုမွာ ျပဴး၍ထြက္လာေလသည္။ ထုိအခါ မွ ေမသည္ စိတ္သေဘာက်ျဖစ္သြားသလုိရိွေသာ္လည္း ၿပီးေနာက္ ကုိယ္ကားယားႏွင့္ ပုိးလုိးပက္လက္ပင္ ေမက အိပ္လုိက္မိသည္..။
အစားအစာလည္း မစားထားသျဖင့္ ေမသည္ ပုိ၍မူးေနမိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏အျဖစ္ကုိ သတိမရတ ခ်က္ရတခ်က္ရိွသည္။ တခါတရံဦး၀င္းေသာ္အား တမ္းတ သည့္ၿငီးညဴသံမွာ ေမ့အပါးမွထြက္ေပၚလာ တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမသည္ ..တခါတရံသာမွ် သတိမရေပ။
““ေမေမ ..ေမေမ ..””
အျပင္မွခင္ေမာင္က တစာစာေခၚေလသည္။ ေမ သည္မၾကား အတန္ၾကာမွ ခင္ေမာင္က တံခါးကုိ ဖြင့္၍ ျပန္ပိတ္ကာ ၀င္လာသည္။ ပထမေသာ္ ခင္ေမာင္က မိမိအခန္းဆီသုိ႔ တန္း၀င္ခဲ့၍ အ၀တ္အစားလဲလုိက္ သည္။ ၿပီးမွ စြတ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလးျဖင့္ ဧည့္ခန္းဆီသုိ႔ ျပန္ထြက္လာ၏။
““အင္း..ေဖေဖတုိ႔လဲ မအိပ္ေသးဘူးထင္တယ္ မီးလင္းေနတုံးဘဲ””
ခင္ေမာင္က သိလုိသျဖင့္ အိပ္ခန္းဆီသုိ႔ ေရွာက္ သြားကာ လုိက္ကာကုိ အသာလွစ္၍ၾကည့္လုိက္၏။ အတြင္းမွျမင္ကြင္းကုိ ခင္ေမာင္သည္ ျမင္လုိက္ရသည္ တြင္ လူတကုိယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္လုိက္သလုိပင္ ခံစား လုိက္ရကာ စိတ္တုိ႔မွာလည္း ေျခာက္ခ်ားသြားေလ ေတာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ငါးမိနစ္မွ် အသက္ပင္ မရွဴႏုိင္ဘဲ ေငးေမာေနမိေလသည္။ ခင္ေမာင္၏စိတ္ တုိ႔မွာကား ခ်ဳပ္ ထိန္း၍မရေအာင္ပင္ ေျခာက္ျခားေန ေလၿပီျဖစ္၏။ခင္ေမာင္သည္ အဘယ္သုိ႔ျဖစ္ေနသည္မသိ မိမိ မ်က္စိေအာက္၀ယ္ ေသခ်ာစြာေတြ႔ရမွပင္ မိမိသည္ ေမ၏ အနီးသုိ႔ ေရာက္ေနသည္ကုိ သတိျပဳမိေပေတာ့ သည္။ ေမသည္ ပုိးလုိးပက္လက္ႏွင့္အိပ္ေနသည္။ အက်ႌ အကဲြမွ ျပဴ၍ထြက္ေနေသာ ျဖဴ၀င္း၀င္း ေရႊရင္အစုံမွာ အႀကီးစားေပါက္စီကဲ့သုိ႔ပင္ တင္းမာ၍ေနေလသည္။ ထုိ ေရႊရင္၏ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေသာ ပုံအတုိင္းပင္ ခင္ေမာင္၏စိတ္မ်ားလည္း နိမ့္ခ်ီခုံခ်ည္ျဖစ္ေနေလသည္။
+53
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
ျဖဴေဖြးေသာ ေရႊရင္အစုံ၏ ထိပ္၀ယ္
မဲမဲသ႑ာန္ ေလာင္းထားသည့္ ႏုိ႔သီးေလးမွာ ခင္ေမာင္အား
ေခ်ာက္လွန္႔ျပေနသလုိပင္ရိွေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္စိတ္ကုိ ထိန္းယင္းႏွင့္ပင္
လက္မွ ထုိတင္းမာေသာေရႊရင္အေပၚ သုိ႔ မသိမသာႏွင့္ က်ေရာက္၍ ဆုပ္နယ္ေနမိေလသည္။
ထုိအခါ တကုိယ္လုံး ၾကင္စက္ထိသလုိပင္ ခင္ ေမာင္သည္ ခံစားလုိက္ရေပသည္။
ခင္ေမာင္သည္ အသိဥာဏ္တခ်က္၀င္လာသည္ႏွင့္ လက္ကုိကဗ်ာကသီ ပင္ရုတ္လုိက္ေလသည္။
ပါးစပ္မွလည္း ..
““ဘုရား.. ဘုရား .. ငါမွားေတာ့မလုိ႔ သူဟာ ငါ့အေမပါလား ဘုရား .. ဘုရား .. ခင္ေမာင္က ဤသုိ႔ပင္ေရရြတ္ကာ ေမ့အားၾကင္နာစြာ လွမ္းၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမသည္ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားလူးလြန္႔၍ ေျခကုိဆန္႔လုိက္ရာ ၀တ္ထားေသာ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ ဆီး စပ္ဆီသုိ႔ေလွ်ာက်သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ကုိ ဘယ္ လုိခ်ဳပ္ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္၏ လက္တုိ႔မွာ ၀င္းမွည့္ေန သည့္ တယ္သီးပမာရိွေနေသာ ေမ၏ေရႊရင္အစုံေပၚသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကာ ဆုပ္နယ္ေနမိရက္သား ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ေမသည္ အိမ္မက္လုိလုိ ဘာလုိလုိေ၀ဒနာမ်ိဳး ခံ စားရကာ အျဖစ္ကုိသတိမမူႏုိင္ခဲ့ အသက္ျပင္းစြာရွဴ၍ လူးလြန္႔ေနရွာသည္။ အသက္ရွဴတုိင္းလည္း တင္းမာေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးမွာ ခင္ေမာင္၏ လက္အတြင္း၀ယ္ လႈပ္ရွားေနေပေတာ့သည္။ ထုိတင္မကဘဲ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေလွ်ာက်လာသျဖင့္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊး ေလးမ်ားေပၚလြင္ကာ တင္းမုိ႔မုိ႔ အကဲြေၾကာင္းကေလး ဆီသုိ႔ ခင္ေမာင္သည္ မ်က္စိေရာက္သြားေလမွ ပုိ၍ စိတ္ ကုိခ်ဳပ္၍မရေတာ့ေခ်။
တင္ပဆုံေပၚ၀ယ္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးႏွင့္ ဖိခ် လုိက္လွ်င္ အိက်၍ ေလာကအရသာကုိ နက္နက္နဲနဲ ခံစားရမည့္အျဖစ္က ဖန္တည္းေနသည္မုိ႔လည္း ခင္ေမာင္ အဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ စိတ္ကုိ တင္းထား၍မရ။
““အုိ.. သူက ငါ့အေမအရင္းမွ မဟုတ္ဘဲ မိေဒြး ဘဲ အေဖနဲ႔ေတာ္လုိ႔သာေနရတာ ငါ့အေဖမွာလဲ အျပင္ မွာျပည့္လုိ႔ သူ႔ကုိအေရဂးမစုိက္ႏုိင္ပါဘူး ..””
ခင္ေမာင္၏အေတြးမ်ားက ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစသည္မဟုတ္ပါလား ခင္ေမာင္သည္ စိတ္ ကုိ မထိန္းႏုိင္ဘဲ အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္ကားထဲမွအတုိင္း ပင္ ေမ၏ မဟတဟႏွင့္ တရြရြျဖစ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ ကုိ ငုံ၍စုတ္ယူေနမိေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမႏွင့္ယွဥ္အိပ္လုိက္မိသည္။ အိပ္မိသည္ႏွင့္ လက္ႏွစ္ဘက္က ေမ၏ေရႊရင္အုံအစုံကုိ ဆုပ္နယ္ေနမိျပန္သည္သာမက ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္း ဒုတိယအ ႀကိမ္စုတ္ယူေနမိေပသည္။ သည္တခါေတာ့ ေမ့မွာ တကယ့္လက္ေတြ႔အိပ္မက္လုိျဖစ္ေနသျဖင့္ ေမသည္ ထုိ အေတြ႔၀ယ္ မိန္းေမာေနရွာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ႏုိ႔ႏွစ္လုံကုိဆုပ္နယ္သည္ကုိ အားမရ၍ ငုံ၍စုတ္ယူျပန္သည္။ ထုိအခါေမ့မွာပုိ၍ ပုိ၍ ႂကြလာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူငယ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း ေခသူကားမဟုတ္။ ဤကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတာ္အ တန္ေလ့လာထားဘူးသူျဖစ္ေလသည္။ ေမမွာလည္း မိမိ ႏွင့္ဆုိလွ်င္ အသက္အရြယ္တန္းတူမွ်သာရိွေနေသးသ ျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ပုိ၍ပင္ သေဘာေတြ႔ေနမိသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ တဖက္တျပန္စီစုိ႔၍ လက္ကုိမူ မသိမသာပင္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းႏွင့္ရိွေသာ ေနရာဆီသုိ႔ ပြတ္လုိက္ေလသည္။ လက္တအုပ္ႏွင့္မုိ႔ ေဖါင္းေဖါင္းရိွေသာ ေမ၏ ကာမ အိမ္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ ေဖါင္းလာေလသည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ပါးေပၚ၀ယ္ တပုိင္းတစႏွင့္ တင္ေနေသာ ပုိးတြန္႔ ထမီကုိ မိမိေျခေထာက္ျဖင့္ ေအာက္ သုိ႔ထုိးခ်လုိက္ရာ ေမ့တကုိယ္လုံးမွာ လက္ေမာင္းေဘးမွ အပ အျခားေနရာတုိ႔သည္ ဗလာက်င္းသြားေလသည္။
ထုိအခါခင္ေမာင္သည္ တကုိယ္လုံးကုိ ၀ါးစား ေတာ့မတတ္ပင္ၾကည့္၍ မိမိလုံခ်ည္ကုိ ကဗ်ာကသီပင္ ခၽြတ္လုိက္မိေလသည္။ လုံခ်ည္ခၽြတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ေငါက္ကနဲေပၚလာေသာ လိင္တန္ႀကီးမွာ ဧရာမႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူအနည္းငယ္ပိန္သည္။ သူ႔တံစာမွာ စံခ်ိန္မီပင္ျဖစ္သည္။
အရွည္ ငါးလက္မခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ရိွသည္။ လုံးပတ္ မွာ ငါးမူးတန္စီကရက္ဘူးခံြကုိ ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေသာ အလုံးေလာက္ရိွေပမည္။ ခင္ေမာင္သည္ က်င္လည္စြာ ပင္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊးမ်ားေအာက္မွာ အျဖဴအကဲြေၾကာင္း ေလးကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ထုိးပြတ္ကာ အနီအဆံ ေလးကုိ တုိ႔လုိက္ရာ ေမသည္ ဘယ္သုိ႔ေသာ ေ၀ဒနာကုိ ခံစားလုိက္ရသည္မသိ တကုိယ္လုံးတြန္႔လိမ္သြား ေလ ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမကားအိမ္မက္ရွည္တခုကုိ မက္ေန သလုိပင္ အျဖစ္အပ်က္ကုိ မသိရွာ၊ သုိ႔ေသာ္ ကလိေန သည္ကေတာ့ ေမ့အႀကိဳက္ပင္ျဖစ္ေပမည္။
ခင္ေမာင္သည္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးကုိ ပြတ္လုိက္ၿပီးေနာက္ ေျဖးညွင္းစြာပင္ ေမ၏ ေပါင္ကုိဆဲြကားလုိက္၏။ ေမ၏ေပါင္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထြက္လာေလ သည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား အတြင္းသုိ႔၀င္ကာ မိမိလိင္ထိပ္ကုိ ေမ၏ အေစ့ေအာက္ နားမွ အေပါက္၀သုိ႔ေတ့လုိက္ေလသည္။ ေတ့ၿပီးေနာက္ မထုိးသြင္းေသးဘဲ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္း ကုိ စုတ္ရန္လွမ္း၏။ သုိ႔ေသာ္ေမ၏ ကုိယ္ခႏၶာက ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ခႏၶာထက္ ရွည္သျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေန ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္ခင္ေမာင္က အရပင္စုတ္ယူၿပီးေနာက္ တ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေမ၏ အေခါင္းအတြင္းသုိ႔ မိမိ၏ တင္းမာ ေသာလိင္တန္ကုိ ထုိးခ်ီႏႈတ္ခ်ီလုပ္၏ ပထမေသာ္ ထိပ္ ေလာက္သာ၀င္သြားေလသည္။ ထိပ္၀၀ယ္ အရည္မ်ား ကရႊဲေနသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ထူးကဲေသာအရာေလး ကုိ စတင္ခံစားရေလသည္။
““ဘုရား.. ဘုရား .. ငါမွားေတာ့မလုိ႔ သူဟာ ငါ့အေမပါလား ဘုရား .. ဘုရား .. ခင္ေမာင္က ဤသုိ႔ပင္ေရရြတ္ကာ ေမ့အားၾကင္နာစြာ လွမ္းၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမသည္ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားလူးလြန္႔၍ ေျခကုိဆန္႔လုိက္ရာ ၀တ္ထားေသာ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ ဆီး စပ္ဆီသုိ႔ေလွ်ာက်သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ စိတ္ကုိ ဘယ္ လုိခ်ဳပ္ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္၏ လက္တုိ႔မွာ ၀င္းမွည့္ေန သည့္ တယ္သီးပမာရိွေနေသာ ေမ၏ေရႊရင္အစုံေပၚသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကာ ဆုပ္နယ္ေနမိရက္သား ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ေမသည္ အိမ္မက္လုိလုိ ဘာလုိလုိေ၀ဒနာမ်ိဳး ခံ စားရကာ အျဖစ္ကုိသတိမမူႏုိင္ခဲ့ အသက္ျပင္းစြာရွဴ၍ လူးလြန္႔ေနရွာသည္။ အသက္ရွဴတုိင္းလည္း တင္းမာေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးမွာ ခင္ေမာင္၏ လက္အတြင္း၀ယ္ လႈပ္ရွားေနေပေတာ့သည္။ ထုိတင္မကဘဲ ပုိးတြန္႔ထမီမွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေလွ်ာက်လာသျဖင့္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊး ေလးမ်ားေပၚလြင္ကာ တင္းမုိ႔မုိ႔ အကဲြေၾကာင္းကေလး ဆီသုိ႔ ခင္ေမာင္သည္ မ်က္စိေရာက္သြားေလမွ ပုိ၍ စိတ္ ကုိခ်ဳပ္၍မရေတာ့ေခ်။
တင္ပဆုံေပၚ၀ယ္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးႏွင့္ ဖိခ် လုိက္လွ်င္ အိက်၍ ေလာကအရသာကုိ နက္နက္နဲနဲ ခံစားရမည့္အျဖစ္က ဖန္တည္းေနသည္မုိ႔လည္း ခင္ေမာင္ အဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ စိတ္ကုိ တင္းထား၍မရ။
““အုိ.. သူက ငါ့အေမအရင္းမွ မဟုတ္ဘဲ မိေဒြး ဘဲ အေဖနဲ႔ေတာ္လုိ႔သာေနရတာ ငါ့အေဖမွာလဲ အျပင္ မွာျပည့္လုိ႔ သူ႔ကုိအေရဂးမစုိက္ႏုိင္ပါဘူး ..””
ခင္ေမာင္၏အေတြးမ်ားက ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍လႈပ္ရွားေစသည္မဟုတ္ပါလား ခင္ေမာင္သည္ စိတ္ ကုိ မထိန္းႏုိင္ဘဲ အေမရိကန္ ရုပ္ရွင္ကားထဲမွအတုိင္း ပင္ ေမ၏ မဟတဟႏွင့္ တရြရြျဖစ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံ ကုိ ငုံ၍စုတ္ယူေနမိေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမႏွင့္ယွဥ္အိပ္လုိက္မိသည္။ အိပ္မိသည္ႏွင့္ လက္ႏွစ္ဘက္က ေမ၏ေရႊရင္အုံအစုံကုိ ဆုပ္နယ္ေနမိျပန္သည္သာမက ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္း ဒုတိယအ ႀကိမ္စုတ္ယူေနမိေပသည္။ သည္တခါေတာ့ ေမ့မွာ တကယ့္လက္ေတြ႔အိပ္မက္လုိျဖစ္ေနသျဖင့္ ေမသည္ ထုိ အေတြ႔၀ယ္ မိန္းေမာေနရွာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ႏုိ႔ႏွစ္လုံကုိဆုပ္နယ္သည္ကုိ အားမရ၍ ငုံ၍စုတ္ယူျပန္သည္။ ထုိအခါေမ့မွာပုိ၍ ပုိ၍ ႂကြလာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူငယ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း ေခသူကားမဟုတ္။ ဤကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတာ္အ တန္ေလ့လာထားဘူးသူျဖစ္ေလသည္။ ေမမွာလည္း မိမိ ႏွင့္ဆုိလွ်င္ အသက္အရြယ္တန္းတူမွ်သာရိွေနေသးသ ျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ပုိ၍ပင္ သေဘာေတြ႔ေနမိသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ တဖက္တျပန္စီစုိ႔၍ လက္ကုိမူ မသိမသာပင္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းႏွင့္ရိွေသာ ေနရာဆီသုိ႔ ပြတ္လုိက္ေလသည္။ လက္တအုပ္ႏွင့္မုိ႔ ေဖါင္းေဖါင္းရိွေသာ ေမ၏ ကာမ အိမ္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ ေဖါင္းလာေလသည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ပါးေပၚ၀ယ္ တပုိင္းတစႏွင့္ တင္ေနေသာ ပုိးတြန္႔ ထမီကုိ မိမိေျခေထာက္ျဖင့္ ေအာက္ သုိ႔ထုိးခ်လုိက္ရာ ေမ့တကုိယ္လုံးမွာ လက္ေမာင္းေဘးမွ အပ အျခားေနရာတုိ႔သည္ ဗလာက်င္းသြားေလသည္။
ထုိအခါခင္ေမာင္သည္ တကုိယ္လုံးကုိ ၀ါးစား ေတာ့မတတ္ပင္ၾကည့္၍ မိမိလုံခ်ည္ကုိ ကဗ်ာကသီပင္ ခၽြတ္လုိက္မိေလသည္။ လုံခ်ည္ခၽြတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ေငါက္ကနဲေပၚလာေသာ လိင္တန္ႀကီးမွာ ဧရာမႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူအနည္းငယ္ပိန္သည္။ သူ႔တံစာမွာ စံခ်ိန္မီပင္ျဖစ္သည္။
အရွည္ ငါးလက္မခဲြေက်ာ္ေက်ာ္ရိွသည္။ လုံးပတ္ မွာ ငါးမူးတန္စီကရက္ဘူးခံြကုိ ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေသာ အလုံးေလာက္ရိွေပမည္။ ခင္ေမာင္သည္ က်င္လည္စြာ ပင္ နီၾကန္႔ၾကန္႔အေမႊးမ်ားေအာက္မွာ အျဖဴအကဲြေၾကာင္း ေလးကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ထုိးပြတ္ကာ အနီအဆံ ေလးကုိ တုိ႔လုိက္ရာ ေမသည္ ဘယ္သုိ႔ေသာ ေ၀ဒနာကုိ ခံစားလုိက္ရသည္မသိ တကုိယ္လုံးတြန္႔လိမ္သြား ေလ ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမကားအိမ္မက္ရွည္တခုကုိ မက္ေန သလုိပင္ အျဖစ္အပ်က္ကုိ မသိရွာ၊ သုိ႔ေသာ္ ကလိေန သည္ကေတာ့ ေမ့အႀကိဳက္ပင္ျဖစ္ေပမည္။
ခင္ေမာင္သည္ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းေလးကုိ ပြတ္လုိက္ၿပီးေနာက္ ေျဖးညွင္းစြာပင္ ေမ၏ ေပါင္ကုိဆဲြကားလုိက္၏။ ေမ၏ေပါင္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထြက္လာေလ သည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား အတြင္းသုိ႔၀င္ကာ မိမိလိင္ထိပ္ကုိ ေမ၏ အေစ့ေအာက္ နားမွ အေပါက္၀သုိ႔ေတ့လုိက္ေလသည္။ ေတ့ၿပီးေနာက္ မထုိးသြင္းေသးဘဲ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္း ကုိ စုတ္ရန္လွမ္း၏။ သုိ႔ေသာ္ေမ၏ ကုိယ္ခႏၶာက ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ခႏၶာထက္ ရွည္သျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေန ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္ခင္ေမာင္က အရပင္စုတ္ယူၿပီးေနာက္ တ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ေမ၏ အေခါင္းအတြင္းသုိ႔ မိမိ၏ တင္းမာ ေသာလိင္တန္ကုိ ထုိးခ်ီႏႈတ္ခ်ီလုပ္၏ ပထမေသာ္ ထိပ္ ေလာက္သာ၀င္သြားေလသည္။ ထိပ္၀၀ယ္ အရည္မ်ား ကရႊဲေနသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ထူးကဲေသာအရာေလး ကုိ စတင္ခံစားရေလသည္။
+54
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
မၾကာမွီပင္ ခင္ေမာင္၏စိတ္မွာ
ျပင္းထန္လာေခ် သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ခင္ေမာင္သည္ ေအာင့္အီး၍မရေတာ့ ဘဲ ေမ၏
ေရႊရင္မုိ႔မုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ စိတ္ပါလက္ပါဆဲြ၍မိမိ တင္ပါးဆုံေရွ႕
ဆီးစပ္လိင္တန္ႏွင့္ ေမ၏ဆီစပ္မုိ႔မုိ႔ေဖါင္း ေဖါင္းေလးတုိ႔
ဖိထပ္သြားေအာင္ပင္ ေဆင့္ထုိး၍ ဖိထုိင္ လုိက္ရာေမသည္
တခ်က္မွ်တြန္႔သြားေလသည္။
ခင္ေမာင္ကား မိမိ၏လိင္တန္သည္ ေမ၏ က်ဥ္း ေျမာင္းေသာအေပါက္အတြင္းသုိ႔ အဆုံး၀င္သြားသည္ ႏွင့္ အနားမေပးေတာ့ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ တင္းမာေသာ ႏုိ႔ကုိဆဲြလ်က္ ဆယ္ခ်က္မွ် တဖုတဖုတ္ႏွင့္ ေဆာင့္လုိက္ ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဤကိစၥတြင္နားလည္မႈရိွ ေသာ္လဲ လူပ်ိဳပီပီ အပီးျမန္၏။ ထိန္း၍မရကာ လႊတ္ ထုတ္လုိက္ ခ်လုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခတၱမွ်ေမာ ဟုိက္သြားေလသည္။
