၀တ္မႈံကူးခ်ိန္

သီတာ “ကုိၾကီး....” “ဟင္......” “ကိုၾကီး....ဆို” “ဟင္...ေျပာေလ ညီမေလးရဲ႔ ဒီမွာ စာေရးေနလို႔ ေျပာ ဘာလည္း....” “ဒီမွာကြာ....စာရင္းတစ္ခု သမီး လုပ္တာ လည္ေနလို႔ ကိုၾကီး ရွင္းေပးဦး” “ကဲ...လာလာ...ဒီနားကိုလာ....” သူ႔ အနားတြင္ အေမႊးရနဵ႔တခ်ိဳ႔ ပ်ဵှဲေနၾကသည္။ သူမ က ေခါင္းကို ငဵု႔ကာ စာရြက္ကို လက္ကေလးျဖင္႔ ေထာက္ကာ ေထာက္ကာ စာရင္းေတြကိုျပေနသည္။ “ဒီဟာေလကြာ ကိုၾကီးရ...ရသဵုးစာရင္းကို သမီးေခါင္းစားေနတာ...” “ေၾသာ္...ဒါလား ဒီဘက္က အရနဲ႔ ဟုိဘက္က အသဵုးကို အရင္ balance ခ်လိုက္ေလ” “အင္း...ဒီေနရာကြာ...မရွင္းတာက ...” သူမ က ေျပာေျပာဆုိဆို ေဘာပင္ကိုင္ထားေသာ သူ႔လက္ကို သူမလက္ဖှါးေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖင္႔ အုပ္ကိုင္ကာ ေနရာျပသည္။ သူမ ေခါင္းေလးက သူ႔မ်က္ႏွာ နားသိ႔ု ပုိမိုကပ္လာသျဖင္႔ လတ္ဆတ္ေသာ အေမႊးရနဵ႔သည္ သူ႔ စိတ္ကို ညိွဳ႔ငင္ေစဧ။္။ ေခါင္းကို ငဵု႔ထားသျဖင္႔ အက်ၤ ီ လည္ပင္းေပါက္မွ ေက်ာ္ျပီး ျမင္ေနရေသာ ေရႊှါေရာင္ ရင္သား တှက္ခန္႔က ဘရာစီယာ အသားေရာင္ေလးဧ။္ အတြင္းမွ ျပဴထြက္လွ်က္.....။ သူမ ေျပာေနေသာစကားမ်ားကို သူ မၾကားတစ္ှက္ၾကားတစ္ှက္ ပင္.....။ “ ဘာၾကည္႔တာလည္း ...” သူ႔ အၾကည္႔မ်ားက သူမ ရင္သားေပၚေရာက္ေနတာကို သူမ ျမင္သြားသည္။ ရွက္ှဲှဲေလး တစ္ခ်က္ျပဵဳးျပီး သူမ ခါးကိုျပန္ဆန္႔သည္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ အနားမွ ခြာကာ သူမ စားပြဲ ရွိရာဆီသို႔ ျပန္သြားသည္။ ပါးစပ္မွလည္း.... “ စာရင္း မသိလို႔ သူ႔ေမးပါတယ္...ဟင္း...” ဟုေျပာသြားေသးသည္။ သူ ရွက္စိတ္ေၾကာင္႔ မ်က္ႏွာၾကီးနီရဲကာ ေခါင္းကိုေအာက္ငဵု႔ျပီး ေရးလက္စ စာကိုသာ ဆက္ေရးေနေတာ႔သည္။ သူမ ကို တစ္ခ်က္ခိုးအၾကည္႔တြင္ သူမ ကလည္း သူ႔ကို ျပန္ခိုးအၾကည္႔ႏွင္႔ အၾကည္႔ခ်င္းဆဵုမိၾကသည္။ သူမ က “ခစ္” ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ျပီး မ်က္နွာေလးကို ေအာက္ခ်ကာ ျပဵဳးတဵု႔တုဵ႔လုပ္ေနသည္။ သူမ အျပဵဳးေၾကာင္႔ သူလည္း နည္းနည္းေတာ႔ အရွက္ေျပသလိုျဖစ္သြားမိသည္။ ခဏေနေတာ႔ သူမက မ်က္ႏွာေလး ေမာ႔လာျပီး သူ႔ကို ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည္႔ျပီးျပဵဳး

ျပသည္။ ျပီးေတာ႔ “ညေနက်ရင္ ှက္သားဒုတ္ထိုး စားခ်င္တယ္...လိုက္ေကြ်း....ဒါပဲ”
နီလာ “ဆရာ႔ အခန္းသြားမလို႔ ဘာေပးလိုက္ဦးမလည္း” “ဟင္႔အင္း ရတယ္...ေပးလိုက္စရာမရွိပါဖူး.....” “ဒါဆို ျပန္လာမွ ထမင္း စားၾကတာေပါ႔.....ေနာ္” “ဟုတ္ကဲ႔....” ဖိုင္ေလး ကို လက္က ကိုင္ျပီး ထြက္သြားေသာ သူမဧ။္ ေနာက္ပိုင္း အလွကို သူ တှၾကီးၾကည္႔ပစ္လိုက္သည္။ အရပ္ျမင္႔ျမင္႔ ေအာက္ပိုင္းေတာင္႔ေတာင္႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ ေယာက်ားသည္ မၾကည္႔ပဲ ခဵနုိင္မည္နည္း။ သူမ ကလည္း သူမ ေနာက္ေက်ာ မလဵုလို႔ထင္သည္။ ေနာက္သို႔ ျပန္လွည္႔အၾကည္႔တြင္ သူမေနာက္ပိုင္း အလွကို ရွဳစားေန ေသာ သူ႔ မ်က္လဵုးမ်ားကို ျမင္သြားသည္။ မ်က္ေစာင္းေလး တစ္ခ်က္ထိုးျပီး သူမ လွစ္ကနဲ ေနေအာင္ ေျပးထြက္သြားသည္။ “ဗိုက္ဆာေနျပီလား” ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ႔ သူမ အခန္းထဲသုိ႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူ႔ကို ေမးျခင္းျဖစ္သည္။ သူကေတာ႔ ခုနက ကိစၥအတြက္ စကားျပန္ေျပာရန္ မ်က္နွာပူေနသျဖင္႔ ေခါင္းသာ ျငိမ္႔ျပမိသည္။ “ခဏေလး ေစာင္႔ေလ...သီတာျပန္လာရင္စားမယ္ေလ....ေၾသာ္ ထမင္း ခူးထားလိုက္မယ္ေနာ္” သူမ က ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင္႔ သူ႔ေဘးမွ စားပြဲနားသို႔လာသည္။ ျပီးေတာ႔ ထမင္းပန္ကန္မ်ား၊ ခ်ိဳင္႔မ်ားကို ခင္းက်င္းဖို႔ျပင္ေနသည္။ သူ...သူမကို မ်က္နွာပူသျဖင္႔ အခန္းအျပင္ သို႔ ခဏထြက္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ သူကလည္း စားပြဲမွ အထြက္ ...သူမကလည္း ထမင္းပန္ကန္မ်ားကို ယူရန္ ခဵုတန္းလ်ားေလး ေပၚသို႔ ဒူးေလး တစ္ဘက္ကို တင္ကာ အကုန္းတြင္ သူမဧ။္ တင္ပါး ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီးမ်ားကို သူ႔ အေရွ႔အလယ္ပိုင္းက တိုးမိေတာ႔သည္။ အိကနဲ ေနေအာင္ ခဵစားလိုက္ရေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာရန္ပင္ သူ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနမိသည္။ “ေဆာရီး” ဟုသာ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္နုိင္ျပီး အခန္းအျပင္သို႔ သူအေျပးတပိုင္း ထြက္လာမိသည္။ သူမ ကေတာ႔ အခန္းထဲတြင္ ဘယ္လိုက်န္ခဲ႔သည္မသိေပ......။
ေအာင္ေမာ္ ဒီ ျမိဳ႔ေလးသုိ႔ သူေရာက္လာတာ နွစ္နွစ္ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ နွစ္နွစ္ခြဲေလာက္ တြင္ ဆရာျဖစ္သူက နဂိုရွိရင္းစြဲ တာှန္အျပင္ ဌာနခြဲတစ္ခုကိုပါ ကိုင္တြယ္ခိုင္းသျဖင္႔ ဒီဌာနခြဲေလး တြင္ သူ ရဵုးခန္းေျပာင္းထုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ လက္ေအာက္တြင္ေတာ႔ ှန္ထမ္း သဵုးေယာက္ရွိသည္။ တစ္ေယာက္က အသက္နွစ္ဆယ္ အရြယ္ေလာက္ ရွိသည္႔ “မင္းမင္း” ဆို သည္႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး လက္တုိလက္ေတာင္းခုိင္းရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ က်န္ နွစ္ေယာက္ ကေတာ႔ “သီတာ” နွင္႔ “နီလာ” ဟူသည္႔ စာေရးမေလး နွစ္ေယာက္ ပင္...။ စာေရးမေလးေတြ ဟုသာ ေျပာရသည္...သီတာ က ၀၅ ေလာက္ရွိျပီး နီလာက သူႏွင္႔ ရြယ္တူေလာက္ပင္။ သီတာ က အသားျဖဴသည္။ အရပ္ေလးက နည္းနည္း ျပတ္
