အမုိက္မေလးမ်ား (၁)
ဒီလို
ဒီလုိ လွလွေလးေတြကုိ ေလြးတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲေရွ႕ေနမေလးဇာတ္လမ္
“ထည့္ထားပါ”
“နည္းနည္းေဆာင့္မလုိ႔”
“အင္း ေဆာင့္”
ေက်းဇူးရွင္အား ေက်းဇူး မကန္းသင့္ေသာေၾကာင့္ ဦးမ်ိဳးမင္းသည္ ဝတၱရားအရ “မမခုိင္” ကုိ လုိးေပးေနရသည္။
ဤသည္ကား ျမတ္ႏုိးကလ်ာ၏ အေဝးမွ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သူမနာမည္ ခ်စ္စု ဟုေခၚသည္။ တစ္ခါက ေယာက်္ားတကာတုိ႔၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေခတ္စားခဲ့ေသာ ခ်စ္စု ခ်စ္စု ဟူသည့္ အမည္နာမကုိ သူမစြန္႔လြတ္ကာ ယခုတြင္ “အန္တီခ်စ္စု” ဟူ၍ ေနထုိင္သည္။ သူမတြင္ မမခုိင္ ရွာထားေသာ စီးပြားေရး၊ သူမရွာထားေသာ စီးပြားေရးျဖင့္ လူႀကီး လူေကာင္း လုပ္ေနသည္။ လူက လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အဖုတ္က ယားယားေနသည္။ သူမအလုိေတာ္အတုိင္းကုိ ဇာတ္လမ္းေတြက ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ၾကည့္စမ္း။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူမေနသည့္ အိမ္ထဲသုိ႔ က်လာသည့္ ေဘာလံုးကုိ လာေကာက္ေပးရာကေန စျပန္ခဲ့သည္။ ေကာင္ေလးနာမည္က လင္းလက္။ လင္းလက္သည္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကုိ မျမင္ဘဲ ငါးစာကုိသာ ျမင္ခဲ့မိသည္။ သူက အသံေၾကာင့္ ဘာလဲဟု ေခ်ာင္းၾကည့္မိသည္။ ဗြီဒီယိုထဲမွ ေအာ္သံျဖစ္ေနသည္။ ဟမ္း … ဖူးကားႀကီးဆုိၿပီး လွည့္ထြက္မည္အလုပ္ ေနာက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ဘြားေတာ္ကုိ ဝင္တုိက္မိသည္။
“သူခုိး”
“ဘာဗ်”
“ရုတ္ရုတ္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္”
“ဟမ္”
“သြားစမ္း အိမ္ထဲဝင္”
“ခင္ဗ်ားလက္ထဲက ဓားက ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ”
“လွ်ာမရွည္နဲ႔ ဝင္ဆုိဝင္”
“အား အး ျဖည္းျဖည္းဗ်”
လင္းလက္သည္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ သူလက္ေနာက္ပစ္ ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရၿပီး သူ႔ဟာႀကီးေပၚ ဘြားေတာ္က တက္ေဆာင့္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဘြားေတာ္က အသက္ႀကီးေပမယ့္ လန္းေတာ့ လန္းသားပဲဟု ေတြးမိသည္။ ေဘာ္ဒီအခ်ိဳးအားလံုး သူ႔ခ်စ္သူ ျမတ္ႏုိးကလ်ာထက္ မိုက္သလုိ ရွိသည္။ အစပုိင္းေတာ့ လန္႔ေနသည္။ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး အဝတ္ခၽြတ္ကာ တက္ေဆာင့္ေတာ့မွ စိတ္ေအးသြားသည္။ သည္လုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ နယ္စြန္ဖ်ားမွာ ဒီလုိလာေနၿပီး ဒီဇာတ္လမ္းလာရွာတာလား ဘြားေတာ္ရယ္ဟု ေတြးမိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရည္းစားထားဖူးသည္က လႊဲလုိ႔ ဘယ္ေဆာ္ကိုမွ မတုိ႔ထိဖူးေသာ အ႐ုိင္းေလး လင္းလက္တစ္ေယာက္ သုတ္ေတြ ခဏတြင္းခ်င္း ပန္းထြက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒါမ်ိဳးကၽြမ္းက်င္ေသာ ခ်စ္စု အဖုိ႔ အသာေလးပင္။ ေနာက္တစ္ခ်ီျပန္ထေအာင္လုပ္ကာ ဆက္ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းၾကမ္းသြားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လင္းလက္က တားသည္။
“မင္းက ငါ့အေၾကာင္းသိတဲ့သူဆုိေတာ့ မင္းကုိ ဒီတုိင္းလြတ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး”
“ဘာလုပ္ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ”
“မင္းဟာကုိ ျဖတ္လြတ္မယ္”
“ဘာ”