ေမကမူ မုိးတိမ္ဖ်ားတက္၍ ကစားကာ ေလထဲ၀ယ္လြင့္ပ်ံေျပးလႊားေနးရသကဲ့သုိ႔ စိတ္မွာလည္း ကုိယ္ ဆႏၵျပည့္၀သကဲ့သုိ႔ပင္ ေတာင္းတေသာအရသာကုိ ခံစားေနရေခ်ေတာ့သည္။ ေမသည္ ဤအိမ္မက္မ်ိဳးကုိ မ်ားမ်ားမက္ေစရန္ ဆုေတာင္းေပမည္။ တကယ္ေတ့ ေမသည္ သတိမရတခ်က္ရတခ်က္မုိ႔ အျဖစ္မွန္ကုိကား လုံး၀မရိပ္စားမိေသးေခ်။ ခင္ေမာင္ကမူ သဲသဲမဲမဲပင္ ..။
ဤတႀကိမ္၌ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ပါးျပင္ေလးကုိ တယုတယနမ္း၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုတ္လုိက္၏။ ေမ၏ တင္းအယ္ေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ မိမိ၏ပါးႏွင့္ ပြတ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္သည္ သတိ၀င္လာကာ ကဗ်ာက သီႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မီးကုိ ေျပး၍ထပိတ္ကာ အိမ္ေရွ႕တံခါး မႀကီးကုိလည္း လုံၿခံဳစြာပိတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးမွျပန္၀င္လာ၏။ မိေမြးတုိင္းလွခ်င္တုိင္းလွေနသည့္ေမအား ခင္ေမာင္ကၾကည့္၍ ၿပံဳးလုိက္၏။
ဤတညအဘုိ႔ ေမသည္ ခင္ေမာင္အတြက္ အေကာင္းဆုံးအဟာရပင္မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိကုိယ္၀ယ္ ကပ္ေနေသာ စြပ္က်ယ္ခၽြတ္လုိက္ရာ ကုိယ္တုံးလုံးပင္ျဖစ္သြားေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ကုတင္ေပၚသုိ႔ တက္လုိက္ကာ ေမ၏ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိ ေထာင္လုိက္၏။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ေထာင္လုိက္မွပင္ ျပဴး၍ထြက္လာေသာ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ ေပါင္ၾကားမွ အကဲြေၾကာင္းႏွင့္တံဆာသည္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍ ျပင္းျပေစေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ဤတခ်ီေတာ့ ေနရာျပင္လုိက္ သည္။ ခင္ေမာင္အဖုိ႔ ႏုႏုထြတ္ထြတ္လူပ်ိဳဟုဆုိရလင့္ ကစား အေတြ႔အႀကံဳဗဟုသုတရိွေသာ သူတေယာက္ျဖစ္ ၍ ဤေနရာတြင္ အထူးသျဖင့္ က်င္လည္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။ ခင္ေမင္သည္ ေမ၏ မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မ ွ်ၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမ၏ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာကေလးသည္ ထိန္ လင္းေသာ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ ၿပံဳးေတာ့မလုိရီေတာ့မလုိႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ သႏၲာရည္လုိ ရႊဲေနသည္။ ေမ၏ လည္တုိင္မွာ ဖေရာင္း ကေလးလုိပင္ ႏူးည့ံလွသည္။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ ေရႊရင္အစုံမွာ နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ အျမင့္ဆုံးသုိ႔ပုိ႔ေနေခ် သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ေမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာေလး ဆဲြ၍ေကြးကာေျမွာက္ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေျခ ေထာက္ကုိအေပၚသုိ႔ ေျမွာက္လုိက္ၿပီး မိမိပခုံးေပၚ၀ယ္ တင္လုိက္ရာ ေမ၏တင္ ပါးမွာ အေပၚသုိ႔ ႂကြလုိက္လာ ၿပီး စိမ္းညိဳ႔ညိဳ႕ႏွင့္ ဟၿပဲေန ေသာ ေမ၏ အဖုတ္မွာ ခင္ မာင္၏ ေျဖာင့္တန္းတင္း မာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း၏ အေရွ႕၀ယ္ တည့္တည့္မတ္ မတ္ အဆင္သင့္ပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ႂကြရြေနေသာ အဖုတ္ကုိ ျပန္၍စူးစုိက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မိမိ၏ ေျဖာင့္တန္းတင္းမာ ေသာ လိင္တန္ကုိကုိင္၍ ေမ၏အေပါက္ႏွခမ္းကုိ ေတ့ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မိမိကုိယ္ကုိ အေရွ႕နားဆီ သုိ႔အနီးငယ္တုိးလုိက္ရာ ႁပတ္ကနဲဟူေသာ ျမည္သံ ေလး ျဖစ္သြား၏။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိတံဆာကုိ ၾကည့္လုိက္ ေသာ္ တ၀က္၀င္သြားသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ ခင္ေမာင္၏ လုိ ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ားကား အေပါက္၀ကုိ ေတြ႔၍ ေရႊရင္သား ႏွစ္လုံးကုိ အားပါးတရဆဲြကာ ေဆာင့္သြင္ရန္ျဖစ္ေလ သည္။ သုိ႔ေရႊရင္ႏွစ္လုံးကုိ မဆဲြမွီပင္ ေအာက္မွ တပုိင္း ကားေမ၏လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းသုိ႔ တုိး၀င္သြားေလၿပီ။
သုိ႔ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္သည္ မိမိလုိခ်င္ေသာဆႏၵကုိမေရွာ့ေသးဘဲ ေမ၏တင္းမာ၀င္းမွည့္ေနေသာ ႏုိ႔ ႏွစ္လုံးကုိ မိမိလက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ကာ ဆဲြၿပီးေနာက္ မိမိ လိင္တံကုိ အသာေလးဆဲြႏႈတ္ၿပီေနာက္ တအားပင္ ေဆာင့္ထဲ့လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ အားမရ၍ ခင္ေမာင္က တအားပင္ ေဆာင့္သြင္းေနမိေလသည္။
ေမသည္အတန္ၾကာမွလူးလြန္႔လာေလသည္။ ေမ၏ အိမ္မက္ကမၻာကၾကာေလဆန္းက်ယ္လာရေလေလ ျဖစ္သည္။ ေမသည္ တခါမွ်မခံစားရဘူးေသာ အရသာ မ်ိဳးကုိ အိမ္မက္အတြင္း၀ယ္ ခံစားေနရသည္ျဖစ္၍ ေမ၏ စိတ္မ်ားသည္ ေျခာက္ျခားေနေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္သည္ အားမရျဖစ္ေနကာ ..““ဖတ္..ဖတ္...ဖတ္..ဖတ္”” ဟူ၍ျမည္ေအာင္ပင္ မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလုိက္ရာ .. ေမ၏အေခါင္းတြင္းမွ စုိရႊဲ၍ထြက္လာေလရာ ခင္ေမာင္အတြက္ပုိ၍ ေကာင္းသြားေလသည္။ မိမိ၏ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း ထုိးလုိက္တုိင္းပင္ အရင္းအထိ ျမဳပ္၍ ျမဳပ္၍၀င္သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ဤအရသာ မ်ိဳးကုိတခါမွ် မခံစားဘူးဟူ၍ မိမိကုိယ္ကုိယ္ မိမိ၀န္ခံ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္၏ အေဆာင့္ေကာင္းသျဖင့္ ေမသည္ လူးလြန္႔၍လာၿပီးေနာက္ ..
““ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္ ဟူ၍ျဖစ္လာေလသည္ ေမ၏ခံစားေနရေသာ အရသာသည္ ထိပ္ဆုံးသုိ႔ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ မဟုတ္ပါေလာ .. ခင္ေမာင္သည္ ေမလူးလြန္႔လာေသာအခါ မ်က္လုံးဖြင့္၍ၾ႕ကည့္မည္ကုိ စုိးရိမ္မိေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဆာင့္သည့္လုပ္ငန္းကုိကား မရပ္မနားေခ်။ ေမက ..တအင့္အင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဆယ့္ငါးခ်က္မွ် ေဆာင့္လုိက္ၿပီး ေနာက္ ေမ၏ေျခေထာက္ကုိျပန္ခ်ကာ ေမ၏ကုိယ္ေပၚ သုိ႔ တကုိယ္လုံးဖိခ်လုိ၍ မိမိလက္ျဖင့္ ခါးကုိသိမ္းဖက္ ကာ ညာလက္ကမူ ေရႊရင္မုိ႔မုိ႔ကုိ ႏွယ္၍ နည္းတနည္း ျဖင့္ ေဆာင့္ေလသည္။ ေမသည္ မ်က္လုံးကုိမဖြင့္ႏုိင္ဘဲ
တမွ်င္းမွ်င္းႏွင့္ ခံစားေနရေသာ အရသာကုိမိွန္း၍ ခံစားေနမိသည္။ ၿပီး ေနာက္မိမိ၏ႏူးည့ံေသာ လက္ႏွစ္ ဘက္ျဖင့္ ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ကုိတင္းၾကပ္စြာဖက္ထား မိကာ ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္လုိက္တုိင္းပင္ ေမက ေကာ့ ေကာ့ေပးလာသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ကားပုိ၍ အရသာ ေတြ႔ေနေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သဲသဲမဲမဲပင္ျဖစ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ေမ၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ားမွာ လြင့္ျပယ္ကုန္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ပင္ ခ်လုိက္ေတာ့သည္။
ေမ၏အေခါင္းတြင္းမွ ခဏခဏပင္ စုိ၍ထြက္လာ သျဖင့္ ခင္ေမာင္၏ ဖိ၍ေဆာင့္လုိက္တုိင္း ..
““ျဖတ္..ျဖတ္..ဟူေသာအသံမွာ တိတ္ဆိတ္ ေသာအခန္းအား ၿဖိဳခြင္းလ်က္ရိွေလသည္။ ခင္ေမာင္က အေဆာင့္ေကာင္းသည္။ ေမက ေကာ့ေပးသည္မွာ ေကာင္း၍ ထုိေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအျမင့္ဆုံသုိ႔ ေရာက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ၿပီးခါနီး၍ပုိ၍ သြက္လာေလသည္ ေနာက္ခ်က္ျခင္းလႊတ္ကာ ေမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ ေအာက္ မွလွ်ိဳ၍ဆဲြကာ စိတ္ရိွသေလာက္ ပင္ ေဆာင့္ေနမိ ေလေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္ေလတုိင္းမွာ ေမအဘုိ႔ ထူးကဲ ေသာအရသာမ်ာပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏စိတ္မ်ားအျမင့္ဆုံးသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္း ကုိလည္း မလြတ္တမ္းနမ္းစုပ္ယူလ်က္ လက္ကုိလည္း တယ္သီးပမာ တင္းေသာႏုိ႔ေပၚသုိ႔ ေရာက္ေစကာ..ေအာက္ပုိင္းမွလည္း မွန္မွႏ္ႀကီးပင္ ထုိးကာ ထိန္း ၍မရေသာသုတ္ကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္ရေတာ့သည္။ ခင္ ေမာင္သည္ ၿပီးေသာအခါ ေမ၏ ကုိယ္ေပၚ၀ယ္ လူးလြန္႔ရင္းအသက္ကုိ ခတ္ျပင္းျပင္းပင္ ရွဴလုိက္ေလသည္။ ဤအခါမွ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ အျဖစ္ကုိ ရိပ္စားမိေလသည္။ ဤျပႆနာကုိ ဘယ္သုိ႔ေျဖရွင္းရမည္ကုိ ခင္ ေမာင္သည္ အသိထဲ၀ယ္ ျပန္၍၀င္ကာ ထင္လာေလ ေတာ့သည္။ ေၾကာက္စိတ္မ်ားသည္ ခင္ေမာင္၏ ဦးေဏွာက္အတြင္းသုိ႔ တဟုန္ထုိး၀င္လာ၏။
““ငါေတာ့ သူတုိ႔အခြင့္လႊတ္ႏုိင္စရာမရိွေသာ အျပစ္ကုိ က်ဴးလြန္မိၿပီ ငါဘယ္လုိေနရေတာ့မည္နည္း ငါ့အားဘယ္လုိမွ အခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္ ခက္ရေလၿပီ ေဖေဖကဘာေၾကာင့္ ငါ့အရြယ္ေလာက္ သာရိွတဲ့မိန္းမကုိယူထားရပါလိမ့္..ခက္ၿပီ..ခက္ၿပီ””
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ကုိယ္ေပၚမွ မဆင္းေသးဘဲ ေမ၏မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ကာ ေၾကာက္စိတ္မ်ား အျပင္းအထန္၀င္လ်က္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ ေနမိသည္။ ေမကေတာ့မိွန္းေနရင္းပင္ ခင္ေမာင္ကုိ ဖက္ ထားတုံးပင္ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္က ေမ၏ မ်က္ႏွာေလး ကုိ ၾကည့္လုိက္ ေမ၏ေတာင္ပူစာသဖြယ္မုိ႔ေမာက္ ေသာ ေရႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳးကုိ ၾကည့္လုိက္ႏွင့္ျဖစ္ေနနကာ စိတ္အတြင္း ကသာ ေၾကာက္လန္႔သည္ဆုိေသာ္လည္း ေသြးသားမ်ား ကမူ လႈပ္ရွားလာျပန္သည္။
ခင္ေမာင္ကား မိမိ၏လိင္တန္သည္ ေမ၏ က်ဥ္း ေျမာင္းေသာအေပါက္အတြင္းသုိ႔ အဆုံး၀င္သြားသည္ ႏွင့္ အနားမေပးေတာ့ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ တင္းမာေသာ ႏုိ႔ကုိဆဲြလ်က္ ဆယ္ခ်က္မွ် တဖုတဖုတ္ႏွင့္ ေဆာင့္လုိက္ ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဤကိစၥတြင္နားလည္မႈရိွ ေသာ္လဲ လူပ်ိဳပီပီ အပီးျမန္၏။ ထိန္း၍မရကာ လႊတ္ ထုတ္လုိက္ ခ်လုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေခတၱမွ်ေမာ ဟုိက္သြားေလသည္။
ေမကမူ မုိးတိမ္ဖ်ားတက္၍ ကစားကာ ေလထဲ၀ယ္လြင့္ပ်ံေျပးလႊားေနးရသကဲ့သုိ႔ စိတ္မွာလည္း ကုိယ္ ဆႏၵျပည့္၀သကဲ့သုိ႔ပင္ ေတာင္းတေသာအရသာကုိ ခံစားေနရေခ်ေတာ့သည္။ ေမသည္ ဤအိမ္မက္မ်ိဳးကုိ မ်ားမ်ားမက္ေစရန္ ဆုေတာင္းေပမည္။ တကယ္ေတ့ ေမသည္ သတိမရတခ်က္ရတခ်က္မုိ႔ အျဖစ္မွန္ကုိကား လုံး၀မရိပ္စားမိေသးေခ်။ ခင္ေမာင္ကမူ သဲသဲမဲမဲပင္ ..။
ဤတႀကိမ္၌ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ပါးျပင္ေလးကုိ တယုတယနမ္း၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုတ္လုိက္၏။ ေမ၏ တင္းအယ္ေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ မိမိ၏ပါးႏွင့္ ပြတ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္သည္ သတိ၀င္လာကာ ကဗ်ာက သီႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မီးကုိ ေျပး၍ထပိတ္ကာ အိမ္ေရွ႕တံခါး မႀကီးကုိလည္း လုံၿခံဳစြာပိတ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးမွျပန္၀င္လာ၏။ မိေမြးတုိင္းလွခ်င္တုိင္းလွေနသည့္ေမအား ခင္ေမာင္ကၾကည့္၍ ၿပံဳးလုိက္၏။
ဤတညအဘုိ႔ ေမသည္ ခင္ေမာင္အတြက္ အေကာင္းဆုံးအဟာရပင္မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိကုိယ္၀ယ္ ကပ္ေနေသာ စြပ္က်ယ္ခၽြတ္လုိက္ရာ ကုိယ္တုံးလုံးပင္ျဖစ္သြားေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ကုတင္ေပၚသုိ႔ တက္လုိက္ကာ ေမ၏ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိ ေထာင္လုိက္၏။ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ ေထာင္လုိက္မွပင္ ျပဴး၍ထြက္လာေသာ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္ ေပါင္ၾကားမွ အကဲြေၾကာင္းႏွင့္တံဆာသည္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ ပုိ၍ ျပင္းျပေစေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ဤတခ်ီေတာ့ ေနရာျပင္လုိက္ သည္။ ခင္ေမာင္အဖုိ႔ ႏုႏုထြတ္ထြတ္လူပ်ိဳဟုဆုိရလင့္ ကစား အေတြ႔အႀကံဳဗဟုသုတရိွေသာ သူတေယာက္ျဖစ္ ၍ ဤေနရာတြင္ အထူးသျဖင့္ က်င္လည္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။ ခင္ေမင္သည္ ေမ၏ မ်က္ႏွာကုိ တခ်က္မ ွ်ၾကည့္ လုိက္သည္။ ေမ၏ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာကေလးသည္ ထိန္ လင္းေသာ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ ၿပံဳးေတာ့မလုိရီေတာ့မလုိႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ သႏၲာရည္လုိ ရႊဲေနသည္။ ေမ၏ လည္တုိင္မွာ ဖေရာင္း ကေလးလုိပင္ ႏူးည့ံလွသည္။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ ေရႊရင္အစုံမွာ နိမ့္ခ်ီ ျမင့္ခ်ီႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ကုိ အျမင့္ဆုံးသုိ႔ပုိ႔ေနေခ် သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ေမ၏ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာေလး ဆဲြ၍ေကြးကာေျမွာက္ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေျခ ေထာက္ကုိအေပၚသုိ႔ ေျမွာက္လုိက္ၿပီး မိမိပခုံးေပၚ၀ယ္ တင္လုိက္ရာ ေမ၏တင္ ပါးမွာ အေပၚသုိ႔ ႂကြလုိက္လာ ၿပီး စိမ္းညိဳ႔ညိဳ႕ႏွင့္ ဟၿပဲေန ေသာ ေမ၏ အဖုတ္မွာ ခင္ မာင္၏ ေျဖာင့္တန္းတင္း မာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္း၏ အေရွ႕၀ယ္ တည့္တည့္မတ္ မတ္ အဆင္သင့္ပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ႂကြရြေနေသာ အဖုတ္ကုိ ျပန္၍စူးစုိက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မိမိ၏ ေျဖာင့္တန္းတင္းမာ ေသာ လိင္တန္ကုိကုိင္၍ ေမ၏အေပါက္ႏွခမ္းကုိ ေတ့ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မိမိကုိယ္ကုိ အေရွ႕နားဆီ သုိ႔အနီးငယ္တုိးလုိက္ရာ ႁပတ္ကနဲဟူေသာ ျမည္သံ ေလး ျဖစ္သြား၏။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိတံဆာကုိ ၾကည့္လုိက္ ေသာ္ တ၀က္၀င္သြားသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ ခင္ေမာင္၏ လုိ ခ်င္ေသာဆႏၵမ်ားကား အေပါက္၀ကုိ ေတြ႔၍ ေရႊရင္သား ႏွစ္လုံးကုိ အားပါးတရဆဲြကာ ေဆာင့္သြင္ရန္ျဖစ္ေလ သည္။ သုိ႔ေရႊရင္ႏွစ္လုံးကုိ မဆဲြမွီပင္ ေအာက္မွ တပုိင္း ကားေမ၏လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းသုိ႔ တုိး၀င္သြားေလၿပီ။
သုိ႔ေသာ္လည္း ခင္ေမာင္သည္ မိမိလုိခ်င္ေသာဆႏၵကုိမေရွာ့ေသးဘဲ ေမ၏တင္းမာ၀င္းမွည့္ေနေသာ ႏုိ႔ ႏွစ္လုံးကုိ မိမိလက္ျဖင့္ဆုပ္နယ္ကာ ဆဲြၿပီးေနာက္ မိမိ လိင္တံကုိ အသာေလးဆဲြႏႈတ္ၿပီေနာက္ တအားပင္ ေဆာင့္ထဲ့လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ အားမရ၍ ခင္ေမာင္က တအားပင္ ေဆာင့္သြင္းေနမိေလသည္။
ေမသည္အတန္ၾကာမွလူးလြန္႔လာေလသည္။ ေမ၏ အိမ္မက္ကမၻာကၾကာေလဆန္းက်ယ္လာရေလေလ ျဖစ္သည္။ ေမသည္ တခါမွ်မခံစားရဘူးေသာ အရသာ မ်ိဳးကုိ အိမ္မက္အတြင္း၀ယ္ ခံစားေနရသည္ျဖစ္၍ ေမ၏ စိတ္မ်ားသည္ ေျခာက္ျခားေနေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္သည္ အားမရျဖစ္ေနကာ ..““ဖတ္..ဖတ္...ဖတ္..ဖတ္”” ဟူ၍ျမည္ေအာင္ပင္ မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလုိက္ရာ .. ေမ၏အေခါင္းတြင္းမွ စုိရႊဲ၍ထြက္လာေလရာ ခင္ေမာင္အတြက္ပုိ၍ ေကာင္းသြားေလသည္။ မိမိ၏ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း ထုိးလုိက္တုိင္းပင္ အရင္းအထိ ျမဳပ္၍ ျမဳပ္၍၀င္သြားသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ ဤအရသာ မ်ိဳးကုိတခါမွ် မခံစားဘူးဟူ၍ မိမိကုိယ္ကုိယ္ မိမိ၀န္ခံ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္၏ အေဆာင့္ေကာင္းသျဖင့္ ေမသည္ လူးလြန္႔၍လာၿပီးေနာက္ ..
““ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္ ဟူ၍ျဖစ္လာေလသည္ ေမ၏ခံစားေနရေသာ အရသာသည္ ထိပ္ဆုံးသုိ႔ပင္ ေရာက္ေနေလၿပီ မဟုတ္ပါေလာ .. ခင္ေမာင္သည္ ေမလူးလြန္႔လာေသာအခါ မ်က္လုံးဖြင့္၍ၾ႕ကည့္မည္ကုိ စုိးရိမ္မိေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဆာင့္သည့္လုပ္ငန္းကုိကား မရပ္မနားေခ်။ ေမက ..တအင့္အင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဆယ့္ငါးခ်က္မွ် ေဆာင့္လုိက္ၿပီး ေနာက္ ေမ၏ေျခေထာက္ကုိျပန္ခ်ကာ ေမ၏ကုိယ္ေပၚ သုိ႔ တကုိယ္လုံးဖိခ်လုိ၍ မိမိလက္ျဖင့္ ခါးကုိသိမ္းဖက္ ကာ ညာလက္ကမူ ေရႊရင္မုိ႔မုိ႔ကုိ ႏွယ္၍ နည္းတနည္း ျဖင့္ ေဆာင့္ေလသည္။ ေမသည္ မ်က္လုံးကုိမဖြင့္ႏုိင္ဘဲ
တမွ်င္းမွ်င္းႏွင့္ ခံစားေနရေသာ အရသာကုိမိွန္း၍ ခံစားေနမိသည္။ ၿပီး ေနာက္မိမိ၏ႏူးည့ံေသာ လက္ႏွစ္ ဘက္ျဖင့္ ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ကုိတင္းၾကပ္စြာဖက္ထား မိကာ ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္လုိက္တုိင္းပင္ ေမက ေကာ့ ေကာ့ေပးလာသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ကားပုိ၍ အရသာ ေတြ႔ေနေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သဲသဲမဲမဲပင္ျဖစ္ ေနမိသည္။ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ ေမ၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ားမွာ လြင့္ျပယ္ကုန္ကာ မီးကုန္ယမ္းကုန္ပင္ ခ်လုိက္ေတာ့သည္။
ေမ၏အေခါင္းတြင္းမွ ခဏခဏပင္ စုိ၍ထြက္လာ သျဖင့္ ခင္ေမာင္၏ ဖိ၍ေဆာင့္လုိက္တုိင္း ..
““ျဖတ္..ျဖတ္..ဟူေသာအသံမွာ တိတ္ဆိတ္ ေသာအခန္းအား ၿဖိဳခြင္းလ်က္ရိွေလသည္။ ခင္ေမာင္က အေဆာင့္ေကာင္းသည္။ ေမက ေကာ့ေပးသည္မွာ ေကာင္း၍ ထုိေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအျမင့္ဆုံသုိ႔ ေရာက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ၿပီးခါနီး၍ပုိ၍ သြက္လာေလသည္ ေနာက္ခ်က္ျခင္းလႊတ္ကာ ေမ၏ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ ေအာက္ မွလွ်ိဳ၍ဆဲြကာ စိတ္ရိွသေလာက္ ပင္ ေဆာင့္ေနမိ ေလေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္ေလတုိင္းမွာ ေမအဘုိ႔ ထူးကဲ ေသာအရသာမ်ာပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏စိတ္မ်ားအျမင့္ဆုံးသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္း ကုိလည္း မလြတ္တမ္းနမ္းစုပ္ယူလ်က္ လက္ကုိလည္း တယ္သီးပမာ တင္းေသာႏုိ႔ေပၚသုိ႔ ေရာက္ေစကာ..ေအာက္ပုိင္းမွလည္း မွန္မွႏ္ႀကီးပင္ ထုိးကာ ထိန္း ၍မရေသာသုတ္ကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္ရေတာ့သည္။ ခင္ ေမာင္သည္ ၿပီးေသာအခါ ေမ၏ ကုိယ္ေပၚ၀ယ္ လူးလြန္႔ရင္းအသက္ကုိ ခတ္ျပင္းျပင္းပင္ ရွဴလုိက္ေလသည္။ ဤအခါမွ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ အျဖစ္ကုိ ရိပ္စားမိေလသည္။ ဤျပႆနာကုိ ဘယ္သုိ႔ေျဖရွင္းရမည္ကုိ ခင္ ေမာင္သည္ အသိထဲ၀ယ္ ျပန္၍၀င္ကာ ထင္လာေလ ေတာ့သည္။ ေၾကာက္စိတ္မ်ားသည္ ခင္ေမာင္၏ ဦးေဏွာက္အတြင္းသုိ႔ တဟုန္ထုိး၀င္လာ၏။
““ငါေတာ့ သူတုိ႔အခြင့္လႊတ္ႏုိင္စရာမရိွေသာ အျပစ္ကုိ က်ဴးလြန္မိၿပီ ငါဘယ္လုိေနရေတာ့မည္နည္း ငါ့အားဘယ္လုိမွ အခြင့္လႊတ္ႏုိင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္ ခက္ရေလၿပီ ေဖေဖကဘာေၾကာင့္ ငါ့အရြယ္ေလာက္ သာရိွတဲ့မိန္းမကုိယူထားရပါလိမ့္..ခက္ၿပီ..ခက္ၿပီ””
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ကုိယ္ေပၚမွ မဆင္းေသးဘဲ ေမ၏မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ကာ ေၾကာက္စိတ္မ်ား အျပင္းအထန္၀င္လ်က္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ ေနမိသည္။ ေမကေတာ့မိွန္းေနရင္းပင္ ခင္ေမာင္ကုိ ဖက္ ထားတုံးပင္ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္က ေမ၏ မ်က္ႏွာေလး ကုိ ၾကည့္လုိက္ ေမ၏ေတာင္ပူစာသဖြယ္မုိ႔ေမာက္ ေသာ ေရႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳးကုိ ၾကည့္လုိက္ႏွင့္ျဖစ္ေနနကာ စိတ္အတြင္း ကသာ ေၾကာက္လန္႔သည္ဆုိေသာ္လည္း ေသြးသားမ်ား ကမူ လႈပ္ရွားလာျပန္သည္။
+55
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
မိမိလိင္တန္ကုိ ေမ၏ ပူေႏြးေသာ
အေပါက္၀ အတါင္းမွ စိမ္၍ထားလုိက္ရာမွ ယခုအခါ တဖန္ျပန္၍ တင္းမာလာျပန္သျဖင့္
ခင္ေမာင္၏စိတ္မ်ားမွာ တဖန္ တက္ႂကြွလာျပန္သည္။ ေမကမူခင္ေမာင္၏ တကုိယ္လုံး
ကုိ အရသာျမွင္းျမွင္းႏွင့္ အတင္းပင္ဖက္ကာ ဖင္ကုိ ေျမွာက္ခါ ေျမာက္ခါ
ေကာ့၍ေပးေနေလၿပီ မ်က္လုံးကား မဖြင့္ေသးေခ်။ တံခုိးျပင္းခဲ့ေသာ
၀ီစကီအရိွန္ကား ေရာ့၍ အရသာအရိွန္ကသာလွ်င္ ဒီေရတက္သလုိ တက္ေန ေခ်သည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ေအာက္မွေန၍ ေကာ့ ေပး ေနျခင္းေၾကာင့္ျပင္းျပင္းေလးပင္
ေဆာင့္ေပးလုိက္မိရာ ေမ့မွာ အရသာမည္မွ်ေတြ႔သြားသည္မသိေပ။
ခင္ေမာင္ ကုိ အတင္းဖက္ကာ ရင္ျခင္းအပ္၍ ...
““ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္..ဟူ၍ပင္ပါးစပ္မွ ၿငီး တြားလုိက္မိေပသည္။ ေမသည္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ ကုိ သိခ်င္လွသည္။ အကုိႀကီးမဟုတ္ေၾကာင္းကုိမူ ေမက ေကာင္းစြာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမူကား ဦး၀င္း ေသာ္သည္ ေမ၏ဆႏၵကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ် ဤသုိ႔ ျပည့္ ျပည့္၀၀ႀကီးေပးသည္ကားမဟုတ္။ ေပးလည္းမေပးႏုိင္ခဲ့ တနည္းကား ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္ စခမ္းသြားလွ်င္ ဦး၀င္းေသာ္ သည္ အလြန္ဆုံးငါးမိနစ္မွ်သာ သြားလာႏုိင္ခဲ့၍ ခဏအ တြင္းေမာဟုိက္သြားတတ္ေလသည္။ ေနာက္တခ်က္ ကား ဦး၀င္းေသာ္၏ တန္ဆာမွာ ယခုခံစားေနရေသာ တံဆာေလာက္မတုတ္မၿဖိဳး မေရွဘဲႏွင့္ ယခုခံစားရေသာ လိင္ကမူ တကယ့္အားရစရာေကာင္းသည္ဟု ေမက သိခဲ့ေလသည္။ ေမသည္ မ်က္လုံးကုိ မဖြင့္၀့ံေသး ဤေနရာတြင္ အရသာပ်က္သြားမည္ကုိ ေမတကယ္ပင္ စုိးရိမ္မိ ေလ သည္။ တကယ္ေတာ့ ေမ့အဘုိ႔ ဤလုိအရသာမ်ိဳး ဤတ ခါသာ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားဘူးရသည္မဟုတ္ ပါလား။အရ သာပ်က္သြားမည္ကုိ ေမက သိပ္စုိးရိမ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ငင္းခံစားေနရေသာ အရသာကုိ မက္ ေမာ၏ ေနာင္ လာ ေနာင္ေစ်းရွင္းမည္ဟုလည္း ပုိင္းျဖတ္ လုိက္၏ ေမ၏ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင့္စားေနေသာ အရသာကား ယခု အခါ ခံစားေနရပါၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ အေပၚမွ ရုိးရုိးတန္းတန္းႀကီး ေဆာင့္ရသည္ကုိ အားမရဘဲရိွေနေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိေထာင္၍ ေမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကုိ အေပၚသုိ႔ဆဲြမယူၿပီးမွ ေဆာင့္ေဆာင့္ထုိင္၍ အားပါးတရ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ေမ၏ျဖဴေဖြးေနေသာ အဖုတ္မွာ နီႀကံ႕ႀကံ႕ပင္ျဖစ္လာေလသည္။
ေျခာက္လက္မနီပါးခန္႔ရိွေသာ ခင္ေမာင္၏ လိင္ အရွည္ႀကီးကား ေမ၏ အေပါက္၀ထိပ္သုိ႔ ထြက္လုိက္၀င္လုိက္ႏွင့္ အထူပင္ အလုပ္မ်ားေနေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္သည္ အေဆာင့္ေကာင္းသူ တ ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ေမကဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္၏။
ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္လုိက္ေလတုိင္း ေမမွာ အသဲ ခုိက္ေအာင္စဲြသြားရေလသည္။ ေမအဘုိ႔ ဤလုိအရသာ တုိ႔ကုိသာလွ်င္ ခံစားေနရပါမူ အျခားဘာစည္းစိမ္မွ် ေမသည္ တပ္မက္ေတာ့မည္မဟုတ္။ တကယ္လည္း ေမက တျခားစည္းစိမ္မ်ားကုိပင္ မလုိခ်င္ေတာ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူငယ္ပီပီ စိတ္ၾကမ္း၏။ စိတ္ ၾကမ္းတုိင္း အရမ္းပင္ သရမ္းမိေတာ့သည္။ ေမ့အဘုိ႔ ကား ခင္ေမာင္ၾကမ္းေလ ပုိ၍ႀကိဳက္ေလပင္ ေႂကြရုပ္ ကေလးလုိလွေသာ ေမ၏တပ္မက္ေနေသာ အရာကား ယေန႔မွပင္ ခံစားရသည္။ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္၏ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ေနရေသာ ေမေမ သည္ ယေန႔ ခင္ေမာင္က အရိပ္မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ ၿပီးခါနီးတြင္ ပုိ၍ရမ္းလုိက္ သည္။
ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေနေသာ ႏုိ႔ကုိဆဲြညွစ္ထားမိသည္။ ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္ႏွင့္ ျမည္ေအာင္ေဆာင့္လုိက္သည္။ ေမကမူ အုိ အင္ ႏွင့္ျဖစ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခင္ေမာင္က မထိန္း ႏုိင္ေသာ သုတ္ကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။ ေမ့၀မ္းထဲတြင္ တကုိယ္လုံးတုံၿပီးသြားသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိယ္ေပၚသုိ႔ ထုိးေမွာက္ အိပ္ခ်လုိက္သည္။ တမိနစ္ ေမ့ ကုိယ္ေပၚတြင္ အေၾကာစဲြသလုိရိွသည္။ ေမကခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကုိ အသာအယာပြတ္ေနသည္။ ၿပီးမွ မ်က္လုံးကုိ ေျဖးညွင္းစြာ ဖြင့္လုိက္၏။ ေမ သည္ ခ်က္ျခင္း ပင္ အ့ံၾသၿပီး ေမာသြားေလသည္။ ခင္ေမာင္ ...
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ကုိယ္ေပၚတြင္ တန္းလန္း ႀကီးႏွင့္ပင္ ေၾကာင္၍ ေငးေမာေနေလသည္။ ေၾကာက္ စိတ္မ်ားမွာလည္း ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္အတြင္းသုိ႔ ၀င္ လာ၏။ ေမက ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ကုိ ဖက္ထားတုံးပင္။
““ေမေမ.. ကၽြန္ေတာ္ .. ကၽြန္ေတာ္ ..””
ခင္ေမာင္ကား ရုတ္တရက္ စကားေျပာ၍ မထြက္ လာေပ။အသံမွာ တစ္ဆုိ႔ေနေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္သည္ တုံလႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနခဲ့ရေလၿပီ မဟုတ္ ပါလား ..။
““ခင္ေမာင္ ””
““ဗ်ာ ေမေမ .. ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ ေမေမရယ္ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ..ကၽြန္ေတာ္ ..””
ခင္ေမာင္၏စကားသံမွာ တိပ္သြားၿပီးေပ်ာက္ ကြယ္သြားေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္၏ အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ ရိပ္စားမိထားသူျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကုိ ေမက ယုယုယယ ႏွင့္ပြတ္သပ္ၿပီးေနေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင့္ကုိ ရုတ္တရက္ ဘာစကားျပန္၍ေျပာရမည္မသိ ျဖစ္ေနေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမသည္ ခင္ေမာင္ေပးထားေသာ အရသာအရိွန္မွာ မကုန္ခမ္းေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
““ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ၿပီေမေမရယ္ ေဖေဖသိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသရမွာဘဲ သိခ်င္တူတူ မထူးဘူး ကၽြန္ေတာ္ဒီအိမ္မွာမေနေတာ့ဘူး ထြက္သြားေတာ့မယ္ ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္အမွားကုိခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ အခုဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႀကိဳက္သလုိ အျပစ္ေပးႏုိင္ပါတယ္ ေမေမရယ္ ..”” ခင္ေမာင္က ဤသုိ႔ပင္ အားငယ္ေပ်ာ့ည့ံ ေသာ အသံျဖင့္ေျပာလုိက္ေလရာ ေမသည္ ရုတ္ခ်ည္းပင္ မ်က္ ႏွာအသြင္ကုိေျပာင္းကာ ..
““သား.. ခင္ေမာင္ မင္းဘာေျပာတာလဲ ဘာလဲ မင္းက ဒီအိမ္ကထြက္သြာမယ္ဟုတ္စ မရဘူးခင္ေမာင္ မင္းဒီအိမ္ကဘယ္မွ မသြားရဘူးသိလား မင္းသြားလုိ႔လဲ မျဖစ္ဖူး မင္းမရိွရင္ ငါလဲမေနတတ္ဖူးဆုိတာလဲ မင္းနား လည္ထားစမ္းပါ ခင္ေမာင္ရာ ဒီကိစၥမွာ မင္းအျပစ္မပါ ဘူး အေရးႀကီးတာက မင္းနဲ႔ငါျဖစ္ၿပီး မင္းနဲ႔ငါဘဲ သိတဲ့ ကိစၥမုိ႔ မင္းနဲ႔ငါဘဲသိရင္ေကာင္းမယ္””
ေမ၏မေမွ်ာ္လင့္ေသာစကားေၾကာင့္ ခင္ေမာင္သည္ အ့ံၾသသြားရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္ေမာင္ သည္ ေမ့ကုိ စူးစုိက္၍သာၾကည့္ေနမိေခ်သည္။ ေမကမူ ခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ေလးကုိသာလွ်င္ အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးေနၿပီး စကားဆက္ျပန္သည္။
““ငါေျပာတာ မင္းနားလည္ၿပီ မဟုတ္လားခင္ ေမာင္ မင္းဒီကေနၿပီး ဘယ္ကုိမွ မသြားရဘူးဒါဘဲ””
ေမ၏အျပဳအမူမွာ တကယ္ပင္ဆန္းလြန္းလွသည္ ဟု ခင္ေမာင္က မွတ္ခ်က္ခ်မိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင့္အထင္ႏွင့္ တက္တက္စင္ေအာင္လဲြေနၿပီ မဟုတ္ပါလား””
““ေမေမက မသြားနဲ႔ဆုိယင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ကုိမွ မသြားပါဘူး ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္ ေနတယ္””
““ဘာေၾကာက္တာလဲ ခင္ေမာင္ မင္းမွာ ဘာမွ ေၾကာက္စရာမရိွဘူး မင္းမွာ အျပစ္မရိွဘူးလုိ႔ ေျပာထား ၿပီးၿပီမဟုတ္လားကဲြ႕ ဒီမွာ ခင္ေမာင္ မင္းကုိရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ငါ့မွာဒီလုိခံစားမႈမ်ိဳးလုိေနတာ ၾကာၿပီကဲြ႕သိလား””
ခင္ေမာင္ ကုိ အတင္းဖက္ကာ ရင္ျခင္းအပ္၍ ...
““ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္..ဟူ၍ပင္ပါးစပ္မွ ၿငီး တြားလုိက္မိေပသည္။ ေမသည္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ ကုိ သိခ်င္လွသည္။ အကုိႀကီးမဟုတ္ေၾကာင္းကုိမူ ေမက ေကာင္းစြာသိထားၿပီးျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမူကား ဦး၀င္း ေသာ္သည္ ေမ၏ဆႏၵကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ် ဤသုိ႔ ျပည့္ ျပည့္၀၀ႀကီးေပးသည္ကားမဟုတ္။ ေပးလည္းမေပးႏုိင္ခဲ့ တနည္းကား ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္ စခမ္းသြားလွ်င္ ဦး၀င္းေသာ္ သည္ အလြန္ဆုံးငါးမိနစ္မွ်သာ သြားလာႏုိင္ခဲ့၍ ခဏအ တြင္းေမာဟုိက္သြားတတ္ေလသည္။ ေနာက္တခ်က္ ကား ဦး၀င္းေသာ္၏ တန္ဆာမွာ ယခုခံစားေနရေသာ တံဆာေလာက္မတုတ္မၿဖိဳး မေရွဘဲႏွင့္ ယခုခံစားရေသာ လိင္ကမူ တကယ့္အားရစရာေကာင္းသည္ဟု ေမက သိခဲ့ေလသည္။ ေမသည္ မ်က္လုံးကုိ မဖြင့္၀့ံေသး ဤေနရာတြင္ အရသာပ်က္သြားမည္ကုိ ေမတကယ္ပင္ စုိးရိမ္မိ ေလ သည္။ တကယ္ေတာ့ ေမ့အဘုိ႔ ဤလုိအရသာမ်ိဳး ဤတ ခါသာ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားဘူးရသည္မဟုတ္ ပါလား။အရ သာပ်က္သြားမည္ကုိ ေမက သိပ္စုိးရိမ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လက္ငင္းခံစားေနရေသာ အရသာကုိ မက္ ေမာ၏ ေနာင္ လာ ေနာင္ေစ်းရွင္းမည္ဟုလည္း ပုိင္းျဖတ္ လုိက္၏ ေမ၏ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင့္စားေနေသာ အရသာကား ယခု အခါ ခံစားေနရပါၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ အေပၚမွ ရုိးရုိးတန္းတန္းႀကီး ေဆာင့္ရသည္ကုိ အားမရဘဲရိွေနေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ဒူးႏွစ္ဘက္ကုိေထာင္၍ ေမ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကုိ အေပၚသုိ႔ဆဲြမယူၿပီးမွ ေဆာင့္ေဆာင့္ထုိင္၍ အားပါးတရ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ေမ၏ျဖဴေဖြးေနေသာ အဖုတ္မွာ နီႀကံ႕ႀကံ႕ပင္ျဖစ္လာေလသည္။
ေျခာက္လက္မနီပါးခန္႔ရိွေသာ ခင္ေမာင္၏ လိင္ အရွည္ႀကီးကား ေမ၏ အေပါက္၀ထိပ္သုိ႔ ထြက္လုိက္၀င္လုိက္ႏွင့္ အထူပင္ အလုပ္မ်ားေနေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္သည္ အေဆာင့္ေကာင္းသူ တ ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ေမကဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္၏။
ခင္ေမာင္၏ ေဆာင့္လုိက္ေလတုိင္း ေမမွာ အသဲ ခုိက္ေအာင္စဲြသြားရေလသည္။ ေမအဘုိ႔ ဤလုိအရသာ တုိ႔ကုိသာလွ်င္ ခံစားေနရပါမူ အျခားဘာစည္းစိမ္မွ် ေမသည္ တပ္မက္ေတာ့မည္မဟုတ္။ တကယ္လည္း ေမက တျခားစည္းစိမ္မ်ားကုိပင္ မလုိခ်င္ေတာ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ခင္ေမာင္သည္ လူငယ္ပီပီ စိတ္ၾကမ္း၏။ စိတ္ ၾကမ္းတုိင္း အရမ္းပင္ သရမ္းမိေတာ့သည္။ ေမ့အဘုိ႔ ကား ခင္ေမာင္ၾကမ္းေလ ပုိ၍ႀကိဳက္ေလပင္ ေႂကြရုပ္ ကေလးလုိလွေသာ ေမ၏တပ္မက္ေနေသာ အရာကား ယေန႔မွပင္ ခံစားရသည္။ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္၏ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ေနရေသာ ေမေမ သည္ ယေန႔ ခင္ေမာင္က အရိပ္မၾကည့္ႏုိင္ေတာ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခင္ေမာင္သည္ ၿပီးခါနီးတြင္ ပုိ၍ရမ္းလုိက္ သည္။
ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးေနေသာ ႏုိ႔ကုိဆဲြညွစ္ထားမိသည္။ ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္ႏွင့္ ျမည္ေအာင္ေဆာင့္လုိက္သည္။ ေမကမူ အုိ အင္ ႏွင့္ျဖစ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခင္ေမာင္က မထိန္း ႏုိင္ေသာ သုတ္ကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။ ေမ့၀မ္းထဲတြင္ တကုိယ္လုံးတုံၿပီးသြားသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိယ္ေပၚသုိ႔ ထုိးေမွာက္ အိပ္ခ်လုိက္သည္။ တမိနစ္ ေမ့ ကုိယ္ေပၚတြင္ အေၾကာစဲြသလုိရိွသည္။ ေမကခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကုိ အသာအယာပြတ္ေနသည္။ ၿပီးမွ မ်က္လုံးကုိ ေျဖးညွင္းစြာ ဖြင့္လုိက္၏။ ေမ သည္ ခ်က္ျခင္း ပင္ အ့ံၾသၿပီး ေမာသြားေလသည္။ ခင္ေမာင္ ...