ခ်င္သည္။ မ်က္လဵုးေလးက ခပ္ေတာက္တာက္ကေလး နွင္႔ ရုပ္ရည္ေလးက အေတာ္ၾကည္႔ေကာင္းသည္။ ရုပ္ရည္တင္မကေပ။ ဖင္ေလးက ခပ္ေကာ႔ေကာ႔ ၊ ရင္ေလးက ခပ္ၾကြား ၾကြားနွင္႔မို႔ အေတာ္ေလးကို တပ္မက္ခ်င္စရာေကာင္းသည္။ လူပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေသာ သူ႔မွာလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီေကာင္မေလးကိုၾကည္႔ၾကည္႔ျပီး စိတ္ထဲက ပစ္မွားရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ႔ေပ...။ နီလာ ကေတာ႔ သီတာ႔လို မျဖဴေပ။ အသားအရည္က ညိဳစိမ္႔စိမ္႔နွင္႔ ။ ဒါေပမယ္႔ မိန္းကေလးထဲမွာ သူမလို အရပ္အေမာင္းမ်ိဳးက ခပ္ရွားရွားပင္။ ငါးေပ ဆယ္လက္မေလာက္ အရပ္ တြင္ ေတာင္႔တင္းေသာ တင္ပါးၾကီးမ်ား ကိုပါ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ နီလာသည္ ေယာက်ားေလးတုိင္းက ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ လွည္႔ၾကည္႔ရေသာ အမ်ိဳးသမီးထဲတြင္ပါေသာ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ သူကေတာ႔ နီလာ သူ႔ကို ေက်ာေပးျပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားတုိင္း ေနာက္မွ ေအာက္ပါ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ေငးမိသည္မွာ အေမာပင္။ အမ်ိဳးသမီး နစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္တမ်ိဳးစီေတာ႔ ဆန္းသည္။ နွစ္ေယာက္စလဵုးရွိခ်ိန္ မ်ားတြင္ သူ႔ကို အေရာမှင္သလို မွန္တမ္းသာ ဆက္ဆဵေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္ မရွိသည္နွင္႔ သူ႔ အနားသို႔ အေၾကာင္းတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ျပကာ ေရာက္ေရာက္လာတတ္ၾကသည္။ သူကေတာ႔ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အၾကားတြင္ ရမက္ေဇာေတြ ေန႔စဥ္ၾကြယ္လွ်က္....။ ညမအိပ္ခင္ မက္ေလ႔ရွိၾကသည္႔ “လူပ်ိဳအိပ္မက္”ေတြထဲတြင္ သူမတို႔ နွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ အျမဲပါစျမဲ။ တခါတရဵတြင္ နွစ္ေယာက္စလဵုးေတာင္ ပါလုိက္ေသးသည္။ ေၾသာ္...လူပ်ိဳၾကီး ဆိုေတာ႔လည္း ျမင္ျမင္သမွ် တက္မက္စရာခ်ည္းပင္ မဟုတ္ပါလား။
ဒီလိုႏွင္႔ပင္ သူ ဒီဌာနခြဲေလး တြင္ ရဵုးထိုင္လာတာ သဵုးလျပည္႔ေတာ႔မည္။ သီတာ ေရာ နီလာပါ သူနွင္႔ အဆင္ေျပေျပ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ အလုပ္တင္ မကေပ။ သူ နွင္႔ ဆက္ဆဵေရးပါ နွစ္ေယာက္စလဵုး အဆင္ေျပေနသည္။ သီတာက သူ႔ကို အကုိၾကီး လို ခြ်ဲသည္ႏႊဲ႔သည္။ သူစားခ်င္တာ လုိခ်င္တာရွိလွ်င္ အားမနာတမ္း ေျပာသည္။ တခါတရဵ အျပင္မွ လူမွဳေရး ကိစၥမ်ားျဖစ္ေသာ သာေရး၊ နာေရး ကိစၥမ်ားသြားလွ်င္ေတာင္ သူ႔ ဆုိင္ကယ္ေနာက္မွ သီတာ ပါလာတတ္သည္။ သူ႔ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း သီတာ႔ကို မေတြ႔လွ်င္ “ မင္း ဖင္ေကာက္ေလး မပါဖူးလား” ဟု ေမးတတ္လာသည္ အထိ သူနွင္႔ သီတာက တြဲမိသည္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတို႔ နွစ္ေယာက္ ဆက္ဆဵ ေရးက ရိုးရိုးသားသား ဆိုတာကို သူနွင္႔ သူမတုိ႔သာ သိမည္ျဖစ္သည္။ နီလာ ကေတာ႔ သူနွင္႔ အျပင္သို႔ တြဲသြားတြဲလာသိပ္မရွိေသာ္လည္း အခန္းတြင္းတြင္ သူ႔အတြက္ အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးသည္။ သူ ရဵုးတက္ျပီ ဆုိသည္နွင္႔ သူ႔ စားပြဲ ၊ အမွိဳက္ျခင္း တို႔က ရွင္းျပီးသားျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္သာ မကေသး ...သူေသာက္ရန္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကိုလည္း အဆင္သင္႔ စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထား ေပးျပီးျဖစ္သည္။ သူေရာက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ႔ သူ႔ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ နီလာသည္ သူ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု လုပ္ေနေလေတာ႔သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္ တြင္ ေတာ႔ သူတို႔ သဵုးေယာက္ အခန္းထဲတြင္သာ စုစားၾကသည္။ မင္းမင္း ဆိုသည္႔ ေကာင္ေလးက အိမ္ျပန္စားသည္႔ အတြက္ သူတို႔သဵုးေယာက္သာ အခန္းထဲတြင္ က်န္ရစ္ သည္။ မင္းမင္း ှယ္ေပးသြားေသာ သူ႔ အတြက ္ထမင္းႏွင္႔ ဟင္းကို သီတာက ခူးခပ္ျပင္ဆင္ေပးသည္။ နီလာက သူ႔အတြက္ ေရေႏြးၾကမ္းထည္႔ေပးသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္
တြင္ လည္း နွစ္ေယာက္စလဵုးက သူမ တုိ႔ အိမ္မွ ခ်က္လာေသာ ဟင္းလ်ာ မ်ားကို သူ႔အတြက္ အျမဲထည္႔ေပးစျမဲပင္။ တစ္ခါတရဵ သူက အားနာသျဖင္႔ ျငင္းလွ်င္ေတာင္ ..... “သီတာ က ကိုၾကီး အတြက္ ပိုထည္႔လာတာ မစားခ်င္လည္း ေခြးေကြ်းပစ္မယ္” ဟု ဆိုသည္။ နီလာကေတာ႔ ဘာမွ်မေျပာပဲ ျပဵဳးရဵုသာ ျပဵဳးေနတတ္သည္။
သူတို႔ သဵုးဦးၾကားမွ ဆက္ဆဵေရးသည္ သူတို႔ ရဵုးေလးသို႔ ကားႏွစ္စီး ေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာေတာ႔သည္။ “ကိုၾကီး....” “ေဟ...ဘာတုန္းဟ” “သမီးတို႔ ေငြေဆာင္သြားခ်င္တယ္” “ ေဟ...သြားခ်င္ရင္သြားေပါ႔ဟ” “ကိုၾကီးလိုက္ပို႔ ....” “ဟာ....ကုိယ္႔ဘာသာ ကိုယ္သြားၾကပါလားဟ...ေနာက္ျပီး ဘယ္သူေတြပါမွာမို႔လည္း” “ဘယ္သူမွ မပါဖူး...သမီးရယ္ မနီလာရယ္ ပဲ...အဲဒါ သမီးတုိ႔ မိန္းကေလး နွစ္ေယာက္တည္းဆို မေကာင္းလို႔” “ဒါဆုိလည္း မင္းမင္းကို ေခၚသြားပါလားဟာ” “ကိုၾကီးလည္း ဒီေရာက္ကတည္းက ေငြေဆာင္ မေရာက္ဖူးေသးဖူး မဟုတ္လား....ဒီက သူ႔ကိုပါေခၚခ်င္တာကို” တစ္ခ်ိန္လဵုးတိတ္ဆိပ္ေနေသာ နီလာကပါ ှင္ေျပာသည္။ “ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုရဲ႔ ဆရာ႔ဆီမွာလည္း ကားတစ္စီးပိုတယ္ေလ....ကားေတာင္းျပီးသြားေတာ႔ ပိုသက္သာတာေပါ႔” “ေဟ...ဒါဆို ငါက ကားေမာင္းရမွွာေပါ႔” “ဟာ..ဒရိုင္ဘာေတြ ဘာေတြ မေခၚခ်င္ပါဖူး...အခုဟာက ကိုယ္႔လူခ်င္းပဲ သန္႔သန္႔ေလးသြားခ်င္တာ” ဟု သီတာေျပာသည္။ သူ ျပကၡဒိန္ ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႔ျပီး... “ ဒီေန႔ ဘာေန႔လည္း .....” “ေသာၾကာေန႔ေလ ကိုၾကီးရဲ႔ ဒီတစ္ပါတ္ သဵုးရက္ေတာင္ ရဵုးပိတ္တယ္....အဲဒါေၾကာင္႔သြားဖို႔ ေျပာတာေပါ႔” “ေျသာ္...ဟုတ္သားပဲ...ကဲဟာ...သြားခ်င္ရင္လည္း သြားၾကတာေပါ႔...ကားေတာ႔ ငါဆရာ႔ဆီက ေတာင္းလိုက္မယ္ေလ....ဒါနဲ႔ တည္းဖို႔ခိုဖို႔ကေရာ ဒီအခ်ိန္အဆင္ေျပပါ႔ မလား” “ အဲဒီအတြက္ေတာ႔ မပူနဲ႔ သမီး သူငယ္ခ်င္းပိုင္တဲ႔ ဘန္ဂလိုေတြ ရွိတယ္...ရြာထဲေလးတင္ရယ္” “အင္းေလ....ဒါဆိုလည္း သြားၾကတာေပါ႔...မနက္ ေနမပူခင္ေလာက္ ထြက္ၾကတာေပါ႔ဟာ” သူ႔စကား အဆဵုးတြင္ သီတာက ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာေလးျဖင္႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို လာထုသည္။ နွုတ္မွလည္း .... “ အဲဒါေတြေၾကာင္႔ ကိုၾကီးကို....” ဟုေျပာျပီး အခန္းအျပင္သို႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ နီလာက မဲ႔ျပဵဳးေလးတစ္ခ်က္ကို ျပဵဳးလိုက္တာ သူ မ်က္လဵုးေထာင္႔မွ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးသည္။ သူလွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ နီလာက သူ႔ကို ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည္႔ျပီး ျပဵဳးျပသည္။
