တစ္ေယာက္က အရပ္အနည္းငယ္ပုေသာ လူရည္သန္႕ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး၊
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပထမလူထက္ အသက္အနည္းငယ္ၾကီးပံုရျပီး လူေကာင္ထြားထြား၊ အသားညိဳညိဳ ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ျဖစ္သည္။
''အကိုညိဳကလည္း ဒါေလးေတာင္ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးလား။'' လူထြားၾကီးက အရပ္ပုပုလူကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ေျပာသည္။
''ေဇာ္ၾကီးကလဲကြာ... ငါလဲ တစ္ေနကုန္ထြက္ျပီးလိုက္ရွာေနတာပဲ အခုဟာက စီမံခ်က္ရွိလုိ႕တဲ့ကြ''
''ဟူး''
ေဇာ္ၾကီး ဆုိေသာ လူထြားၾကီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ေလပူတစ္ခ်က္ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။
''ေဇာ္ၾကီးကလဲကြာ.... စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ ... ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ရမွာပါကြာ... အရင္ အေခါက္ေတြကလည္းငါရေအာင္ရွာေပးခဲ့တာဘဲဟာ...''
ကိုညိဳဆုိေသာလူက ေလေျပထိုး၍ ေဇာ္ၾကီးကိုေဖ်ာင္းဖ်သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ကုလားထုိင္ေနာက္မွီေပၚ လွန္၍တင္ထားေသာ သူ႕ေခါင္းကိုခါယမ္းလုိက္သည္။
ဒီကိစၥမ်ဳိးႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ေဇာ္ၾကီးကို ေဖ်ာင္းျဖ၍ရမည္ မဟုတ္မွန္း ကိုညိဳေကာင္းေကာင္းသိသည္။
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုးပဲခူးတုိင္း ေညာင္ေလးပင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ၾကာအင္းၾကီးရြာမွာေနေသာ လူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ေဇာ္ၾကီးက ရြာမွာသစ္ခြဲစက္ရွိသည္။ ကိုညိဳက သူ႕မန္ေနဂ်ာျဖစ္သည္။ ေဇာ္ၾကီးက လူပ်ဳိၾကီးျဖစ္ျပီး ကိုညိဳက ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖျဖစ္သည္။
သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္တစ္လလွ်င္ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ရန္ကုန္သုိ႕ တက္၍ ေပ်ာ္ပါးေနၾကျဖစ္သည္။
အခု သူတုိ႕ေပ်ာ္ပါးရာ ၾကက္ေလးေတြက ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္၍ ေနသည္။
ကိုညိဳ တစ္ေန႕ခင္းလံုး လွည့္ရွာတာေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မရခဲ့ေပ။
ကိုညိဳ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနသည္။ေဇာ္ၾကီး သူ႕ အေပၚ ျငိဳျငင္မွာလဲေၾကာက္သည္။
ပစၥည္းကလဲ ရွာမရျဖစ္ေနသည္။
ကုလားထုိင္ေနာက္မွီေပၚ လွန္တင္ထားေသာ ဦးေခါင္းအား ေဇာ္ၾကီးက ဆတ္ခနဲေထာင္လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းေထာင့္ ေကာင္တာေဒါင့္မွ ေကာင္တာတြင္ တစ္ေစာင္ျပီး တစ္ေစာင္ကူးေရးေနေသာ တည္းခုိခန္းမန္ေနဂ်ာထံသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
''မန္ေနဂ်ာၾကီး''
တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာက ေဇာ္ၾကီးထံ လွမ္း၍ၾကည့္သည္။
''ခင္ဗ်ားတုိ႕ တည္းခိုခန္းမွာ ေတာ္ေတာ့္ကိုလူရွင္းေနပါလားဗ်...။''
''ဟဲဟဲ .. ဟုတ္တယ္ဗ်..။ ဆရာတို႕ ဘာမ်ားလုိအပ္လို႕လဲ..။''
တည္းခုိခန္းမန္ေနဂ်ာက သူ႕မ်က္ႏွာမွ မ်က္မွန္ကုိခၽြတ္ရင္း ေဇာ္ၾကီးထံလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
''ေအာ္ ... ပ်င္းစရာေကာင္းေနလို႕ပါဗ်ာ...။ ေပ်ာ္စရာေလးဘာေလးမ်ားမရွိဘူးလားလို႕ပါ။''
''အဟဲ...''
အသက္ ၄၀ ေလာက္ရွိျပီျဖစ္ေသာ တရုတ္ကျပားမန္ေနဂ်ာက စဥ္းစားသလို တစ္ခ်က္လုပ္လိုက္သည္။
ျပီးမွ...
''ဒီမွာက စီမံခ်က္ရွိတယ္ဗ်... ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေလာက္ရွင္းေနတာ။''
''ၾကံစမ္းပါဦးဗ်ာ...။ က်ဳပ္တုိ႕က ဧည့္သည္ေတြဆုိေတာ့ ဒီမွာက သိပ္ျပီးကၽြမ္းက်င္တာ မဟုတ္ဘူးဗ်...။''
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုညိဳက ၀င္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
''တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ဗ်...။''
''အင္း ... ဆုိစမ္းပါဦး..။'' ''ေျပာပါဦးဗ်...။''
ေဇာ္ၾကီးေရာ ကိုညိဳပါ ျပိဳင္တူလုိလိုေမးလိုက္မိသည္။
''က်ဳပ္အသိတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ လုပ္မလုပ္ေတာ့မသိဘူး။ သူက လုပ္စားေနတဲ့သူေတာ့မဟုတ္ဘူး။
သူ သေဘာတူလို႕ လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေစ်းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္။''
''ဒါက အေရးမၾကီးပါဘူးဗ်ာ။ သားသားနားနားေတာ့ရွိတယ္မဟုတ္လား။'' ေဇာ္ၾကီးက အားတက္သေရာေျပာသည္။
''ဟာ... သားနားရုံတင္မဟုတ္ဘူး။ ေခ်ာလဲေခ်ာတယ္။ ေတာင့္လဲေတာင့္တယ္။ အသက္က ၂၅ေလာက္ပဲရွိေသးတာ...။ အသားကလည္း ျဖဴျဖဴေလး....။''
''ဟုတ္ျပီဗ်ာ..။ ခင္ဗ်ားရေအာင္သာ လုပ္လာခဲ့...။ ခင္ဗ်ားအတြက္လည္း က်ဳပ္သပ္သပ္ထပ္ေပးဦးမယ္။''
''ရပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕က ဒီတည္းခုိခန္းရဲ႕ ေဖာက္သည္ေတြမုိ႕က်ဳပ္က ကူညီတာပါ။''
ေဇာ္ၾကီးက သူ၏လက္ထဲမွ ေရႊေရာင္ လက္ပတ္နာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္။
''အခုမွ သံုးနာရီပဲရွိေသးတာ... ဒီညမီႏုိင္တာေပါ့။''
''သူသေဘာတူရင္ တစ္ခါထဲေခၚလာလို႕ရတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ စားေသာက္ျပီးေတာ့သာ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနပါ။''
''ေကာင္းပါျပီဗ်ာ... ။ ဒါနဲ႕ မန္ေနဂ်ာၾကီးနဲ႔ သိေနတာၾကာျပီ။ နာမည္ေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔မသိေသးဘူး။''
ကိုညိဳကလူရည္လည္သည္။ အေျပာအဆုိညက္သည္။
''က်ဳပ္နာမည္က တရုတ္လို စိန္ေခ်ာင္း၊ ဗမာလို စိန္ျမင့္လို႕ေခၚတယ္။''
''ေအးဗ်ာ ... က်ဳပ္တုိ႕နာမည္ေတြလည္း မွတ္ပံုတင္ထဲမွာေတြ႕ျပီးေရာေပါ့။ ေအာင္ျမင္ေအာင္သာ လုပ္ခဲ့ပါဗ်ာ။
ေဇာ္ၾကီးက ခင္ဗ်ားအတြက္ ေဘာက္ဆူးေကာင္းေကာင္းေပးမွာပါ။ ေအာ္ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႕က ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္လုပ္မွာေနာ္။
ခင္ဗ်ားကို ၾကိဳေျပာထားတာ... ဟဲ...ဟဲ။''
''ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေနရင္သြားလိုက္ပါ့မယ္။''
''ကဲ ... ကုိညိဳ က်ဳပ္တုိ႕လည္း ထမင္းေလးဘာေလး ေစာေစာစီးစီးသြားျပီး စားလိုက္ၾကရေအာင္လား။''
ေဇာ္ၾကီးက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထရပ္လိုက္သျဖင့္ ကိုညိဳကပါ ထရပ္လိုက္ျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး တည္းခိုခန္းတံခါးဆီသို႕ ေလွ်ာက္၍ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
---
တုိက္ပ်က္အေဆာက္အဦးတစ္ခု ၊ ပတ္လည္ကာရံထားေသာ နံရံေတြက အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ ျပိဳက်၍ အေပါက္ၾကီးမ်ားျဖစ္ေနသည္။
ထုိေနရာမ်ားကို ၀ါးတားပရုဟုေခၚေသာ ပလတ္စတစ္ အျပာေရာင္မ်ားႏွင့္ကာထားသည္။
တုိက္ပ်က္တြက္ အမုိးမရွိ၍ ၀ါးလံုးတန္းထုိးကာ အေပၚမွ တာလပတ္(တာေပၚလင္)စ အစိမ္းေရာင္ၾကီးကို မုိး၍ထားသည္။
ထုိတာလပတ္မွာ ေဆးေရာင္မ်ားျပယ္ေနျပီျဖစ္ျပီး အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ အေပါက္ေတြေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။
ထုိတုိက္ပ်က္အေဆာက္အဦးမွာ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းအနီးတြင္ရွိျပီး ထုိတုိက္ပ်က္အတြင္းတြင္ေတာ့ ေယာက်္ားမိန္းမ၊ ကေလးလူၾကီး စုစုေပါင္း၈ေယာက္တိတိရွိေသး၏။
အားလံုးေသာလူသားမ်ားမွာ ေဟာင္းႏြမ္း၍ အေရာင္မေပၚေတာ့သည့္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ၀တ္စားထားၾကျပီး အခ်ဳိ႕ကထင္းမီးဖုိနွင့္ ထမင္းခ်က္ေနၾကသည္။
တခ်ဳိ႕က တုိက္ပ်က္ေရွ႕ရွိ ေရဘံုဘိုင္တြင္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေနၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တုိက္ပ်က္ၾကမ္းခင္းတြင္ တံုးလံုးပက္လက္လွဲေနၾကသည္။
အားလံုးထဲတြင္ ထူးျခားသည္ကေတာ့ အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္ရွိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
အသားျဖဴျဖဴ၊ ေခ်ာေခ်ာေလးႏွင့္ ပါတိတ္ပြင့္ရိုက္ အစိမ္းေရာင္၀မ္းဆက္ေလးကို ၀တ္ထားျပီး ဆံပင္ကိုေနာက္တြဲေလးထံုးထားကာ
သနပ္ခါးအေဖြးသားေလးႏွင့္ သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းသပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလးျဖစ္ကာ ၈ႏွစ္သားေလာက္ရွိေသာ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို
သနပ္ခါးလိမ္းေပးေနသည္။
''ေဒၚေလး သမီးတုိ႕နဲ႔ တစ္သက္လံုးေနသြားပါလား။''
''ေအာ္... ေနခ်င္တာေပါ့ကေလးေလးရယ္...။ ေဒၚေလးမွာလဲ ကိစၥ၀ိစၥေတြရွိေသးတယ္။''
''ဒါဆုိ ေဒၚေလးဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲဟင္...။''
သူ႕ကိုသံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနပံုရေသာ ကေလးမေလးအား စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
''အင္း ... တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာဦးမယ္ထင္တာပဲကြယ္...။''
သူမ၏ အသံက တိမ္၀င္သြားျပီး ၾကည္လဲ့၀ိုင္းစက္ေနေသာ သူမ၏မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာသည္။
''ပြမ္... ပြမ္..... ပြမ္....''
တုိက္ပ်က္ၾကီးေရွ႕မွ ကားဟြန္းသံၾကားလိုက္ရသည္။ ပါတိတ္၀မ္းဆက္ႏွင့္ မိန္းကေလးက လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္သည္။
အငွားလိုက္သည့္ တကၠစီကားေလးတစ္စီးရပ္လုိက္ျပီး ကားေခါင္းခန္းတံခါးပြင့္၍ တရုတ္ကျပားတစ္ေယာက္ဆင္း၍လာသည္။
''ဟင္... အကိုစိန္ျမင့္''
ပါးစပ္မွေရရြတ္လိုက္ျပီးသည္ႏွင့္ ပါတိတ္၀မ္းဆက္ႏွင့္မိန္းကေလးက အျပင္သို႕ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
ကားေလးျပန္၍ေမာင္းထြက္သြားသည္။
''လာ အကိုစိန္ျမင့္ အထဲ၀င္ပါဦး...''
''မ၀င္ေတာ့ဘူး ေရႊရည္ .... အထဲမွာေျပာလို႕မေကာင္းဘူး''
''ဘာမ်ားလဲ...''