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ကုိယ္ေပၚတြင္ တန္းလန္း ႀကီးႏွင့္ပင္ ေၾကာင္၍ ေငးေမာေနေလသည္။ ေၾကာက္ စိတ္မ်ားမွာလည္း ရုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္အတြင္းသုိ႔ ၀င္ လာ၏။ ေမက ခင္ေမာင္၏ ကုိယ္ကုိ ဖက္ထားတုံးပင္။
““ေမေမ.. ကၽြန္ေတာ္ .. ကၽြန္ေတာ္ ..””
ခင္ေမာင္ကား ရုတ္တရက္ စကားေျပာ၍ မထြက္ လာေပ။အသံမွာ တစ္ဆုိ႔ေနေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္သည္ တုံလႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနခဲ့ရေလၿပီ မဟုတ္ ပါလား ..။
““ခင္ေမာင္ ””
““ဗ်ာ ေမေမ .. ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ ေမေမရယ္ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ..ကၽြန္ေတာ္ ..””
ခင္ေမာင္၏စကားသံမွာ တိပ္သြားၿပီးေပ်ာက္ ကြယ္သြားေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္၏ အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ ရိပ္စားမိထားသူျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ပင္ ခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ကုိ ေမက ယုယုယယ ႏွင့္ပြတ္သပ္ၿပီးေနေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင့္ကုိ ရုတ္တရက္ ဘာစကားျပန္၍ေျပာရမည္မသိ ျဖစ္ေနေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမသည္ ခင္ေမာင္ေပးထားေသာ အရသာအရိွန္မွာ မကုန္ခမ္းေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
““ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡျဖစ္ၿပီေမေမရယ္ ေဖေဖသိရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသရမွာဘဲ သိခ်င္တူတူ မထူးဘူး ကၽြန္ေတာ္ဒီအိမ္မွာမေနေတာ့ဘူး ထြက္သြားေတာ့မယ္ ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္အမွားကုိခြင့္လႊတ္ပါေနာ္ အခုဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႀကိဳက္သလုိ အျပစ္ေပးႏုိင္ပါတယ္ ေမေမရယ္ ..”” ခင္ေမာင္က ဤသုိ႔ပင္ အားငယ္ေပ်ာ့ည့ံ ေသာ အသံျဖင့္ေျပာလုိက္ေလရာ ေမသည္ ရုတ္ခ်ည္းပင္ မ်က္ ႏွာအသြင္ကုိေျပာင္းကာ ..
““သား.. ခင္ေမာင္ မင္းဘာေျပာတာလဲ ဘာလဲ မင္းက ဒီအိမ္ကထြက္သြာမယ္ဟုတ္စ မရဘူးခင္ေမာင္ မင္းဒီအိမ္ကဘယ္မွ မသြားရဘူးသိလား မင္းသြားလုိ႔လဲ မျဖစ္ဖူး မင္းမရိွရင္ ငါလဲမေနတတ္ဖူးဆုိတာလဲ မင္းနား လည္ထားစမ္းပါ ခင္ေမာင္ရာ ဒီကိစၥမွာ မင္းအျပစ္မပါ ဘူး အေရးႀကီးတာက မင္းနဲ႔ငါျဖစ္ၿပီး မင္းနဲ႔ငါဘဲ သိတဲ့ ကိစၥမုိ႔ မင္းနဲ႔ငါဘဲသိရင္ေကာင္းမယ္””
ေမ၏မေမွ်ာ္လင့္ေသာစကားေၾကာင့္ ခင္ေမာင္သည္ အ့ံၾသသြားရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္ေမာင္ သည္ ေမ့ကုိ စူးစုိက္၍သာၾကည့္ေနမိေခ်သည္။ ေမကမူ ခင္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ေလးကုိသာလွ်င္ အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးေနၿပီး စကားဆက္ျပန္သည္။
““ငါေျပာတာ မင္းနားလည္ၿပီ မဟုတ္လားခင္ ေမာင္ မင္းဒီကေနၿပီး ဘယ္ကုိမွ မသြားရဘူးဒါဘဲ””
ေမ၏အျပဳအမူမွာ တကယ္ပင္ဆန္းလြန္းလွသည္ ဟု ခင္ေမာင္က မွတ္ခ်က္ခ်မိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင့္အထင္ႏွင့္ တက္တက္စင္ေအာင္လဲြေနၿပီ မဟုတ္ပါလား””
““ေမေမက မသြားနဲ႔ဆုိယင္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ကုိမွ မသြားပါဘူး ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္ ေနတယ္””
““ဘာေၾကာက္တာလဲ ခင္ေမာင္ မင္းမွာ ဘာမွ ေၾကာက္စရာမရိွဘူး မင္းမွာ အျပစ္မရိွဘူးလုိ႔ ေျပာထား ၿပီးၿပီမဟုတ္လားကဲြ႕ ဒီမွာ ခင္ေမာင္ မင္းကုိရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ငါ့မွာဒီလုိခံစားမႈမ်ိဳးလုိေနတာ ၾကာၿပီကဲြ႕သိလား””
+55
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
ေမကခင္ေမာင့္ကုိ
အားမလုိအားမရႏွင့္ ေျပာ လုိက္သည္။ခင္ေမာင့္အဖုိ႔လည္း မိမိႏွင့္ေသြးသား
မေတာ္ ဖေအႏွင့္စပ္မွေတာ္ေလေသာ သူတေယာက္က ဤသုိ႔ေျပာေနျခင္းအတြက္လည္း
စိတ္ထဲတြင္ အနည္းငယ္သက္သာရာရသြားေလသည္။
““မင္းစဥ္းစားၾကည့္ ခင္ေမာင္ မင္းေဖေဖက လူႀကီး လူေကာင္း ေငြရွင္ေၾကးရွင္ ပညာတတ္ ေနာက္ၿပီး အ သက္ကလဲ ဗလခ်ိဳင့္ ဒီအထဲ အေပ်ာ္အပါးေတြ ေရွာက္ လုိက္ေနေသးတယ္ ကဲ.. ယူထားတဲ့မိန္းမက သူ႔သမီး ေလာက္အရြယ္ ေနာက္ၿပီး ဒီမိန္းမရဲ႕စိတ္ဆႏၵကုိ မျဖည့္ စြမ္းႏုိင္ဘူး ဘာေျပာေျပာ ခင္ေမာင္ လူငယ္ဆုိတာ စိတ္ ျပင္းတယ္ဆုိတာ အခုမင္းလက္ေတြ႔ဘဲ မဟုတ္လား””
““ဟုတ္ပါတယ္ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ေလ ေမေမရဲ႕ ကုိယ္ေလးအေပၚပုိင္းေပၚေနယံုဘဲရိွေသးတယ္ စိတ္ကုိ ထိန္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး ..””
““ေအး..ဒါကုိေျပာတာေပါ့ ခင္ေမာင္ရာ မင္းအ ေဖကေတာ့ အျပင္မွာ တဲြခ်င္တဲ့မိန္းမနဲ႔တဲြတယ္ ကပဲြေတြ တက္တယ္ အုိကြယ္ စုံလုိ႔ေပါ့ ငါ့မွာေတာ့ တေယာက္ ထဲ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡျဖစ္တယ္မွတ္သလဲ ဒါေၾကာင့္ ငါလဲ ငါ့မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကုိ အသဲနာတယ္ကဲြ႕ သိလား””
““ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမေမ””
““ေဟ့ ခင္ေမာင္ မင္းငါ့ကုိ ေမေမလုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ထဲေနတဲ့အခါ မေခၚနဲ႔ မမလုိ႔ဘဲေခၚခ်င္ေခၚ မင္းေဖေဖ ေရွ႕မွာဘဲ ေမေမလုိ႔ေခၚ””
““ဟုတ္ကဲ့ မမ””
ခင္ေမာင္က မမအေပၚမွ ယိမ္းထုိး ယိမ္းထုိး၍ ကစားယင္း ေမစကားကုိနားေထာင္ေနရာမွ ခင္ေမာင္၏ လိင္တန္ႀကီးမွာေမ့ေပါင္ၾကားတြင္ တဖန္ထြားႀကိဳင္း၍ လာသည္ကုိ ေမသည္ သတိျပဳမိေလသည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္ကလည္း ေမ၏အသက္ရွဴလုိက္တုိင္း တင္း၍ ေဖါင္းကာ ေဖါင္းကာ ႂကလာေသာ ေရႊရင္ျပည့္ၿဖိဳးကုိ အားပါးတရ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ပင္ ဆုတ္နယ္လုိက္မိေလ သည္။ ေမကေတာ့ ခင္ေမာင္အျပဳအမူကုိ မညင္းဆုိမိ ေတာ့ေပ။ ““ဒါနဲ႔ မမက ဘာျဖစ္လုိ႔ မမေဆြမ်ိဳးမိဘေတြကုိ စိတ္နာရသလဲဟင္”” ခင္ေမာင္ည ညဳတုတုနဲ႔ေျပာ လုိက္၏။ ““ဒီလုိကဲြ႕ ခင္ေမာင္ အခုလုိျဖစ္ရတဲ့ကိစၥမွာ သူတုိ႔ ပေယာဂဘယ္ကင္းမလဲြကြာ မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း သူတုိ႔ ဟာ ေငြေၾကးဂုဏ္ပကာသနကုိ သိပ္ၿပီး မက္ေမာၾက တယ္။ အဲဒီလုိ ဒီဂုဏ္ပကာသနေတြကုိ မက္ေမာၿပီး အသက္အရြယ္ႏုနယ္တဲ့ မမကုိ သူတုိ႔က ဓနေၾကးေငြနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့အဖုိးႀကီးလက္ထဲကုိ ထည့္ၾကတယ္။ ကဲ ဒီ ေတာ့မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ခင္ေမာင္ ဘယ္သူ႔အျပစ္ လဲလုိ႔ ေနာက္ၿပီးမင္းေဖေဖကလဲ မယားငယ္ငယ္လုိခ်င္ တယ္ မယားငယ္ငယ္လုိခ်င္ၿပီး မယားကုုိပစ္ထားတယ္ဂရုမစုိက္ဖူး””
ခင္ေမာင္က ေမ၏ ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ေျပာေနေသာ အသြင္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳးရီလုိက္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္ အားၾကည့္၍ မ်က္လုံးေလးေစြကာ ေစြကာႏွင့္လုပ္ လုိက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏တကုိယ္လုံးေပၚ သုိ႔ မိမိတကုိယ္လုံးကုိ လိွမ့္တင္လုိက္ကာ ထြားႀကိဳင္းလာေသာ လိင္တန္ႀကီးကုိ ေမ၏ေပါင္ၾကားမွ ေဖါင္းျပဴးထြက္ ေနေသာ အဖုတ္၀သုိ႔ေတ့၍ တလက္မခန္႔သြင္းၿပီး သုံးေလးခ်က္မွ် ဆင့္၍ေဆာင့္သြင္းလုိက္ရာ အုိအုိ..အုိအုိ ..ေမ့ပါး စပ္မွ ေရာင္ရမ္း၍ အသံထြက္ခါ တအင့္အင့္ႏွင့္ ျဖစ္ သြားေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးတရြရြကုိ စုတ္ယူလုိက္ၿပီး ေမ၏ရင္သားကုိဲြနယ္ေန၏။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ နီမုိ႔မုိ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ အားပါးတရ ရိႈက္ခါရိႈက္ခါ နမ္းလုိက္၏။ ေမသည္ ခင္ေမာင္၏ ယုယမႈ၀ယ္ နစ္ေျမာေန ေလ ေတာ့သည္။ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္သည္ ေမတုိ႔၏ အခန္းထဲ၀ယ္ အစြမ္းကုန္ပင္ လင္းေနေလသည္။ တခန္းလုံးက လည္း ပကတိပင္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ေနေလသည္။ အျပင္ေလာ က တခုလုံးလည္း ဆိတ္ၿငိမ္ေန၏။ အေ၀းဆီမွ တေဒါင္ ေဒါင္ ႏွင့္ ရုိက္ခတ္မည္လာေသာ နာရီသံ ဆယ့္တခ်က္သာ လွ်င္ အခန္းတြင္းသုိ႔ ထုိးေဖါက္၍၀င္လာေလေတာ့ သည္။
““မမအိပ္ခ်င္ၿပီလားဟင္ ဆယ့္တနာရီေတာင္ ထုိးေနၿပီ ..””
““မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး ခင္ေမာင္ရယ္ ဘာလဲ မင္းေကာအိပ္ခ်င္လုိ႔လား””
““အုိ.. ဘယ္အိပ္ခ်င္ပါ့မလဲ အခုလုိမမနဲ႔သာ ေနရရင္ဘယ္ညေနရပါေစ””
““ေအး မင္းစကားနဲ႔မင္းေနာ္””
““စိတ္ခ်ပါ ..မမရယ္ ဒါနဲ႔မမ””
““ဘာလဲခင္ေမာင္””
““ေအာက္က တခုခုခံထားခ်င္တယ္””
““မင္းသေဘာ ဟုိမွာ ခုတုံးေလးရိွတယ္””
ေမကညႊန္ျပလုိက္ရာ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ အေသး စား ခုတုံးေလးသည္ရိွေနသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ အသာ အယာမိမိ၏ လိင္တန္ကုိ ဆဲြႏႈတ္လုိက္ၿပီး ခုအုံးေလးကုိယူလုိက္ၿပီးေမ့ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္ရာ အေမႊးႏုမ်ား ၀ုိင္း ပတ္လည္ထားေသာ ေမ၏ တံဆာအကဲြေၾကာင္းအျဖဴ ေလးမွ အနီအေစ့ေလးသည္ ျပဴး၍ထြက္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရေလသည္။ ေမ၏ အဖုတ္မွာလည္း တင္းတင္းရြရြ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ျဖစ္ေနရကား ခင္ေမာင္၏ စိတ္ထဲ၀ယ္ ႏွလုံးေတြ ဒုံးဒုံးတုံသြားသလုိ ခံစားရေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္းရစ္ေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံး၏ ထိပ္၀ယ္မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္း အဖုတ္ေအာက္သုိ႔ ခုအုံး ေလးကုိထုိးခံေပးလုိက္ရာ ေမ၏ အဖုတ္မွာပုိ၍ ေဖါင္း လာကာ ျပဴး၍ထြက္လာေလသည္။ ခင္ေမာင္လည္း ကဗ်ာကသီပင္ ေငါက္ေတာက္ ေထာင္ေနေသာ မိမိ၏အေခ်ာင္းကုိ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကား၀င္၍အေရၾကည္မ်ားစုိေနေသာ အဖုတ္၀သုိ႔ ေတ့ ကာေဆာင့္သြင္းလုိက္ေလသည္။ ေခ်ာကနဲ၀င္သြားရာ ခင္ေမာင္သည္ အားမရသည့္အလားပင္ အိကနဲ အိကနဲ ေနေအာင္ ေဆာင့္၏။ ခင္ေမာင္ အေဆာင့္ေကာင္းလာ သျဖင့္ ေမသည္ ႂကြကာ ႂကြကာ တက္လာ၏။
ခင္ေမာင္သည္ အားမရႏုိင္သျဖင့္ လက္ကုိ ေထာက္ခါ ေျခစုံကန္၍အေပၚမွ ေလ့က်င့္ခဏ္းယူသလုိ ခတ္မွန္မွန္ေလး ဆဲြႏႈတ္လုိက္ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ လုပ္ေန၏။ ေမကမူခင္ေမာင္ဘယ္လုိလုပ္လုပ္ မိွန္း၍သာအရသာရိွရိွ ႏွင့္ ခံယူေနေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္လုပ္ၿပီးမွ တ ေခ်ာင္းလုံးကုိျမွဳပ္၍သြင္းကာ အနားယူလုိက္၏။ ၿပီး ေနာက္ ေမ့ကုိယ္ေပၚ၀ယ္ ေမွးကာေန၏။ ေမ၏ေရႊရင္ ၿဖိဳးေလးကုိ ကုိင္ကာနယ္၏။ မဲမဲႏွင့္ခၽြန္ေနေသာ ႏုိ႔သီးကုိပါးစပ္ျဖင့္ ငုံ၍စုိ႔သလုိ စုတ္ယူကာ ကစားေသာအခါေမကလူးလြန္႔၍သြားတတ္ေလသည္။
ခင္ေမာက္ ေမလူးလြန္႔ေသာအခါ၌ တခ်က္ႏွစ္ ခ်က္ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ ေပး၏။
ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္မိွန္းေနၿပီးမွ ေမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆဲြကာ မိမိပခုံးေပၚတင္ လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေမ၏ ေဖါင္းႂကႂကအဖုတ္မွာ ျပဴးကာ အာ၍ထြက္လာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ အားပါးတရ ဆဲြကာ အ၀က္မွ်၀င္ ေနေသာလိင္တန္ႀကီးကုိ အားပါးတရ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ သည္။ ေမသည္ ““အင္ .. ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္”” ႏွင့္ လူးလြန္႔ေနရွာသည္။ ခင္ေမာင္ကား စိတ္အဟုန္မွာ ပုိ၍ျပင္းထန္လာသည္ျဖစ္၍ မနားတန္းပင္ ဆက္ေဆာင့္ လုိက္မိသည္။ ေမ၏တင္ပါးဆုံႀကီးမွာ ေကာ့၍ေကာ့၍ ပင့္ေပးေနသည္။ ခင္ေမာင္၏ခါးကုိ ေမ့လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ခါဆဲြယူထားသည္။ ခင္ေမာင္၏ ထိန္း၍မရေသာ သုတ္ေရမ်ားထြက္သြားသည္။ ထုိအခါ ေမ၏ သုတ္ေရ မ်ားလည္းထြက္လာသည္။ ပစ္ခနဲ ပစ္ခနဲထြက္ေသာ သုတ္ေရေၾကာင့္ ေမ၏အဖုတ္၀ နခမ္းသားမွ ပစ္ခနဲ ပစ္ခနဲ က်ယ္လုိက္ က်ဥ္းလုိက္ျဖစ္ခါ ခင္ေမာင္၏ လိင္ တန္ႀကီးကုိ စုတ္ယူသလုိျဖစ္ေန၏။ ခင္ေမာင္သည္ အရသာထူး၍ေမ့ေနသည္။ ေမသည္လည္း ထုိနည္းတူ ခ်စ္နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္၍ေနသည္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ခင္ေမာင္ သတိရကာ ေမ၏ပခုံးကုိ လႊတ္လုိက္၏။ ေမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ အသာအယာျပန္ခ်၍ ေမ့ေပၚသုိ႔ ထုိး လဲကာ အနားယူလုိက္၏။ ထုိအခါက်မွ ေမသည္ သတိျပန္ရလာသည္။ ထုိအရသာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ႀကီး ခံစားလုိက္ရေသာ ေမကေတာ့ ခင္ေမာင္၏ ဇက္ပုိးေလး ကုိ မိမိ၏ႏူးည့ံေသာလက္ျဖင့္ ဖက္၍ေနေပသည္။
““မင္းစဥ္းစားၾကည့္ ခင္ေမာင္ မင္းေဖေဖက လူႀကီး လူေကာင္း ေငြရွင္ေၾကးရွင္ ပညာတတ္ ေနာက္ၿပီး အ သက္ကလဲ ဗလခ်ိဳင့္ ဒီအထဲ အေပ်ာ္အပါးေတြ ေရွာက္ လုိက္ေနေသးတယ္ ကဲ.. ယူထားတဲ့မိန္းမက သူ႔သမီး ေလာက္အရြယ္ ေနာက္ၿပီး ဒီမိန္းမရဲ႕စိတ္ဆႏၵကုိ မျဖည့္ စြမ္းႏုိင္ဘူး ဘာေျပာေျပာ ခင္ေမာင္ လူငယ္ဆုိတာ စိတ္ ျပင္းတယ္ဆုိတာ အခုမင္းလက္ေတြ႔ဘဲ မဟုတ္လား””
““ဟုတ္ပါတယ္ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ေလ ေမေမရဲ႕ ကုိယ္ေလးအေပၚပုိင္းေပၚေနယံုဘဲရိွေသးတယ္ စိတ္ကုိ ထိန္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး ..””