ေငြေဆာင္ သုိ႔ သူတို႔ သဵုးဦးသား ရဵုးမွ ကားေလးျဖင္႔ ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းလမ္းမ်ား တြင္ သီတာက သူ႔ကိုေဘးမွ ဆရာလုပ္ေနသျဖင္႔ နီလာဧ။္ မ်က္ေစာင္းဒဏ္ကို တလမ္းလဵုးခဵခဲ႔ရေသးသည္။ ဒီလိုနွင္႔ ပဲ ကားေလးသည္ ေငြေဆာင္ရြာေလး သို႔ ဆိုက္ေရာက္လာခဲ႔သည္။ သူတို႔ထြက္လာသည္႔ အခ်ိန္က မနက္ေျခာက္
ီနာရီခန္႔ ျဖစ္သျဖင္႔ ေငြေဆာင္သို႔ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ရွစ္နာရီ သာသာေလာက္ပဲရွိေသးသည္။ ရြာလည္မွ “ကိုး” လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ စားေသာက္ျပီး မွ သီတာ႔ သူငယ္ခ်င္း ပိုင္သည္ ဆိုေသာ ဘန္ဂလိုမ်ားဆီသို႔ သြားျဖစ္ၾကသည္။ ဘန္ဂလိုေလးမ်ားကို ကမ္းစပ္ဘက္ မ်က္နွာမူျပီး ေဆာက္ထားသည္မွာ တမ်ိဳးေတာ႔ စိတ္ေက်နပ္စရာေကာင္းသည္။ ဘန္ဂလို အေရအတြက္ကလည္း သိပ္မမ်ားပဲ မိသားစု တစ္ႏွိုင္စီးပြားေရး အေနျဖင္႔သာ လုပ္ကိုင္ၾကျခငး္ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဓနိမိုး ၊ သဵုးထပ္သားကာ ဘန္ဂလိုေလး ေလးလဵုး က ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရွိ သဲေသာင္ျပင္တြင္ ပဏာရလွ်က္.....။ “ဟယ္...သီတာ....လာမယ္ဆိုလည္း ၾကိဳေျပာတာ မဟုတ္ဖူး....ၾကည္႔စမ္း ...ေကာင္မ ....ှလာလိုက္တာ ...နင္ေယာက်ားရေနျပီလား” ဘန္ဂလိုတစ္လဵုး ေနာက္မွ ထြက္လာေသာ ခပ္ရြယ္ရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က သီတာ႔ ကို လွမ္းေအာ္သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ သူ႔ကို လည္း စပ္စုသလိုလွမ္းၾကည္႔သည္။ “ဟယ္....မိေထြးရီ....ဒါငါတို႔ ဆရာဟဲ႔ ...နင္လုပ္တာနဲ႔ အားနာစရာဟယ္....နင္ဟာေလ ငယ္တုန္းက အက်င္႔ကို မေပ်ာက္ဖူး...စြတ္စြတ္ေျပာတာပဲ” သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ အသားညိဳညိဳ ရခုိင္မေလးက သူ႔ကို အားနာသလိုၾကည္႔သည္။ ျပီးမွ..... “ သီတာရယ္...လာမယ္ ဆိုလည္း ဖုန္းေလး ဘာေလး ၾကိဳဆက္တာမဟုတ္ဖူး....” “စိတ္ကူး ေပါက္လို႔ ေရာက္ခ်လာၾကတာေဟ႔ ဒီတပါတ္က ရဵုးသဵုးရက္ပိတ္တယ္မဟုတ္လား...အဲဒါ ...ဆရာကလည္း ေငြေဆာင္ တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးေသးလို႔ ေခ်ာဆြဲလာတာ...အဟိ...ဒါနဲ႔ နင္တုိ႔ဆီမွာပဲတည္းမယ္ေနာ္...တည္းစရာေနရာေရာ က်န္ေသးတယ္မဟုတ္လား....” သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ ရခိုင္မေလးက အားနာသလိုတစ္ခ်က္ၾကည္႔သည္။ ျပီးမွ .... “ အင္း...တည္းစရာေတာ႔ ရွိပါတယ္...နုိ႔ နင္တုိ႔က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လည္းဟ” “ ငါရယ္...ဆရာရယ္...တို႔ အခန္းထဲက မနီလာရယ္...အားလဵုးသဵုးေယာက္တည္းပါဟ” “ အင္း...ဘန္ဂလို ကေတာ႔ တစ္လဵုးပဲက်န္ေတာ႔တယ္ဟ...အဲဒါနင္တို႔ ဘယ္လို...” ရခုိင္မေလး မိေထြးရီ စကားမဆဵုးခင္ပင္ သီတာက..... “ အမယ္ေလး...ငါတို႔ေတြက ေမာင္လိုနွမလိုေနၾကတာ ....ဘာမွ မျဖစ္ဖူး....သဵုးေယာက္ ဘန္ဂလို တစ္လဵုးတည္း တည္းလည္း ျဖစ္တယ္...ေနာ္...ကိုၾကီး” သူ႔ ဘက္ကို လွည္႔ျပီး တုိင္ပင္သလို ေျပာေနေသာ သီတာ႔ စကားကို သူခ်က္ျခင္း ဘယ္လို ေျဖရမည္မသိ...။ နီလာကေတာ႔ ေနာက္မွ မသိသလိုလိုျဖစ္႔ ပင္လယ္ၾကီး ကိုေငးၾကည္႔ေနသည္။ “ အင္း...ရပါတယ္...ကိစၥမရွိပါဖူး..အဆင္ေျပသလိုေပါ႔” “ကဲ...ဒါဆိုလည္း မိသီတာ....က်မေနာက္ကၾကြေတာ္မူပါ” ဟု ေျပာရင္းျဖင္႔ ရခိုင္မေလး မိေထြးရီ ေရွ႔မွ ေလွ်ာက္သြားသည္။ သီတာက သူ႔ ဘက္သို႔လွည္႔ကာ လွ်ာေလးကို ထုတ္ျပျပီး “လာ...ကိုၾကီး” ဟု ဆိုသည္။ သူလည္း သီတာ ေနာက္ေက်ာျပင္ေလးကို ၾကည္႔ရင္း သီတာ႔ ေနာက္မွ လုိက္သြားမိေတာ႔သည္။
လဵုးခ်င္းအိမ္ပဵုစဵ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ဘန္ဂလိုေလးက ေနခ်င္႔စဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ အတြင္းတြင္ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာ ပါ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နွင္႔ ျဖစ္သည္။ အိပ္ခန္းတြင္ေတာ႔ ခုတင္ နွစ္လဵုးေပၚတြင္ အိပ္ယာနွစ္ခုျပင္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ှရန္တာမွ ၾကည္႔လွ်င္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကုိ စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္ရာ လွမ္းျမင္ေနရသည္။ သူ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ခုတင္တစ္လဵုးေပၚခ်ျပီး ှရန္တာတြင္ ခ်ထားေသာ အုန္းလက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္စိကိုစဵုမွိတ္ကာ ပင္လယ္ဧ။္ လွိဳင္းပုတ္သဵမ်ားကို နားစြင္႔ေနမိသည္။ အခန္း တြင္း မွာေတာ႔ အမ်ိဳးသမီး သဵုးေယာက္ စကားေတြတြတ္ထိုးလွ်က္.....။ “ကိုၾကီး....ပ်င္းေနဘီလား” အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ...အနားတြင္ သီတာေရာက္လာေတာ႔မွ သူမ်က္စိကိုဖြင္႔ၾကည္႔မိသည္။ သီတာက သူ႔ကိုျပဵဳးၾကည္႔ျပီး.... “အား...ပင္လယ္ၾကီးက လွတယ္ေနာ္...ကိုၾကီး စိတ္ထဲမွာ လန္းဆန္းသြားတာပဲ” သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ သီတာ႔ကိုသာျပဵဳးၾကည္႔မိသည္။ ျဖဴေဖြးှင္းလက္ေသာ အသားအရည္၊ ထင္းေနေသာမ်က္ခဵုးေလး၊ ထိုမ်က္ခဵုးေလး ေအာက္မွ ေတာက္ပေသာ မ်က္လဵုး ေလး တစ္စဵု၊ ခပ္လဵုးလဵုးနာတဵေလး နွင္႔ နုတ္ခမ္းပါးပါးေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ သီတာသည္ တကယ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ပင္။ တိုက္ခတ္ ေသာ ေလဧ။္ အရွိန္ေၾကာင္႔ သူမ ှတ္ထားေသာ တီရွပ္ေလးက သူမဧ။္ရင္သား ေကာက္ေၾကာင္းေလးမ်ားကို မဖဵုးကြယ္နုိင္ေပ။ မိုးျပာေရာင္ ခ်ည္သားလဵုခ်ည္ေလးကလည္း ကိုယ္တြင္ ကပ္ေနသျဖင္႔ သူမဧ။္ တင္ပါး လဵုးလဵုးေကာ႔ေကာ႔ေလးက သူ႔ရင္ကို ဖိုေစသည္။ သူ ၾကည္႔ေကာင္းေကာင္းနွင္႔ ၾကည္႔ေနမိသည္မွာ အေတာ္ၾကာသည္။ “အဟမ္း...အဟမ္း” ေခ်ာင္းဟန္႔သဵၾကားေတာ႔မွ လွည္႔ အၾကည္႔တြင္ သူ႔ကို ျပဵဳးစိစိျဖင္႔ ၾကည္႔ေနေသာ နီလာ႔ကို ေတြ႔သည္။ သူရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင္႔ ထရပ္မိသည္။ “အိတ္ထဲက ဘာေတြထုတ္ထားေပးရဦးမလည္းလို႔ လာေမးတာ” “အင္း...ရပါတယ္...ကိုယ္႔ဘာသာ လုပ္ပါ႔မယ္” “အင္း...အင္း..ဒါဆုိလည္း ေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္ေနာ္” ေျပာရင္း နီလာ အခန္းထဲျပန္ှင္သြားသည္။ သီတာက သူ႔ဘက္လွည္႔ကာ ..... “ကိုၾကီး ေရေဆာ႔ရေအာင္...ေနမပူခင္” “ညီမေလး ဆင္းခ်င္ရင္သြားမယ္ေလ...” “အိုေက...ဒါဆို အှတ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္....ကိုၾကီးလည္း အှတ္အစားသြားလဲေလ....” “အခန္းက ဒီတစ္ခန္းထဲ ရွိတာကို ဘယ္သြားလဲရမွာလည္း ...သြားပါ ညည္း သာ အရင္သြားလဲစမ္းပါ” “ဟုတ္သားပဲ” ဟု လွ်ာေလးကို ထုတ္ကာ သီတာ ေျပာသည္။ ျပီး...အခန္းထဲသုိ႔ေျပးှင္သြားသည္။ ခဏေလာက္ေနေတာ႔ ေရွာ႔ပင္ အနက္ေရာင္ေလး နွင္႔ သီတာထြက္လာ သည္။ အက်ၤ ီေတာ႔ မလဲခဲ႔ဖူးထင္သည္။ နဂို ှတ္ထားေသာ တီရွပ္ကေလးကို အျပင္ထုတ္ှတ္ထားသည္။ သူ သီတာ႔ကို လက္တစ္ခ်က္ျပျပီး အှတ္အစားလဲရန္ အခန္းထဲ