ႏွစ္ေယာက္စလံုး မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။
''ဟုိတစ္ခါ နင္ေျပာတဲ့ ကိစၥေလ။''
ေရႊရည္ စဥ္းစားသလိုလုပ္ရင္းမ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီရဲသြားသည္။
စိန္ျမင့္ကလည္း စကားကိုျဖတ္၍ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အခ်ဳိးက်လွပေနေသာ ခႏၶာကိုယ္အား တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
''အင္း... ေျပာေလ... အကိုစိန္ျမင့္''
''ငါတုိ႕ တည္းခုိခန္းမွာ တည္းခိုေနက် ဧည့္သည္ႏွစ္ေယာက္ပဲ..။ လူရည္သန္႕ေတြပါ။''
''ႏွစ္ေယာက္ေတာင္လား။''
''ဟုတ္တယ္။''
''ဗရုတ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။''
''မဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း နင့္ကိုေတြ႕တဲ့လူနဲ႔ လႊတ္ေပးပါ့မလားဟာ။ နင္ငါ့ကိုေျပာထားတာေတာင္ ၾကာေနျပီပဲဟာ။''
''တစ္ခါမွ မလုပ္ဘူးေတာ့ စိတ္ထဲမွာေၾကာက္ေနသလိုပဲ...။''
''ငါကေတာ့ အတင္းမတုိက္တြန္းခ်င္ဘူး။ နင္ဟာနင္စဥ္းစား။''
ေရႊရည္ဆုိေသာ မိန္းကေလးအနည္းငယ္မွ်ေတြေ၀သြားျပီး ေခါင္းငံု႕ကာ စဥ္းစားေနသည္။ စိန္ျမင့္က သူမကို အကဲခတ္၍ေနသည္။
ခဏေနေတာ့မွ ေရႊစင္ရဲ႕ ေခါင္းေလးျပန္ေမာ့လာသည္။
''လုပ္မယ္ အကိုစိန္... ကၽြန္မမွာေရြးစရာလမ္းမရွိဘူး။ ဒီမွာတစ္ႏွစ္ေလာက္ေနရဦးမွာ။ အထဲကလူအတြက္လည္းေငြကလုိေသးတယ္။
ကၽြန္မမွာပါလာတဲ့ လက္၀တ္လက္စားေတြကလည္းကုန္ျပီ။ နားကပ္တစ္ရံပဲက်န္ေတာ့တယ္။
ဒီနားကပ္ကလည္း အထဲကလူ ျပန္ထြက္လာရင္ ရင္းႏွီးစားဖုိ႕ေငြခ်န္ထားရဦးမွာ။''
''ေအးေအး... ။ ဒါဆုိ တည္းခိုခန္းကို ည၈နာရီေလာက္ေရာက္ေအာင္လာခဲ့။''
''ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့။''
''ငါသြားမယ္ေရႊရည္....။''
ေကာင္မေလးက ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ျပီး သူ႕ေရွ႕မွထြက္သြားေသာ တရုတ္ကျပားစိန္ျမင့္၏ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း ေတြးေတာေနမိသည္။
------------
ေရႊရည္က ကြမ္းျခံကုန္းသူ ၊ ပုစြန္ဒိုင္ ငါးဒိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးျဖစ္သည္။
သူတုိ႕ဒိုင္က ကုန္ထမ္းတဲ့ေကာင္နဲ႔ လိုက္ေျပးလို႕ မိဘေတြက အေမြျပတ္ေၾကျငာျပီး ပစ္ထားခဲ့သည္။
အိမ္ေထာင္က်တာမွ တစ္ႏွစ္မျပည့္ေသး။ လင္ျဖစ္သူက ဖဲ၀ိုင္းမွာ အဖမ္းခံရျပီး ေထာင္၂ႏွစ္က်သြားသည္။ အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္ ျဖစ္သည္။
ခ်ဳပ္ရက္က ၆လေလာက္ရွိေတာ့ အင္းစိန္ကုိေရာက္သြားတာ အခု၆လေလာက္ရွိျပီး ဒီကထဲက ေရႊရည္ရန္ကုန္ကုိလိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အရင္က သူတုိ႕ငါးဒိုင္တြင္ အလုပ္လုပ္ဖူးေသာ မိသားစုႏွင့္ေတြ႕သည္။ ထုိမိသားစုက ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းတြင္ ငါးေရာင္းသည္။
နဂိုထဲက သေဘာေကာင္းေသာ ေရႊရည့္ကို ခင္ျပီးသားျဖစ္ေနေသာ ထုိမိသားစုက သူတုိ႕ႏွင့္အတူေနရန္
တုိက္ပ်က္ၾကီးတြင္ ေရႊရည္ကို ေခၚထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေရႊရည္ လမ္းေဘးတြင္ရပ္ေနရာမွ တုိက္ပ်က္ၾကီးဖက္သို႕ ျဖည္းညင္းစြာျပန္၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
အမွန္ေတာ့ ေရႊရည္မွာ စိန္ျမင့္၏စကားကို ၾကားရကတည္းက ရင္ေတြခုန္ေနမိသည္။
လင္ရျပီးတစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးခ်ိန္တြင္ လင္က ေထာင္က်သြားျပီး အခု လင္ႏွင့္ခြဲေနရတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္သည္။
လူကျငိမ္ေနေပမဲ့ ေသြးသားေတြက ျငိမ္ေနတာမဟုတ္။ အမ်ဳိးမ်ဳိးခ်ဳိးႏွိမ္ထားခဲ့ရသည္။
အခုစိန္ျမင့္ေျပာစကားေတြအရ ညက်ရင္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ရေတာ့မည္ကုိ
အေသအခ်ာသိလုိက္ရျပီျဖစ္၍ ေရႊရည္၏ ေသြးသားေတြက လႈပ္ရွားဆူပြက္၍ လာေခ်ျပီျဖစ္သည္။
----------------------
+49
ပို႕စ္တင္တဲ့သူကို အသိအမွတ္ျပဳရင္ အေပၚျမွားေလးကိုတစ္ခ်က္ႏွိပ္ေပးသြားပါ။
အိပ္မက္သခင္
- ေကာလိပ္ဂ်င္
- Posts: 98
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- အိပ္မက္သခင္
- Respect: +3624
Re: မေတာ္တေရာ္ - ကာမမင္းသား ေရး၍ အိပ္မက္သခင္ ရိုက္တင္သည္။
« Reply #2 on: April 25, 2014, 12:13:52 AM »
အခန္း (၂)
ေစာ္ရလာျပီဆုိေတာ့ ေဇာ္ၾကီးနဲ႔ ကုိညိဳတုိ႕အထူးအခန္းကို ငွား၍ ေျပာင္းလိုက္ၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးအရက္ကေလးကလဲ တျမျမႏွင့္ ခပ္ေထြေထြေလးျဖစ္သည္။
ည(၉)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာ တရုတ္ကျပား စိန္ျမင့္က အခန္းတံခါးေခါက္၍ ေရႊရည္ကို အခန္းထဲသြင္းေပးလိုက္သည္။
ကိုညိဳက ေရႊစင္၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို အားရပါးရၾကည့္ျပီး မန္ေနဂ်ာစိန္ျမင့္ႏွင့္အတူ အခန္းျပင္သို႕ထြက္သြားသည္။
ေဇာ္ၾကီးကလညး္ အခန္းတံခါးကိုေလာ့မခ်ပဲ ပိတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာေလးငံု႔ကာ ခပ္ရို႕ရို႕ေလးရပ္ေနေသာ ေရႊရည့္တစ္ကုိယ္လံုးကို သိမ္းၾကံဳးျပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
ငယ္ငယ္ႏုႏုေခ်ာေခ်ာေလး၊ တင္သားတစ္ေတြက တလံုးတခဲၾကီး ေဖာင္းတင္းေနသလုိ ရင္သားအစံုကလည္း ထြားထြားမုိ႕မုိ႕ရွိလွသည္။ ၾကည့္ရုံႏွင့္ ေဇာ္ၾကီးလီးေတာင္လာျပီ။
''လာ... ထုိင္ေလ..။''
ေဇာ္ၾကီးက ေလာကြတ္စကားဆုိသည္။ အခန္းထဲတြင္က ထုိင္စရာကုလားထုိင္မရွိ။
ဒီေတာ့ေရႊရည္မွာ ေမြ႕ယာထူၾကီးခင္းထားေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ မရဲတရဲေလးတင္ပလႊဲ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးမွာ အရက္ခိုးေ၀ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေရႊရည္အား ၾကည့္ရင္း သူမထုိင္ေနရာအနီးသို႕ တုိးကပ္လိုက္သည္။
''နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ကေလးမ။''
''ေရႊရည္လို႕ ေခၚပါတယ္။''
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးျပန္ေျပာရင္း ေရႊရည္၏ငံု႔ထားေသာမ်က္ႏွာေလးက ေမာ့၍လာသည္။
ေဆးမဆုိးဘဲနီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးႏွစ္လႊာက ခပ္ဟဟေလးႏွင့္ မ်က္နက္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြက ၾကည္လဲ့၍ေနသည္။
ေရႊရည္၏မ်က္ႏွာေလးေမာ့၍အလာတြင္ေတာ့ ေဇာ္ၾကီး၏မ်က္ႏွာၾကီးက ငံု႔၍က်လာရင္း သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႕၍ တစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေပြ႔ဖက္လိုက္သည္။
ေရႊည့္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးျပည့္ျပည့္အိအိေလးကို သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးနဲ႔ ဖိကာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမြ႕ယာထူၾကီးေပၚသို႕ ဖိခ်လိုက္သည္။
အုိ ... အကိုၾကီး... အင့္အင့္...
ေဇာ္ၾကီးက ေရႊရည့္ကိုယ္ေပၚက အက်ီေလးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ေအာက္မွ ေဘာ္လီအတြင္းက ရင္သားျဖဴျဖဴအိအိေလးေတြက ၀င္း၀င္း၀ါ၀ါပင္ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေရႊရည့္ ႏုိ႕ၾကီးေတြကို ေဘာ္လီေပၚကပင္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုျဖင့္ ဖိကပ္၍နမ္းစုတ္၍သာမက သြားနဲ႔လည္းတဇတ္ဇတ္နဲ႔ျမည္ေအာင္ ကိုက္လိုက္ေတာ့ ေရႊရည့္ ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူး၍ေနေလသည္။
ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကီးက ေဘာ္လီအက်ီအတြင္းမွ ျပည္လွ်ံထြက္ေနေသာ သူမရဲ႕ ႏုိ႕အံုႏွစ္လံုးၾကားသို႕ အတင္းပင္ထိုးထည့္ကာ ယက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္မွာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းၾကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ရင္သားမုိ႕မုိ႕တစ္စံုမွာ ေကာ့တက္လာသည္အထိ
မခ်ိမဆန္႕ခံစားေနရေတာ့သည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ေရႊရည္မွာ သူမ၏ ေက်ာေအာက္သို႕ လက္ေလးတစ္ဖက္ထုိးထည့္၍ ေဘာ္လီအက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီကို တပါတည္းခၽြတ္ေပးလိုက္ရင္း မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္၍ထားလိုက္သည္။
၀င္းအိ၍ ၀က္သားေပါက္စီအရြယ္ပမာဏေလာက္ရွိေသာ သူမ၏ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးမွာ ၀င္းကနဲေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ရင္သားေဖြးေဖြးတစ္စံုကို လက္ႏွစ္ဆုတ္ကိုင္ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ျပီး ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို အလယ္မွာပူးကပ္သြားေအာင္ ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
ရင္သားမွာထြားလြန္းေသာေၾကာင့္ ႏုိ႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးမွာ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ပဲျခားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ႏုိ႕သီးႏွစ္ခုလံုးကို ပါးစပ္ထဲတစ္ခါတည္းထည့္၍ စုပ္လုိက္ျပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္လွ်ာနဲ႔ ထုိး၍ထုိး၍ ယက္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည့္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ တအင္းအင္းညည္းသံေလးမ်ားေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေရႊရည္မွာ လွ်ာျဖင့္ ထုိးယက္လိုက္ေသာဒဏ္ေၾကာင့္ ႏုိ႕သီးေလးမ်ား တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာပင္ သူမရဲ႕ ေပါင္တန္ၾကီးမ်ားမွာလည္း စုလိုက္ကားလိုက္ တက္လိုက္ေျမွာက္လိုက္ျဖင့္ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္၍ေနေလသည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေရႊရည့္ ႏုိ႕သီးေခါင္းနီညိဳညိဳေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္ စုပ္ရင္း လွ်ာျဖင့္လည္း ပြတ္သပ္ယက္ေပးေနေတာ့ရာ ခံစားမႈအရွိန္အဟုန္ေတြက တက္သည္ထက္တက္လာကာ ေရႊရည့္ လက္ေလးတစ္ဖက္က ထမီစေလးကို ဆြဲ၍ျဖည္လိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္ တင္ပါးေလးကိုအသာၾကြရင္း ေပါင္ဖ်ားထိထမိန္ကိုေရာက္ေအာင္ဆြဲခ်လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေျခေထာက္ကို အသာေကြးျပီး ထမိန္အစြန္းေလးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ညွပ္ကာ ထဘီကိုကြင္းလံုးခြ်တ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊစင္တစ္ေယာက္ အ၀တ္မပါေတာ့ပဲ မိေမြးတုိင္းဖေမြးတုိင္းျဖစ္သြားျပီ။
ေဇာ္ၾကီးက ကိုယ္ကိုၾကြ၍ထုိင္လုိက္ျပီး ေရႊရည္၏ ၀တ္လစ္စလစ္ကိုယ္လံုးေလးကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္ရာက သူမမ်က္ႏွာေလးကို အၾကည့္လိုက္တြင္ ေရႊရည္ႏွင့္အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးကို ၾကည့္ေနေသာ ေရႊရည္က ႏွစ္လုိဖြယ္အျပံဳးေလး ျပံဳးျပလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမ၏ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေသာ လက္ေလးေတြက ေဇာ္ၾကီး၏ ရင္ဘတ္ဆီသို႕ လွမ္းလိုက္ျပီး သူမ၏ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာေလးကိုတစ္ခ်က္ေစာင္းလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို သြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားနဲ႔ တစ္လံုးခ်င္းစီျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း အလုပ္ရႈပ္လို႔ေနသည္။
လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ႕ နုိ႕ျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္းေလးေတြကို တရစပ္ညွစ္ေပးေနသလို က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေရႊရည္ရဲ႕ ျပည့္တင္းျပီးေဖာင္းကားေနတဲ့ တင္သားစိုင္ၾကီးေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္လုပ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လံုးခ်င္းစီျဖဳတ္ေပးေနေသာ ေရႊရည့္လက္ကေလးေတြ ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာျပီး ပါးစပ္ကလည္းညည္းသံေလးေတြထြက္လာသည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ တင္ပါးကိုပြတ္သပ္ေနေသာလက္ကို အေမႊးေလးေတြလက္တစ္ဆစ္ေလာက္ေပါက္ေနတဲ့ ေရႊရည့္ အဖုတ္ေလးဆီသို႕ေျပာင္းလိုက္သည္။
ေရႊရည္အဖုတ္ေလးက ျဖဴေဖြးႏုအိေနသည္။