““ေအး..ဒါကုိေျပာတာေပါ့ ခင္ေမာင္ရာ မင္းအ ေဖကေတာ့ အျပင္မွာ တဲြခ်င္တဲ့မိန္းမနဲ႔တဲြတယ္ ကပဲြေတြ တက္တယ္ အုိကြယ္ စုံလုိ႔ေပါ့ ငါ့မွာေတာ့ တေယာက္ ထဲ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡျဖစ္တယ္မွတ္သလဲ ဒါေၾကာင့္ ငါလဲ ငါ့မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကုိ အသဲနာတယ္ကဲြ႕ သိလား””
““ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ေမေမ””
““ေဟ့ ခင္ေမာင္ မင္းငါ့ကုိ ေမေမလုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ထဲေနတဲ့အခါ မေခၚနဲ႔ မမလုိ႔ဘဲေခၚခ်င္ေခၚ မင္းေဖေဖ ေရွ႕မွာဘဲ ေမေမလုိ႔ေခၚ””
““ဟုတ္ကဲ့ မမ””
ခင္ေမာင္က မမအေပၚမွ ယိမ္းထုိး ယိမ္းထုိး၍ ကစားယင္း ေမစကားကုိနားေထာင္ေနရာမွ ခင္ေမာင္၏ လိင္တန္ႀကီးမွာေမ့ေပါင္ၾကားတြင္ တဖန္ထြားႀကိဳင္း၍ လာသည္ကုိ ေမသည္ သတိျပဳမိေလသည္။ ထုိအခါ ခင္ေမာင္ကလည္း ေမ၏အသက္ရွဴလုိက္တုိင္း တင္း၍ ေဖါင္းကာ ေဖါင္းကာ ႂကလာေသာ ေရႊရင္ျပည့္ၿဖိဳးကုိ အားပါးတရ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ပင္ ဆုတ္နယ္လုိက္မိေလ သည္။ ေမကေတာ့ ခင္ေမာင္အျပဳအမူကုိ မညင္းဆုိမိ ေတာ့ေပ။ ““ဒါနဲ႔ မမက ဘာျဖစ္လုိ႔ မမေဆြမ်ိဳးမိဘေတြကုိ စိတ္နာရသလဲဟင္”” ခင္ေမာင္ည ညဳတုတုနဲ႔ေျပာ လုိက္၏။ ““ဒီလုိကဲြ႕ ခင္ေမာင္ အခုလုိျဖစ္ရတဲ့ကိစၥမွာ သူတုိ႔ ပေယာဂဘယ္ကင္းမလဲြကြာ မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း သူတုိ႔ ဟာ ေငြေၾကးဂုဏ္ပကာသနကုိ သိပ္ၿပီး မက္ေမာၾက တယ္။ အဲဒီလုိ ဒီဂုဏ္ပကာသနေတြကုိ မက္ေမာၿပီး အသက္အရြယ္ႏုနယ္တဲ့ မမကုိ သူတုိ႔က ဓနေၾကးေငြနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့အဖုိးႀကီးလက္ထဲကုိ ထည့္ၾကတယ္။ ကဲ ဒီ ေတာ့မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ခင္ေမာင္ ဘယ္သူ႔အျပစ္ လဲလုိ႔ ေနာက္ၿပီးမင္းေဖေဖကလဲ မယားငယ္ငယ္လုိခ်င္ တယ္ မယားငယ္ငယ္လုိခ်င္ၿပီး မယားကုုိပစ္ထားတယ္ဂရုမစုိက္ဖူး””
ခင္ေမာင္က ေမ၏ ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ေျပာေနေသာ အသြင္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳးရီလုိက္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္ အားၾကည့္၍ မ်က္လုံးေလးေစြကာ ေစြကာႏွင့္လုပ္ လုိက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏တကုိယ္လုံးေပၚ သုိ႔ မိမိတကုိယ္လုံးကုိ လိွမ့္တင္လုိက္ကာ ထြားႀကိဳင္းလာေသာ လိင္တန္ႀကီးကုိ ေမ၏ေပါင္ၾကားမွ ေဖါင္းျပဴးထြက္ ေနေသာ အဖုတ္၀သုိ႔ေတ့၍ တလက္မခန္႔သြင္းၿပီး သုံးေလးခ်က္မွ် ဆင့္၍ေဆာင့္သြင္းလုိက္ရာ အုိအုိ..အုိအုိ ..ေမ့ပါး စပ္မွ ေရာင္ရမ္း၍ အသံထြက္ခါ တအင့္အင့္ႏွင့္ ျဖစ္ သြားေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးတရြရြကုိ စုတ္ယူလုိက္ၿပီး ေမ၏ရင္သားကုိဲြနယ္ေန၏။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ နီမုိ႔မုိ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကုိ အားပါးတရ ရိႈက္ခါရိႈက္ခါ နမ္းလုိက္၏။ ေမသည္ ခင္ေမာင္၏ ယုယမႈ၀ယ္ နစ္ေျမာေန ေလ ေတာ့သည္။ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္သည္ ေမတုိ႔၏ အခန္းထဲ၀ယ္ အစြမ္းကုန္ပင္ လင္းေနေလသည္။ တခန္းလုံးက လည္း ပကတိပင္ ဆိတ္ၿငိမ္၍ေနေလသည္။ အျပင္ေလာ က တခုလုံးလည္း ဆိတ္ၿငိမ္ေန၏။ အေ၀းဆီမွ တေဒါင္ ေဒါင္ ႏွင့္ ရုိက္ခတ္မည္လာေသာ နာရီသံ ဆယ့္တခ်က္သာ လွ်င္ အခန္းတြင္းသုိ႔ ထုိးေဖါက္၍၀င္လာေလေတာ့ သည္။
““မမအိပ္ခ်င္ၿပီလားဟင္ ဆယ့္တနာရီေတာင္ ထုိးေနၿပီ ..””
““မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး ခင္ေမာင္ရယ္ ဘာလဲ မင္းေကာအိပ္ခ်င္လုိ႔လား””
““အုိ.. ဘယ္အိပ္ခ်င္ပါ့မလဲ အခုလုိမမနဲ႔သာ ေနရရင္ဘယ္ညေနရပါေစ””
““ေအး မင္းစကားနဲ႔မင္းေနာ္””
““စိတ္ခ်ပါ ..မမရယ္ ဒါနဲ႔မမ””
““ဘာလဲခင္ေမာင္””
““ေအာက္က တခုခုခံထားခ်င္တယ္””
““မင္းသေဘာ ဟုိမွာ ခုတုံးေလးရိွတယ္””
ေမကညႊန္ျပလုိက္ရာ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ အေသး စား ခုတုံးေလးသည္ရိွေနသျဖင့္ ခင္ေမာင္သည္ အသာ အယာမိမိ၏ လိင္တန္ကုိ ဆဲြႏႈတ္လုိက္ၿပီး ခုအုံးေလးကုိယူလုိက္ၿပီးေမ့ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္ရာ အေမႊးႏုမ်ား ၀ုိင္း ပတ္လည္ထားေသာ ေမ၏ တံဆာအကဲြေၾကာင္းအျဖဴ ေလးမွ အနီအေစ့ေလးသည္ ျပဴး၍ထြက္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရေလသည္။ ေမ၏ အဖုတ္မွာလည္း တင္းတင္းရြရြ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းႀကီး ျဖစ္ေနရကား ခင္ေမာင္၏ စိတ္ထဲ၀ယ္ ႏွလုံးေတြ ဒုံးဒုံးတုံသြားသလုိ ခံစားရေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္းရစ္ေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံး၏ ထိပ္၀ယ္မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္း အဖုတ္ေအာက္သုိ႔ ခုအုံး ေလးကုိထုိးခံေပးလုိက္ရာ ေမ၏ အဖုတ္မွာပုိ၍ ေဖါင္း လာကာ ျပဴး၍ထြက္လာေလသည္။ ခင္ေမာင္လည္း ကဗ်ာကသီပင္ ေငါက္ေတာက္ ေထာင္ေနေသာ မိမိ၏အေခ်ာင္းကုိ ေမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကား၀င္၍အေရၾကည္မ်ားစုိေနေသာ အဖုတ္၀သုိ႔ ေတ့ ကာေဆာင့္သြင္းလုိက္ေလသည္။ ေခ်ာကနဲ၀င္သြားရာ ခင္ေမာင္သည္ အားမရသည့္အလားပင္ အိကနဲ အိကနဲ ေနေအာင္ ေဆာင့္၏။ ခင္ေမာင္ အေဆာင့္ေကာင္းလာ သျဖင့္ ေမသည္ ႂကြကာ ႂကြကာ တက္လာ၏။
ခင္ေမာင္သည္ အားမရႏုိင္သျဖင့္ လက္ကုိ ေထာက္ခါ ေျခစုံကန္၍အေပၚမွ ေလ့က်င့္ခဏ္းယူသလုိ ခတ္မွန္မွန္ေလး ဆဲြႏႈတ္လုိက္ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ လုပ္ေန၏။ ေမကမူခင္ေမာင္ဘယ္လုိလုပ္လုပ္ မိွန္း၍သာအရသာရိွရိွ ႏွင့္ ခံယူေနေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္လုပ္ၿပီးမွ တ ေခ်ာင္းလုံးကုိျမွဳပ္၍သြင္းကာ အနားယူလုိက္၏။ ၿပီး ေနာက္ ေမ့ကုိယ္ေပၚ၀ယ္ ေမွးကာေန၏။ ေမ၏ေရႊရင္ ၿဖိဳးေလးကုိ ကုိင္ကာနယ္၏။ မဲမဲႏွင့္ခၽြန္ေနေသာ ႏုိ႔သီးကုိပါးစပ္ျဖင့္ ငုံ၍စုိ႔သလုိ စုတ္ယူကာ ကစားေသာအခါေမကလူးလြန္႔၍သြားတတ္ေလသည္။
ခင္ေမာက္ ေမလူးလြန္႔ေသာအခါ၌ တခ်က္ႏွစ္ ခ်က္ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ ေပး၏။
ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္မိွန္းေနၿပီးမွ ေမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆဲြကာ မိမိပခုံးေပၚတင္ လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေမ၏ ေဖါင္းႂကႂကအဖုတ္မွာ ျပဴးကာ အာ၍ထြက္လာေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ပခုံးႏွစ္ဖက္ကုိ အားပါးတရ ဆဲြကာ အ၀က္မွ်၀င္ ေနေသာလိင္တန္ႀကီးကုိ အားပါးတရ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ သည္။ ေမသည္ ““အင္ .. ကၽြတ္..ကၽြတ္..ကၽြတ္”” ႏွင့္ လူးလြန္႔ေနရွာသည္။ ခင္ေမာင္ကား စိတ္အဟုန္မွာ ပုိ၍ျပင္းထန္လာသည္ျဖစ္၍ မနားတန္းပင္ ဆက္ေဆာင့္ လုိက္မိသည္။ ေမ၏တင္ပါးဆုံႀကီးမွာ ေကာ့၍ေကာ့၍ ပင့္ေပးေနသည္။ ခင္ေမာင္၏ခါးကုိ ေမ့လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖက္ခါဆဲြယူထားသည္။ ခင္ေမာင္၏ ထိန္း၍မရေသာ သုတ္ေရမ်ားထြက္သြားသည္။ ထုိအခါ ေမ၏ သုတ္ေရ မ်ားလည္းထြက္လာသည္။ ပစ္ခနဲ ပစ္ခနဲထြက္ေသာ သုတ္ေရေၾကာင့္ ေမ၏အဖုတ္၀ နခမ္းသားမွ ပစ္ခနဲ ပစ္ခနဲ က်ယ္လုိက္ က်ဥ္းလုိက္ျဖစ္ခါ ခင္ေမာင္၏ လိင္ တန္ႀကီးကုိ စုတ္ယူသလုိျဖစ္ေန၏။ ခင္ေမာင္သည္ အရသာထူး၍ေမ့ေနသည္။ ေမသည္လည္း ထုိနည္းတူ ခ်စ္နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္၍ေနသည္။ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ခင္ေမာင္ သတိရကာ ေမ၏ပခုံးကုိ လႊတ္လုိက္၏။ ေမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ အသာအယာျပန္ခ်၍ ေမ့ေပၚသုိ႔ ထုိး လဲကာ အနားယူလုိက္၏။ ထုိအခါက်မွ ေမသည္ သတိျပန္ရလာသည္။ ထုိအရသာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ႀကီး ခံစားလုိက္ရေသာ ေမကေတာ့ ခင္ေမာင္၏ ဇက္ပုိးေလး ကုိ မိမိ၏ႏူးည့ံေသာလက္ျဖင့္ ဖက္၍ေနေပသည္။
+60
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
““ေမာသလားဟင္ ခင္ေမာင္””
““ေမာတယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး ဒါေပမဲ့နဲနပန္းတာေပါ့ .. မမေကာပီးရဲ႕လားဟင္””
““အုိ.. ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ခင္ေမာင္ရယ္ မမ တသက္မွာေတာ့ ဒီတညရဲ႕စံခ်ိန္က ဘယ္ေတာ့မမွီမယ္ မထင္ဘူးကြယ္ ခင္ေနာင္ နင္မမကုိ ခဲြမသြားပါနဲ႔ေနာ္””
““မမကလဲကြယ္ ဒီလုိလွတဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေႂကြရုပ္ကေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိခဲြႏုိင္ပါ့မလဲ မမရယ္ တကယ္ဆုိ မမကုိေလ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တရက္ မေျပာနဲ႔ တမိနစ္ေတာင္ မခဲြခ်င္ဘူးဆုိတာ မယုံယင္ ၾကည့္စမ္းပါ””
““ကဲခင္ေမာင္ ဒီညေတာ့ မင္းမမနားမွာဘဲ အိပ္ရမယ္ အဘုိးႀကီးေတာ့ မလာေတာ့ပါဘူး သူလဲ အကြက္ ေတြ႔ေနၿပီေပါ့ကြာ ကဲ တုိ႔နဲနဲလန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးျပစ္လုိက္မယ္ ေနာက္ၿပီး အစားအေသာက္နဲနဲစား ၿပီး အိပ္တာေပါ့””
““ေကာင္းသားဘဲ မမ””
““ကဲ ဆင္းေတာ့ေလ””
ခင္ေမာင္က ေမ၏အဖုတ္ထဲမွ မိမိလိင္ေခ်ာင္းကုိႁပြတ္ကနဲျမည္ေအာင္ ဆဲြႏႈတ္လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚမွဆင္း၍ မိမိပုဆုိးကုိ ၀တ္လုိက္၏။ ေမကမူ ထမီကုိ အသာအယာယူ၍ေျခေထာက္မွစြတ္ကာ ဆဲြ လုိက္၏။ ၿပီေနာက္ ၿပဲရဲေနေသာအက်ႌကုိခၽြတ္ၿပီး ေရခ်ိဳး ခန္းဆီသုိ႔ ထြက္သြားေလသည္။ ခင္ေမာင္မွာလည္း ေမ့အားၾကည့္ယင္း ေမ့ေနာက္မွ လုိက္သြားေလသည္။ ေရမုိးခ်ိဳး၍ၿပီးလွ်င္ ေမသည္ ခင္ေမာင္အား အ ဆင္သင့္လုပ္ထားေသာ ေဟာလစ္အတြင္းသုိ႔ ၾကက္ဥကုိ ေဖါက္ထည့္ကာတုိက္၏။ ေဟာလစ္မတုိက္မွီ ၀ီစကီ အနည္းငယ္ကုိထည့္တုိက္လိုက္ေသးသည္။ ခင္ေမာင္က ေမေႂကြွးေမြးေသာ စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္တုိ႔ကုိ တၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေမ့မ်က္ႏွာကုိ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ယင္းစား၏။ ေမကလည္း ခင္ေမာင္အား ျမတ္ႏုိး ၾကင္နာေသာအၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ၾကည့္ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္၍မဆုံးၾကေပ။ စားလုိက္ ေသာက္လုိက္ႏွင့္ အလြန္ပင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလသည္။ တ ကယ္ေတာ့ ေမ့အဘုိ႔ ဤတသက္၀ယ္ အလြန္အလုိရိွ၍ တပ္မက္ေနေသာ အရာသည္ ျပည့္စုံသြားရၿပီ မဟုတ္ ပါလား ..။ ခင္ေမာင္အဖုိ႔မွာလည္း တကယ့္အရသာႏွင့္ ျပည့္ စုံသည့္ ျပည္ႀကီး၀က္ေပါင္းကုိ အားပါးတရ စားရ သည့္အလားပင္ အီဆိမ့္၍သြားခဲ့ရေလၿပီ မဟုတ္ပါလား ညသည္အိမ္တြင္းမွ မီးေရာင္ထင္းသေလာက္ အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ ေမွာင္မဲေနသည္။ ေမႏွင့္ခင္ေမာင္ တုိ႔အဘုိ႔ ညသည္ အရင္မ်ားႏွင့္ ပုိ၍ေပ်ာ္စရာေကာင္း သည္ဟု ထင္မွတ္ေနမိသည္။ အရာရိွႀကီးက ညတုိင္းဆုိ သလုိ ေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္ သူမ်ား သူ႔ဘ၀မွာ အျပင္ေလာက တြင္ သာယာေန သည္။ ေမႏွင့္ခင္ေမာင္တုိ႔မွာလည္း ညတုိင္းဆုိသလုိ လူတိတ္သေလာက္ သူတုိ႔ဘ၀မွာ သာယာလ်က္ရိွ ေနေလေတာ့သည္။
““ကဲမမ စားၿပီးရင္အိပ္ၾကစုိ႔ ..””
““ေအးေလ ..အိပ္တာေပါ့ ..””
ေမကစားၿပီးေသာ ပန္းကန္မ်ားကုိ သိမ္းဆည္းလုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ခမ္းစက္ရာသုိ႔၀င္ၾကေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဤညအဘုိ႔ကား မိမိ အိပ္ခန္းကုိ သတိေမ့ေနေလၿပီ။
““ေမာတယ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး ဒါေပမဲ့နဲနပန္းတာေပါ့ .. မမေကာပီးရဲ႕လားဟင္””
““အုိ.. ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ ခင္ေမာင္ရယ္ မမ တသက္မွာေတာ့ ဒီတညရဲ႕စံခ်ိန္က ဘယ္ေတာ့မမွီမယ္ မထင္ဘူးကြယ္ ခင္ေနာင္ နင္မမကုိ ခဲြမသြားပါနဲ႔ေနာ္””
““မမကလဲကြယ္ ဒီလုိလွတဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေႂကြရုပ္ကေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိခဲြႏုိင္ပါ့မလဲ မမရယ္ တကယ္ဆုိ မမကုိေလ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တရက္ မေျပာနဲ႔ တမိနစ္ေတာင္ မခဲြခ်င္ဘူးဆုိတာ မယုံယင္ ၾကည့္စမ္းပါ””
““ကဲခင္ေမာင္ ဒီညေတာ့ မင္းမမနားမွာဘဲ အိပ္ရမယ္ အဘုိးႀကီးေတာ့ မလာေတာ့ပါဘူး သူလဲ အကြက္ ေတြ႔ေနၿပီေပါ့ကြာ ကဲ တုိ႔နဲနဲလန္းဆန္းသြားေအာင္ ေရခ်ိဳးျပစ္လုိက္မယ္ ေနာက္ၿပီး အစားအေသာက္နဲနဲစား ၿပီး အိပ္တာေပါ့””
““ေကာင္းသားဘဲ မမ””
““ကဲ ဆင္းေတာ့ေလ””
ခင္ေမာင္က ေမ၏အဖုတ္ထဲမွ မိမိလိင္ေခ်ာင္းကုိႁပြတ္ကနဲျမည္ေအာင္ ဆဲြႏႈတ္လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚမွဆင္း၍ မိမိပုဆုိးကုိ ၀တ္လုိက္၏။ ေမကမူ ထမီကုိ အသာအယာယူ၍ေျခေထာက္မွစြတ္ကာ ဆဲြ လုိက္၏။ ၿပီေနာက္ ၿပဲရဲေနေသာအက်ႌကုိခၽြတ္ၿပီး ေရခ်ိဳး ခန္းဆီသုိ႔ ထြက္သြားေလသည္။ ခင္ေမာင္မွာလည္း ေမ့အားၾကည့္ယင္း ေမ့ေနာက္မွ လုိက္သြားေလသည္။ ေရမုိးခ်ိဳး၍ၿပီးလွ်င္ ေမသည္ ခင္ေမာင္အား အ ဆင္သင့္လုပ္ထားေသာ ေဟာလစ္အတြင္းသုိ႔ ၾကက္ဥကုိ ေဖါက္ထည့္ကာတုိက္၏။ ေဟာလစ္မတုိက္မွီ ၀ီစကီ အနည္းငယ္ကုိထည့္တုိက္လိုက္ေသးသည္။ ခင္ေမာင္က ေမေႂကြွးေမြးေသာ စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္တုိ႔ကုိ တၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ေမ့မ်က္ႏွာကုိ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ယင္းစား၏။ ေမကလည္း ခင္ေမာင္အား ျမတ္ႏုိး ၾကင္နာေသာအၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ၾကည့္ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္၍မဆုံးၾကေပ။ စားလုိက္ ေသာက္လုိက္ႏွင့္ အလြန္ပင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလသည္။ တ ကယ္ေတာ့ ေမ့အဘုိ႔ ဤတသက္၀ယ္ အလြန္အလုိရိွ၍ တပ္မက္ေနေသာ အရာသည္ ျပည့္စုံသြားရၿပီ မဟုတ္ ပါလား ..။ ခင္ေမာင္အဖုိ႔မွာလည္း တကယ့္အရသာႏွင့္ ျပည့္ စုံသည့္ ျပည္ႀကီး၀က္ေပါင္းကုိ အားပါးတရ စားရ သည့္အလားပင္ အီဆိမ့္၍သြားခဲ့ရေလၿပီ မဟုတ္ပါလား ညသည္အိမ္တြင္းမွ မီးေရာင္ထင္းသေလာက္ အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ ေမွာင္မဲေနသည္။ ေမႏွင့္ခင္ေမာင္ တုိ႔အဘုိ႔ ညသည္ အရင္မ်ားႏွင့္ ပုိ၍ေပ်ာ္စရာေကာင္း သည္ဟု ထင္မွတ္ေနမိသည္။ အရာရိွႀကီးက ညတုိင္းဆုိ သလုိ ေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္ သူမ်ား သူ႔ဘ၀မွာ အျပင္ေလာက တြင္ သာယာေန သည္။ ေမႏွင့္ခင္ေမာင္တုိ႔မွာလည္း ညတုိင္းဆုိသလုိ လူတိတ္သေလာက္ သူတုိ႔ဘ၀မွာ သာယာလ်က္ရိွ ေနေလေတာ့သည္။
““ကဲမမ စားၿပီးရင္အိပ္ၾကစုိ႔ ..””
““ေအးေလ ..အိပ္တာေပါ့ ..””