“ဟား ဟား စတာပါ၊ ေကာင္ေလး အင္း ေမာင္ေနာ္၊ မကုိခြင့္လြတ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္၊ ေနာ္ ေမာင္ မက ေမာင့္ကုိ ခ်စ္မိလုိ႔ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံစည္မိတာပါကြယ္ေနာ္၊ မကုိ ခြင့္လြတ္ေနာ္ ေမာင္”
ခ်စ္စုက လင္းလက္ေျခသလံုးကုိ ဖက္ကာ ေပါင္တြင္ မ်က္ႏွာအပ္ရင္း တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕ငုိသည္။ သူ႔ႏုိ႔ျဖင့္ ေျခသလံုးကုိ ဖိထားသည္။ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေခြေနေသာ လထိပ္နားကပ္လုလုထားကာ ငုိသည္။ လင္းလက္သည္ သံုးခ်ီတက္ေဆာင့္ခံထားရေသာ္လည္း စိတ္ထလာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ငုိေနေသာ မမခ်စ္စုက သနားလည္း သနားသည္။
အပ်ိဳႀကီးမမေတြက သည္လုိ သည္လုိ လုပ္တတ္သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ေနာက္ ဘြားေတာ္ေတြက အငယ္ထားသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ သည္ဘြားေတာ္က အပ်ိဳႀကီးလား။ သူ႔ကုိ အငယ္ထားသည္လား လင္းလက္ မေဝခြဲတတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ငိုေနေသာ ဘြားေတာ္ကုိေတာ့ သနားသည္။ ကုိယ့္ဘက္က ဘာမွ နစ္နာစရာ မရွိဘူး မဟုတ္ပါလား။
“ဟယ္ ေမာင္လာတယ္”
“မကုိ ခ်စ္မိၿပီဗ်ာ”
“ေက်းဇူးပါ ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္လာမယ္ဆုိတာ ႀကိဳသိလုိ႔ မ လွေအာင္ ျပင္ထားတယ္၊ မ လွတယ္ မဟုတ္လားဟင္၊ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ အားျဖစ္ေစတဲ့ ေဆးေတြလည္း ဝယ္ထားတယ္၊ မကုိ ခ်စ္ရင္ မအလုိလုိက္ေပးေနာင္ ေမာင္”
မမသည္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ျပင္ဆင္ထားသည္။ မမကုိ ျမင္ေတာ့ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမယ္မ်ားကုိပင္ ေျပးျမင္သည္။
မမသာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမယ္ ဝင္ၿပိဳင္လွ်င္ ပထမရမွာ ေသခ်ာသည္။ ေတာင့္လုိက္သည့္အိုး၊ ခါးက သြယ္သြယ္။ ရင္က မုိ႔မုိ႔။
သူဖက္လုိက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲ အလုိအေလ်ာက္ ေရာက္လာသည္။ အလွၿပီးေနာက္ အနံ႔မ်ားျဖင့္ သူ႔အား ျမဴဆြယ္လာသည္။ ရနံ႔ေတြက သူ႔စိတ္ကုိ ႏုိးထေစသည္။ ကိုယ္လံုးအိအိေလးကလည္း သူ႔စိတ္ကုိ ႏုိးထေစသည္။
”အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္”
“ေက်းဇူးပါ ေမာင္”
သူက နမ္းေတာ့ ပါးကုိ အပ္ေပးသည္။ ေနာက္ပါးတစ္ဖက္ကုိလည္း နမ္းသည္။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နီးကပ္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ အစမုိ႔ သိပ္မဝံ့ရဲေသးပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အသင္အျပေကာင္းေသာ မမေၾကာင့္ သူ ပထမဦးဆံုး ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္ဖူးခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ မမက တမ်ိဳး ျပင္ထားျပန္သည္။ သူ႕အား ေစာက္ဖုတ္ကုိ ဘယ္လုိ လ်က္ရတယ္ စသျဖင့္သင္ျပမႈကုိ အျပည့္အဝပုိ႔ခ် ေပးသည္။ လီးစုပ္ေပးခ်ိန္ ဘယ္လုိ ထိန္းရတယ္ဆုိတာ ေျပာရင္း လီးစုပ္ေပးကာ ထိန္းနည္းကုိ လက္ေတြ႕ သင္ေပးသည္။
တစ္ပတ္အတြင္း လင္းလက္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း လုိးတတ္သြားသည္။ လီးစုပ္ခုိင္းရင္း ပါးျပင္ကုိ လတံႀကီးနဲ႔ ပြတ္ကာ စိတ္ထန္ေစတတ္လာသည္။ ပါးေစာင္းကုိ ထုိးေမႊတတ္လာသည္။ အာေခါင္ထိေအာင္ ထုိးထည့္တတ္လာသည္။ ႏုိ႔ၾကားကုိလည္း ကစားတတ္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိ နည္းေပါင္းစံု လုိးတတ္လာသလုိ ေနာက္ေပါက္ကုိလည္း ခ်တတ္ခဲ့ၿပီ။ မမက သူ႔ကို ပညာကုန ္သင္ေပးသည္။ ဆရာစား မခ်န္ သင္ေပးသည္။