ေယာက်္ားနဲ႔ ေ၀းေနတာၾကာလို႕လည္ အဖုတ္ေလးက ျပဲအာမေနပဲ ခပ္တင္းတင္းေလးစိကပ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီး ေရႊရည္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးက ခပ္ရြရြေလးပြတ္လိုက္ အစိေလးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးညွစ္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။
ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္က ခပ္တုိးတုိးေလးညည္းျပီး မ်က္ခြံေလးမ်ားက ေမွးစင္းလာသည္။
ေရႊရည္စိတ္ကို ထိန္းျပီး ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို အျမန္ျပီးေအာင္ျဖဳတ္လိုက္ျပီး ေဖာင္းထစ္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ ရင္အုပ္ၾကီးကို တပ္မက္စြာ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာပဲ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက ေရႊရည့္ အဖုတ္အတြင္းသားေလးထဲကို အသာေလးထုိးသြင္းလုိက္သည္။
ျပီးေတာ့လက္မနဲ႔ အစိေလးကိုဖိျပီးပြတ္ေပးလိုက္ရာ ေရႊရည့္ခမ်ာ အင့္ခနဲျဖစ္သြားျပီး ကိုယ္လံုးတီးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးမွာ ျဖတ္ကနဲ ပက္လက္လန္သြားေတာ့သည္။
ျပီးေတာ့သူမအဖုတ္ေလးမွာလည္း မုိ႕သထက္မုိ႕လာျပီး အရည္ၾကည္ေလးမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ပုဆုိးကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ျပီး ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ေနေသာ အက်ီကိုပါတစ္ခါတည္းဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုး အ၀တ္အစားေတြမရွိေတာ့ပဲ ကိုယ္တံုးလံုးျဖစ္သြားၾကျပီ။
ေထာင္မတ္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးကို ေရႊရည္မသိမသာခိုးၾကည့္လုိက္ရင္း ရင္ထဲဖုိသြားသည္။
လူကအသားညိဳေသာ္လည္း အတန္ၾကီးက ျဖဴေဖြးျပီးထိပ္ဖ်ားက ရဲလို႔ေနသည္။
ျပီးေတာ့ အတန္ၾကီးရဲ႕ထိပ္ဖ်ားမွာ မွဲ႔နက္ၾကီးတစ္လံုးကလည္းရွိေသးသည္။
ေရႊရည္အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသျဖင့္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ဳိခ်လိုက္ျပီး မ်က္လံုးေလးကို အသာမွိတ္ကာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေစာင္းဖက္သို႕ ဆြဲရင္း သူကပါကုတင္ေအာက္သို႕ဆင္းလိုက္သည္။
ဘယ္ပံုစံႏွင့္လုပ္ေတာ့မည္ကိုသိလိုက္ေသာ ေရႊရည္က သူမ၏ကိုယ္လံုးတီးေလးကို ကုတင္ေပၚတြင္ကန္႕လန္႕ျဖတ္၍လွဲေပးလုိက္ရာ ကားစြင့္ေဖာင္းတစ္ေနေသာ သူမ၏ တင္သားၾကီးမ်ားက ကုတင္ေစာင္းေပၚတြင္ တင္၍ေနေတာ့သည္။
ျပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေပါင္တံရွည္ၾကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို အလိုက္သင့္ပင္ကားေပးလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေရႊရည္ေပါင္တန္စင္းစင္းႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ အလုိက္သင့္ပင္ရပ္လိုက္ျပီး လက္တစ္ဖက္ကို ေရႊရည္အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚမွာ တင္၍ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ခပ္သာသာေလးပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေရႊရည္စိတ္ေတြ ထၾကြလာျပီး ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အတန္ၾကီးကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ကာ သူမအဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ာက္အစုန္အဆန္ပင္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
လိင္တန္ထိပ္ဖူးၾကီးက အစိေလးကို ထိထိမိမိပင္ ပြတ္တုိက္သြားေတာ့ ေရႊရည္ ကုတင္ေပၚသို႕ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားေတာ့သည္။
''အကိုရယ္... ညီမကို လုပ္ေပးပါေတာ့ေနာ္...။''
ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ရမက္စိတ္ေတြထၾကြလာျပီး သူမကို လုပ္ေပးဖုိ႕ပင္ႏႈတ္မွထုတ္ေဖာ္ျပီးေတာင္းဆုိလာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးလည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ လိင္တန္ၾကီးကို ေရႊရည့္အဖုတ္၀ေလးမွာေတ့ျပီး ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး တစ္ခ်က္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
လိင္တန္ၾကီးက ရုတ္တရက္ေဆာင့္၀င္လာေသာေၾကာင့္ ေရႊရည့္ခမ်ာ့ အင့္ခနဲျဖစ္သြားျပီးခါးေလးပင္ေတာ့တက္သြားေတာ့သည္။
ကာမစပ္ယွက္ျခင္းမျပဳတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္လို႕ အဖုတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက တင္းၾကပ္စီးပိုင္ေနသည္။
အဖုတ္ကေလးက က်ဥ္းလွသည့္အျပင္ ၀င္လာတဲ့ အတန္ၾကီးကလဲ ၾကီးလွတာမို႕ ေရႊရည္တစ္ေယာက္ နာက်င္တဲ့ေ၀ဒနာေလးတစ္ရပ္ကိုခံစားလိုက္ရသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႔လိင္တန္ကိုအဆံုးထိျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ခါးကိုေကာ့တာ တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။
''ဒုတ္... ''
ေဇာ္ၾကီးအတန္ၾကီးက ေရႊရည့္သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားေဆာင့္သည္။
''အား.... နာတယ္အကို...။ ''
ေရႊရည္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာေလးမဲ့ကာ သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္ရွာသည္။
ေရႊရည့္ ေတာင္းပန္သံက ေဇာ္ၾကီးအတြက္ သနားဖုိ႕မေကာင္းပဲ ရမက္ေသြးတုိ႕ကိုပိုမုိၾကြလာေစသည္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီး သူ႕အတန္ၾကီးကို အဖ်ားနားထိဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္ျပီးအားကုန္ေဆာင့္ေတာ့ရာ....
တဖြတ္ဖြတ္ .... ျမည္သံႏွင့္အတူ ေရႊရည့္ထံမွ အမေလး... အဟင့္အဟင့္ျမည္သံေလးကလည္း တစ္ခန္းလံုးဆူညံေနေတာ့သည္။
ေရႊရည့္ အဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ရႊဲနစ္၍ထြက္လာသည္မွာ အိပ္ယာခင္းကိုပင္ အကြက္လိုက္ၾကီးျဖစ္ေစေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးေဆာင့္သမွ် ေရႊရည္က ကုတင္ေစာင္းမွ ဖင္ၾကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ခံသည္။
ခဏအၾကာ ခံ၍ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာစဥ္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူ႕ လိင္ေခ်ာင္းၾကီးကို တဆံုးဆြဲ၍ခၽြတ္လိုက္သည္။
''ျပြတ္ .... အင္.... အို''
အရသာပ်က္သြားေသာ ေရႊရည္က ဟင္ကနဲ အံ့ၾသစြာျဖင့္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ သူမ၏ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲခုန္၍ တုန္လႈပ္အံ့ၾသသြားရသည္။
ေရႊရည္ေတြ႕လိုက္ရသည္ကေတာ့ ေဇာ္ၾကီး၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ အရပ္ပုပုလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
ထုိသူက ကိုညိဳဆုိေသာလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္၏အၾကည့္က ကိုညိဳရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးဆီသို႕ေရာက္သြားသည္။
ရင္ထဲတြင္ တင္းကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ လူကသာ ပုတာ၊ လိင္တန္ၾကီးက ၾကီးျပီးအရွည္ၾကီးျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ အဖ်ားၾကီးကလည္းေကာ့ေနေသးသည္။ နီရဲရဲ ဒစ္ဖ်ားထိပ္တြင္အရည္ၾကည္ေတြ႕စို႕ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေဘးဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုညိဳက ေရႊရည့္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ၀င္လာကာ သူ႕အတန္ၾကီးကို အဖုတ္ေလးထဲသို႕ ထုိးေဆာင့္၍သြင္းလိုက္သည္။
''အ.... အမေလး... ကၽြတ္... ကၽြတ္...''
ေရႊရည္ ခါးေကာ့တက္သြားကာ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားသည္။
ကိုညိဳက ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္၍ လိုးေနသလို ေဇာ္ၾကီးကလည္း ေဘးမွေန၍ငံု႕ကာ သူမရဲ႕ ႏုိ႕ႏွစ္လံုးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႕ေပးေနေလသည္။
ေရႊရည္လည္း အားက်မခံပင္ လက္ေလးတစ္ဖက္ျဖင့္ အရည္ေတြနဲ႔ စိုရႊဲျပီး ေျပာင္လက္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အတန္ၾကီးကို ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ရင္း ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ကိုညိဳရဲ႕ အတန္ထြားထြားၾကီးကလည္း အဖုတ္အတြင္းသားထဲကို ခ်ိတ္နဲ႔ဆြဲသလို ထိထိမိမိပြတ္ဆြဲေနေသာေၾကာင့္ ေရႊရည္မွာ တဟင္းဟင္းနဲ႔ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ခဏအၾကာတြင္ ကိုညိဳက သူ႕အတန္ၾကီးကို အျပီးတုိင္ဆြဲထုတ္လိုက္ရာ ေဇာ္ၾကီးမွာခ်က္ခ်င္းပင္ ေရႊရည့္ေပါင္ၾကားထဲသို႕ေရာက္လာျပီး လိင္တန္ၾကီးကို အဖုတ္ေလးထဲ ေဆာင့္သြင္းျပီး အားရပါးရ ခပ္သြက္သြက္ၾကီးပင္ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့သည္။
ထုိအခါ ကိုညိဳက ေဘးမွေန၍ သူမနုိ႕သီးေခါင္းနီညိဳညိဳေလးေတြကို လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးၾကားမွာ ခပ္နာနာေလးေျခရင္း နုိ႕ႏွစ္လံုးကို အားရပါးရ ညွစ္ေနျပန္သည္။
ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ျပိဳင္တည္း ကာမဆက္ဆံေနရတဲ့ ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ကာမအရသာေတြ တ၀ၾကီးခံစားေနရေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္က အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးလိုက္၊ ျပီးခါနီးေတာ့ အတန္ၾကီးကို ဆြဲထုတ္ျပီးေနာက္တစ္ေယာက္က အားရပါးရလာလိုးလိုက္ျဖင့္
ေရႊရည္မွာ တစ္ခ်ီျပီးတစ္ခ်ီျပီးေနရာ လူလည္းေမ်ာ့ေမ်ာ့ပင္က်န္ေတာ့သည္။
ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ထပ္ျပီး ကာမအရသာအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ကာ ေကာင္းဦးမည္မသိ။
ေရႊရည္ကေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ေက်နပ္သြားသည္အထိအလိုးခံရင္း ဘ၀မွာတစ္ခါမွမရဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို
တ၀ၾကီးခံစားရန္ဆံုးျဖတ္ထားပါေတာ့သည္။
...
ေစာ္ရလာျပီဆုိေတာ့ ေဇာ္ၾကီးနဲ႔ ကုိညိဳတုိ႕အထူးအခန္းကို ငွား၍ ေျပာင္းလိုက္ၾကသည္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးအရက္ကေလးကလဲ တျမျမႏွင့္ ခပ္ေထြေထြေလးျဖစ္သည္။
ည(၉)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာ တရုတ္ကျပား စိန္ျမင့္က အခန္းတံခါးေခါက္၍ ေရႊရည္ကို အခန္းထဲသြင္းေပးလိုက္သည္။
ကိုညိဳက ေရႊစင္၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို အားရပါးရၾကည့္ျပီး မန္ေနဂ်ာစိန္ျမင့္ႏွင့္အတူ အခန္းျပင္သို႕ထြက္သြားသည္။
ေဇာ္ၾကီးကလညး္ အခန္းတံခါးကိုေလာ့မခ်ပဲ ပိတ္လိုက္ျပီး မ်က္ႏွာေလးငံု႔ကာ ခပ္ရို႕ရို႕ေလးရပ္ေနေသာ ေရႊရည့္တစ္ကုိယ္လံုးကို သိမ္းၾကံဳးျပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
ငယ္ငယ္ႏုႏုေခ်ာေခ်ာေလး၊ တင္သားတစ္ေတြက တလံုးတခဲၾကီး ေဖာင္းတင္းေနသလုိ ရင္သားအစံုကလည္း ထြားထြားမုိ႕မုိ႕ရွိလွသည္။ ၾကည့္ရုံႏွင့္ ေဇာ္ၾကီးလီးေတာင္လာျပီ။
''လာ... ထုိင္ေလ..။''
ေဇာ္ၾကီးက ေလာကြတ္စကားဆုိသည္။ အခန္းထဲတြင္က ထုိင္စရာကုလားထုိင္မရွိ။
ဒီေတာ့ေရႊရည္မွာ ေမြ႕ယာထူၾကီးခင္းထားေသာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ မရဲတရဲေလးတင္ပလႊဲ၀င္ထုိင္လိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးမွာ အရက္ခိုးေ၀ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေရႊရည္အား ၾကည့္ရင္း သူမထုိင္ေနရာအနီးသို႕ တုိးကပ္လိုက္သည္။
''နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ ကေလးမ။''
''ေရႊရည္လို႕ ေခၚပါတယ္။''
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးျပန္ေျပာရင္း ေရႊရည္၏ငံု႔ထားေသာမ်က္ႏွာေလးက ေမာ့၍လာသည္။
ေဆးမဆုိးဘဲနီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးေလးႏွစ္လႊာက ခပ္ဟဟေလးႏွင့္ မ်က္နက္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြက ၾကည္လဲ့၍ေနသည္။
ေရႊရည္၏မ်က္ႏွာေလးေမာ့၍အလာတြင္ေတာ့ ေဇာ္ၾကီး၏မ်က္ႏွာၾကီးက ငံု႔၍က်လာရင္း သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကို ငံု႕၍ တစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း သူမ၏ကိုယ္လံုးေလးကို ေပြ႔ဖက္လိုက္သည္။
ေရႊည့္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးျပည့္ျပည့္အိအိေလးကို သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးနဲ႔ ဖိကာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေမြ႕ယာထူၾကီးေပၚသို႕ ဖိခ်လိုက္သည္။
အုိ ... အကိုၾကီး... အင့္အင့္...