ေမကစားၿပီးေသာ ပန္းကန္မ်ားကုိ သိမ္းဆည္းလုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ခမ္းစက္ရာသုိ႔၀င္ၾကေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဤညအဘုိ႔ကား မိမိ အိပ္ခန္းကုိ သတိေမ့ေနေလၿပီ။
+51
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
ေမသည္ မအိပ္ခင္
ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးေရွ႕၀ယ္ ဖရုိဖရဲႏွင့္က်ေနေသာ ဆံပင္ကုိ သိမ္းေနေလသည္။
ခင္ ေမာင္က ေမ၏အေနာက္မွေန၍ ၿပံဳးေလသည္။ ေမ သည္ ထမီကုိရင္လွ်ား၀တ္ထားသည့္
အေပၚ ပုိင္းျပည့္ၿဖိဳး ေသာ ေမ့ခႏၶာသည္ ျဖဴေဖြး၍ ေရေဆးငါးလုိ ပင္ ျဖစ္ေလ
သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမအား စူးစုိက္ ၾကည့္ကာ ..
““အင္း..ေရႊရုပ္ကေလးလုိပါလားဟူ၍ ၿငီးျငဴ ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏အနီးသုိ႔ တုိးကပ္ကာ ေမ့ပခုံးေလးကုိ အသာအယာဆုပ္နယ္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္အား သမင္လည္ျပန္ေမာ့၍ ၾကည့္လုိက္၏။ ခင္ေမာင္က နီေထြး၍ တရြရြႏွင့္ခုံေနေသာ ေမ့ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကုိ အငမ္းမရပင္ စုတ္ယူလုိက္ကာ လက္ ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးကာ လိေမၼာ္သီးပမာ ျပဴး၍တင္းေနေသာ ႏုိ႔အစုံကုိ ဆုပ္နယ္လုိက္သည္။ ႏွစ္ ဦးစလုံး၏အျဖစ္ကား ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ထဲတြင္ ဓါတ္ပုံရုိက္ထားသည့္အလားပင္ ၿငိမ္သက္၍ေနေခ်ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္ပင္ ေမ၏ ႏႈတ္ ခမ္းအစုံကုိ အေမရိကန္ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ပင္ စုတ္ယူေန မိသည္။ ပါးစပ္တြင္းမွ လွ်ာျခင္းကလိေနသည္။ ၿပီးမွလႊတ္လုိက္ကာ သက္ျပင္းကုိခ်လုိက္၏။
““မမကုိသိတ္ခ်စ္တယ္ကြယ္””
““မမကလဲမင္းကုိ အသဲနင့္ေအာင္ ခ်စ္ေနၿပီ ခင္ ေမာင္ရယ္”” ေမက ခင္ေမာင္ကုိ ညဳသံေလးႏွင့္ေျပာလုိက္၏။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိထုိင္ေနရာမွ ဆဲြမတင္လုိက္၏။ ေမသည္ ခင္ေမာင္ဆဲြရာသုိ႔ ေပါ့ပါးစြာႏွင့္ပါသြားေလ သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိ ဆဲြထူ၍ရင္ျခင္းကပ္လုိက္ ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ေမ၏ ထမီကုိအသာအယာပင္ ဆဲြခၽြတ္ ခ်ကာ ခ်လုိက္ေလသည္။ ေမ့ထမီသည္ ကြင္းလုံး ပင္ ေျခရင္း၀ယ္က်၍ ပုံေနသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့အား ကုတင္ေပၚသုိ႔ ေျဖးေျဖးႏွင့္ပင္ဆဲြေခၚသြားကာ ကုတင္ သုိ႔ေရာက္လွ်င္ေမ၏ ကုိယ္တပုိင္းက ကုတင္ေပၚ သုိ႔ တင္၍ က်န္တပုိင္းကုိကား တဲြေလာင္းခ်လုိက္ကာ မိမိ လုံခ်ည္ကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္၏။
ေမကား အရုပ္ကေလးပမာ ခင္ေမာင္လုပ္သမွ် ၿငိမ္၍ခံေနေလသည္။ ခင္ေမာင္ကား ေမ၏ ကုိယ္တပုိင္း ကုိ ကုတင္ေပၚတင္ၿပီး မိမိက ကုတင္ေအာက္မွရပ္ကာ ေနၿပီး ေမ၏ ေခ်ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ေျမွာက္၍ မိမိပခုံးေပၚတင္ လုိက္ရာ ေမ၏ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းအဖုတ္မွ မိမိ၏တန္း၍ ေငါက္ ေတာက္ျဖစ္ေနေသာ လိင္၏အေရွ႕၀ယ္ အဆင္ သင့္ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ ေငါက္ေတာက္ႀကီးျဖစ္ ေနေသာ အေခ်ာင္းထြားထြားႀကီးကုိကုိင္၍ ေမ၏ စိမ္းညိဳ႕ ညိဳ႕သ႑ာန္ရိွေသာ ေစာက္ဖတု္၏ အေပါက္၀သုိ႔ ေတ့လုိက္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္ျပဳမူခ်က္ကုိ သ ေဘာက်စြာႏွင့္ ညိမ္သက္ေနေလသည္။ ခင္ေမာင္ကမူ ဤတခ်ီေတာ့ သဲသဲမဲမဲျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားေနေခ်သည္။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းႏွင့္ ေႁမပါးျပင္းပမာ တင္း ေနေသာလိင္ေခ်ာင္းႀကီးကုိ ေမ၏ အေပါက္ႏွင့္ေတ့ၿပီး ေနာက္ ေမ၏ ေတာင္ပူစာေလး ႏွစ္လုံးဟာ ညီညာ၍ စုလုံးေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ မိမိ၏ လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အေပၚမွအုပ္၍ ႏွယ္လုိက္ကာ လိင္ တန္ကုိမူ ေမ၏ အေခါင္းတြင္းသုိ႔ ေဆာင့္၍မသြင္းေတာ့ ဘဲ အသာေလး ထိပ္၀ေလးကုိ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေတ့၍ ေဆာင့္ကာ အတြင္းသုိ႔ ထုိးသြင္းလုိက္ေလသည္။
ေမ့မွာ အရသာအေတာ္ေတြ႔သြားဟန္ တူေလ သည္။ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးမွာ ေမွး၍သြားေလေတာ့ သည္။ ေမ၏မိေမြးတုိင္း ဘေမြးတုိင္း အ၀တ္အစား ကင္း မဲ့ေသာ ကုိယ္ခႏၶာသည္ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ တကယ္ ပင္လွပေက်ာ့ရွင္းလွေခ်ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ပထမ၌ ထုတ္လုိက္သြင္းလုိက္ႏွင့္ ေျဖးေျဖးမွ်သာကစားလ်က္ရိွေလသည္။ ဤသုိ႔လုပ္ေန၍ သုံးမိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေမထံမွ အရည္ကေလး မ်ား ထြက္လာသည္။ ခင္ေမာင္သိလုိက္၏ အေရေလး ထြက္လာသည္ႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ ခံစားေနေသာ အရသာ မွာ တမ်ိဳးျဖစ္၍လာ၏။ ခင္ေမာင္၏ စိတ္တုိ႔မွာလည္း မုန္ယုိေသာ ဆင္းရုိင္းပမာ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တယ္သီးပမာ တင္းရစ္ေနေသာ ေရႊရင္ၿဖိဳးကုိ အားပါးတရဆုတ္ႏွယ္ရာမွ လက္ကုိလႊတ္ လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ မိမိလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ေျခေထာက္က မိမိပုခုံးေပၚ၀ယ္ ေနသားတက် ကုိင္၍ထားကာ လက္ကုိေမ၏ ဂီတာပုံသ႑ာန္ျဖစ္ေန ေသာ ခါးေအာက္မွတင္ပါးကုိ ဆဲြထားလုိက္၏။
ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးတစ္ရစ္ေနေသာ တင္ပါးကုိ ကုိင္ရသည္မွာ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ အဘယ္သုိ႔ေသာ အရသာ ေတြကုိခံစားေနရမွန္းမသိပင္ျဖစ္သြား၏။ ေမ၏တင္ပါး ႏွစ္လုံးမွာ တကယ္ပင္ အဆီမ်ားရစ္၍ထားသလုိ ႏူးည့ံ ၍ေနေလသည္။ ေမသည္ မိမိအတြက္ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ခႏၶာကုိယ္အား ေမြးထားသလားဟုပင္ ခင္ေမာင္က ထင္လုိက္မိေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏တင္ပါးဆုံကုိ အားပါးတရပင္ေဆင့္လုိက္မိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္အ ဘုိ႔တကယ္ပင္အားမရသလုိျဖစ္ေန၏။ ေမ၏ တပ္မက္ ဘြယ္ရာ တကုိယ္လုံးကုိ သေဘာရိွပင္ က်ဳံးေဆာင့္ေနရ လင့္ကစား ခင္ေမာင္အဘုိ႔ကား အားမရႏုိင္ေသးေပ။
ခင္ေမာင္သည္ တင္ကုိဆဲြကာ တဖတ္ဖတ္ျမည္ ေအာင္ေဆာင့္ေပး၏။ ေမကေတာ့ ေမွးလ်က္ဇိမ္မပ်က္ ပင္ မတ္တတ္ရပ္၍ေဆာင့္ေနရသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ အျခားနည္းေတြထက္ ပုိ၍အားရိွေလသည္။ အခ်ိန္ကား ညဥ့္ဘက္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီသုိ႔ ေရာက္ရိွ ေနေလၿပီျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအခန္းမွ အျခားဇာတ္ လမ္းကေလးကား သဲသဲမဲမဲပင္ ႀကဲတုံးရိွေနေသးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တေလာကလုံးက တိတ္ဆိတ္ကာေန ေလ၏။
““ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ ခင္ေမာင္ရယ္ နင္ေမာေနအုံးမယ္”
““မေမာပါဘူးမမရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလုိခ်ခ်င္ေန တာၾကာပီ ..ဘာလဲ မမနာလုိ႔လား””
““ေအာင္မာ .. မင္းဒီေလာက္ေဆာင့္တာေလး နဲ႔ဘယ္နာမလဲကြာ ဒီထက္ ၂ျပန္ေလာက္ပုိၿပီး ေဆာင့္ စမ္းပါ ေဆာင့္ေလ မမဇိမ္ရိွေလဘဲ ခင္ေမာင္ ေနာက္ၿပီး မင္းဟာႀကီးက ႀကီးေတာ့မမေလ သိပ္ခံရေကာင္းတာဘဲ ခင္ေမာင္ရယ္ မင္းကုိ မမ အသဲစဲြခ်စ္သြားပါၿပီကြယ္ မင္းမရိွရင္ မမေတာ့ ရင္ကဲြေသမွာပါဘဲ””
ေမက ခင္ေမာင္ကုိ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ညဳ၍ ေျပာလုိက္၏။ ခင္ေမာင္မွာကားေမ၏ စကားေၾကာင့္ ပုိ၍ သေဘာက်သြားေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေမ၏ အေခါင္းတြင္းသုိ႔ မိမိ၏ အ ေခ်ာင္းကုိအဆုံးအထိ ျမွဳပ္ႏွံ႔ ဖိကပ္ထားလုိက္ၿပီး ေမ့အား စူးစုိက္ၾကည့္လုိက္၏။
““ကၽြန္ေတာ္လဲ မမကုိ ဘယ္ခဲြၿပီးသြားႏုိင္ေတာ့မွာ လဲ မမရယ္ .. ဒီေလာကမွာ မမကုိ အရသာျပည့္တဲ့ အစားမ်ိဳးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူးသိလား အုိ ကၽြန္ေတာ္ေသတဲ့အထိ မမနဲ႔မခဲြပါဘူး မမရယ္ ယုံစမ္းပါ ခင္ေမာင္သည္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္လုိက္၏။ ေမက အားမလုိအားမရႏွင့္ျဖစ္လာကာ
““ခင္ေမာင္..အုိ..ကၽြတ္ကၽြတ္ ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္ ခင္ေမာင္ နဲနဲျပင္းျပင္းေလး .. ေဆာင့္ ေပးစမ္းပါကြယ္ေနာ္””
““အုိ..စိတ္ခ်ပါ မမရယ္””
ေမသည္စိတ္အတြင္းမွ ခံစားမႈကုိ သုိသိပ္လုိ႔မရ ေတာ့ဘဲပြင့္အံကာလာေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္မွာလည္း ျပင္းထန္ေနေသာ စိတ္အဟုန္ ေမ၏ဆြေပးမႈေၾကာင့္ပင္ အားပါးတရပင္ မွန္မွန္ႀကီးႏွင့္ အခ်က္က်က် ေမ၏ တင္ပါးဆုံကုိ ဆဲြ၍ေဆာင့္ေတာ့၏။
““အင္း..ေရႊရုပ္ကေလးလုိပါလားဟူ၍ ၿငီးျငဴ ေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏အနီးသုိ႔ တုိးကပ္ကာ ေမ့ပခုံးေလးကုိ အသာအယာဆုပ္နယ္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္အား သမင္လည္ျပန္ေမာ့၍ ၾကည့္လုိက္၏။ ခင္ေမာင္က နီေထြး၍ တရြရြႏွင့္ခုံေနေသာ ေမ့ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကုိ အငမ္းမရပင္ စုတ္ယူလုိက္ကာ လက္ ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးကာ လိေမၼာ္သီးပမာ ျပဴး၍တင္းေနေသာ ႏုိ႔အစုံကုိ ဆုပ္နယ္လုိက္သည္။ ႏွစ္ ဦးစလုံး၏အျဖစ္ကား ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ထဲတြင္ ဓါတ္ပုံရုိက္ထားသည့္အလားပင္ ၿငိမ္သက္၍ေနေခ်ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ အတန္ၾကာေအာင္ပင္ ေမ၏ ႏႈတ္ ခမ္းအစုံကုိ အေမရိကန္ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ပင္ စုတ္ယူေန မိသည္။ ပါးစပ္တြင္းမွ လွ်ာျခင္းကလိေနသည္။ ၿပီးမွလႊတ္လုိက္ကာ သက္ျပင္းကုိခ်လုိက္၏။
““မမကုိသိတ္ခ်စ္တယ္ကြယ္””
““မမကလဲမင္းကုိ အသဲနင့္ေအာင္ ခ်စ္ေနၿပီ ခင္ ေမာင္ရယ္”” ေမက ခင္ေမာင္ကုိ ညဳသံေလးႏွင့္ေျပာလုိက္၏။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိထုိင္ေနရာမွ ဆဲြမတင္လုိက္၏။ ေမသည္ ခင္ေမာင္ဆဲြရာသုိ႔ ေပါ့ပါးစြာႏွင့္ပါသြားေလ သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့ကုိ ဆဲြထူ၍ရင္ျခင္းကပ္လုိက္ ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ေမ၏ ထမီကုိအသာအယာပင္ ဆဲြခၽြတ္ ခ်ကာ ခ်လုိက္ေလသည္။ ေမ့ထမီသည္ ကြင္းလုံး ပင္ ေျခရင္း၀ယ္က်၍ ပုံေနသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ့အား ကုတင္ေပၚသုိ႔ ေျဖးေျဖးႏွင့္ပင္ဆဲြေခၚသြားကာ ကုတင္ သုိ႔ေရာက္လွ်င္ေမ၏ ကုိယ္တပုိင္းက ကုတင္ေပၚ သုိ႔ တင္၍ က်န္တပုိင္းကုိကား တဲြေလာင္းခ်လုိက္ကာ မိမိ လုံခ်ည္ကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္၏။
ေမကား အရုပ္ကေလးပမာ ခင္ေမာင္လုပ္သမွ် ၿငိမ္၍ခံေနေလသည္။ ခင္ေမာင္ကား ေမ၏ ကုိယ္တပုိင္း ကုိ ကုတင္ေပၚတင္ၿပီး မိမိက ကုတင္ေအာက္မွရပ္ကာ ေနၿပီး ေမ၏ ေခ်ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ေျမွာက္၍ မိမိပခုံးေပၚတင္ လုိက္ရာ ေမ၏ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္းအဖုတ္မွ မိမိ၏တန္း၍ ေငါက္ ေတာက္ျဖစ္ေနေသာ လိင္၏အေရွ႕၀ယ္ အဆင္ သင့္ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ ေငါက္ေတာက္ႀကီးျဖစ္ ေနေသာ အေခ်ာင္းထြားထြားႀကီးကုိကုိင္၍ ေမ၏ စိမ္းညိဳ႕ ညိဳ႕သ႑ာန္ရိွေသာ ေစာက္ဖတု္၏ အေပါက္၀သုိ႔ ေတ့လုိက္ေလသည္။ ေမက ခင္ေမာင္ျပဳမူခ်က္ကုိ သ ေဘာက်စြာႏွင့္ ညိမ္သက္ေနေလသည္။ ခင္ေမာင္ကမူ ဤတခ်ီေတာ့ သဲသဲမဲမဲျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားေနေခ်သည္။ ခင္ေမာင္သည္ မိမိ၏ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းႏွင့္ ေႁမပါးျပင္းပမာ တင္း ေနေသာလိင္ေခ်ာင္းႀကီးကုိ ေမ၏ အေပါက္ႏွင့္ေတ့ၿပီး ေနာက္ ေမ၏ ေတာင္ပူစာေလး ႏွစ္လုံးဟာ ညီညာ၍ စုလုံးေနေသာ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ မိမိ၏ လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ အေပၚမွအုပ္၍ ႏွယ္လုိက္ကာ လိင္ တန္ကုိမူ ေမ၏ အေခါင္းတြင္းသုိ႔ ေဆာင့္၍မသြင္းေတာ့ ဘဲ အသာေလး ထိပ္၀ေလးကုိ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေတ့၍ ေဆာင့္ကာ အတြင္းသုိ႔ ထုိးသြင္းလုိက္ေလသည္။
ေမ့မွာ အရသာအေတာ္ေတြ႔သြားဟန္ တူေလ သည္။ မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးမွာ ေမွး၍သြားေလေတာ့ သည္။ ေမ၏မိေမြးတုိင္း ဘေမြးတုိင္း အ၀တ္အစား ကင္း မဲ့ေသာ ကုိယ္ခႏၶာသည္ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ တကယ္ ပင္လွပေက်ာ့ရွင္းလွေခ်ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ပထမ၌ ထုတ္လုိက္သြင္းလုိက္ႏွင့္ ေျဖးေျဖးမွ်သာကစားလ်က္ရိွေလသည္။ ဤသုိ႔လုပ္ေန၍ သုံးမိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေမထံမွ အရည္ကေလး မ်ား ထြက္လာသည္။ ခင္ေမာင္သိလုိက္၏ အေရေလး ထြက္လာသည္ႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ ခံစားေနေသာ အရသာ မွာ တမ်ိဳးျဖစ္၍လာ၏။ ခင္ေမာင္၏ စိတ္တုိ႔မွာလည္း မုန္ယုိေသာ ဆင္းရုိင္းပမာ ျဖစ္လာခဲ့ေလၿပီ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တယ္သီးပမာ တင္းရစ္ေနေသာ ေရႊရင္ၿဖိဳးကုိ အားပါးတရဆုတ္ႏွယ္ရာမွ လက္ကုိလႊတ္ လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ မိမိလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ေျခေထာက္က မိမိပုခုံးေပၚ၀ယ္ ေနသားတက် ကုိင္၍ထားကာ လက္ကုိေမ၏ ဂီတာပုံသ႑ာန္ျဖစ္ေန ေသာ ခါးေအာက္မွတင္ပါးကုိ ဆဲြထားလုိက္၏။
ေမ၏ ျပည့္ၿဖိဳးတစ္ရစ္ေနေသာ တင္ပါးကုိ ကုိင္ရသည္မွာ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ အဘယ္သုိ႔ေသာ အရသာ ေတြကုိခံစားေနရမွန္းမသိပင္ျဖစ္သြား၏။ ေမ၏တင္ပါး ႏွစ္လုံးမွာ တကယ္ပင္ အဆီမ်ားရစ္၍ထားသလုိ ႏူးည့ံ ၍ေနေလသည္။ ေမသည္ မိမိအတြက္ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ ခႏၶာကုိယ္အား ေမြးထားသလားဟုပင္ ခင္ေမာင္က ထင္လုိက္မိေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏တင္ပါးဆုံကုိ အားပါးတရပင္ေဆင့္လုိက္မိေလသည္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ေမာင္အ ဘုိ႔တကယ္ပင္အားမရသလုိျဖစ္ေန၏။ ေမ၏ တပ္မက္ ဘြယ္ရာ တကုိယ္လုံးကုိ သေဘာရိွပင္ က်ဳံးေဆာင့္ေနရ လင့္ကစား ခင္ေမာင္အဘုိ႔ကား အားမရႏုိင္ေသးေပ။
ခင္ေမာင္သည္ တင္ကုိဆဲြကာ တဖတ္ဖတ္ျမည္ ေအာင္ေဆာင့္ေပး၏။ ေမကေတာ့ ေမွးလ်က္ဇိမ္မပ်က္ ပင္ မတ္တတ္ရပ္၍ေဆာင့္ေနရသျဖင့္ ခင္ေမာင္အဘုိ႔ အျခားနည္းေတြထက္ ပုိ၍အားရိွေလသည္။ အခ်ိန္ကား ညဥ့္ဘက္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီသုိ႔ ေရာက္ရိွ ေနေလၿပီျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအခန္းမွ အျခားဇာတ္ လမ္းကေလးကား သဲသဲမဲမဲပင္ ႀကဲတုံးရိွေနေသးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တေလာကလုံးက တိတ္ဆိတ္ကာေန ေလ၏။
““ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ ခင္ေမာင္ရယ္ နင္ေမာေနအုံးမယ္”
““မေမာပါဘူးမမရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလုိခ်ခ်င္ေန တာၾကာပီ ..ဘာလဲ မမနာလုိ႔လား””
““ေအာင္မာ .. မင္းဒီေလာက္ေဆာင့္တာေလး နဲ႔ဘယ္နာမလဲကြာ ဒီထက္ ၂ျပန္ေလာက္ပုိၿပီး ေဆာင့္ စမ္းပါ ေဆာင့္ေလ မမဇိမ္ရိွေလဘဲ ခင္ေမာင္ ေနာက္ၿပီး မင္းဟာႀကီးက ႀကီးေတာ့မမေလ သိပ္ခံရေကာင္းတာဘဲ ခင္ေမာင္ရယ္ မင္းကုိ မမ အသဲစဲြခ်စ္သြားပါၿပီကြယ္ မင္းမရိွရင္ မမေတာ့ ရင္ကဲြေသမွာပါဘဲ””
ေမက ခင္ေမာင္ကုိ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ညဳ၍ ေျပာလုိက္၏။ ခင္ေမာင္မွာကားေမ၏ စကားေၾကာင့္ ပုိ၍ သေဘာက်သြားေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေမ၏ အေခါင္းတြင္းသုိ႔ မိမိ၏ အ ေခ်ာင္းကုိအဆုံးအထိ ျမွဳပ္ႏွံ႔ ဖိကပ္ထားလုိက္ၿပီး ေမ့အား စူးစုိက္ၾကည့္လုိက္၏။
““ကၽြန္ေတာ္လဲ မမကုိ ဘယ္ခဲြၿပီးသြားႏုိင္ေတာ့မွာ လဲ မမရယ္ .. ဒီေလာကမွာ မမကုိ အရသာျပည့္တဲ့ အစားမ်ိဳးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူးသိလား အုိ ကၽြန္ေတာ္ေသတဲ့အထိ မမနဲ႔မခဲြပါဘူး မမရယ္ ယုံစမ္းပါ ခင္ေမာင္သည္ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္လုိက္၏။ ေမက အားမလုိအားမရႏွင့္ျဖစ္လာကာ
““ခင္ေမာင္..အုိ..ကၽြတ္ကၽြတ္ ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္ ခင္ေမာင္ နဲနဲျပင္းျပင္းေလး .. ေဆာင့္ ေပးစမ္းပါကြယ္ေနာ္””
““အုိ..စိတ္ခ်ပါ မမရယ္””
ေမသည္စိတ္အတြင္းမွ ခံစားမႈကုိ သုိသိပ္လုိ႔မရ ေတာ့ဘဲပြင့္အံကာလာေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္မွာလည္း ျပင္းထန္ေနေသာ စိတ္အဟုန္ ေမ၏ဆြေပးမႈေၾကာင့္ပင္ အားပါးတရပင္ မွန္မွန္ႀကီးႏွင့္ အခ်က္က်က် ေမ၏ တင္ပါးဆုံကုိ ဆဲြ၍ေဆာင့္ေတာ့၏။
+46
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
ေမ့မွာကား ဘယ္သုိ႔ေသာ
အရသာမ်ိဳးကုိ ခံစား ေနရသည္ကုိေတာ့ မေျပာတတ္ေခ်။ လက္တဘက္က
ေခါင္းအုံးကုိအားမရဘဲ ဆဲြထုတ္လ်က္ လက္တဖက္က မူ ေျခာက္လက္မခန္႔ထူေသာ
ေမြ႔ရာကုိ တြန္႔လိမ္၍ ေနေလသည္။
ခင္ေမာင္ကား ေမ၏အားမရျဖစ္ေနပုံကုိ ျမင္ရေသာ္ မစာနာေတာ့ဘဲ တအားႀကံဳးလုိက္ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဘီလူးစီးေနသည့္အတြက္ ငါးမိ နစ္ၾကာၾကာမွ် တအားႀကံဳးလုိက္ေသာ္ ေမသည္ ဆဲြဆုတ္ ထားေသာလက္မွာ ျပဳတ္သြား၏။ လူးလြန္႔ေနေသာ ကုိယ္ခႏၶာမွာလည္း ၿငိမ္၍သြားသည္ကုိ ခင္ေမာင္ကေတြ႔လုိက္လ်င္ပင္ ..