ှင္လာခဲ႔သည္။ အခန္းထဲတြင္ေတာ႔ ခုတင္ တစ္လဵုးေပၚတြင္ နီလာက သူမ အိတ္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို ဟုိထုတ္သည္ထုတ္နွင္႔ ဘာေတြရွာေနသည္မသိ။သူ႔ကိုျမင္ေတာ႔...... “ေရထဲ ဆင္းေတာ႔မလို႔လား...ေနမပူခင္ ျပန္တက္ခဲ႔ေနာ္...” “အင္းပါ....နီလာ မလိုက္ဖူးလား” “မလုိက္ေတာ႔ပါဖူး...ဒီကမ္းစပ္ကပဲ ထိုင္ၾကည္႔ေနေတာ႔မယ္” “အင္း ဒါဆိုလည္း ကိုယ္ အှတ္အစားလဲလုိက္ဦးမယ္” ေျပာရင္း သူ အိတ္ထဲမွ ေရွာ႔ပင္ အတိုတစ္ထည္နွင္႔ တီရွပ္ကိုထုတ္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ှင္ကာ အှတ္အစားလဲသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ႔ “သိပ္ၾကာတာပဲ ” ဟု ဆိုကာ သီတာက မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးသည္။ သူ သီတာ႔ ေခါင္းေလးကို လွမ္းပုတ္လိုက္ေတာ႔ သီတာက သူ႔ကို... “ကုိၾကီး...မွီေအာင္ လိုက္ေပေတာ႔ ” ဟု ဆိုကာ ပင္လယ္ဘက္ဆီသုိ႔ ေျပးထြက္သြားသည္။ သူ သီတာ႔ ေနာက္ကို အေျပးလိုက္သြားေတာ႔သည္။
ရဵုးပိတ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရာသီခ်ိန္မဟုတ္သျဖင္႔ ေငြေဆာင္ကမ္းေျခသည္ လူရွဳပ္ေထြးျခင္းသိပ္မရွိေပ။ ကမ္းေျခ အေနအထားကလည္း က်ယ္ှန္းလွသျဖင္႔ လူေတြကို ဟုိနား တစ္စု ဒီနားတစ္စုေလာက္သာ ခပ္ေှးေှး ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔ ဆင္းလာေသာ ကမ္းေျခတြင္ တျခား ဧည္႔သည္မ်ားကို သိပ္မေတြ႔ရေပ။ “ကိုၾကီး...ဒီဘက္ကိုလာ....” သီတာက သူ႔ကို လက္ေလး ေထာင္ျပျပီး လွမ္းေခၚသည္။ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေရက သူမ ခါးေလာက္ ေရာက္ေနသည္႔ေနရာတြင္ျဖစ္သည္။ သူ သူမ အနားသို႔သြားလိုက္သည္။ အနားေရာက္ေတာ႔ .... “လွိဳင္းပုတ္ရင္ လဲလဲက်သြားတယ္ ကိုၾကီးရ..ညီမေလး ေၾကာက္လို႔” ဟု သူ႔ကို ေျပာသည္။ ေျပာေနရင္းပင္ လွိဳင္းတစ္လဵုးက ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကို အရွိန္နွင္႔ ှင္ေဆာင္႔သည္။ သီတာ႔ ကိုယ္ေလး လွိဳင္းအရွိန္နွင္႔ ျပိဳလဲသြားသည္။ သူ လက္လွမ္းမွီရာ လွမ္းအဆြဲတြင္ နွစ္ေယာက္လဵုးေရထဲသုိ႔လဲက်ကာ လွိဳင္းလဵုးေအာက္တြင္ ခဏတာ နစ္ျမဳပ္သြားၾကသည္။ လွိဳင္းလဵုးလြန္သြားေတာ႔ သီတာက သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္....။ သူက သီတာ႔ ကိုယ္လဵုးက်စ္က်စ္ေလးကို ဖက္မိလွ်က္သား။ “လြတ္ဦးကြာ” ကုိယ္လဵုးက်စ္က်စ္ေလး ဧ။္ အထိအေတြ႔တြင္ နစ္ေမ်ာေနစဥ္ သီတာ႔ အသဵေလးကိုၾကားလိုက္ရသည္။ သူ ဖက္ထားရာမွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သီတာက ဘာမွမျဖစ္သလို နွင္႔ .... “ဟုိး မွာလွမ္းျမင္ေနရတာ ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းေခၚတယ္ ကိုၾကီးရဲ႔ ညေနေရက်ရင္ သြားလို႔ရတယ္...လိုက္ပုိ႔ေပးေနာ္....” သူ သီတာ႔ကို ေခါင္းျငိမ္႔ျပမိသည္။ ခပ္ေှးေှးမွ လွမ္းျမင္ရေသာ ကြ်န္းကေလးက သာယာပဵုေပၚသည္။
“လွိဳင္း အရမ္းၾကီးတယ္...ကိုၾကီး ကမ္းေျခေပၚျပန္တက္တာ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္” သူမ စကားမဆဵုးခင္ပင္ ေနာက္ထပ္ လွိဳင္းတစ္လဵုးက အရွိန္နွင္႔ ှင္ေဆာင္႔လာျပန္သည္။ ဒီတခါလည္း သီတာ ေျခေထာက္မခိုင္ပဲ လဲက်သြားျပန္သည္။ သူက အလိုက္သင္႔ ဆီးျပီး ဖက္ထားသျဖင္႔သာ လွိဳင္းလဵုးေအာက္ ထပ္ျပီး မနစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ လွိဳင္းလဵုးလြန္သြားေတာ႔ သူသီတာ႔ကို ဖက္ထားမိလွ်က္ပင္....။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ သီတာက လႊတ္ရန္မေျပာေတာ႔ပဲ သူ႔ မ်က္နွာကို မ်က္လဵုးေတာက္ေတာက္ေလးမ်ားျဖင္႔ စူးစုိက္ၾကည္႔ေနသည္။ သူ သီတာ႔ မ်က္လဵုးေလးမ်ားကို တည္႔တည္႔ၾကည္႔သည္။ သီတာ႔ ပါးေလးနား သုိ႔ ကပ္ခါ “ ခ်စ္တယ္ ” ဟု တိုးတုိးေလး ေျပာလိုက္မိသည္။ သီတာ က သူ႔မ်က္နွာကို မှဵ႔မရဲေလး ၾကည္႔သည္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခါင္းေလးကို တိုးှင္ ကာ “ ကိုၾကီးကို မယဵုရဲဖူး” ဟု ဆိုသည္။ ေနာက္ထပ္ လွိဳင္းတစ္လဵုး အပုတ္တြင္ေတာ႔ သူ သီတာ႔ ကိုယ္လဵုးေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားျပီး လွိဳင္းေအာက္ နစ္ျမဳပ္ သြားခ်ိန္တြင္ သီတာ႔ ပါးေလးကို အမွတ္မထင္နမ္းလိုက္သည္။ သီတာက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင္႔ မ်က္နွာေလး နီရဲကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ရုန္းထြက္ျပီး ကမ္းေျခေပၚသို႔ ေျပးတက္ သြားေလေတာ႔သည္။
ဘန္ဂလိုေလး သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ သီတာက ေရခ်ိဳးခန္းထဲပင္ ေရာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ အုန္းလက္ ကုလားထိုင္ေလးေပၚ ထိုင္ေနေသာ နီလာက ..... “ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကရဲ႔လား ” ဟုလွမ္းေမးသည္။ စိတ္ရင္ းအတိုင္းေမးျခင္းလား ၊ အရႊဲ႔တိုက္ ေမးျခင္းလားကို မူ နီလာ ကိုယ္တုိင္ပဲသိမည္ထင္သည္။ ခဏေလာက္ေနေတာ႔ သီတာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။ သူ႔ကို လွမ္းၾကည္႔ျပီး ...“ ကိုၾကီး ေရခ်ိဳးေတာ႔ေလ..ျပီးရင္ ရြာထဲမွာ ထမင္းသြားစားၾကမယ္ေလ” ဟုဆိုသည္။ ခုနက ကိစၥအတြက္ မ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျခင္းလား၊ အားတင္းျပီး ေျပာျခင္းလား သူမကိုယ္တုိင္သာ သိမည္ထင္သည္။ သူေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ှင္ျပီး ေရခ်ိဳကုိ တှခ်ိဳးလိုက္သည္။ လူက အေတာ္လန္းဆန္းသြားသည္။ သူ ေရခ်ိဳးျပီး ထြက္လာခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးနွစ္ေယာက္က အှတ္အစားေတာင္လဲျပီးျဖစ္သည္။ နီလာက သူမ မ်က္နွာကုိ မိတ္ကပ္လိမ္းခ်ယ္ေနျပီး သီတာက နုတ္ခမ္းေလးကို ေဆးဆိုးေနသည္။ သူ အှတ္အစားအိတ္ထဲမွ တီရွပ္ အျဖဴေရာင္ တစ္ထည္နွင္႔ ဂ်င္းေျပာ႔ ေဘာင္းဘီ မိုးျပာေရာင္ကို ထုတ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျပန္ှင္ကာ အှတ္အစားလဲသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ႔ သီတာက သူ႔ ကို ေျခဆဵုးေခါင္းဆဵုးၾကည္႔ျပီး “ တို႔ကိုၾကီးက ဒီလိုက်ေတာ႔လည္း မင္းသားရွဵဳးတယ္... အဲလိုေနပါ ကုိၾကီးရဲ႔ အသက္ေလးက ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာကို သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ အဖိုးၾကီး က်ေနတာပဲ” ဟု ဆုိသည္။ သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ နီလာက သူ႔ကို ကြက္ၾကည္႔ ကြက္ၾကည္႔ ၾကည္႔ျပီး ေလွာင္သလို တစ္ခ်က္ျပဵဳးသည္။ သူ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး “ကဲ...