ေဇာ္ၾကီးက ေရႊရည့္ကိုယ္ေပၚက အက်ီေလးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ေအာက္မွ ေဘာ္လီအတြင္းက ရင္သားျဖဴျဖဴအိအိေလးေတြက ၀င္း၀င္း၀ါ၀ါပင္ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေရႊရည့္ ႏုိ႕ၾကီးေတြကို ေဘာ္လီေပၚကပင္ ႏႈတ္ခမ္းအစံုျဖင့္ ဖိကပ္၍နမ္းစုတ္၍သာမက သြားနဲ႔လည္းတဇတ္ဇတ္နဲ႔ျမည္ေအာင္ ကိုက္လိုက္ေတာ့ ေရႊရည့္ ခမ်ာ ထြန္႕ထြန္႕လူး၍ေနေလသည္။
ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကီးက ေဘာ္လီအက်ီအတြင္းမွ ျပည္လွ်ံထြက္ေနေသာ သူမရဲ႕ ႏုိ႕အံုႏွစ္လံုးၾကားသို႕ အတင္းပင္ထိုးထည့္ကာ ယက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္မွာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းၾကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ရင္သားမုိ႕မုိ႕တစ္စံုမွာ ေကာ့တက္လာသည္အထိ
မခ်ိမဆန္႕ခံစားေနရေတာ့သည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ေရႊရည္မွာ သူမ၏ ေက်ာေအာက္သို႕ လက္ေလးတစ္ဖက္ထုိးထည့္၍ ေဘာ္လီအက်ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ကာ ေဘာ္လီကို တပါတည္းခၽြတ္ေပးလိုက္ရင္း မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို စံုမွိတ္၍ထားလိုက္သည္။
၀င္းအိ၍ ၀က္သားေပါက္စီအရြယ္ပမာဏေလာက္ရွိေသာ သူမ၏ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးမွာ ၀င္းကနဲေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ရင္သားေဖြးေဖြးတစ္စံုကို လက္ႏွစ္ဆုတ္ကိုင္ဖ်စ္ညွစ္လိုက္ျပီး ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို အလယ္မွာပူးကပ္သြားေအာင္ ခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
ရင္သားမွာထြားလြန္းေသာေၾကာင့္ ႏုိ႕သီးေခါင္းႏွစ္လံုးမွာ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ပဲျခားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ႏုိ႕သီးႏွစ္ခုလံုးကို ပါးစပ္ထဲတစ္ခါတည္းထည့္၍ စုပ္လုိက္ျပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္လွ်ာနဲ႔ ထုိး၍ထုိး၍ ယက္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည့္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ တအင္းအင္းညည္းသံေလးမ်ားေပၚထြက္လာေတာ့သည္။
ေရႊရည္မွာ လွ်ာျဖင့္ ထုိးယက္လိုက္ေသာဒဏ္ေၾကာင့္ ႏုိ႕သီးေလးမ်ား တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာပင္ သူမရဲ႕ ေပါင္တန္ၾကီးမ်ားမွာလည္း စုလိုက္ကားလိုက္ တက္လိုက္ေျမွာက္လိုက္ျဖင့္ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္၍ေနေလသည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ေရႊရည့္ ႏုိ႕သီးေခါင္းနီညိဳညိဳေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္ စုပ္ရင္း လွ်ာျဖင့္လည္း ပြတ္သပ္ယက္ေပးေနေတာ့ရာ ခံစားမႈအရွိန္အဟုန္ေတြက တက္သည္ထက္တက္လာကာ ေရႊရည့္ လက္ေလးတစ္ဖက္က ထမီစေလးကို ဆြဲ၍ျဖည္လိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္ တင္ပါးေလးကိုအသာၾကြရင္း ေပါင္ဖ်ားထိထမိန္ကိုေရာက္ေအာင္ဆြဲခ်လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေျခေထာက္ကို အသာေကြးျပီး ထမိန္အစြန္းေလးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ညွပ္ကာ ထဘီကိုကြင္းလံုးခြ်တ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေရႊစင္တစ္ေယာက္ အ၀တ္မပါေတာ့ပဲ မိေမြးတုိင္းဖေမြးတုိင္းျဖစ္သြားျပီ။
ေဇာ္ၾကီးက ကိုယ္ကိုၾကြ၍ထုိင္လုိက္ျပီး ေရႊရည္၏ ၀တ္လစ္စလစ္ကိုယ္လံုးေလးကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္ရာက သူမမ်က္ႏွာေလးကို အၾကည့္လိုက္တြင္ ေရႊရည္ႏွင့္အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးကို ၾကည့္ေနေသာ ေရႊရည္က ႏွစ္လုိဖြယ္အျပံဳးေလး ျပံဳးျပလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမ၏ျဖဴေဖြးသြယ္လ်ေသာ လက္ေလးေတြက ေဇာ္ၾကီး၏ ရင္ဘတ္ဆီသို႕ လွမ္းလိုက္ျပီး သူမ၏ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာေလးကိုတစ္ခ်က္ေစာင္းလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို သြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားနဲ႔ တစ္လံုးခ်င္းစီျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း အလုပ္ရႈပ္လို႔ေနသည္။
လက္တစ္ဖက္က သူမရဲ႕ နုိ႕ျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္းေလးေတြကို တရစပ္ညွစ္ေပးေနသလို က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေရႊရည္ရဲ႕ ျပည့္တင္းျပီးေဖာင္းကားေနတဲ့ တင္သားစိုင္ၾကီးေတြကို ဆုပ္နယ္လိုက္လုပ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လံုးခ်င္းစီျဖဳတ္ေပးေနေသာ ေရႊရည့္လက္ကေလးေတြ ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာျပီး ပါးစပ္ကလည္းညည္းသံေလးေတြထြက္လာသည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ တင္ပါးကိုပြတ္သပ္ေနေသာလက္ကို အေမႊးေလးေတြလက္တစ္ဆစ္ေလာက္ေပါက္ေနတဲ့ ေရႊရည့္ အဖုတ္ေလးဆီသို႕ေျပာင္းလိုက္သည္။
ေရႊရည္အဖုတ္ေလးက ျဖဴေဖြးႏုအိေနသည္။
ေယာက်္ားနဲ႔ ေ၀းေနတာၾကာလို႕လည္ အဖုတ္ေလးက ျပဲအာမေနပဲ ခပ္တင္းတင္းေလးစိကပ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီး ေရႊရည္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးက ခပ္ရြရြေလးပြတ္လိုက္ အစိေလးကိုခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးညွစ္လိုက္လုပ္ေပးေနသည္။
ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္က ခပ္တုိးတုိးေလးညည္းျပီး မ်က္ခြံေလးမ်ားက ေမွးစင္းလာသည္။
ေရႊရည္စိတ္ကို ထိန္းျပီး ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကို အျမန္ျပီးေအာင္ျဖဳတ္လိုက္ျပီး ေဖာင္းထစ္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ ရင္အုပ္ၾကီးကို တပ္မက္စြာ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။
ထုိအခ်ိန္မွာပဲ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းက ေရႊရည့္ အဖုတ္အတြင္းသားေလးထဲကို အသာေလးထုိးသြင္းလုိက္သည္။
ျပီးေတာ့လက္မနဲ႔ အစိေလးကိုဖိျပီးပြတ္ေပးလိုက္ရာ ေရႊရည့္ခမ်ာ အင့္ခနဲျဖစ္သြားျပီး ကိုယ္လံုးတီးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလးမွာ ျဖတ္ကနဲ ပက္လက္လန္သြားေတာ့သည္။
ျပီးေတာ့သူမအဖုတ္ေလးမွာလည္း မုိ႕သထက္မုိ႕လာျပီး အရည္ၾကည္ေလးမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေနေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးတစ္ေယာက္ ပုဆုိးကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္ျပီး ၾကယ္သီးေတြျပဳတ္ေနေသာ အက်ီကိုပါတစ္ခါတည္းဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
ႏွစ္ေယာက္လံုး အ၀တ္အစားေတြမရွိေတာ့ပဲ ကိုယ္တံုးလံုးျဖစ္သြားၾကျပီ။
ေထာင္မတ္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးကို ေရႊရည္မသိမသာခိုးၾကည့္လုိက္ရင္း ရင္ထဲဖုိသြားသည္။
လူကအသားညိဳေသာ္လည္း အတန္ၾကီးက ျဖဴေဖြးျပီးထိပ္ဖ်ားက ရဲလို႔ေနသည္။
ျပီးေတာ့ အတန္ၾကီးရဲ႕ထိပ္ဖ်ားမွာ မွဲ႔နက္ၾကီးတစ္လံုးကလည္းရွိေသးသည္။
ေရႊရည္အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသျဖင့္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ဳိခ်လိုက္ျပီး မ်က္လံုးေလးကို အသာမွိတ္ကာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကုတင္ေစာင္းဖက္သို႕ ဆြဲရင္း သူကပါကုတင္ေအာက္သို႕ဆင္းလိုက္သည္။
ဘယ္ပံုစံႏွင့္လုပ္ေတာ့မည္ကိုသိလိုက္ေသာ ေရႊရည္က သူမ၏ကိုယ္လံုးတီးေလးကို ကုတင္ေပၚတြင္ကန္႕လန္႕ျဖတ္၍လွဲေပးလုိက္ရာ ကားစြင့္ေဖာင္းတစ္ေနေသာ သူမ၏ တင္သားၾကီးမ်ားက ကုတင္ေစာင္းေပၚတြင္ တင္၍ေနေတာ့သည္။
ျပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေပါင္တံရွည္ၾကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို အလိုက္သင့္ပင္ကားေပးလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေရႊရည္ေပါင္တန္စင္းစင္းႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ အလုိက္သင့္ပင္ရပ္လိုက္ျပီး လက္တစ္ဖက္ကို ေရႊရည္အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚမွာ တင္၍ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို ခပ္သာသာေလးပြတ္ေပးလိုက္သည္။
ေရႊရည္စိတ္ေတြ ထၾကြလာျပီး ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အတန္ၾကီးကို လက္ဖ၀ါးေလးနဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ကာ သူမအဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလ်ာက္အစုန္အဆန္ပင္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။
လိင္တန္ထိပ္ဖူးၾကီးက အစိေလးကို ထိထိမိမိပင္ ပြတ္တုိက္သြားေတာ့ ေရႊရည္ ကုတင္ေပၚသို႕ ေနာက္ျပန္လဲက်သြားေတာ့သည္။
''အကိုရယ္... ညီမကို လုပ္ေပးပါေတာ့ေနာ္...။''
ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ရမက္စိတ္ေတြထၾကြလာျပီး သူမကို လုပ္ေပးဖုိ႕ပင္ႏႈတ္မွထုတ္ေဖာ္ျပီးေတာင္းဆုိလာေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးလည္းအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ လိင္တန္ၾကီးကို ေရႊရည့္အဖုတ္၀ေလးမွာေတ့ျပီး ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး တစ္ခ်က္ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
လိင္တန္ၾကီးက ရုတ္တရက္ေဆာင့္၀င္လာေသာေၾကာင့္ ေရႊရည့္ခမ်ာ့ အင့္ခနဲျဖစ္သြားျပီးခါးေလးပင္ေတာ့တက္သြားေတာ့သည္။
ကာမစပ္ယွက္ျခင္းမျပဳတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္လို႕ အဖုတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက တင္းၾကပ္စီးပိုင္ေနသည္။
အဖုတ္ကေလးက က်ဥ္းလွသည့္အျပင္ ၀င္လာတဲ့ အတန္ၾကီးကလဲ ၾကီးလွတာမို႕ ေရႊရည္တစ္ေယာက္ နာက်င္တဲ့ေ၀ဒနာေလးတစ္ရပ္ကိုခံစားလိုက္ရသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႔လိင္တန္ကိုအဆံုးထိျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ခါးကိုေကာ့တာ တစ္ခ်က္ထဲေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။
''ဒုတ္... ''
ေဇာ္ၾကီးအတန္ၾကီးက ေရႊရည့္သားအိမ္ေခါင္းကိုသြားေဆာင့္သည္။
''အား.... နာတယ္အကို...။ ''
ေရႊရည္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာေလးမဲ့ကာ သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္ရွာသည္။
ေရႊရည့္ ေတာင္းပန္သံက ေဇာ္ၾကီးအတြက္ သနားဖုိ႕မေကာင္းပဲ ရမက္ေသြးတုိ႕ကိုပိုမုိၾကြလာေစသည္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီး သူ႕အတန္ၾကီးကို အဖ်ားနားထိဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္ျပီးအားကုန္ေဆာင့္ေတာ့ရာ....