မမက တေန႔တမ်ိဳး မ႐ုိးေအာင္ သင္ျပေပးသည္။ သူကလည္း ဆရာေကာင္းတပည့္ ပန္းေကာင္းပန္သည္။ မမကုိယ္တုိင္ကလည္း အသင္အျပေကာင္းလွသည္။ အစပုိင္း သူအားနာသည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခု ရွိသည္။ ထုိအရာကား လီးရည္ကုိ မ်ိဳခ်ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ မဖိတ္မစင္ေအာင္ ပုိထည့္ခ်င္လာသည္။ လီးရည္ အေဖြးသားနဲ႔ လွ်ာကုိ ထုတ္ျပသည့္ ပံုကုိ သူသေဘာအက်ဆံုးျဖစ္သည္။ လရည္ကုိ ျပရင္း လက္ညိဳးျဖင့္ ထုိးေမႊျပလွ်င္ သူ႔စိတ္ေတြ ျပန္ထထလာသည္။ မမကလည္း စိတ္မေျပေသးလွ်င္ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ သူ႔လီးအား ေတာင္ေအာင္ ျပန္စုပ္ေပးတတ္သည္။ ေနာက္ မမက သူ႔လီးကုိ ႀကီးေအာင္ လုပ္ေပးသည္။
“ဒါမွ မမတုိ႔ မိန္းခေလးေတြ ႀကိဳက္ထွာကြ”
ေနာက္ပုိင္းေတာ့ သူက သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ အိပ္သည္ဟု ဆုိကာ ညညပါ လာအိပ္တတ္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕ေနမေလး ပုိစ့္ကုိ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လာေတြ႕ေသာ သူမ်ားကုိ အံ့ၾသပါ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ဖတ္ရန္ ေရးထားျခင္း ျဖစ္၏ ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူး ယဥ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးၿပီး မတင္ျဖစ္ေသာ ပုိစ့္မ်ား ျပန္ဖ်က္ျဖစ္ေသာ ဘေလာ့မ်ား မ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္။ တကယ္တမ္း ေရွ႕ေနမေလး ပုိစ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ မႀကိဳက္လုိက္ ျဖစ္ကာ ျပန္ဖ်က္ ျဖစ္၏။ ယခုေသာ္ကား စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားကုိးျဖင့္ စာေရးပါဦးမည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ေနမေလး ဇာတ္လမ္းတြဲတင္ ပါလတ့ံေသာ အမုိက္မေလးမ်ား ဇာတ္လမ္းကုိလည္း ဆက္လက္အားေပးပါဦးလုိ႔။
လင္းလက္သည္ မမခ်စ္စု၏ ဖင္ထဲသုိ႔ သူ႔လီးႀကီးကုိ အဆံုးထိ ထုိးသြင္းကာ တင္လံုး အယ္အယ္ႀကီးကုိ ေပါင္ရင္းတြင္ ဆြဲကပ္ထားလုိက္သည္။ မမက အယားမေျပေသးေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ ကလိေနသည္။ လင္းလက္က ႏုိ႔လံုးႀကီးမ်ား ပြတ္ေခ်ရင္း ပါးကုိ အဆက္မျပတ္ နမ္းသည္။
“မမေျပာေတာ့ မမရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကုိ ေျပာျပမယ္ဆုိ”
“နားမေထာင္ခ်င္ပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္”
“ေျပာပါဗ်ာ”
“အ.. ေဆာင့္တာၾကမ္းလုိက္တာ၊ မရ႕ဲ ဇာတ္လမ္းက မေကာင္းပါဘူးေမာင္ရယ္”
“ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ သိခ်င္တယ္”
“အ .. ျဖည္းျဖည္းေဆာင့္ပါ ေမာင္ရယ္၊ ေမာင္ မုန္းသြားမွာ မေၾကာက္တယ္”
“မေျပာျပရင္ ပုိမုန္းမွာေနာ္”
“အၾကပ္မကုိင္ပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္”
“ေတာ္ၿပီဗ်ာ”
“ျပန္လုိးေပးပါေနာ္၊ ျပန္လုိးေပးေနာ္ ေမာင္၊ မ ေျပာျပၿပီးရင္ မကုိ မမုန္းရဘူးေနာ္”
“ပုိလုိ႔ေတာင္ ခ်စ္ဦးမွာ”
“မမသိပါတယ္ ေမာင္ရယ္၊ မမအေၾကာင္း သိလို႔ရွိရင္ ေမာင္ မမကုိ ရြံသြားမယ္ဆုိတာ”
“ခ်စ္မွာပါ မမရယ္ ေဟာ ခုလက္ေတြ႕ခ်စ္လုိက္မယ္၊ ေနာက္ေပါက္ကုိပဲ ျပန္ထည့္ထားေပးမယ္။ မမေျပာတာကုိ နားေထာင္ရင္း ေဆာင့္ေပးမယ္ေလ”
No comments:
Post a Comment