ကဲ...ဗိုက္လည္း ဆာေနၾကေတာ႔မယ္...ထမင္းသြားစားၾကစို႔” ဟုဆိုကာ ဘန္ဂလို ေအာက္သို႔ ေရွ႔မွ ဦးေဆာင္ဆင္းသြားသည္။ သူတို႔တည္းခိုရာ ဘန္ဂလိုေလးနွင္႔ ရြာလယ္လမ္းက သိပ္မေှးလွေပ။ ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လွ်င္ ရြာလယ္လမ္းသို႔ ေရာက္ျပီျဖစ္သည္။ နီလာနွင္႔ သီတာက ေရွ႔မွ ေလွ်ာက္သည္။ လမ္းအလယ္ေလာက္အေရာက္တြင္ သီတာက ေနာက္မွ ေလွ်ာက္လာေသာ သူ႔ကိုေစာင္႔ သည္။ သူ သီတာ႔ အနားသို႔ အေရာက္တြင္ “ သိပ္ၾကာတာပဲ” ဟု ဆိုကာ သူမ လက္တစ္ဘက္ျဖင္႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္ထားေတာ႔သည္။ ေနာက္သို႔ လွည္႔ၾကည္႔ေနေသာ နီလာ မ်က္နွာေလး ကြက္ကနဲပ်က္သြားတာကို ေတာ႔ သူျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္။ တစ္လမ္းလဵုးသီတာက သူ႔လမ္းေမာင္းကို ခ်ိတ္လာသည္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ ေရာက္သည္အထိပင္။ သီတာ႔ အျပဳအမူနွင္႔ ပါတ္သက္ျပီး သူ အေတာ္ေလး အေတြးမ်ားရသည္။ သူ႔ကို ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသျဖင္႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို ခ်ိတ္တြယ္ျပီး ေလွ်ာက္လာျခင္းလား ဒါမွမဟုတ္ အရင္လို အစ္ကို တစ္ေယာက္လုိ သေဘာထားျပီး ခ်ိတ္တြယ္ျခင္းလား
ဆိုသည္ကို ေတြးရင္း သူေခါင္းစားေနမိသည္။ “ကဲ...ဘာစားၾကမလည္း....မွာၾကေလ” နီလာ႔ အသဵေၾကာင္႔ သူ အေတြးတြင္ နစ္ေမ်ာေနရာမွ ျပန္အသက္ှင္လာသည္။ နီလာက သူ႔ ကို စိုက္ၾကည္႔ျပီးေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ “ သမီးက ဂဏန္းစားမယ္...ေနာ္...ကိုၾကီး” “အင္း...စားေလ....သီတာ႔ သေဘာပါ” သူ႔စကားအဆဵုးတြင္ လွစ္ကနဲ က်ေရာက္လာေသာ နီလာ႔ မ်က္ေစာင္းေလးကို သူျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္မိလိုက္ေသးသည္။ နီလာက က်န္ဟင္းမ်ားကို ပါ သူမ ဘာသာ စီစဥ္ျပီး မွာေနသည္။ ဟင္းေတြေရာက္လာေတာ႔ သီတာက သူ႔အတြက္ ဂဏန္းလက္မေတြကို အခြဵႏႊာေပးေနသည္။ နီလာကေတာ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္ စားစရာမ်ားကို စားေန ေလေတာ႔သည္။
ဘန္ဂလိုေလး သုိ႔ျပန္ေရာက္ေတာ႔ မိန္းကေလး နွစ္ေယာက္က အိပ္ခ်င္သည္ဟု ဆိုကာ အခန္းတြင္းတြင္ ခဏေမွးေနၾကသည္။ သူကေတာ႔ ှရန္တာတြင္ ခင္းထားေသာ အုန္းလက္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးတြင္ ထိုင္ျပီး ပင္လယ္ၾကီးကိုၾကည္႔ကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိသည္။ မြန္းက်ပ္ေသာ ျမိဳ႔ျပေၾကာင္႔ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ မွဳမ်ားသည္ ပင္လယ္ ကို ျဖတ္ျပီး တုိက္ခတ္လာေသာ ဆားငန္ေငြ႔ပါသည္႔ ေလေၾကာင္႔ အေတာ္ေလးကို ေလ်ာ႔ပါးေစသည္။ ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းနွင္႔ ကြ်န္းနားတစ္ှိုက္တြင္ ကုန္ တင္ကုန္ခ်လုပ္ေနေသာ ဂါးေလွမ်ား၊ ငါးပိုက္ခ်ေနေသာ တဵငါေလွေလးမ်ား က ပင္လယ္ဧ။္ အလွကို ပိုမိုျပည္႔စဵုေစသည္။ သူေငးၾကည္႔ေနရင္းမွ အိပ္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာသျဖင္႔ မ်က္စိကို ပိတ္ကာ ခဏေလးေမွးေနမိသည္။ သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ လာထိေသာ နူးညဵ႔သည္႔ အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ သူဆတ္ကနဲ နိုးလာသည္။ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သီတာက သူ႔ေဘးတြင္ ထုိင္ကာ သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ သူမေခါင္းေလး ကုိေမွးတင္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူနိုးလာမွန္းသိေတာ႔ ေခါင္းေလးကို ေမာ႔ကာ သူ႔မ်က္နွာကို ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည္႔သည္။ သူ သီတာ႔ နဖူးမွ ဆဵစေလးမ်ားကို သပ္တင္ေပးရင္း သီတာ႔ ပခုဵးေလး ကိုေပြ႔ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ “ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းသြားခ်င္လို႔ဆို” သူ႔ အေမးကို သီတာက ခ်စ္စဖြယ္ေခါင္းေလးျငိမ္႔ျပသည္။ “အရင္က တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူးလား” “မေရာက္ဖူးလို႔သူ႔ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းေနတာေပါ႔” သူ႔ကို မူႏြဲ႔ႏြဲ႔မ်က္ေစာင္းေလးထိုးျပီး သီတာေျပာသည္။ “ဒါဆိုလည္း သြားမယ္ေလ....အခုသြားၾကမယ္” ေျပာေျပာဆိုဆို သူထရပ္လိုက္သည္။ ျပီး အခန္းထဲသို႔ တစ္ခ်က္ၾကည္႔ကာ နီလာ႔အား..... “နီလာ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းသြားမလို႔ နီလာလုိက္ဦးမလား”
“မလိုက္ေတာ႔ပါဖူး...ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားၾကပါ” အေနွာင္႔အသြားမလြတ္ေသာ စကားကို နီလာဆိုသည္။ သူနွင္႔ သီတာတို႔ အေျခအေနကို အနည္းငယ္လည္း ရိပ္မိပဵုရသည္။ သူ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ သီတာ႔လက္ကိုဆြဲကာ ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ႔သည္။ သီတာကေတာ႔ သူ႔လက္ေမာင္းကုိခိုတြဲလိုက္...ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ ခရုေလးမ်ားကို ေကာက္လိုက္နွင္႔ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနေလေတာ႔သည္။