တဖြတ္ဖြတ္ .... ျမည္သံႏွင့္အတူ ေရႊရည့္ထံမွ အမေလး... အဟင့္အဟင့္ျမည္သံေလးကလည္း တစ္ခန္းလံုးဆူညံေနေတာ့သည္။
ေရႊရည့္ အဖုတ္ေလးထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ရႊဲနစ္၍ထြက္လာသည္မွာ အိပ္ယာခင္းကိုပင္ အကြက္လိုက္ၾကီးျဖစ္ေစေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးေဆာင့္သမွ် ေရႊရည္က ကုတင္ေစာင္းမွ ဖင္ၾကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ခံသည္။
ခဏအၾကာ ခံ၍ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာစဥ္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူ႕ လိင္ေခ်ာင္းၾကီးကို တဆံုးဆြဲ၍ခၽြတ္လိုက္သည္။
''ျပြတ္ .... အင္.... အို''
အရသာပ်က္သြားေသာ ေရႊရည္က ဟင္ကနဲ အံ့ၾသစြာျဖင့္ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ သူမ၏ရင္ထဲ ဒိန္းကနဲခုန္၍ တုန္လႈပ္အံ့ၾသသြားရသည္။
ေရႊရည္ေတြ႕လိုက္ရသည္ကေတာ့ ေဇာ္ၾကီး၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ အရပ္ပုပုလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
ထုိသူက ကိုညိဳဆုိေသာလူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ေရႊရည္၏အၾကည့္က ကိုညိဳရဲ႕ လိင္တန္ၾကီးဆီသို႕ေရာက္သြားသည္။
ရင္ထဲတြင္ တင္းကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ လူကသာ ပုတာ၊ လိင္တန္ၾကီးက ၾကီးျပီးအရွည္ၾကီးျဖစ္သည္။
ျပီးေတာ့ အဖ်ားၾကီးကလည္းေကာ့ေနေသးသည္။ နီရဲရဲ ဒစ္ဖ်ားထိပ္တြင္အရည္ၾကည္ေတြ႕စို႕ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေဘးဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုညိဳက ေရႊရည့္ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ၀င္လာကာ သူ႕အတန္ၾကီးကို အဖုတ္ေလးထဲသို႕ ထုိးေဆာင့္၍သြင္းလိုက္သည္။
''အ.... အမေလး... ကၽြတ္... ကၽြတ္...''
ေရႊရည္ ခါးေကာ့တက္သြားကာ မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားသည္။
ကိုညိဳက ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္၍ လိုးေနသလို ေဇာ္ၾကီးကလည္း ေဘးမွေန၍ငံု႕ကာ သူမရဲ႕ ႏုိ႕ႏွစ္လံုးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႕ေပးေနေလသည္။
ေရႊရည္လည္း အားက်မခံပင္ လက္ေလးတစ္ဖက္ျဖင့္ အရည္ေတြနဲ႔ စိုရႊဲျပီး ေျပာင္လက္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အတန္ၾကီးကို ဆုပ္ကိုင္ညွစ္ရင္း ေရွ႕တုိးေနာက္ငင္လုပ္ေပးလိုက္သည္။
ကိုညိဳရဲ႕ အတန္ထြားထြားၾကီးကလည္း အဖုတ္အတြင္းသားထဲကို ခ်ိတ္နဲ႔ဆြဲသလို ထိထိမိမိပြတ္ဆြဲေနေသာေၾကာင့္ ေရႊရည္မွာ တဟင္းဟင္းနဲ႔ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ခဏအၾကာတြင္ ကိုညိဳက သူ႕အတန္ၾကီးကို အျပီးတုိင္ဆြဲထုတ္လိုက္ရာ ေဇာ္ၾကီးမွာခ်က္ခ်င္းပင္ ေရႊရည့္ေပါင္ၾကားထဲသို႕ေရာက္လာျပီး လိင္တန္ၾကီးကို အဖုတ္ေလးထဲ ေဆာင့္သြင္းျပီး အားရပါးရ ခပ္သြက္သြက္ၾကီးပင္ ေဆာင့္၍လိုးေတာ့သည္။
ထုိအခါ ကိုညိဳက ေဘးမွေန၍ သူမနုိ႕သီးေခါင္းနီညိဳညိဳေလးေတြကို လက္မနဲ႔ လက္ညိဳးၾကားမွာ ခပ္နာနာေလးေျခရင္း နုိ႕ႏွစ္လံုးကို အားရပါးရ ညွစ္ေနျပန္သည္။
ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ျပိဳင္တည္း ကာမဆက္ဆံေနရတဲ့ ေရႊရည္တစ္ေယာက္ ကာမအရသာေတြ တ၀ၾကီးခံစားေနရေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္က အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးလိုက္၊ ျပီးခါနီးေတာ့ အတန္ၾကီးကို ဆြဲထုတ္ျပီးေနာက္တစ္ေယာက္က အားရပါးရလာလိုးလိုက္ျဖင့္
ေရႊရည္မွာ တစ္ခ်ီျပီးတစ္ခ်ီျပီးေနရာ လူလည္းေမ်ာ့ေမ်ာ့ပင္က်န္ေတာ့သည္။
ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ထပ္ျပီး ကာမအရသာအထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ကာ ေကာင္းဦးမည္မသိ။
ေရႊရည္ကေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ေက်နပ္သြားသည္အထိအလိုးခံရင္း ဘ၀မွာတစ္ခါမွမရဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို
တ၀ၾကီးခံစားရန္ဆံုးျဖတ္ထားပါေတာ့သည္။
...
+61
ပို႕စ္တင္တဲ့သူကို အသိအမွတ္ျပဳရင္ အေပၚျမွားေလးကိုတစ္ခ်က္ႏွိပ္ေပးသြားပါ။
အိပ္မက္သခင္
- ေကာလိပ္ဂ်င္
- Posts: 98
- ဂုဏ္ထူးေဆာင္ရမွတ္ 0
- အိပ္မက္သခင္
- Respect: +3624
Re: မေတာ္တေရာ္ - ကာမမင္းသား ေရး၍ အိပ္မက္သခင္ ရိုက္တင္သည္။
« Reply #3 on: June 18, 2014, 02:27:10 AM »
အခန္း (၃)
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ နာမည္အရင္းက ေဇာ္လင္းျဖစ္သည္။
အရင္က လက္သမားဆရာျဖစ္ခဲ့ျပီးေနာက္ သစ္စက္အေသးေလးတစ္ခု ေထာင္ခဲ့ရာမွာအစျပဳကာ ရြာတြင္ ေၾကးရတက္စာရင္း၀င္လာသူျဖစ္သည္။
သူက လူပ်ဳိၾကီးလည္းျဖစ္ျပန္၊ သားေကၽြးမႈ၊ မယားေကၽြးမႈေတြမရွိဘဲကုန္က်စရိတ္နည္းကာ သူမ်ားထက္ ေငြပုိျပီးစုႏိုင္ခဲ့သည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီးမွာ ေန႕ခ်င္းညခ်င္းပင္ ေျပလည္ျပီး စီးပြားတက္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေဇာ္ၾကီးႏွင့္ကိုညိဳက နဂိုထဲက ရြာမွာသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သည္။ ေသာက္ေဖာ္စားဖက္ေတြလည္းျဖစ္သည္။
ကိုညိဳက ေဇာ္ၾကီးထက္ အသက္ေလးႏွစ္ပို၍ၾကီးသည္။ အရင္က ရြာရွိသမ၀ါယမဆုိင္တြင္ စာေရးလုပ္ဖူးသည္။
အတန္းပညာေလးလည္း အသင့္အတင့္ရွိသည္။ ေဇာ္ၾကီးသစ္စက္တည္ေတာ့ ကိုညိဳက ရုံးျပင္ကႏၷားကိစၥေတြအားလံုးလိုက္ျပီးလုပ္ေပးသည္။
ေနာက္ ေဇာ္ၾကီးသစ္စက္တြင္ စာရင္းဇယားေတြ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးရင္း တျဖည္းျဖည္းမန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ကိုညိဳက အေရးပါလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုညိဳမွာ ေဇာ္ၾကီးလိုမ်ဳိး လူပ်ဳိလူလြတ္မဟုတ္ေပ။
ခင္စန္းၾကည္ဆုိေသာ သူ႕ထက္ အသက္၇ႏွစ္ေလာက္ငယ္ေသာမိန္းမႏွင့္ အသက္၄ႏွစ္ႏွင့္ အသက္ ၂ ႏွစ္အရြယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္းရွိေသးသည္။
ေဇာ္ၾကီးက သစ္စက္တည္ေတာ့ ျခံ၀ိုင္းအက်ယ္ၾကီး တစ္ခု၀ယ္ျပီး ထုိျခံက်ယ္ၾကီးထဲတြင္သစ္စက္တည္ရုံသာမက ႏွစ္ထပ္ေျခတံရွည္အိပ္ၾကီးတစ္လံုးကို ေဆာက္ျပီး
အိမ္ေပၚထပ္တြင္ ေဇာ္ၾကီးကေနျပီး ေအာက္ထပ္တြင္ ကိုညိဳတုိ႕မိသားစုကေနေလသည္။
ကိုညိဳတုိ႕မိသားစုတြင္ ကိုညိဳႏွင့္သူ႔မိန္းမ ကေလးႏွစ္ေယာက္အျပင္ အသက္၁၅ႏွစ္အရြယ္ ကိုညိဳ၏ခယ္မ ခင္စန္းေထြးဆုိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိေလသည္။
စန္းေထြးက ကိုညိဳတုိ႕မိသားစု၏ အိပ္ဗာဟီရ အလုပ္ေတြကို ၀ိုင္း၍လုပ္ေပးရုံမက ေဇာ္ၾကီး၏ အ၀တ္အစားေတြကိုပါ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးရသည္။
ေဇာ္ၾကီးအတြက္ ထမင္းဟင္းကိုေတာ့ ကိုညိဳတုိ႕က ခ်က္ေပးရေလသည္။
......................................
ဒီေန႔ရြာထဲတြင္ အလွဴရွိ၍ သစ္စက္၀ိုင္းဆရာကအစ အလုပ္သမားေတြအဆံုး အကုန္လံုး အလွဴမွာ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးေနရသျဖင့္ သစ္စက္ပိတ္လိုက္ရသည္။
ေဇာ္ၾကီးလည္း အလွဴမွာထမင္းသြားစားျပီး တေရးတေမာအိပ္ပစ္လိုက္မည္ဟု ရည္ရြယ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့သည္။
အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္ေသာေလွကားက အိမ္ေဘးမွေန၍ သီးျခားလုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ေဇာ္ၾကီးက အက်ၤ ီကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပီး သူ႕ခါးမွ ပုဆုိးအသစ္ကိုလည္း အေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ လဲ၀တ္ကာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္း၊ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးခ်ျပီး လွဲလိုက္သည္။
ထူးထူးျခားျခားတစ္အိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို ေဇာ္ၾကီးသတိထားမိလုိက္သည္။ ကိုညိဳ႕ကေလးႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေရာက္ေနသည္မသိ။
ခင္စန္းေထြးကေတာ့ အလွဴတြင္သြားျပီး လုပ္ကိုင္ေပးေနသည္ထင္သည္။
သူအေပၚထပ္ကိုတက္လာတုန္းက.... ဟုတ္သည္။ ေအာက္ထပ္တံခါးဖြင့္ထားသည္။
ျပီးေတာ့ အထဲမွ စကားေျပာသံလုိလိုလည္းၾကားရသည္။ ေအာက္ထပ္တြင္ ကိုညိဳတို႕လင္မယားရွိေနေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးလွဲေနရာမွ ကပ်ာကယာထ၍ သူအိပ္ေသာ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ၀င္လုိက္သည္။
ျပီးေတာ့ ခင္းထားေသာ ဖ်ာကို ေဘးဘက္မွေန၍ အသာလွန္လိုက္ရာ ၾကမ္းခင္းပ်ဥ္ႏွစ္ခ်ပ္ဟ၍ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ေပၚလာသည္။
ထုိအေပါက္မွတစ္ဆင့္ ေဇာ္ၾကီး ေအာက္ထပ္သို႕ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္။
သူထင္သည့္အတုိင္းပင္။ ေအာက္ထပ္က ကိုညိဳတုိ႕ လင္မယားအလုပ္ျဖစ္ေနၾကျပီ။
သူတို႕လင္မယား အလုပ္ျဖစ္တုိင္းလိုလုိ ေဇာ္ၾကီး ဒီအေပါက္မွေန၍ေခ်ာင္းေနၾကျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ေဇာ္ၾကီးၾကည့္ခ်င္သည္က ခင္စန္းၾကည္အလိုးခံတာကိုျဖစ္သည္။
ခင္စန္းၾကည္မွာ ဖင္ၾကီးတင္ၾကီးေတြ တလံုးတခဲၾကီးႏွင့္ ရည္ရည္ကလည္းေခ်ာေမာကာ ခံျပီေဟ့ဆုိရင္လည္း အ၀တ္အစားေတြအကုန္ခၽြတ္ျပီးခံေလ့ရွိသည္။
ကိုညိဳနဲ႔လုပ္တုိင္း ခင္စန္းၾကည္တစ္ေယာက္ပက္ပက္စက္စက္ပင္ အေပးေကာင္းလွသည္ျဖစ္ရာ ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းၾကည္ခံတာကို မလြတ္ရေအာင္ေခ်ာင္းေနက်ျဖစ္သည္။
ဒီလိုေခ်ာင္းလိုက္တုိင္းလည္း ေဇာ္ၾကီးမွာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ႏွင့္ လက္ႏွင့္ပင္ဂြင္းတုိက္ပစ္လိုက္ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ကိုညိဳမရွိတုန္းခင္စန္းၾကည္ကို ဖန္ျပီးစားဦးမည္ဟု ေဇာ္ၾကီးစိတ္ထဲမွာေတးထားလိုက္သည္။
အခုလည္း ခင္စန္းၾကည္ ကိုညိဳ႕အေပၚကေန အားရပါးရတက္ေဆာင့္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း အေတာ္ၾကီးမေနႏိုင္မထုိင္ႏို္င္ျဖစ္လာသည္။
သူ၏ လိင္တန္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆုတ္ကိုင္ကာ အငမ္းမရပင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည္။
ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးက ျဖဴေဖြးျပီး အယ္ေနသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးထားတာမုိ႕ အနည္းငယ္တြဲက်ေနသည္မွအပ အျပစ္ဆုိဖြယ္ရာမရွိ။
ခင္စန္းၾကည္တစ္ေယာက္ တင္ပါးၾကီးကိုပင့္ကာပင့္ကာနဲ႔ ကိုညိဳ႕အတန္ၾကီးေပၚမွာ တက္ေဆာင့္ေနသည္။
ကိုညိဳကလည္း ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို ေအာက္ကေနျပီး လက္နဲ႔ ဖ်စ္ညွစ္ဆုတ္နယ္ေနသည္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုညိဳ ခင္စန္းၾကည္ကို ေအာက္ဆင္းခိုင္းလိုက္ျပီး ပက္လက္လွန္ကာ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ေဘးကားခိုင္းလိုက္သည္။
ခင္စန္းၾကည္ ပက္လက္လွန္ျပီး သူမရဲ႕ေပါင္တံရွည္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသို႕ျဖဲကားလိုက္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိပဲ ဖားခံုညွင္းၾကီးသဖြယ္ခံုးထေနတဲ့ အဖုတ္ၾကီးကေပၚထြက္လာသည္။
အေပၚထပ္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ေဇာ္ၾကီးမွာေတာ့ ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ အဖုတ္နီညိဳညိဳၾကီးကို ၾကည့္ရင္း သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ တက္လိုးခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေနသည္။
ကိုညိဳ လည္း ႏွာမႈတ္သံတရႈးရႈးျပဳရင္း ခင္စန္းၾကည့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္က ထိုင္ခ်လုိက္ျပီး သူ႕လိင္တန္ၾကီးကို ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးထဲထည့္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျပီးအားရပါးရပင္လိုးေတာ့သည္။
ကိုညိဳရဲ႕ ဆီးခံုနဲ႔ ခင္စန္းၾကည္အဖုတ္တုိ႕ ရိုက္မိသံက တဖတ္ဖတ္ေပၚထြက္ေနသည္။ အခ်က္ေလးဆယ္ေလာက္အားရပါးရေဆာင့္ျပီးေတာ့ ကိုညိဳတစ္ေယာက္ အားကနဲ ခပ္တုိးတုိးေအာ္ရင္းခင္စန္းၾကည္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္နဲ႔ ျပီးသြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးမွာ ေအာက္ထပ္သို႕ ငံုၾကည့္ေနရာမွ ပက္လက္လွန္လိုက္ျပီး ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကိုျမင္ေယာင္ကာ သူ႕အတန္ၾကီးကိုပြတ္သတ္ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းဂြင္းတုိက္ေနေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္ ေဘးေလွကားမွ အေပၚသို႕တက္လာေသာေျခသံကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေဇာ္ၾကီး နားစြင့္လိုက္သည္။
တျဖည္းျဖည္း ေျခသံက ေလွကားထိပ္သို႕ေရာက္လာသည္။
''ဦးေလး.... ဦးေလး''
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အသံမွန္းေဇာ္ၾကီးသိ၍ အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
ထုိအခိုက္ ကိုညိဳတုိ႕လင္မယား ခ်ဳိင့္ေတြပလံုးေတြကိုင္ျပီးျခံျပင္သို႕ထြက္သြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကေလးေတြကို သူ႕ေယာကၡမအိမ္မွာ သြားေခၚရင္း အလွဴအိမ္က ဟင္းေတြသြားသယ္တာျဖစ္ေၾကာင္းေဇာ္ၾကီး ေတြးမိလိုက္သည္။
''ဦးေလး.. ေလွ်ာ္ရမဲ့အ၀တ္ေတြေပးဦး..... ကၽြန္မအ၀တ္ေလွ်ာ္မလို႕...''