““မမ.. နာသြားလုိ႔လားဟင္””
““ဟင့္အင္းကြ... မနာဘူးခင္ေမာင္ရယ္ .. မမ ေလ .. မမ ၂ခါဆက္ၿပီး ပီးသြားတယ္ကြယ္ ဒါေၾကာင့္ မမရင္ထဲမွာဖုိၿပီး တမ်ိဳးပါဘဲ””
““ကၽြန္ေတာ္က မမနာသြား သလားလုိ႔ စိတ္ပူ သြားတယ္ ..””
““မမအတြက္ မပူပါနဲ႔ ခင္ေမာင္ရယ္ ..မင္းေကာ ပီးရဲ႕လား ..””
““မပီးေသးဘူးမမ ကၽြန္ေတာ္ထိန္းႏုိင္ပါေသးတယ္””
““ေအး မင္းသေဘာပါဘဲကြယ္ မမေတာ့ မင္းလုပ္သမွ်ခံႏုိင္တယ္ ကဲ မင္းခ်ခ်င္သလုိေျပာ မမဘယ္လုိ လုပ္ေပးရအုံးမလဲ””
““ေနပါေစမမရယ္ ဒီတခ်ီေတာ့ဒီအတုိင္းဘဲခ် အုံးမယ္ ..””
““ေအးခခ်ခ် မင္းစိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ႏုိင္တယ္ေနာ္”” ေမကခင္ေမာင္ကုိ သေဘာတုိင္းဟူ၍ပင္တကုိယ္ လုံးပုံအပ္လုိက္ရကား ခင္ေမာင္သည္ သေဘာ ေတြ႔သြား ေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ပဆုံကုိ အနည္းငယ္အေပၚသုိ႔ ဆဲြတင္လုိက္ ၏။ ၿပီးေနာက္ မွန္မွန္ႏွင့္အခ်က္က်က်ပင္ ေဆာင့္ေလ ေတာ့သည္။ ေဆာင့္လုိက္တုိင္းပင္ မမ၏ မ်က္ႏွာေလး မွာ ၀င့္ ကာ၀င့္ကာသြားသည္ဟု ထင္လုိက္ေလသည္။ အတန္ ၾကာေသာ္ ခင္ေမာင္၏ တကုိယ္လုံးမွာ ဓါတ္လုိက္သလုိ ၾကင္၍တက္လာ၏။
ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ကုိယ္ကုိ ကုတင္ အလယ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္တြန္းပုိ႔ကာ မိမိလည္း ေမ၏ ကုိယ္ေပၚသုိ႔ ဖိခ်လုိက္ၿပီး ထုိးအိပ္လုိက္၏။ ၿပီးမွ ေျခ ေထာက္ကုိဆဲြတင္လုိက္ကာ ခင္ေမာင္သည္ ေလွႀကီး ထုိးရုိးရုိးအတုိင္းပင္ ဖိခ်ေတာ့သည္။ မိမိတကုိယ္လုံးမွာ တုံ၍လာေလ ပုိ၍ျမန္ေလႏွင့္ ေမ၏ ကုိယ္လုံးကုိလည္းတအားပင္ေပြ႔ဖက္ညွစ္ထားလုိက္မိသည္။
ႁပြတ္ကနဲဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ဖက္လုိက္သည္ ႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ ညိမ္၍ဖိကာ ဖိကာႏွင့္ သုတ္မ်ားကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္၏။ သုတ္ထြက္သြားၿပီးေသာအခါမွ ဖက္ထားမိေသာ လက္မ်ားမွာ ေရာ့သြားကာ တရွဴးရွဴး ႏွင့္သက္ျပင္းမ်ားကုိလည္း ေမာဟုိက္စြာႏွင့္ မႈတ္ထုတ္ ေနေလေတာ့သည္။
““ခင္ေမာင္ ေမာသြားသလားဟင္””
““နဲနဲေတာ့ ပန္းတယ္မမရယ္ သိပ္ေမာလွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး”” ခင္ေမာင္က ေမ့အားၾကည့္၍ ၿပံဳးၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေျပာလုိက္သည္။ ေမက ရွက္ဟန္ကေလးႏွင့္ မ်က္လုံး ေလး ေစြကာ တဖက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ တေလာ ကလုံးမဲ၍ေမွာင္ေနေလသည္။ ေမသည္မ်က္လုံးမ်ားစင္းလာကာ တေျဖးေျဖးႏွင့္ မိွတ္ေနေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ရစ္ေသာ ႏုိ႔ေလးကုိ ဆုပ္ႏွယ္ကာ တင္းမဲ့မဲ့ေလးႏွင့္ ျပဴးေနေသာ ႏုိ႔သီးေလးကုိ စုိ႔လုိက္၏။
ထုိအခါေမသည္ လြန္႔၍သြားကာ ..
““ခင္ေမာင္ယားတယ္ကြယ္ ေတာ္ေတာ့ မင္းေမာေနမယ္ ေနာ္ မင္းေမာမွာစုိးလုိ႔ပါကြယ္ မင္းလုပ္ခ်င္ သေလာက္လုပ္ပါ မမအဘုိ႔ အခ်ိန္မေရြပါဘူး ဒါေပမဲ့ မင္းေမာေနမွာစုိးလုိ႔ေနာ္””
ေမက ခင္ေမာင့္ကုိ ခေလးပမာ ေခ်ာ့၍ ေျပာ လုိက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္ကား ေမ့စကားနားေထာင္ သည့္အလားပင္ ညိမ္၍ေနလုိက္သည္။ အတန္ၾကာ ေသာ္ႏွစ္ဦးစလုံး တရွဴးရွဴးနဲ႔ အိပ္ေမာက်သြား၏။ တခန္း လုံး မီးေရာင္ျဖန္႔ခင္ထားသျဖင့္ ပုိးလုိးပက္လက္ျဖစ္ေန ေသာ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏သ႑ာန္မွာ ျမင္ရသူ ရင္ေမာဘြယ္ ပင္ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ခင္ေမာင္ႏုိးလာေသာအခါ ေမ့မွာ အိပ္ေမာက် တုံးပင္ျဖစ္ေလသည္။ ေ၀လီေ၀လငု္းအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အ ျပင္ပေလာကသည္ျဖဴဆုိ႔ညိဳ႕ညိဳ႕ျဖစ္ေန၏။ ေမက တဘက္ေခါင္းေစာင္း၍ ေကြးေကြးေလး ပင္အိပ္ေမာက်ေန၏။ ခင္ေမာင္သည္ ထ၍ထုိင္လုိက္ ကာ ေမ့အား ၾကည့္လုိက္၏။ တညလုံး အ၀တ္အစား မ၀တ္ ေစာင္လည္းမၿခံဳသျဖင့္ ကုိယ္တုံးလုံးပင္ အိပ္ေမာ က်သည့္အျဖစ္ကုိ ခင္ေမာင္က ေတြး၍ၿပံဳးေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ့တကုိယ္လုံးကုိ အားပါးတရ ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ ေမ့ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္မွာ တ ကယ့္မယ္ဗမာရံႈးေလာက္သည္။ စြင့္ကားေသာ တင္အစုံ ေတြ အဘုိးႀကီးေရာမရွဴႏုိင္ပင္ျဖစ္ေလသည္ကုိ ခင္ေမာင္က မွတ္ခ်က္ခ်၏။ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းရစ္ေသာ ရင္သား၏ ႏုိ႔ႏွစ္ဘက္လုံး ကား တကယ္ပင္စဲြမက္စရာပင္ျဖစ္သည္ မခုိ႔တရုိ႕ဖြာက် ေနေသာ ေမ၏ဆံစက ကဗ်ာဆန္၏။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏အလွကုိ ၾကည့္၍သက္ျပင္းခ်လုိက္ေလသည္။
ခင္ေမာင္ကား ေမ၏အားမရျဖစ္ေနပုံကုိ ျမင္ရေသာ္ မစာနာေတာ့ဘဲ တအားႀကံဳးလုိက္ေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္သည္ ဘီလူးစီးေနသည့္အတြက္ ငါးမိ နစ္ၾကာၾကာမွ် တအားႀကံဳးလုိက္ေသာ္ ေမသည္ ဆဲြဆုတ္ ထားေသာလက္မွာ ျပဳတ္သြား၏။ လူးလြန္႔ေနေသာ ကုိယ္ခႏၶာမွာလည္း ၿငိမ္၍သြားသည္ကုိ ခင္ေမာင္ကေတြ႔လုိက္လ်င္ပင္ ..
““မမ.. နာသြားလုိ႔လားဟင္””
““ဟင့္အင္းကြ... မနာဘူးခင္ေမာင္ရယ္ .. မမ ေလ .. မမ ၂ခါဆက္ၿပီး ပီးသြားတယ္ကြယ္ ဒါေၾကာင့္ မမရင္ထဲမွာဖုိၿပီး တမ်ိဳးပါဘဲ””
““ကၽြန္ေတာ္က မမနာသြား သလားလုိ႔ စိတ္ပူ သြားတယ္ ..””
““မမအတြက္ မပူပါနဲ႔ ခင္ေမာင္ရယ္ ..မင္းေကာ ပီးရဲ႕လား ..””
““မပီးေသးဘူးမမ ကၽြန္ေတာ္ထိန္းႏုိင္ပါေသးတယ္””
““ေအး မင္းသေဘာပါဘဲကြယ္ မမေတာ့ မင္းလုပ္သမွ်ခံႏုိင္တယ္ ကဲ မင္းခ်ခ်င္သလုိေျပာ မမဘယ္လုိ လုပ္ေပးရအုံးမလဲ””
““ေနပါေစမမရယ္ ဒီတခ်ီေတာ့ဒီအတုိင္းဘဲခ် အုံးမယ္ ..””
““ေအးခခ်ခ် မင္းစိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ႏုိင္တယ္ေနာ္”” ေမကခင္ေမာင္ကုိ သေဘာတုိင္းဟူ၍ပင္တကုိယ္ လုံးပုံအပ္လုိက္ရကား ခင္ေမာင္သည္ သေဘာ ေတြ႔သြား ေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ပဆုံကုိ အနည္းငယ္အေပၚသုိ႔ ဆဲြတင္လုိက္ ၏။ ၿပီးေနာက္ မွန္မွန္ႏွင့္အခ်က္က်က်ပင္ ေဆာင့္ေလ ေတာ့သည္။ ေဆာင့္လုိက္တုိင္းပင္ မမ၏ မ်က္ႏွာေလး မွာ ၀င့္ ကာ၀င့္ကာသြားသည္ဟု ထင္လုိက္ေလသည္။ အတန္ ၾကာေသာ္ ခင္ေမာင္၏ တကုိယ္လုံးမွာ ဓါတ္လုိက္သလုိ ၾကင္၍တက္လာ၏။
ထုိအခါ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ ကုိယ္ကုိ ကုတင္ အလယ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္တြန္းပုိ႔ကာ မိမိလည္း ေမ၏ ကုိယ္ေပၚသုိ႔ ဖိခ်လုိက္ၿပီး ထုိးအိပ္လုိက္၏။ ၿပီးမွ ေျခ ေထာက္ကုိဆဲြတင္လုိက္ကာ ခင္ေမာင္သည္ ေလွႀကီး ထုိးရုိးရုိးအတုိင္းပင္ ဖိခ်ေတာ့သည္။ မိမိတကုိယ္လုံးမွာ တုံ၍လာေလ ပုိ၍ျမန္ေလႏွင့္ ေမ၏ ကုိယ္လုံးကုိလည္းတအားပင္ေပြ႔ဖက္ညွစ္ထားလုိက္မိသည္။
ႁပြတ္ကနဲဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ဖက္လုိက္သည္ ႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ ညိမ္၍ဖိကာ ဖိကာႏွင့္ သုတ္မ်ားကုိ လႊတ္ထုတ္လုိက္၏။ သုတ္ထြက္သြားၿပီးေသာအခါမွ ဖက္ထားမိေသာ လက္မ်ားမွာ ေရာ့သြားကာ တရွဴးရွဴး ႏွင့္သက္ျပင္းမ်ားကုိလည္း ေမာဟုိက္စြာႏွင့္ မႈတ္ထုတ္ ေနေလေတာ့သည္။
““ခင္ေမာင္ ေမာသြားသလားဟင္””
““နဲနဲေတာ့ ပန္းတယ္မမရယ္ သိပ္ေမာလွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး”” ခင္ေမာင္က ေမ့အားၾကည့္၍ ၿပံဳးၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေျပာလုိက္သည္။ ေမက ရွက္ဟန္ကေလးႏွင့္ မ်က္လုံး ေလး ေစြကာ တဖက္သုိ႔လွည့္ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ တေလာ ကလုံးမဲ၍ေမွာင္ေနေလသည္။ ေမသည္မ်က္လုံးမ်ားစင္းလာကာ တေျဖးေျဖးႏွင့္ မိွတ္ေနေလသည္။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ တင္ရစ္ေသာ ႏုိ႔ေလးကုိ ဆုပ္ႏွယ္ကာ တင္းမဲ့မဲ့ေလးႏွင့္ ျပဴးေနေသာ ႏုိ႔သီးေလးကုိ စုိ႔လုိက္၏။
ထုိအခါေမသည္ လြန္႔၍သြားကာ ..