“ေှး....ဒီေနရာကေန တည္႔တည္႔သာေလွ်ာက္သြားခ်ည္ အခုအခ်ိန္ေရက်ေတာ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလို႔ရတယ္. ...ေရက ေျခသလဵုးေလာက္ေလးရယ္....ညေနသာ ေရမက်ခင္ ျပန္ခဲ႔ၾက....ေရတက္လာရင္ေတာ႔ ေရက ရင္ေခါင္းေလာက္ရွိတယ္” ကမ္းေျခတြင္ ေတြ႔ရေသာ ရခုိင္ၾကီးတစ္ေယာက္ကို လမ္းအေမးတြင္ ေျပာျပျခင္းျဖစ္သည္။ သူ သီတာ႔လက္ေလးကို ဆြဲကာ ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းသုိ႔သြားရာ လမ္းေလး အတိုင္း ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ အမွန္ကေတာ႔ ကြ်န္းနွင္႔ ကမ္းေျခကို သႏၱာတန္းေလးက ဆက္သြယ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေရက်ခ်ိန္တြင္ ထိုေက်ာက္တန္းေလးက ေပၚေနသျဖင္႔ လမ္း ေလွ်ာက္သြားလို႔ရသည္။ တကယ္လည္း ေရက ေျခသလဵုးသာသာေလာက္ပင္ ....။ သုိ႔ေပမယ္႔ လွိဳင္းပုတ္လွ်င္ လိွုင္း အရွိန္ေၾကာင္႔ ကိုယ္က အနည္းငယ္ယိုင္သြားတတ္သျဖင္႔ အေတာ္ကို သတိထားျပီးေလွ်ာက္ရသည္။ ေလွ်ာက္ရင္းနွင္႔ပင္ ကြ်န္းေပၚသို႔ေျခခ်မိသည္။ ဧည္႔သည္နည္းေသာ ရာသီျဖစ္ေသာေၾကာင္႔လားမသိေပ...။ ကြ်န္းေပၚတြင္ လူသူ အရိပ္အေယာင္ ေတာင္ မေတြ႔ရေပ။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ တစ္ကြ်န္းလဵုးတြင္မွ သူတို႔ နွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိမည္ထင္သည္။ “ကိုၾကီး ကြ်န္းအလယ္က ကုန္းေလးေပၚမွာ လင္႔စင္ေလး ရွိတယ္ေျပာတယ္ ....တက္ၾကည္႔ရေအာင္ေနာ္” သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ သူတုိ႔နွစ္ေယာက္ ကြ်န္းအလယ္မွ ေတာင္ကုန္းေလးဆီသုိ႔တက္လာၾကသည္။ ေတာင္ကုန္းေလး ေပၚတြင္ေတာ႔ ခ်စ္သူမ်ားကြ်န္းဆိုသည္႔ နာမည္နွင္႔ လိုက္ေအာင္ပင္ ခ်စ္သူေတြ ေအးေအးေဆးေဆး နားေနနုိင္ရန္ ထုိင္ခဵုေလးမ်ား၊ သဘာှေနရာေလးမ်ား စီစဥ္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္လာရင္း နွင္႔ပင္ ေတာင္ကုန္းအလယ္မွ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေပၚတြင္ ထိုးထားေသာ လင္႔စင္ေလးဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ႔ၾကသည္။ သီတာက လက္ျမန္ေျချမန္ျဖင္႔ လင္႔စင္ေပၚသို႔ တက္ သြားသျဖင္႔ သူေနာက္မွ အမွီလိုက္တက္ရေသးသည္။ လင္႔စင္ေပၚေရာက္ေတာ႔ သဘာှရူခင္းက အေတာ္ေလးကို လွပသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ဟုိးဘက္တြင္ျမင္ေနရေသာ လိပ္မည္းေတာင္...၊ အဲဒီေနာက္ကမွ ငရုတ္ေကာင္းေတာင္၊ မိေခ်ာင္းေခါင္းရြာေလာက္တြင္ရွိေသာ ဂါးထီး(ဂါးထီးဆိုသည္မွာ ပင္လယ္ထဲတြင္ ထီးပဵုစဵ ထုိးထြက္ေနေသာ ေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးျဖစ္ပါသည္။ေဒသအေခၚ ဂါးထီးဟုသာေခၚၾကျပီး မိုးသက္ေလျပင္းက်ခ်ိန္မ်ားတြင္ တဵငါေလွမ်ား ှင္ေရာက္ခိုေအာင္းရာေနရာဟု သိရပါသည္) တို႔ကို လင္႔စင္ေပၚမွ အထင္အရွားကို ျမင္ရသည္။ သီတာက လင္႔စင္အလယ္မွ သစ္ပင္ပင္စည္ကို မွီကာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေတာ႔သူ႔ကိုၾကည္႔ကာ ..... “ ကိုၾကီးေတာ႔ မသိဖူး သမီးေတာ႔ ေခ်ေထာက္ေတာင္ မေထာက္နုိင္ေတာ႔ဖူး အေတာ္ေညာင္းေနျပီ” “ေညာင္းရင္ ကိုယ္နုိပ္ေပးမွာေပါ႔ကြ” “သီတာက သူ႔ကို ျပဵဳးစစေလးၾကည္႔ျပီး.... “မနိုပ္ခိုင္းပါဖူးကြာ...ေယာက်ားေလးကို နုိပ္ခိုင္းေတာ႔ သမီး ငရဲၾကီးမွာေပါ႔”
“မၾကီးပါဖူးကြာ...ကဲ..ဘယ္နားနိုပ္ေပးရမလည္းေျပာ” “ အာ...ရပါတယ္ကြာ...အင္...ဟင္႔ ကိုၾကီး” သီတာ႔ စကားမဆဵုးေသးခင္ သူ သီတာ႔ အနားတြင္ ှင္ထိုင္လိုက္ျပီး သီတာ႔ ကိုယ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ေပြ႔ဖက္လိုက္သျဖင္႔ သီတာ႔ နုတ္မွ အသဵေလးေတြထြက္က် လာသည္။ သူ သီတာ႔ ကိုယ္ေလးကို ေပြ႔ဖက္ျပီး သီတာ႔ ပါးေလးမ်ား ၊ ဆဵပင္စေလးမ်ား၊ နဖူးေလးမ်ားကို တရွိဳက္မက္မက္ နမ္းရွိဳက္ေနမိသည္။ သီတာကလည္း မရုန္းဖယ္ ပဲ သူ႔ အနမ္းမ်ားကို နစ္သက္မက္ေမာစြာ လက္ခဵသည္။ လူသူကင္းရွင္းသည္ ဟူေသာ အသိကလည္း နွစ္ဦးစလဵုးဧ။္ အသိကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ဳပ္ထိန္းမွဳကင္းမဲ႔ေစရန္ လမ္းဖြင္႔ေပးထားသည္႔ နွယ္ပင္....။
“ခ်စ္တယ္ ကေလးရယ္...အရမ္းခ်စ္တာပဲ...ကိုယ္႔ကိုေရာခ်စ္ရဲ႔လားဟင္” သူ သီတာ႔ မ်က္နွာေလးကို တက္မက္စြာၾကည္႔ရင္း တတြတ္တြတ္ေျပာမိသည္။ “ခ်စ္လို႔ အခုလို နွစ္ေယာက္တည္း ဒီေနရာအထိလိုက္လာတာေပါ႔ ကိုၾကီးရဲ႔...ကုိၾကီးကသာ မသိတာပါ သမီးက ကိုၾကီးကို စေတြ႔ကတည္းက ခ်စ္မိသြားတာ” သီတာ႔စကားေၾကာင္႔ သူခ်စ္စိတ္မ်ားပိုတိုးလာကာ သီတာ႔ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားမိျပန္သည္။ အခ်စ္စိတ္သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာေနရာတြင္ ရမက္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစရန္ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳတတ္သည္႔ အေလ႔အထရွိသည္လားမသိ။ နူးညဵ႔ေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ သူ႔ရင္တြင္းတြင္ စိတ္ရိုင္းတို႔က ထၾကြလွ်က္........။ သူ သီတာ႔နုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို အမွတ္မထင္ နမ္းလိုက္သည္။ သီတာကလည္း သူ႔ အနမ္းမ်ားကို အလိုက္သင္႔ေလး တဵု႔ျပန္သည္ကို ေတြ႔ရေသာ အခါသူ႔ရင္ထဲမွ ရမက္စိတ္မ်ား က ပုိမိုထၾကြလာေတာ႔သည္။ နုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ငဵုခဲျပီး တရွိဳက္မက္မက္စုပ္နမ္းသည္။ ဖူးဖူးေလး ငဵုေနေသာ သီတာ႔ နုတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္ သူ႔အနမ္းမ်ားကို အလုိက္သင္႔ ေလး ဆီးၾကိဳက္လွ်က္။ သူ႔ လက္မ်ားက ေပြ႔ဖက္ထားရာမွ တဆင္႔ သီတာ႔ တစ္ကိုယ္လဵုးကို စုန္ဆန္ေျပးလႊားေနမိသည္။ သူ႔အထိအေတြ႔မ်ားေၾကာင္႔ သီတာကလည္း တခ်က္ တခ်က္တြင္ ကုိယ္ေလး တြန္႔တြန္႔သြားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ သူ ေနာက္တစ္ဆင္႔တက္ျပီး တီရွပ္ အက်ၤ ီေလးေပၚမွ သီတာ႔ ရင္သား လဵုးလုဵးေလးေတြကို မသိမသာေလး ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္သည္။ သီတာ ကိုယ္ေလး တစ္ခ်က္တြန္႔သြားျပီး နုတ္မွ “ ဟင္း...” ဆိုေသာ အသဵေလးတစ္ခ်က္သြာထြက္လာသည္။ သူ႔ကို ကန္႔ကြက္ျခင္းလည္း မျပဳေပ။
ပါတ္ှန္းက်င္ တစ္ခုလဵုးတြင္ ပင္လယ္လွိဳင္းလဵုးမ်ားဧ။္ ရိုက္ခတ္သဵနွင္႔ ေက်းငွက္ေလးမ်ားဧ။္ တီတီတာတာျမည္သဵမွ အပ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ပင္.....။ သူ သီတာ႔ ကုိသူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ျဖစ္ေအာင္ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ သီတာ႔ နုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို တရွိုက္မက္မက္ နမ္းစုပ္ရင္းမွ သီတာ႔ ရင္သားေလးနွစ္လဵုးကို တလွည္႔စီ ညင္ညင္သာသာေလး ဆုပ္နယ္ေပးေနမိသည္။ သီတာကလည္း သူ႔ အျပဳအစု အယုအယမ်ားေအာက္တြင္ မိန္းေမာလွ်က္.....။ သူ ဆတ္ကနဲ သီတာ႔ တီရွပ္ေလးကို အေပၚသို႔ဆြဲတင္လိုက္သည္။ ဘရာစီယာ အသားေရာင္ေလးဧ။္ ေအာက္မွ သူေန႔တုိင္းရင္ခုန္ခဲ႔ရေသာ ေရႊှါေရာင္ရင္သားေလးနွစ္လဵုးက ျပဴထြက္လွ်က္။ တစ္ှက္ခန္႔ အျပင္ဘက္သို႔ ျပဴထြက္ေနေသာ ရင္သားအေပၚပိုင္းေလးကို သူမ်က္နွာအပ္ကာ နမ္းသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ လက္တစ္ဘက္ကို အက်ၤ ီေအာက္သို႔ လွိ်ဳ