''ေအး.... ဒီမွာလာယူဟာ....''
ခင္စန္းေထြးကို ေဇာ္ၾကီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထဘီရင္လ်ားေလးႏွင့္ ရင္ဘတ္ေလးက ျဖဴ၀င္း၍ေနသည္။
ခင္စန္းေထြးက သူ႕အမျဖစ္သူ ခင္စန္းၾကည္ႏွင့္ တူသည္။ အခုအရြယ္ေလးႏွင့္ပင္ တင္ေတြရင္ေတြက အပ်ဳိၾကီးဖားဖားေတြကို မီေနျပီ။
ခင္စန္းေထြးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိရင္း ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ ပိုျပီးထၾကြလာေတာ့သည္။
ခင္စန္းေထြးက ဟိုတစ ဒီတစ ျဖစ္ေနေသာ အ၀တ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ပံုသည္။
ျပီးသြားေတာ့မွ ခါးေလးကုန္းျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚရွိအ၀တ္ေတြကို တစ္ထည္ခ်င္းေကာက္၍ အစီအရီထပ္ေနသည္။
ေနာက္ကၾကည့္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏုိ္င္ေတာ့။
ကုန္းထားေသာ ဖင္သားလံုးလံုးက်စ္က်စ္ကားကားၾကီးရဲ႕ ေအာက္ဖက္ၾကားသို႕ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဆတ္ကနဲ ထိုးသြင္းလုိက္ျပီး အဖုတ္ေလးကို ဇိကနဲ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။
''အမေလး''
အပ်ဳိမေလး ခင္စန္းေထြး လန္႕သြားျပီး ခါးေလးကို ျဖတ္ကနဲ ဆန္႕၍ ေကာ့တက္သြားသည္။
သူမတစ္ကုိယ္လံုး ျဖိဳးျဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားကာ အသက္ရွဴမွားသြားစဥ္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို
ေစြ႕ကနဲေပြ႕ကာ သူေစာေစာက အိပ္ရန္ခင္းထားေသာ ဖ်ာေပၚသို႕တင္လိုက္ျပီး စန္းေထြးကို အေပၚကေန အုပ္မုိး၍
မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလံုးကို အတင္းနမ္းေလေတာ့သည္။
''ဦး... ဦးေလး.... မလုပ္... နဲ႔ .... ဟာ.... အုိ...... လႊတ္ပါ..... အာ..... ဟာ....''
ခင္စန္းေထြးေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႔ ရုန္းေနရာမွ တကိုယ္လံုး တရွိန္းရွိန္းတဖိန္းဖိန္းျဖစ္လာရသည္။
ျပီးေတာ့မွ ေဇာ္ၾကီးက သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ငံုခဲလိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္ကို ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားသို႕ ထုိးသြင္းလိုက္ေလသည္။
ရင္ဘတ္မွာ စည္းထားတဲ့ ထဘီစေလးက ျပဳတ္ထြက္မသြားေပမဲ့ ေအာက္ဖက္မွ ထဘီစကေတာ့ ခါးဆီသို႕လန္တက္ကာ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး
ဖင္ေျပာင္ေလးျဖစ္ကာ အဖုတ္နီနီရဲရဲေလးရဲ႕ အ၀မွပင္ အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္လာတာကို ေတြ႕ရသည္။
ပို၍ အတင့္ရဲလာေသာ ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ စီးေႏွာင္ထားတဲ့ ထဘီစကိုပါ ဆြဲျဖဳတ္ကာ ထဘီကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။
ခင္စန္းေထြး ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားျပီ။
ခင္စန္းေထြးတစ္ေယာက္ တကိုယ္လံုး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိ ရုန္းကန္ဖုိ႕အားအင္ေတြမရွိေတာ့သည့္အျပင္
ရုန္းကန္ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းနယ္ႏုံးခ်ိ၍ ေနေတာ့သည္။ ခင္စန္းေထြးမ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာ ရင္ဘတ္ေလးနိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီႏွင့္ ေမာ၍ေနသည္။
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕ေလးႏွစ္လံုးက စူစူမုိ႕မုိ႕ေလးျဖစ္ကာ ေဖာင္းေဖာင္းမုိ႕မုိ႕ေလး လံုးတက္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ ပူေႏြးေသာ လွ်ာၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕အံုထိပ္မွာ ကပ္ေနေသာ နီနီရဲရဲႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကို ထုိးျပီးေကာ္ကာ ယက္လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့
ခင္စန္းေထြးခမ်ာ တကိုယ္လံုး ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားျပီး တြန္႕သြားရေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက သူမရဲ႕ တင္းတင္းေလးစူထြက္ေနေသာ ႏို႕အံုေလးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ျပီး စုိ႕လိုက္သည္။
''အ... အ... ဟင့္....''
ခင္စန္းေထြး ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာျပီး မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕ေလးႏွစ္လံုးကို တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး ေျပာင္း၍ စို႕ေပးရင္း သူ႕ခါးမွပုဆုိးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေကာင္မေလးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို လက္ျဖင့္မလိုက္ရင္း သူမရဲ႕ ကိုယ္လံုးေပၚမွာ ပိေနတဲ့ သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးကို အသာၾကြ၍
ထကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလိုက္သည္။
ခင္စန္းေထြးခမ်ာမွာေတာ့ ဒါေတြကို ဘာမွမသိ။ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ႏွင့္ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ကာ
အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ခံစားရခက္ေသာ ကာမေ၀ဒနာကို ခံစားေနရသည္။
သူမရဲ႕ အဖုတ္၀ေလးမွာလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္ေနျပီ။
ထိုခဏမွာပင္ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က အေမြးႏုႏုေလးမ်ားနဲ႔ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုကို အသာျဖဲလိုက္သည္။
''အုိ...''
ထုိ႕ေနာက္ ေဇာ္ၾကီးက သူ႔ရဲ႕ အတန္ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ၾကီးကို ျဖဴေဖြးျပီး တင္းတင္းေလးစိေနေသာ
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကား နီရဲေနေသာ အဖုတ္၀ေလးသို႕ ဖိ၍သြင္းလိုက္သည္။
''အင့္.... အမေလး.... အား.... နာတယ္... ဦးေလးရဲ႕...။''
''ေသပါျပီ....။ ျပန္ထုတ္ေပးပါဦးရယ္။ ''
လိင္တန္ၾကီးက ထိပ္ဖူးေတာင္မ၀င္ေသး။ ခင္စန္းေထြးမွာ အေတာ္ၾကီးခံစားရကာ ေအာ္ဟစ္ငိုယုိလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးငံု႕ၾကည့္သည္။ သူ႕ အတန္ၾကီးက အဖုတ္၀ေလးတြင္ မဆန္႕မျပဲျဖစ္ကာ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုက လီးထိပ္ကို
အတင္းငံု၍ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုမွာ အထဲသို႕ နစ္၀င္လ်က္ ခြက္ေနသည္။
ခင္စန္းေထြး၏ ကိုယ္လံုးေလးမွာ ေကာ့ပ်ံ၍တက္သြားျပီး သူမရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း အတင္းပင္ျဖဲကား၍ေပးလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္ညီးညဴရင္း မ်က္ရည္ေတြ တသြင္သြင္စီးက်ကာ ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
အေတြ႕ေကာင္းလွေသာ အပ်ဳိေပါက္မေလးရဲ႕ ႏုနယ္လွေသာ အထိအေတြ႕က ေဆြမ်ဳိးေမ့ေအာင္ပင္ေကာင္းလွသည္။
ေဇာ္ၾကီး စိတ္ေတြတင္းထားသည့္ၾကားက ထိပ္ဖူးၾကီးတစ္၀က္ေလာက္၀င္ေနေသာ သူ႕အတန္ၾကီးကို ထပ္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
ျဗစ္ကနဲျမည္သံေလးက ထြက္ေပၚလာသည္။
''အား..... အမေလး....။ ေသပါျပီ.... နာတယ္ဦးေလးရဲ႕.....။''
တင္းေျပာင္ေနေသာ အတန္ၾကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးတစ္ခုလံုး ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲသို႕ ၀င္သြားျပီ။
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အဖုတ္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေလး ကြဲသြားျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။
ခင္စန္းေထြးတစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြျပန္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အသက္ရႈသံေတြကလည္း တရႈးရႈးနဲ႔ ျပင္းထန္လာသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႕လီးကို အသာေလးထပ္ျပီး ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ လီးက မ၀င္ပဲတင္းခံေနသည္။
ငါးမူးလံုးေလာက္ရွိေသာ ပိုက္ထဲသို႕ တစ္က်ပ္လံုးေလာက္ရွိသည့္ သံေခ်ာင္းကို ထုိးထည့္သလိုျဖစ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီး လီးကို ဆက္မသြင္းေသးပဲ ခင္စန္းေထြးရဲ႕ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေခ်မြေပးလိုက္သည္။
ခဏေနေတာ့ တအီးအီးငိုေနေသာ ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ငိုရႈိက္သံေလးေတြက ၾကဲ၍သြားသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႕အတန္ၾကီးကို ထပ္၍ဖိသြင္းၾကည့္ျပန္သည္။ မ၀င္။ တင္း၍ခံေနသည္။ နဲနဲအားပိုထည့္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
''အမေလး... ေသပါျပီ.... အီးး...ဟီးး..''
ခင္စန္းေထြး ေကာ့တက္သြားျပီး ငိုျပန္ပါသည္။ ေဇာ္ၾကီးတကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြျပန္လာျပီး အသက္ရွဴသံၾကီးေတြက
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တရွဴးရွဴးျဖစ္ကာ အသာေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေဇာ္ၾကီး လူစိတ္ေပ်ာက္သြားျပီ။
ရွိသမွ်အားကို သံုး၍ သူ႕အတန္ၾကီးကို ဖိသြင္းလိုက္သည္။
''ျဗစ္.... အား......''
စန္းေထြး ရဲ႕ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လိုက္ေသာ စူးစူး၀ါး၀ါးအသံေလးက တစ္၀က္ေလာက္နဲ႔ တိမ္၀င္ျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ဒါေတြကို ေဇာ္ၾကီး မစဥ္းစားႏုိင္၊ ဂရုမစိုက္ႏုိင္ေတာ့။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏုိ႕အံုေလးႏွစ္လံုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားရပါးရ စံုကိုင္ကာ စိတ္ရွိတုိင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ျပီးလိုးပစ္လိုက္သည္။
အေတာ္ၾကီး က်ဥ္းက်ပ္ေနေသာ အဖုတ္ေလးေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီးမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္နဲ႔ပင္ျပီးသြားသည္။
စန္းေထြးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ျပီး ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းလိုက္ျပီးမွ သူ႕လိင္တန္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး ေဘးသုိ႕ ဆင္းလိုက္သည္။
''ဟာ...'' ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ အုိင္ထြန္း၍ေနသည္။
''စန္းေထြး... စန္းေထြး.....''
ေခၚၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလး စကားေမးမရေတာ့ေပ။
ေဇာ္ၾကီး ကပ်ာကယာထ၍ အိတ္တစ္လံုးထဲ ေတြ႕တဲ့ အ၀တ္အစားနဲ႔ လက္ထဲရွိေငြေတြကို ထည့္ကာ ေျခဦးတည့္ရာသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
တစ္ျမိဳ႕၀င္ တစ္ျမိဳ႕ထြက္ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေဇာ္ၾကီးမွာ ဘုိကေလးျမိဳ႕ ျမစ္၀ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရွိ ကိုင္းေသာင္ေပၚတြင္
ဇာတ္ျမဳပ္၍ေနထုိင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
( ေနာင္အခါတြင္ တစ္ရြာသားငထြားဟု သရက္ပင္ဆိပ္ရြာတြင္ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းခံရသူမွာ ေဇာ္ၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။)
----------------------------------- ျပီးပါျပီ --------------------------------------------------------
(ဒီဇာတ္လမ္းအဆံုးပိုင္းနားေလာက္မွာ ကိုညိဳနဲ႔ ခင္စန္းၾကည္အလုပ္ျဖစ္တဲ့အခန္းကို စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္ပဲေရးထားတာပါ။ စာေရးဆရာက ေဇာ္ၾကီးေခ်ာင္းၾကည့္တာကိုပဲ ေရးထားတာပါ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လို႕ေကာင္းေအာင္ အေသးစိတ္ျပန္ျပီးေရးထားေပးပါတယ္)
ထံုးစံအတုိင္းပဲ စာလံုးအျဖတ္အေတာက္ေတြ၊ သတ္ပံုအမွားေတြ၊ အရမ္းရွည္ျပီး ဖတ္လို႕ မေကာင္းတဲ့ စာသားေတြကို ဖတ္လို႕ေကာင္းေအာင္ အခ်ိန္ယူျပီးျပန္ျပင္ေရးေပးထားပါတယ္။)
စာဖတ္သူအားလံုး အဆင္ေျပၾကပါေစ။
အားလံုးကို ခင္မင္တဲ့
အိပ္မက္သခင္
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ နာမည္အရင္းက ေဇာ္လင္းျဖစ္သည္။
အရင္က လက္သမားဆရာျဖစ္ခဲ့ျပီးေနာက္ သစ္စက္အေသးေလးတစ္ခု ေထာင္ခဲ့ရာမွာအစျပဳကာ ရြာတြင္ ေၾကးရတက္စာရင္း၀င္လာသူျဖစ္သည္။
သူက လူပ်ဳိၾကီးလည္းျဖစ္ျပန္၊ သားေကၽြးမႈ၊ မယားေကၽြးမႈေတြမရွိဘဲကုန္က်စရိတ္နည္းကာ သူမ်ားထက္ ေငြပုိျပီးစုႏိုင္ခဲ့သည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီးမွာ ေန႕ခ်င္းညခ်င္းပင္ ေျပလည္ျပီး စီးပြားတက္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေဇာ္ၾကီးႏွင့္ကိုညိဳက နဂိုထဲက ရြာမွာသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သည္။ ေသာက္ေဖာ္စားဖက္ေတြလည္းျဖစ္သည္။
ကိုညိဳက ေဇာ္ၾကီးထက္ အသက္ေလးႏွစ္ပို၍ၾကီးသည္။ အရင္က ရြာရွိသမ၀ါယမဆုိင္တြင္ စာေရးလုပ္ဖူးသည္။
အတန္းပညာေလးလည္း အသင့္အတင့္ရွိသည္။ ေဇာ္ၾကီးသစ္စက္တည္ေတာ့ ကိုညိဳက ရုံးျပင္ကႏၷားကိစၥေတြအားလံုးလိုက္ျပီးလုပ္ေပးသည္။
ေနာက္ ေဇာ္ၾကီးသစ္စက္တြင္ စာရင္းဇယားေတြ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးရင္း တျဖည္းျဖည္းမန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ကိုညိဳက အေရးပါလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုညိဳမွာ ေဇာ္ၾကီးလိုမ်ဳိး လူပ်ဳိလူလြတ္မဟုတ္ေပ။
ခင္စန္းၾကည္ဆုိေသာ သူ႕ထက္ အသက္၇ႏွစ္ေလာက္ငယ္ေသာမိန္းမႏွင့္ အသက္၄ႏွစ္ႏွင့္ အသက္ ၂ ႏွစ္အရြယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္းရွိေသးသည္။
ေဇာ္ၾကီးက သစ္စက္တည္ေတာ့ ျခံ၀ိုင္းအက်ယ္ၾကီး တစ္ခု၀ယ္ျပီး ထုိျခံက်ယ္ၾကီးထဲတြင္သစ္စက္တည္ရုံသာမက ႏွစ္ထပ္ေျခတံရွည္အိပ္ၾကီးတစ္လံုးကို ေဆာက္ျပီး
အိမ္ေပၚထပ္တြင္ ေဇာ္ၾကီးကေနျပီး ေအာက္ထပ္တြင္ ကိုညိဳတုိ႕မိသားစုကေနေလသည္။
ကိုညိဳတုိ႕မိသားစုတြင္ ကိုညိဳႏွင့္သူ႔မိန္းမ ကေလးႏွစ္ေယာက္အျပင္ အသက္၁၅ႏွစ္အရြယ္ ကိုညိဳ၏ခယ္မ ခင္စန္းေထြးဆုိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိေလသည္။
စန္းေထြးက ကိုညိဳတုိ႕မိသားစု၏ အိပ္ဗာဟီရ အလုပ္ေတြကို ၀ိုင္း၍လုပ္ေပးရုံမက ေဇာ္ၾကီး၏ အ၀တ္အစားေတြကိုပါ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးရသည္။
ေဇာ္ၾကီးအတြက္ ထမင္းဟင္းကိုေတာ့ ကိုညိဳတုိ႕က ခ်က္ေပးရေလသည္။
......................................
ဒီေန႔ရြာထဲတြင္ အလွဴရွိ၍ သစ္စက္၀ိုင္းဆရာကအစ အလုပ္သမားေတြအဆံုး အကုန္လံုး အလွဴမွာ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးေနရသျဖင့္ သစ္စက္ပိတ္လိုက္ရသည္။
ေဇာ္ၾကီးလည္း အလွဴမွာထမင္းသြားစားျပီး တေရးတေမာအိပ္ပစ္လိုက္မည္ဟု ရည္ရြယ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ခဲ့သည္။
အိမ္အေပၚထပ္ကိုတက္ေသာေလွကားက အိမ္ေဘးမွေန၍ သီးျခားလုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ေဇာ္ၾကီးက အက်ၤ ီကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပီး သူ႕ခါးမွ ပုဆုိးအသစ္ကိုလည္း အေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ လဲ၀တ္ကာ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္း၊ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးခ်ျပီး လွဲလိုက္သည္။
ထူးထူးျခားျခားတစ္အိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနသည္ကို ေဇာ္ၾကီးသတိထားမိလုိက္သည္။ ကိုညိဳ႕ကေလးႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေရာက္ေနသည္မသိ။
ခင္စန္းေထြးကေတာ့ အလွဴတြင္သြားျပီး လုပ္ကိုင္ေပးေနသည္ထင္သည္။
သူအေပၚထပ္ကိုတက္လာတုန္းက.... ဟုတ္သည္။ ေအာက္ထပ္တံခါးဖြင့္ထားသည္။
ျပီးေတာ့ အထဲမွ စကားေျပာသံလုိလိုလည္းၾကားရသည္။ ေအာက္ထပ္တြင္ ကိုညိဳတို႕လင္မယားရွိေနေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးလွဲေနရာမွ ကပ်ာကယာထ၍ သူအိပ္ေသာ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ၀င္လုိက္သည္။
ျပီးေတာ့ ခင္းထားေသာ ဖ်ာကို ေဘးဘက္မွေန၍ အသာလွန္လိုက္ရာ ၾကမ္းခင္းပ်ဥ္ႏွစ္ခ်ပ္ဟ၍ျဖစ္ေပၚေနေသာ အေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ေပၚလာသည္။
ထုိအေပါက္မွတစ္ဆင့္ ေဇာ္ၾကီး ေအာက္ထပ္သို႕ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္။
သူထင္သည့္အတုိင္းပင္။ ေအာက္ထပ္က ကိုညိဳတုိ႕ လင္မယားအလုပ္ျဖစ္ေနၾကျပီ။
သူတို႕လင္မယား အလုပ္ျဖစ္တုိင္းလိုလုိ ေဇာ္ၾကီး ဒီအေပါက္မွေန၍ေခ်ာင္းေနၾကျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ေဇာ္ၾကီးၾကည့္ခ်င္သည္က ခင္စန္းၾကည္အလိုးခံတာကိုျဖစ္သည္။
ခင္စန္းၾကည္မွာ ဖင္ၾကီးတင္ၾကီးေတြ တလံုးတခဲၾကီးႏွင့္ ရည္ရည္ကလည္းေခ်ာေမာကာ ခံျပီေဟ့ဆုိရင္လည္း အ၀တ္အစားေတြအကုန္ခၽြတ္ျပီးခံေလ့ရွိသည္။
ကိုညိဳနဲ႔လုပ္တုိင္း ခင္စန္းၾကည္တစ္ေယာက္ပက္ပက္စက္စက္ပင္ အေပးေကာင္းလွသည္ျဖစ္ရာ ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းၾကည္ခံတာကို မလြတ္ရေအာင္ေခ်ာင္းေနက်ျဖစ္သည္။
ဒီလိုေခ်ာင္းလိုက္တုိင္းလည္း ေဇာ္ၾကီးမွာ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ႏွင့္ လက္ႏွင့္ပင္ဂြင္းတုိက္ပစ္လိုက္ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ကိုညိဳမရွိတုန္းခင္စန္းၾကည္ကို ဖန္ျပီးစားဦးမည္ဟု ေဇာ္ၾကီးစိတ္ထဲမွာေတးထားလိုက္သည္။
အခုလည္း ခင္စန္းၾကည္ ကိုညိဳ႕အေပၚကေန အားရပါးရတက္ေဆာင့္ေနတာကိုၾကည့္ရင္း အေတာ္ၾကီးမေနႏိုင္မထုိင္ႏို္င္ျဖစ္လာသည္။
သူ၏ လိင္တန္ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဆုတ္ကိုင္ကာ အငမ္းမရပင္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည္။
ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးက ျဖဴေဖြးျပီး အယ္ေနသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေမြးထားတာမုိ႕ အနည္းငယ္တြဲက်ေနသည္မွအပ အျပစ္ဆုိဖြယ္ရာမရွိ။
ခင္စန္းၾကည္တစ္ေယာက္ တင္ပါးၾကီးကိုပင့္ကာပင့္ကာနဲ႔ ကိုညိဳ႕အတန္ၾကီးေပၚမွာ တက္ေဆာင့္ေနသည္။
ကိုညိဳကလည္း ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ႏုိ႕ၾကီးႏွစ္လံုးကို ေအာက္ကေနျပီး လက္နဲ႔ ဖ်စ္ညွစ္ဆုတ္နယ္ေနသည္။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုညိဳ ခင္စန္းၾကည္ကို ေအာက္ဆင္းခိုင္းလိုက္ျပီး ပက္လက္လွန္ကာ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ေဘးကားခိုင္းလိုက္သည္။
ခင္စန္းၾကည္ ပက္လက္လွန္ျပီး သူမရဲ႕ေပါင္တံရွည္ရွည္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေဘးသို႕ျဖဲကားလိုက္ေတာ့ အေမႊးအမွ်င္မရွိပဲ ဖားခံုညွင္းၾကီးသဖြယ္ခံုးထေနတဲ့ အဖုတ္ၾကီးကေပၚထြက္လာသည္။
အေပၚထပ္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ေဇာ္ၾကီးမွာေတာ့ ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ အဖုတ္နီညိဳညိဳၾကီးကို ၾကည့္ရင္း သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ တက္လိုးခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေနသည္။
ကိုညိဳ လည္း ႏွာမႈတ္သံတရႈးရႈးျပဳရင္း ခင္စန္းၾကည့္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္က ထိုင္ခ်လုိက္ျပီး သူ႕လိင္တန္ၾကီးကို ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးထဲထည့္ကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျပီးအားရပါးရပင္လိုးေတာ့သည္။
ကိုညိဳရဲ႕ ဆီးခံုနဲ႔ ခင္စန္းၾကည္အဖုတ္တုိ႕ ရိုက္မိသံက တဖတ္ဖတ္ေပၚထြက္ေနသည္။ အခ်က္ေလးဆယ္ေလာက္အားရပါးရေဆာင့္ျပီးေတာ့ ကိုညိဳတစ္ေယာက္ အားကနဲ ခပ္တုိးတုိးေအာ္ရင္းခင္စန္းၾကည္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္ကာ ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္နဲ႔ ျပီးသြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးမွာ ေအာက္ထပ္သို႕ ငံုၾကည့္ေနရာမွ ပက္လက္လွန္လိုက္ျပီး ခင္စန္းၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကိုျမင္ေယာင္ကာ သူ႕အတန္ၾကီးကိုပြတ္သတ္ရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္းဂြင္းတုိက္ေနေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္ ေဘးေလွကားမွ အေပၚသို႕တက္လာေသာေျခသံကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ေဇာ္ၾကီး နားစြင့္လိုက္သည္။
တျဖည္းျဖည္း ေျခသံက ေလွကားထိပ္သို႕ေရာက္လာသည္။
''ဦးေလး.... ဦးေလး''
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အသံမွန္းေဇာ္ၾကီးသိ၍ အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
ထုိအခိုက္ ကိုညိဳတုိ႕လင္မယား ခ်ဳိင့္ေတြပလံုးေတြကိုင္ျပီးျခံျပင္သို႕ထြက္သြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကေလးေတြကို သူ႕ေယာကၡမအိမ္မွာ သြားေခၚရင္း အလွဴအိမ္က ဟင္းေတြသြားသယ္တာျဖစ္ေၾကာင္းေဇာ္ၾကီး ေတြးမိလိုက္သည္။
''ဦးေလး.. ေလွ်ာ္ရမဲ့အ၀တ္ေတြေပးဦး..... ကၽြန္မအ၀တ္ေလွ်ာ္မလို႕...''