““ခင္ေမာင္ယားတယ္ကြယ္ ေတာ္ေတာ့ မင္းေမာေနမယ္ ေနာ္ မင္းေမာမွာစုိးလုိ႔ပါကြယ္ မင္းလုပ္ခ်င္ သေလာက္လုပ္ပါ မမအဘုိ႔ အခ်ိန္မေရြပါဘူး ဒါေပမဲ့ မင္းေမာေနမွာစုိးလုိ႔ေနာ္””
ေမက ခင္ေမာင့္ကုိ ခေလးပမာ ေခ်ာ့၍ ေျပာ လုိက္ေလသည္။ ခင္ေမာင္ကား ေမ့စကားနားေထာင္ သည့္အလားပင္ ညိမ္၍ေနလုိက္သည္။ အတန္ၾကာ ေသာ္ႏွစ္ဦးစလုံး တရွဴးရွဴးနဲ႔ အိပ္ေမာက်သြား၏။ တခန္း လုံး မီးေရာင္ျဖန္႔ခင္ထားသျဖင့္ ပုိးလုိးပက္လက္ျဖစ္ေန ေသာ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏သ႑ာန္မွာ ျမင္ရသူ ရင္ေမာဘြယ္ ပင္ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ခင္ေမာင္ႏုိးလာေသာအခါ ေမ့မွာ အိပ္ေမာက် တုံးပင္ျဖစ္ေလသည္။ ေ၀လီေ၀လငု္းအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အ ျပင္ပေလာကသည္ျဖဴဆုိ႔ညိဳ႕ညိဳ႕ျဖစ္ေန၏။ ေမက တဘက္ေခါင္းေစာင္း၍ ေကြးေကြးေလး ပင္အိပ္ေမာက်ေန၏။ ခင္ေမာင္သည္ ထ၍ထုိင္လုိက္ ကာ ေမ့အား ၾကည့္လုိက္၏။ တညလုံး အ၀တ္အစား မ၀တ္ ေစာင္လည္းမၿခံဳသျဖင့္ ကုိယ္တုံးလုံးပင္ အိပ္ေမာ က်သည့္အျဖစ္ကုိ ခင္ေမာင္က ေတြး၍ၿပံဳးေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ့တကုိယ္လုံးကုိ အားပါးတရ ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ ေမ့ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္မွာ တ ကယ့္မယ္ဗမာရံႈးေလာက္သည္။ စြင့္ကားေသာ တင္အစုံ ေတြ အဘုိးႀကီးေရာမရွဴႏုိင္ပင္ျဖစ္ေလသည္ကုိ ခင္ေမာင္က မွတ္ခ်က္ခ်၏။ ျပည့္ၿဖိဳးတင္းရစ္ေသာ ရင္သား၏ ႏုိ႔ႏွစ္ဘက္လုံး ကား တကယ္ပင္စဲြမက္စရာပင္ျဖစ္သည္ မခုိ႔တရုိ႕ဖြာက် ေနေသာ ေမ၏ဆံစက ကဗ်ာဆန္၏။ ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏အလွကုိ ၾကည့္၍သက္ျပင္းခ်လုိက္ေလသည္။
+38
အတန္းတက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳးစားတင္ေနပါတယ္။ သနားေသာအားျဖင့္ ဗုတ္ေပးၾကပါဗ်ိဳ႕။
nanda
- ဂုဏ္ထူးတန္း
-
- Posts: 283
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- Respect: +6272
““ခင္ေမာင္ ႏုိးၿပီလား””
““ႏုိးယုံတင္မကဘူး မမရဲ””
““ေဟး.. ေတာ္တာ္ၾကာ အဘုိးႀကီးျပန္လာ ေတာ့မယ္””
““ကဲပါ .. ခ်ပေလးေပါ့မမရယ္ေနာ္ ..ကဲ..မမ ကၽြန္ေတာ္ မမ .. ကၽြန္ေတာ္နဲနဲစမ္းခ်င္လုိ႔ ကဲ ကုန္းၿပီး အိပ္ပါလားေနာ္ မမက အရုပ္ကေလးပမာ ခင္ေမာင္ေျပာ သလုိ ေမွာက္ခုံအိပ္၍ ဖင္ဘူးေထာင္း ေထာင္၍ သဲသဲမဲ မဲႏွင့္ခ်ေလသည္။ မၾကာမွီ စုိရႊဲထြက္ လာ၏။ ဘြတ္ .. ဘြတ္ ဟူေသာအသံလည္းျမည္၍ ထြက္လာသည္။ ခင္ ေမာင္ကား အေရးမစုိက္ႏုိင္ေပ သဲသဲမဲမဲသာလွ်င္ တြင္ တြင္ႀကံဳးႀကံဳးေနမိသည္။ ၿပီးခါနီး သုံးေလးခ်က္မွ် ဆင့္ ကာ ဆင့္ကာ ေဆာင့္လုိက္ၿပီး ေနာက္ တေယာက္ကုိ တေယာက္ တအားဖက္ခါ ဓတ္လုိက္သည့္အလား ဆန္႔ ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္၍သြားေလ၏။
““နင္ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီခင္ေမာင္ ကဲေရမုိး ခ်ိဳးေတာ့ေနာ္ မမလဲေရမုိးခ်ိဳးၿပီး စားစရာေသာက္စရာအ တြက္စီစဥ္လုိက္အုံမယ္””
““ေကာင္းသားဘဲ မမ””
ေမႏွင့္ခင္ေမာင္တုိ႔သည္ ေရမုိးခ်ိဳးၿပီး၍ လဘက္၇ည္မ်ားစားေသာက္ေနခ်ိန္တြင္ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ျပန္လာ၏။ ဦး၀င္းေသာ္ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရမုိးခ်ိဳး၍ၿပီးေသာ္ ခင္ေမာင္အားေခၚ၍အျပင္သုိ႔ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ထြက္သြား၏။ ေမသည္တေန႔လုံးစာဘတ္၍ေနသည္။ ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္ခင္ေမာင္သည္ ညေန ၃ နာရီခန္႔ေလာက္ မွ ျပန္လာၾကေလသည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ ေမႏွင့္ ဦး၀င္းေသာ္က အလုပ္ကိစၥမ်ားကုိ တုိင္ပင္၏။ ခင္ေမာင္ ခပ္ တည္တည္ႏွင့္ပင္ အိမ္ထဲသုိ႔၀င္၍ အိပ္ေနေလေတာ့ သည္။ ည၇ နာရီထုိးမွာ ညစာစားၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ အသီးသီးပင္ ကုိယ့္ေနရာကုိယ္သြားၾကသည္။ ခင္ေမာင္ ကမူ အိပ္ေရး၀ေအာင္ ဆက္၍အိပ္ေလသည္။
ဦး၀င္းေသာ္ႏွင့္ေမကမူ အိပ္ရာကုတင္ေပၚ၀ယ္ အပမ္းေျဖၾကေလသည္။ ဦး၀င္းေသာ္က ခ်စ္ဇနီးေမအား ၾကည့္၍ၿပံဳးေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ အေပၚပုိင္းမွ အက်ႌက်ည္သီးမ်ားကုိ တလုံးခ်င္းပင္ျဖဳတ္ပစ္လုိက္ သည္။ ဦး၀င္းေသာ္က ေမအား ကလိလုိက္ ဆြလုိက္ လုပ္ေနမိသည္။ အခ်ိန္မွာ ၉နာရီသုိ႔ပင္ေရာက္သြား ေလသည္။ ထုိအခါေမ့မွာ ဆႏၵေတာ္ေတာ္ပင္ ျပင္းထန္ ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဦး၀င္းေသာ္က အိပ္ရာမွ ထထုိင္ခါ ေနာက္ခန္းဆီသုိ႔ထြက္သြားၿပီး မၾကာမွီခြက္ ၂ခြက္ကုိကုိင္ ကာ ျပန္ ၀င္လာ၏။ ေမအားတခြက္ေပး၍ မိမိကတခြက္ ေမာ့ခ် လုိက္ေလသည္။ ေမသည္ ဦး၀င္းေသာ္ေပးလုိက္ သည့္ အရာကုိ ေသာက္ၿပီးေသာ္ တကုိယ္လုံးပူရိွန္း၍ သြားေလသည္။ ေမသည္ တေျဖးေျဖးဆႏၵျပင္းလာ၍ မိန္းေမာ၍ ေနေလသည္။ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ခါတုိင္းလုိ ပင္ ေမအား ႂကြႂကြရြရြေလးလုပ္ေပးကာ ေလွႀကီးထုိးရုိးရုိးပင္ ခ်၏။ ေမသည္ ဆႏၵျပင္းေန၍အားမရႏုိင္ေခ်။ ခင္ေမာင္အား ေျပး၍သတိရလုိက္သည္။ ဤေနရာတြင္ ဦး၀င္းေသာ္ အစား ခင္ေမာင္ျဖစ္ေစခ်င္သည္။
ဦး၀င္းေသာ္မွာ အျပင္ပ၌ လွလွ ကုိယ္လုံးကုိယ္ ေပါက္ေကာင္းသူ သူ႔လက္ေအာက္ ရုံးသူမေခ်ာေခ်ာ မွန္သမွ် အလြတ္မေပးဘဲ ရသည့္နည္းျဖင့္ အပုိင္စီး၍ ေပ်ာ္ျမဴးတတ္၏။ အိမ္ေ၇ာက္ေတာ့လဲ ၾကင္ေဖၚဇနီ ေခ်ာေလးကုိ ၾကည့္ေနယုံႏွင့္မၿပီးေသးဘဲ လုပ္ခ်င္ျပန္သျဖင့္ စိတ္ရိွတုိင္းကုိယ္မပါ လိင္တန္ကလည္း မာေၾကာေအာင္ပင္ အေတာ္ႀကိဳးစားေနရသျဖင့္ယခုလုိ အားတုိးေဆးမ်ား အိမ္တြင္ထားကာ အကူအညီ ယူရ ေလသည္။ ေမအဖုိ႔ဦးမင္းေသာ္သည္ဆႏၵျပည့္၀ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္သူမဟုတ္သျဖင့္ ေမ့မွာ အခံရခက္သြား၏။ အေၾကာင္းကား ေမ့မွာ အားေဆးေၾကာင့္ဆႏၵျပင္းတုံး ပင္ရိွေသးသည္။ဦး၀င္းေသာ္က ၿပီး၍သြားကာ ေဟာဟဲေဟာဟဲႏွင့္ျဖစ္ေနသည္။
ခင္ေမာင္ႏွင့္စာေသာ္ ဦး၀င္းေသာ္၏ လိင္တန္ ေခ်ာင္းမွာ လူစဥ္ပင္ မမွီဟုေမကထင္သည္။ ေမသည္ အႀကီးအက်ယ္စိတ္ပ်က္သြားေလသည္။ မိမိဆႏၵမွာ တက္ႂကကာစျဖစ္သည္။ ဦး၀င္းေသာ္က ၿပီးဆုံး၍ ေမာေနေလသည္။ ေမသည္ မေက်နပ္၍ ဦး၀င္းေသာ္၏လိင္ေခ်ာင္းကုိ ကုိင္ကာဆြေပးေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဦး၀င္းေသာ္ကား ေခြရက္သားပင္ျဖစ္သည္။ ဆယ္မိနစ္ ေလာက္အၾကာတြင္ ဦး၀င္းေသာ္သည္ တေခါေခါႏွင့္ အိပ္ေမာက်သြားေလသည္။ ေမသည္ ဦး၀င္းေသာ္အား ၾကည့္၍စိတ္ပ်က္သြား၏။
မိမိ၏ထႂကြေနေသာစိတ္ကုိလည္း ေမသည္ ရုတ္ တရက္ေျဖ၍မရေခ်။ ေမသည္ ဦး၀င္းေသာ္၏အနီးမွ ခြာ၍ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ရပ္ခါ အေပၚမွကပ္ေနေသာ အက်ႌႏွင့္ထမီကုိလည္း ခၽြတ္ခ်လုိက္၏။ ၿပီးမွ ကုိယ္လုံး တည္းေပၚသုိ႔ ည၀တ္အက်ႌကုိ၀တ္လုိက္ေလသည္။
မီးခလုပ္ဆီသုိ႔ အသာေရွာက္ခါ မီးကုိခ်ပ္ကနဲ ပိတ္လုိက္၏။ ေမသည္ အသာအယာပင္ အခန္းတြင္းမွ ထြက္ခြာသည္။ ခင္ေမာင္၏အိပ္ခန္းဆီသုိ႔သြား၍ တံခါးတြန္းလုိက္ရာပြင့္သြား၏။
ခင္ေမာင္သည္ ဖေရာင္းတုိင္အ၀ါေရာင္ ငါးတုိင္ အားမီးသီးကုိထြန္း၍ မီးေရာင္မွာေမွးေမွးေလးျဖစ္ေန၏။ ခင္ေမာင္သည္ တဖက္ေစာင္း၍ အိပ္ေနသျဖင့္ ေမ့ကုိ မျမင္ေပ ..။ ေမသည္ခင္ေမာင္အနီးသုိ႔ ေျဖးညင္းစြာ ေရွာက္ သြားခါ ခင္ေမာင္အား လႈပ္ႏိႈး၏။
““ဟင္..မမ ဘာျဖစ္လုိ႔လာရတာလဲဟင္ ေဖေဖ သိသြားမွျဖင့္ .. “
“အုိမင္းေဖေဖအိပ္ေမာက်ေနၿပီ””
““သိပါတယ္မမရယ္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ မေတာ္ တဆ ေဖေဖသိသြားမွျဖင့္ ..””
““အုိကြာ မင္းကလဲ””
ေမကဤသုိ႔ပင္ ညီးလုိက္၏။ တကယ္ေတာ့ ေမ သည္ ဆႏၵျပင္းေနသည္မဟုတ္ပါလား။
““ဒီမွာခင္ေမာင္ ငါေလမင္းနဲ႔ခဲြေနလုိ႔ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး သိလား””
““ကၽြန္ေတာ္လဲ မမလုိပါဘဲ မမရယ္”” ေမကေျပာရင္းဆုိရင္းႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ ေပါင္ၾကား ကုိလွမ္း၍ႏိႈက္လုိက္ေလသည္။ ေမ့လက္သည္ ခင္ေမာင္၏ ေပါင္ၾကားအတြင္းသုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ခင္ေမာင္၏ အသင့္ပင္ဆီးႀကိဳေနေသာ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း အေခ်ာင္းႀကီးမွာ ေမ၏လက္တြင္ အားပါးတရပင္ဆုပ္ ကုိင္မိရက္သားျဖစ္သြားေလသည္။
ေမသည္ခင္ေမာင္၏ လိင္ေခ်ာင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္မိသည္ႏွင့္ ျဖစ္ညွစ္ဆုပ္နယ္မိေလေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္၏လိင္တန္ႀကီးမွာ ေမ့လက္တြင္းတြင္ ႀကီးထြားလာ၏။ ခင္ေမာင္သည္စိတ္ကုိ မခ်ဳပ္ႏုိင္ေပ။ ေမ၏ ၀င္းမွည့္ကာ ျပဴဳးထြက္ေနေသာႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ အိပ္ရာမွ လွမ္းဆုပ္လုိက္၏။ ေမက အလုိက္သင့္ပင္ ထုိးေပးလုိက္ေလသည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ့အက်ႌကုိဆဲြဖယ္လုိက္သည္။ ခင္ေမာင္မ်က္စိထဲတြင္ ေမသည္တကယ္လွ၏။ ေႂကရုပ္ ကေလးပမာေမ့သ႑ာန္က ေက်ာ့ရွင္းေနေလသည္။ ခင္ေမာင္၏စိတ္မ်ားက ခ်ဳပ္ထိန္း၍မရေခ်။ ခင္ေမာင္ သည္ ေမ၏ကုိယ္ကေလးကုိေစြ႕ကနဲပါေအာင္ ေပြပခ်ီ လုိက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ မိမိအိပ္ရာေပၚ၀ယ္ အသာ ေလးလဲေလ်ာင္းေစလုိက္သည္။
ခင္ေမာင္သည္ တကုိယ္လုံးရိွအ၀တ္မ်ားခၽြတ္ လုိက္ကာ ေမ၏ကုိယ္ေပၚသုိ႔မုိး၍ အိပ္ခ်လုိက္ၿပီး ေမ၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကုိနမ္းရႈတ္လုိက္၏။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကုိလည္း အားပါးတရ စုတ္ယူလုိက္၏။ ေမသည္ လွ်ာဖ်ားက ေလးကုိ ခင္ေမာင္ပါးစပ္တြင္းမွ လွ်ာႏွင့္ထိေပး၍ ကလိ ေနသည္။ နကုိကပင္ဆႏၵျပင္းေနေသာ ခင္ေမာင္မွာ ပုိ၍ ျပင္းထန္လာေခ်ေတာ့သည္။
ခင္ေမာင္သည္ ေမ၏ မုိ႔မုိ႔ေဖါင္းေဖါင္း ႏုိ႔အုံကုိဆုပ္နယ္ဆဲြလုိက္ၿပီးေနာက္ ေဆာင့္ေဆာင့္ပင္ ထုိင္လုိက္၏။ ၿပီးေနာက္ ေမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိေထာင္လုိက္၏။ ေစာင္ ပုိင္းကုိ ေမ၏တင္ပဆုံေအာက္သုိ႔ ထုိးသြင္းခုလုိက္ရာ ေမ့အဖုတ္မွာ ေဖါင္း၍တက္လာေခ်သည္။ ခင္ေမာင္ သည္ မိမိ၏ေငါက္ေတာက္ျဖစ္ေနေသာ လိင္တန္ကုိ ေမ့အေပါက္ႏွင့္ေတ့၍ တ၀က္ေလာက္ ထုိး သြင္းလုိက္၏။ တခ်က္မွႏွစ္ခ်က္ဆြေပးယုံႏွင့္ ေမ့အ ေခါင္းမွအရည္မွာရႊဲထြက္လာကာ တျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ျမည္လာေလ သည္။တကယ္ေတာ့ေမသည္ ဆႏၵျပင္းထန္ခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ခဲ့ေလၿပီ။ ေမသည္ ခင္ေမာင္၏ဆြေပးခ်က္ျဖင့္ တကုိယ္လုံးက်င္စက္ႏွင့္အတုိ႔ခံရသည့္အလား တဟင္း ဟင္းျဖစ္ေနသည္။ ခင္ေမာင္၏ စိတ္ဆႏၵေတြလည္း ပုိ ျပင္းထန္လာသည္။ လိင္တန္ႀကီးမွာ ပုိ၍မာေၾကာႀကီး ထြားလာသည္ဟုထင္မွတမိသည္။ထုိအခါ ခင္ေမာင္ သည္ စိတ္ကုိထိန္းမေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ တအားရိွ ႀကံဳး၍ ေဆင့္ထည့္လုိက္ရာ ““အေမ့..””ဟု ေမက ေရာင္ရမ္း မိသည္မွာကေတာ့ နာ၍မဟုတ္ အားရလုိ႔ပင္ျဖစ္သည္။ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အေပးအယူကုိ မီးကုန္ယမ္း ကုန္လုပ္ေနၾကသည္။ ၿငိမ္သက္ေနေသာအခန္းႀကီးမွာ တျဖတ္ျဖတ္ျမည္သံကုိ ၾကားေနရသည္။ မိနစ္ ၂၀မွ်ၾကာေသာအခါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ရိွခါ သြား၍ လူးလြန္႔ေနေသာ ေမမွာ ၿငိမ္သက္၍ ေမ့သ လုိ ျဖစ္သြား၏။ စစ္ပဲြႀကီးကုိ အေအာင္ရရိွေသာ ခင္ေမာင္မွာ ေမ၏အိစက္ေသာ ကုိယ္ေပၚ၀ယ္ ခ်စ္ေငြ႕မိခါ ေမ့ေမ်ာေန၏။ မည္မွ်ၾကာသည္မသိ။
““မမပီးရဲ႕လားဟင္ ခင္ေမာင္သည္ သတိရလာ ေသာအခါ ေမးလုိက္ေလသည္။ ““ပီးတယ္ခင္ေမာင္ ေကာင္းလုိက္တာကြယ္”” ““ကဲ မင္းလဲအိပ္ေတာ့ ..မမ သြားမယ္ေနာ္ အဖုိး ႀကီးေရွ႕မွာေတာ့ အိေျႏၵရရေပါ့.. ဟုတ္လား”” ေမက ည၀တ္အက်ႌကုိ၀တ္၍ ကဗ်ာကသီ ပင္ ထြက္သြား၏။ ခင္ေမာင္က ေမ၏ဖရုိဖရဲျဖစ္ေနေသာ ကုိယ္ကုိ ၾကည့္ယင္း က်န္ရစ္ေလေတာ့သည္။
ဘာလိုလိုႏွင့္ခင္ေမာင္ႏွင့္ေမတုိ႔၏ ဇာတ္လမ္းမွာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ဇာတ္ေရလည္လာၾက၏။ ခင္ေမင္သည္ ေမ၏ အရသာကုိခံယူၿပီးမွ အိမ္မွမခြာဘဲ လစ္တုိင္းပင္ ထင္သလုိႀကဲေနမိေတာ့သည္။ ေမ့မွာလည္း စိတ္အတြင္း က တမ္းတေစာင့္စားခဲ့ရ ေသာဆႏၵကုိရရိွထား ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ပုိ၍ စိတ္မွာ ၾကည္ရႊင္ ေနခဲ့သည္။ ထုိေန႔၏ နံနက္ခင္းသည္ သာယာလွ၏။ ဦး၀င္းေသာ္သည္ နံနက္စာစားေသာက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ အျပင္ သုိ႔ထြက္သြားေလသည္။ ေမ သည္ေရခ်ိဳးရန္အခမ္းတြင္းရိွ ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ထမီရင္လ်ား၍ ေခါင္းကုိျပင္ ဆင္ေနေလသည္။ ခင္ေမာင္က ဦး၀င္းေသာ္မရိွသည္ကုိ သိသည္ႏွင့္ မမအခန္းဆီသုိ႔ ေစာင္းၾကည့္လုိက္ေလ သည္။ အခန္း တြင္းရိွ ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ ေမ့ကုိျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ခင္ေမာင္သည္ အေျပး ကေလး၀င္လာ၍ ေမ့ကုိဖက္လုိက္၏။
““မမေရခ်ိဳးုအုံးမယ္ ခင္ေမာင္ရယ္””
““အုိ..မမကလဲေရခ်ိဳးၿပီးလဲဒါေပါ့ ေရမခ်ိဳးခင္လဲေကာင္းသားဘဲေနာ္..ေနာ္””
ခင္ေမာင္က ေျပာရင္းဆုိရင္းႏွင့္ ေမ၏ ေမးက ေလးကုိ ေမာ့၍ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုတ္ယူ၏။ လက္မွလည္း ေမ၏ထမီကုိခၽြတ္ခ်လုိက္ခါ ေမ၏တင္းမာ ေသာ အစုိင္ အခဲျဖစ္သည့္ ႏုိ႔ကုိ ဆုပ္ႏွယ္ေခ်မြေနမိသည္။
သူတုိ႔သည္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂရုမျပဳႏုိင္ၾကေပ။ ဤ အခ်ိန္၀ယ္ ဦး၀င္းေသာ္သည္ အိမ္၌ကိစၥတခုေၾကာင့္ ျပန္လာကာပက္ပင္းတုိးေလေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္ႏွင့္ မမကားအျဖစ္အပ်က္ကုိ မသိေပ။ ခင္ေမာင္က မမ၏ႏႈတ္ခမ္းကုိမလြတ္တမ္းစုတ္၍သာ ႏုိ႔ကုိႏွယ္ေနေလသည္။ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ျမင္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ စိတ္မ်ားေခ်ာက္ျခားလြင့္စင္သြား၏။ ေဒါသကုိလည္း မနည္းပင္ ခ်ဳပ္ထိန္းထားရေလသည္။ တဖက္ကသား အရင္း တဖက္က သားအရြယ္မွ် ရိွေသာ မယားကေလး ဘယ္သုိ႔ျပဳအပ္နည္း မိမိက အၾကမ္းဖက္ပါက ပတ္၀န္း က်င္သိသြားလွ်င္ အရွက္ တကဲြ အက်ိဳးနဲသြားမယ္ မဟုတ္ပါလား ဦး၀င္းေသာ္ သည္ အေတြးအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လွည့္ထြက္သြား၏။ ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ျဖင့္ ဦး၀င္းေသာ္သည္ ေမာ္ေတာ္ကားဆီသုိ႔အေရာက္ ဆင္းခဲ့ရသည္။ ခင္ေမာင္ ႏွင့္ေမကား ပတ္၀န္းက်င္၏အျဖစ္ကုိ ဘာမွ်မသိဘဲျဖင့္ ဇိမ္က်ေနတုံးပင္ ..။ ခင္ေမင္သည္ ေမ၏ကုိယ္ကုိ ကုတင္ရိွရာသုိ႔ ေခၚ သြားေလသည္။ ေမ့မွာ ထမီပင္မ သည္ႏုိင္ဘဲ ကုိယ္လုံး တီးျဖစ္ေနသည္။ ကုတင္အနီးသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ ခင္ေမာင္ က ေမ့ကုိ ကုတင္ေပၚ၀ယ္ မအိပ္ ေစဘဲ ကုတင္ေပၚ လက္ေထာက္ခုိင္း၍ ေနာက္မွေန၍ ေမ၏ခါးကုိ ဆဲြကာ တင္ပဆုံေအာက္ ျပဴးထြက္ေနေသာ အဖုတ္၀ကုိ မာ ေတာင္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကုိေတ့ခါ တအားပင္ အားပါးတရ ေဆာင့္၍သြင္းခါ ထုိးလုိက္မိ ေတာ့သည္။ ေမ့မွာ ဟင့္..ကနဲျဖစ္ကာ ကုိယ္ကေလးပုသြား၏။ ခင္ေမာင္ ဘယ္လုိလုပ္လုပ္ ခံမည္ပင္ျဖစ္သည္။
ရႈကြင္းက ေတာ္သလင္းလရႈကြင္းလုိျဖစ္သည္။ ေမက ေျခေထာက္စုံကန္၍ ကုတင္ကုိကုိင္ကာ ကုန္း ေနသည္။ ခင္ေမာင္က ေမ၏တင္ပါးကုိကုိင္ကာ ေဆာင့္ လုိက္ အားမရလွ်င္ ႏုိ႔ကုိဆဲြ၍ ေဆာင့္လုိက္ႏွင့္ ပတ္၀န္း က်င္သည္ ကမၻာ၀ယ္မရိွေတာ့သည့္အလာပင္ ျဖစ္ေန ေတာ့သတည္း..။ဦး၀င္းေသာ္ကား စိတ္ကုိ တင္းထားလ်က္ပင္ ျမွဳတ္၍သီးခံလုိက္သည္။ အရင္းစစ္ေတာ့ မိမိအျပစ္ျဖစ္သည္ ကုိလည္း ဦး၀င္းေသာ္ကသိ၏။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္သား အရြယ္ မိန္းမငယ္ငယ္ကုိ ယူထားၿပီး အေရး မစုိက္ဘဲ မိမိသည္ အျပင္ပန္း ထင္ရာစုိင္း၍ ကျမင္းေန ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဤကား အထက္တန္းလႊာ ဓနရွင္ေလာက၏ ရႈ ခင္းတကြက္ေပတည္း။ အျပင္ရံ၍ မည္သုိ႔ပင္ ေတာက္ပ ၍ မက္ေမာဘြယ္ေကာင္းေစကာမူ အတြင္း၌ကား ေၾကာက္မက္ဘြယ္ ရြံရွာဘြယ္အတိႏွင့္သာ ၿပီးေလေသာ အထက္တန္းစား ေလာကေပတကား ..။
ၿပီးပါၿပီ
No comments:
Post a Comment