ကာ ဘရာစီယာခ်ိတ္ေလးကို ျဖဳတ္သည္။ သီတာကေတာ႔ မ်က္လဵုးေလးမွိတ္လွ်က္ပင္။ “ေထာက္” ကနဲ အသဵသဲ႔သ႔ဲနွင္႔ အတူ ဘရာစီယာေလးက ၾကိဳးခ်ိတ္ျပဳတ္သြားသည္။ သူ အသာေလးပင္႔တင္ကာ ှင္းမြႊတ္ေနေသာ ရင္သားေလး နွစ္လဵုးကို မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္းၾကည္႔မိသည္။ “ဟာကြာ” သီတာ႔ ထဵမွ အသဵတိုးတုိးေလးၾကားလိုက္ရသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ သူ႔ေခါင္းကုိ သီတာက လက္နွစ္ဘက္ျဖင္႔ စဵုကိုင္ျပီး သူ႔ရင္သားမ်ားဆီသို႔ ဆြဲကပ္သည္။ သူ ရဲရဲေလး ေထာင္ထေနေသာ သီတာ႔ နို႔သီးေခါင္းေလး တစ္ဘက္ကို ပါးစပ္ျဖင္႔ ငဵုခဲလိုက္သည္။ သီတာ႔ ကိုယ္ေလး တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားျပီး ပါးစပ္မွလည္း...... “အင္း....ကုိၾကီးရယ္” ဟူေသာ မခ်ိတင္ကဲ အသဵေလးထြက္လာသည္။ စပ်စ္သီးမွည္႔ေရာင္ နုိ႔သီးေခါင္းေလးနွစ္ဘက္ကို တစ္လွည္႔စီငဵုခဲရင္း သူ အလုပ္ေတြရွုပ္ေနမိသည္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ႔ သူလက္တစ္ဘက္ျဖင္႔ သီတာ ှတ္ထားေသာ ေရွာ႔ပင္ေလးဧ။္ အေပၚၾကယ္သီးတစ္လဵုးကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီက zip type ျဖစ္သျဖင္႔ ၾကယ္သီးျဖဳတ္လိုက္သည္နွင္႔ ဇစ္ေလးကိုအသာေလး ဆြဲခ်လိုက္လို႔ရသည္။ သူ ဇစ္ေလးကို အသာေလးဆြဲခ်လိုက္ေတာ႔ ေအာက္မွ ပင္တီ အနီေရာင္ေလးက ေပၚလာသည္။ သီတာ နုတ္မွ “ မလုပ္နဲ႔” ဟု ေျပာလုိက္သလားပင္ သူမသဲကြဲေခ်။ ပင္တီအနီေရာင္ေလးေအာက္သုိ႔ သူ႔လက္ကို လွ်ိဳထည္႔ျပီး သီတာ႔ ကုိယ္ပိုင္ပစၥည္းေလးကို ရွာေဖြမိေတာ႔ သည္။ သူ ပထမဆဵုးစမ္းမိသည္က မထူမပါး ေရးေရးေလး ေပါက္ေနေသာ အေမႊးနုနုေလးမ်ား။ ထိုမွ တဆင္႔ သူ႔လက္ကို ေအာက္သို႔ ထပ္ဆင္းသြားျပန္ေတာ႔ အရည္ေလး မ်ား စိုစြတ္ေနေသာ သီတာ႔ ပစၥည္းေလးကို စမ္းမိသည္။ သူ အေစ႔ေလး ရွိမည္ထင္ေသာ ေနရာေလာက္ကို မွန္းျပီး လက္ခလယ္ျဖင္႔ အလွ်ားလိုက္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ သီတာ႔ ကိုယ္ေလးက တုန္ယင္လာျပီး သူ႔ကို ဖက္ထားေသာ လက္မ်ားကလည္း ပိုမိုတင္းက်ပ္လာသည္။ မ်က္နွာေလးကလည္း နီရဲလွ်က္.....။ ထိုမွ တဆင္႔ လက္ခလယ္ ကို အေပါက္ေလး ရွိမည္႔ေနရာသို႔မွန္းျပီး ဆတ္ကနဲ ထိုးခ်လိုက္သည္။ “အား....” ဟူေသာ သီတာ႔ အသဵတိုးတုိးေလးက တုိးေသာ္လည္း သူ႔နားထဲတြင္ေတာ႔ အေှးၾကီးမွ ေအာ္သဵတစ္ခုအလားပင္။ သူ လက္မွာေတာ႔ သီတာ႔ တြင္းေလးထဲမွ စုိစြတ္ေသာ အထိအေတြ႔ေၾကာင္႔ ေခ်ာမြတ္ေနသည္ကို ခဵစားသိရွိေနရသည္။ ေခ်ာမြတ္ေသာ္လည္း တြင္းေလးထဲမွ မျမင္ရေသာ ညွစ္အားတစ္ခုေၾကာင္႔ သူ႔လက္က တြင္း ေလးထဲတြက္ က်ပ္က်ပ္စီးစီးျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ လက္ကုိ တစ္ခ်က္ျခင္း တြင္းေလးထဲသို႔ အှင္အထြက္ မွန္မွန္ေလး လုပ္ေပးလုိက္သည္။ သီတာ႔ ေျခေထာက္ေလးမ်ား က ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ား ကုပ္ေနျပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ အားမရလို႔ထင္သည္။ ခါးေလးက ေကာ႔ကနဲေကာ႔ကနဲျဖင္႔ သူ႔လက္ဧ။္ အှင္အထြက္အတုိင္း လွဳပ္ရွားသည္။
ူသူ႔ လက္ခလယ္ေလးကို သြက္သြက္ေလး လွဳပ္ရွားေပးေတာ႔ သီတာ ပုိျပီး ၾကမ္းလာသည္။ တစ္ကိုယ္လဵုး တုန္ယင္လာျပီး ခါးကို ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေကာ႔ေပးသည္။ “အား.....ရွီး....” ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္သဵေလး နွင္႔ အတူ သီတာ႔ ကိုယ္ေလး ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားျပီး တင္ပါးေလးက ေျမာက္တက္ေနရာမွ ျပန္က်သြားသည္။ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပင္ သူ႔လက္ကို လည္း အတင္းဆြဲဖယ္သည္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔ကို အတင္းဖက္တြယ္ကာ သူ႔မ်က္နွာအနွဵ႔ကုိ တစ္ရွိဳက္မက္မက္နမ္းသည္။
သူလည္း သီတာ႔ ကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ျပန္ဖက္ထား မိသည္။ သူ႔ ဖြားဘက္ေတာ္ ညီေလးကေတာ႔ အေတာ္ေလးကို တင္းမာေနျပီျဖစ္သည္။ သူ သီတာှတ္ထားေသာ ေရွာ႔ပင္ေလးကို ဆြဲခြ်တ္မယ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ ေဘာင္း ဘီေလးစေလးကို ကိုင္လိုက္သည္။ “ဒီမွာေတာ႔ မလုပ္နဲ႔ ကိုၾကီးရယ္...ေတာ္ၾကာလူေတြျမင္သြားရင္ ရွက္စရာၾကီး” သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ သူ အနည္းငယ္ေတာ႔ ေတြေှသြားသည္။ ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္သည္။ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးက လူရွင္းသည္ ဆိုေသာ္လည္း အခ်ိန္မေရြး လူသူေရာက္ရွိ လာနုိင္သည္မဟုတ္ပါလား။ ခက္တာက ေအာက္က ညီေလးကလည္း အေတာ္ၾကီးကို မာေတာင္႔ေနတာမွ ေအာင္႔ေတာင္ေအာင္႔ခ်င္လာသည္။ “ကိုယ္ မရေတာ႔ဖူးကြ....အေတာ္တင္းေနျပီ...ဒီမွာ ကိုင္ၾကည္႔ပါလား” ေျပာေျပာဆိုဆို သီတာ႔ လက္ကေလးကို ယူျပီး သူ႔ညီေလး ေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ သီတာက မ်က္လဵုးေလးျပဳး၊ လွ်ာေလးထုတ္ကာ .... “ဟယ္...ေၾကာက္စရာၾကီးပါလား” ဟု သူ႔ကို ေနာက္သလိုေျပာင္သလိုေျပာသည္။ “မေနာက္နဲ႔ကြ...တကယ္ကုိတင္းေနတာ....” “ တင္းေနရင္လည္း စိတ္ကို ေလွ်ာ႔လိုက္ကြာ...ေနာက္မွ သေဘာရွိ...ဟုတ္ျပီလား” သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ကေလးဆိုးၾကီးလို မ်က္နွာၾကီးကို အိုထားလုိက္သည္။ သီတာက သူ႔ကိုၾကည္႔ျပီး သနားလာသည္ထင္သည္။ “ကဲ....ဒါဆိုလည္း သမီး လက္နဲ႔လုပ္ေပးမယ္ေနာ္...ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ေတာ႔ လုပ္ေနာ္....” (မတရားတာဗ်ာ....သူ႔အလွည္႔တုန္းကေတာ႔ ျပီးတဲ႔ အထိ ဖီးလ္ယူသြားျပီး ကိုယ္႔အလွည္႔က်ေတာ႔ လူလာမွာေၾကာက္လို႔တဲ႔ ။ မိန္းမေတြမ်ားအဲလိုခ်ည္းပဲ။ သူတို႔ အတြက္ပဲ သူတို႔သိတယ္) သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႔ သီတာက သူ႔ေဘာင္းဘီ ထဲ လက္နိုက္ကာ ညီေလးကို စမ္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ညီေလးကို သူမ လက္ဖှါးေဖာင္းေဖာင္းေလးျဖင္႔ ဆုပ္ကိုင္ျပီးအ သာအယာေလး ပြတ္သပ္ေနဧ။္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ႔ သူဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ႔ေပ။ သီတာ႔လက္ေလးဧ။္ အတက္အက်အတုိင္း သူ႔ခါးကုိ အလုိက္သင္႔ေလး ေကာ႔ေကာ႔ ေပးမိသည္။ သီတာကလည္း သူပိုျပီး စိတ္ထၾကြလာသည္ကို သိသည္ထင္သည္။ သူ႔ နုတ္ခမ္းမ်ားကို စုပ္နမ္းျပီး ညီေလးကို လက္ျဖင္႔ အေပၚေအာက္ ေဆာ႔ကစားေပးေန သည္။ “အား...အား...သီတာ....သြက္သြက္ေလး....” သူ ခဵစားမွဳမ်ားပိုမို တက္ၾကြလာသျဖင္႔ သီတာ႔ နားနားသို႔ကပ္ကာ ေျပာမိသည္။ သီတာကလည္း သူ႔စကားအတုိင္း လက္ကေလးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး လွဳပ္ရွားေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္...... “ေဟး.....ငါတုိ႔ကိုလည္းေစာင္႔ဦးေဟ႔”