''ေအး.... ဒီမွာလာယူဟာ....''
ခင္စန္းေထြးကို ေဇာ္ၾကီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထဘီရင္လ်ားေလးႏွင့္ ရင္ဘတ္ေလးက ျဖဴ၀င္း၍ေနသည္။
ခင္စန္းေထြးက သူ႕အမျဖစ္သူ ခင္စန္းၾကည္ႏွင့္ တူသည္။ အခုအရြယ္ေလးႏွင့္ပင္ တင္ေတြရင္ေတြက အပ်ဳိၾကီးဖားဖားေတြကို မီေနျပီ။
ခင္စန္းေထြးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိရင္း ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ ပိုျပီးထၾကြလာေတာ့သည္။
ခင္စန္းေထြးက ဟိုတစ ဒီတစ ျဖစ္ေနေသာ အ၀တ္ေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ပံုသည္။
ျပီးသြားေတာ့မွ ခါးေလးကုန္းျပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚရွိအ၀တ္ေတြကို တစ္ထည္ခ်င္းေကာက္၍ အစီအရီထပ္ေနသည္။
ေနာက္ကၾကည့္ေနေသာ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏုိ္င္ေတာ့။
ကုန္းထားေသာ ဖင္သားလံုးလံုးက်စ္က်စ္ကားကားၾကီးရဲ႕ ေအာက္ဖက္ၾကားသို႕ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ဆတ္ကနဲ ထိုးသြင္းလုိက္ျပီး အဖုတ္ေလးကို ဇိကနဲ ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္။
''အမေလး''
အပ်ဳိမေလး ခင္စန္းေထြး လန္႕သြားျပီး ခါးေလးကို ျဖတ္ကနဲ ဆန္႕၍ ေကာ့တက္သြားသည္။
သူမတစ္ကုိယ္လံုး ျဖိဳးျဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားကာ အသက္ရွဴမွားသြားစဥ္မွာပင္ ေဇာ္ၾကီးက သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးကို
ေစြ႕ကနဲေပြ႕ကာ သူေစာေစာက အိပ္ရန္ခင္းထားေသာ ဖ်ာေပၚသို႕တင္လိုက္ျပီး စန္းေထြးကို အေပၚကေန အုပ္မုိး၍
မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုလံုးကို အတင္းနမ္းေလေတာ့သည္။
''ဦး... ဦးေလး.... မလုပ္... နဲ႔ .... ဟာ.... အုိ...... လႊတ္ပါ..... အာ..... ဟာ....''
ခင္စန္းေထြးေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႔ ရုန္းေနရာမွ တကိုယ္လံုး တရွိန္းရွိန္းတဖိန္းဖိန္းျဖစ္လာရသည္။
ျပီးေတာ့မွ ေဇာ္ၾကီးက သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြကို ငံုခဲလိုက္ရင္း လက္တစ္ဖက္ကို ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားသို႕ ထုိးသြင္းလိုက္ေလသည္။
ရင္ဘတ္မွာ စည္းထားတဲ့ ထဘီစေလးက ျပဳတ္ထြက္မသြားေပမဲ့ ေအာက္ဖက္မွ ထဘီစကေတာ့ ခါးဆီသို႕လန္တက္ကာ ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး
ဖင္ေျပာင္ေလးျဖစ္ကာ အဖုတ္နီနီရဲရဲေလးရဲ႕ အ၀မွပင္ အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္လာတာကို ေတြ႕ရသည္။
ပို၍ အတင့္ရဲလာေသာ ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ စီးေႏွာင္ထားတဲ့ ထဘီစကိုပါ ဆြဲျဖဳတ္ကာ ထဘီကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။
ခင္စန္းေထြး ၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားျပီ။
ခင္စန္းေထြးတစ္ေယာက္ တကိုယ္လံုး ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိ ရုန္းကန္ဖုိ႕အားအင္ေတြမရွိေတာ့သည့္အျပင္
ရုန္းကန္ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ ႏြမ္းနယ္ႏုံးခ်ိ၍ ေနေတာ့သည္။ ခင္စန္းေထြးမ်က္လံုးေလးမွိတ္ကာ ရင္ဘတ္ေလးနိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီႏွင့္ ေမာ၍ေနသည္။
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕ေလးႏွစ္လံုးက စူစူမုိ႕မုိ႕ေလးျဖစ္ကာ ေဖာင္းေဖာင္းမုိ႕မုိ႕ေလး လံုးတက္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ ပူေႏြးေသာ လွ်ာၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕အံုထိပ္မွာ ကပ္ေနေသာ နီနီရဲရဲႏို႕သီးေခါင္းေလးေတြကို ထုိးျပီးေကာ္ကာ ယက္လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့
ခင္စန္းေထြးခမ်ာ တကိုယ္လံုး ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားျပီး တြန္႕သြားရေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက သူမရဲ႕ တင္းတင္းေလးစူထြက္ေနေသာ ႏို႕အံုေလးကို လက္နဲ႔ ကိုင္ျပီး စုိ႕လိုက္သည္။
''အ... အ... ဟင့္....''
ခင္စန္းေထြး ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာျပီး မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့သြားေတာ့သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ႏုိ႕ေလးႏွစ္လံုးကို တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး ေျပာင္း၍ စို႕ေပးရင္း သူ႕ခါးမွပုဆုိးကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးက ေကာင္မေလးရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို လက္ျဖင့္မလိုက္ရင္း သူမရဲ႕ ကိုယ္လံုးေပၚမွာ ပိေနတဲ့ သူ႕ကိုယ္လံုးၾကီးကို အသာၾကြ၍
ထကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ကာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဲကားလိုက္သည္။
ခင္စန္းေထြးခမ်ာမွာေတာ့ ဒါေတြကို ဘာမွမသိ။ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ႏွင့္ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ကာ
အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ရင္း ခံစားရခက္ေသာ ကာမေ၀ဒနာကို ခံစားေနရသည္။
သူမရဲ႕ အဖုတ္၀ေလးမွာလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္ေနျပီ။
ထိုခဏမွာပင္ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က အေမြးႏုႏုေလးမ်ားနဲ႔ေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုကို အသာျဖဲလိုက္သည္။
''အုိ...''
ထုိ႕ေနာက္ ေဇာ္ၾကီးက သူ႔ရဲ႕ အတန္ ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ၾကီးကို ျဖဴေဖြးျပီး တင္းတင္းေလးစိေနေသာ
အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကား နီရဲေနေသာ အဖုတ္၀ေလးသို႕ ဖိ၍သြင္းလိုက္သည္။
''အင့္.... အမေလး.... အား.... နာတယ္... ဦးေလးရဲ႕...။''
''ေသပါျပီ....။ ျပန္ထုတ္ေပးပါဦးရယ္။ ''
လိင္တန္ၾကီးက ထိပ္ဖူးေတာင္မ၀င္ေသး။ ခင္စန္းေထြးမွာ အေတာ္ၾကီးခံစားရကာ ေအာ္ဟစ္ငိုယုိလိုက္သည္။
ေဇာ္ၾကီးငံု႕ၾကည့္သည္။ သူ႕ အတန္ၾကီးက အဖုတ္၀ေလးတြင္ မဆန္႕မျပဲျဖစ္ကာ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုက လီးထိပ္ကို
အတင္းငံု၍ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ႏွစ္ခုမွာ အထဲသို႕ နစ္၀င္လ်က္ ခြက္ေနသည္။
ခင္စန္းေထြး၏ ကိုယ္လံုးေလးမွာ ေကာ့ပ်ံ၍တက္သြားျပီး သူမရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း အတင္းပင္ျဖဲကား၍ေပးလိုက္သည္။
ျပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္ညီးညဴရင္း မ်က္ရည္ေတြ တသြင္သြင္စီးက်ကာ ခ်ဳံးပြဲခ်ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
အေတြ႕ေကာင္းလွေသာ အပ်ဳိေပါက္မေလးရဲ႕ ႏုနယ္လွေသာ အထိအေတြ႕က ေဆြမ်ဳိးေမ့ေအာင္ပင္ေကာင္းလွသည္။
ေဇာ္ၾကီး စိတ္ေတြတင္းထားသည့္ၾကားက ထိပ္ဖူးၾကီးတစ္၀က္ေလာက္၀င္ေနေသာ သူ႕အတန္ၾကီးကို ထပ္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
ျဗစ္ကနဲျမည္သံေလးက ထြက္ေပၚလာသည္။
''အား..... အမေလး....။ ေသပါျပီ.... နာတယ္ဦးေလးရဲ႕.....။''
တင္းေျပာင္ေနေသာ အတန္ၾကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးတစ္ခုလံုး ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အဖုတ္ေလးထဲသို႕ ၀င္သြားျပီ။
ခင္စန္းေထြးရဲ႕ အဖုတ္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေလး ကြဲသြားျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။
ခင္စန္းေထြးတစ္ကိုယ္လံုးေခၽြးေတြျပန္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေဇာ္ၾကီးရဲ႕ အသက္ရႈသံေတြကလည္း တရႈးရႈးနဲ႔ ျပင္းထန္လာသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႕လီးကို အသာေလးထပ္ျပီး ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ လီးက မ၀င္ပဲတင္းခံေနသည္။
ငါးမူးလံုးေလာက္ရွိေသာ ပိုက္ထဲသို႕ တစ္က်ပ္လံုးေလာက္ရွိသည့္ သံေခ်ာင္းကို ထုိးထည့္သလိုျဖစ္ေနသည္။
ေဇာ္ၾကီး လီးကို ဆက္မသြင္းေသးပဲ ခင္စန္းေထြးရဲ႕ႏုိ႕သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္း၍ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေခ်မြေပးလိုက္သည္။
ခဏေနေတာ့ တအီးအီးငိုေနေသာ ခင္စန္းေထြးရဲ႕ ငိုရႈိက္သံေလးေတြက ၾကဲ၍သြားသည္။
ေဇာ္ၾကီး သူ႕အတန္ၾကီးကို ထပ္၍ဖိသြင္းၾကည့္ျပန္သည္။ မ၀င္။ တင္း၍ခံေနသည္။ နဲနဲအားပိုထည့္၍ ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
''အမေလး... ေသပါျပီ.... အီးး...ဟီးး..''
ခင္စန္းေထြး ေကာ့တက္သြားျပီး ငိုျပန္ပါသည္။ ေဇာ္ၾကီးတကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြျပန္လာျပီး အသက္ရွဴသံၾကီးေတြက
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တရွဴးရွဴးျဖစ္ကာ အသာေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေဇာ္ၾကီး လူစိတ္ေပ်ာက္သြားျပီ။
ရွိသမွ်အားကို သံုး၍ သူ႕အတန္ၾကီးကို ဖိသြင္းလိုက္သည္။
''ျဗစ္.... အား......''
စန္းေထြး ရဲ႕ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လိုက္ေသာ စူးစူး၀ါး၀ါးအသံေလးက တစ္၀က္ေလာက္နဲ႔ တိမ္၀င္ျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
ဒါေတြကို ေဇာ္ၾကီး မစဥ္းစားႏုိင္၊ ဂရုမစိုက္ႏုိင္ေတာ့။
ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏုိ႕အံုေလးႏွစ္လံုးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားရပါးရ စံုကိုင္ကာ စိတ္ရွိတုိင္း ေဆာင့္ေဆာင့္ျပီးလိုးပစ္လိုက္သည္။
အေတာ္ၾကီး က်ဥ္းက်ပ္ေနေသာ အဖုတ္ေလးေၾကာင့္ ေဇာ္ၾကီးမွာ ငါးမိနစ္ေလာက္နဲ႔ပင္ျပီးသြားသည္။
စန္းေထြးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ျပီး ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းလိုက္ျပီးမွ သူ႕လိင္တန္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး ေဘးသုိ႕ ဆင္းလိုက္သည္။
''ဟာ...'' ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ အုိင္ထြန္း၍ေနသည္။
''စန္းေထြး... စန္းေထြး.....''
ေခၚၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလး စကားေမးမရေတာ့ေပ။
ေဇာ္ၾကီး ကပ်ာကယာထ၍ အိတ္တစ္လံုးထဲ ေတြ႕တဲ့ အ၀တ္အစားနဲ႔ လက္ထဲရွိေငြေတြကို ထည့္ကာ ေျခဦးတည့္ရာသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
တစ္ျမိဳ႕၀င္ တစ္ျမိဳ႕ထြက္ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေဇာ္ၾကီးမွာ ဘုိကေလးျမိဳ႕ ျမစ္၀ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရွိ ကိုင္းေသာင္ေပၚတြင္
ဇာတ္ျမဳပ္၍ေနထုိင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
( ေနာင္အခါတြင္ တစ္ရြာသားငထြားဟု သရက္ပင္ဆိပ္ရြာတြင္ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္းခံရသူမွာ ေဇာ္ၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။)
----------------------------------- ျပီးပါျပီ --------------------------------------------------------
(ဒီဇာတ္လမ္းအဆံုးပိုင္းနားေလာက္မွာ ကိုညိဳနဲ႔ ခင္စန္းၾကည္အလုပ္ျဖစ္တဲ့အခန္းကို စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္ပဲေရးထားတာပါ။ စာေရးဆရာက ေဇာ္ၾကီးေခ်ာင္းၾကည့္တာကိုပဲ ေရးထားတာပါ။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လို႕ေကာင္းေအာင္ အေသးစိတ္ျပန္ျပီးေရးထားေပးပါတယ္)
ထံုးစံအတုိင္းပဲ စာလံုးအျဖတ္အေတာက္ေတြ၊ သတ္ပံုအမွားေတြ၊ အရမ္းရွည္ျပီး ဖတ္လို႕ မေကာင္းတဲ့ စာသားေတြကို ဖတ္လို႕ေကာင္းေအာင္ အခ်ိန္ယူျပီးျပန္ျပင္ေရးေပးထားပါတယ္။)
စာဖတ္သူအားလံုး အဆင္ေျပၾကပါေစ။
အားလံုးကို ခင္မင္တဲ့
အိပ္မက္သခင္
No comments:
Post a Comment