“ေနာက္က မွီေအာင္လုိက္ေလဟာ ...ေနာက္ကမွီေအာင္တက္လိုက္လာခဲ႔” သြားျပီ။ သူ ေခါင္းေလး ေထာင္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚသို႔တက္လာေသာ လမ္းအတုိင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အရြယ္ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလး ငါးေယာက္ တက္လာတာကိုေတြ႔ရသည္။ သီတာလည္း လူသဵၾကားလို႔ထင္သည္။ သူ႔ညီေလးကို ကိုင္ထားေသာ သူမလက္ေလးကို ျပန္ရုတ္ျပီး ထို္င္ကာ အှတ္အစားမ်ားကို သပ္ရပ္ေအာင္ျပဳျပင္ေနသည္။ သူတို႔ ေနရာက သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွ လင္႔စင္ေပၚတြင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာက္မွၾကည္႔လွ်င္ အေပၚတြင္လူရွိေၾကာင္းကိုေတာ႔ သဲသဲကြဲကဲြ ျမင္ရ သည္။ သီတာက သူ႔ကို မခ်ိဳမခ်ဥ္ေလး ျပဵဳးျပျပီး ..... “ျပန္ၾကရေအာင္ေလ...ကိုၾကီး” ဟု ဆိုသည္။ သူ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင္႔ သီတာ႔ ကို စိတ္ဆိုးဟန္ျပဳကာ လင္႔စင္ေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ႔ၾကသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ေတာ႔ တစ္ လမ္းလဵုး သီတာက သူ႔ကို မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပဵဳးၾကည္႔ကာ စသလိုလုပ္လာသည္။ သူလည္း သီတာ႔ကိုျပန္ျပီး အဵၾကိတ္ျပလာသည္မွာ တစ္လမ္းလဵုးပင္ ျဖစ္သည္။ တည္းခိုရာ ဘန္ဂလိုေလးေရာက္ေတာ႔ နီလာက .... “အခုေတာင္ ရပ္ကြက္လူၾကီးသြားတုိင္ေတာ႔မလို႔ ျပန္မလာၾကေတာ႔ဖူးေတာင္ထင္တာ...” “ဘယ္ေလာက္ၾကာလို႔လည္း မနီလာရဲ႔ သမီးတို႔ သြားတာ နွစ္နာရီေလာက္ကေလ...အခုမွ ေလးနာရီပဲရွိေသးတာကို” “အင္းပါ...ဟုတ္ပါတယ္...ငါက စိတ္ပူလို႔ ေမးတာပါ...လက္ဘက္ရည္ေသာက္မလား” နီလာက သီတာ႔ ကို ေျပာရင္းသူ႔ဘက္သုိ႔လွည္႔ကာ ေမးသည္။ “အင္း...ေကာ္ဖီရရင္ေတာ႔ ေသာက္ခ်င္တယ္ တစ္ခြက္ေလာက္” “ေရေႏြးေတာ႔ ေတာင္းထားတာရွိတယ္...ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္လည္း ပါတယ္ ေဖ်ာ္လုိက္မယ္ေနာ္” “မနီလာေန...သမီး ေဖ်ာ္ေပးမယ္ ကိုၾကီးကို” သီတာ႔ စကားေၾကာင္႔ နီလာ မ်က္နွာပ်က္သြားျပန္သည္။ သီတာကေတာ႔ အခန္းတြင္းသို႔ အေျပးေလး ှင္သြားျပီး သူ႔ အတြက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ျပင္ဆင္ေနေလေတာ႔သည္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ႔ သီတာ ေကာ္ဖီသဵုးခြက္ကို ဘန္းေလးျဖင္႔ တင္ျပီးျပန္ထြက္လာသည္။ သူ႔ကို တစ္ခြက္ေပးျပီး နီလာ႔ကို တစ္ခြက္ေပးသည္။ သူမကေတာ႔ တစ္ခြက္ ယူျပီး သူ႔ အနားတြင္ လာထိုင္ျပီးေသာက္ေနသည္။ နီလာက ဘန္ဂလိုေလး ေအာက္သို႔ဆင္းသြားျပီး အုန္းတဵုးျဖတ္ပိုင္းစၾကီးတစ္ခုေပၚတြင္ ထုိင္ကာ ပင္လယ္ၾကီးကိုေငး ၾကည္႔ေနသည္။ “ဘာျဖစ္ေနတာလည္း” သီတာက နီလာ႔ကို ေမးေငါ႔ျပျပီး သူ႔ကိုေမးသည္။ “မသိဖူးေလ...လြမ္းေနတာေနမွာေပါ႔” “သူ႔မွာ လြမ္းစရာမွ မရွိတာ...သူ႔ၾကည္႔ရတာ ခါတိုင္းလို မဟုတ္ဖူး...တမ်ိဳးၾကီးပဲ....သမီးတို႔ နွစ္ေယာက္ကိုမ်ား မေက်နပ္တာလားမသိဖူး” “အဲလိုေတာ႔ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဖူး...ခရီးပန္းလို႔ေနမွာပါ” သူ႔စကားေၾကာင္႔ သီတာက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းေလး ှင္႔ၾကည္႔သည္။ ျပီးေတာ႔
“သူက ေရွ႔ေနလိုက္ေနဟုတ္လား...သမီးက ေျမြေျမြခ်င္းေျချမင္တယ္ေနာ္...သိလား” သီတာ ဘာအဓိပါယ္နွင္႔ ေျပာလည္း ဆိုတာကို သူသိပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး နုတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။ ခဏေလာက္ေနမွ သူသီတာ႔ကို..... “ကဲပါကြာ...အတူလာၾကတာပဲဟာ...သဵုးေယာက္သား စည္းစည္းလဵုးလဵုးေပါ႔...လာ...ေအာက္မွာ သြားထုိင္ရေအာင္” ေျပာျပီး သူ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကို ကိုင္ကာ ေအာက္ဆင္းရန္ျပင္သည္။ သီတာကလည္း သူ႔ေနာက္မွ လိုက္လာသည္။ နီလာထိုင္ေနရာ ေနရာေရာက္ေတာ႔ သူ နီလာ႔ေဘးတြင္ ှင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေနာက္မွ လိုက္လာေသာ သီတာကလည္း သူ႔ေဘးတြင္ ှင္ထိုင္လိုက္သည္။ “ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ေနမေကာင္းလို႔လား” “ေကာင္းပါတယ္...တစ္ခါတစ္ေလ အနားလာယူတာ စိတ္ေအးလက္ေအးေနခ်င္လို႔ပါ” “ေၾသာ္..မသိပါဖူး စကားလည္း သိပ္မေျပာလို႔” “စကားက အျမဲတမ္းေျပာေနရတာေလ...နားေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သိပ္ေျပာခ်င္စိတ္မရွိလို႔” ပင္လယ္ၾကီးကို ေငးၾကည္႔ေနရာမွ နီလာျပန္ေျပာသည္။ သူ႔ေဘးမွ သီတာကေတာ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပင္ ေကာ္ဖီေသာက္လွ်က္.....။ သူတို႔ သဵုးေယာက္ၾကားတြင္ တိတ္ဆိတ္မွဳက ခဏေနရာယူသြားသည္။ ခဏေလာက္အၾကာတြင္.... “ညေနက်ရင္ ေရကူးၾကမယ္ေလ....” နီလာ႔ဆီမွ အသဵထြက္လာသည္။ “နီလာ ကူးမလုိ႔လား...ကူးတတ္လို႔လား...” “ေကာင္းေကာင္းကူးတတ္တာေပါ႔” “အိုေကေလ....ညေန တုိ႔သဵုးေယာက္ ေရေဆာ႔ၾကတာေပါ႔...ဟုတ္ျပီလား” “ေှး...မေခ်ာနွစ္ေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပါလား....ေှးးး” ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ကမ္းေျခတြင္ ဆုိင္ကယ္စီးသြားေသာ ရခုိင္နွစ္ေယာက္လွမ္းေအာ္သြားသဵကိုၾကားသျဖင္႔ သူျပဵဳးလိုက္မိေသးသည္။ ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္သည္။ မိန္းကေလး နွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ သူက ထီးထီးၾကီးျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား.....။
ညေနငါးနာရီေလာက္တြင္ သူတို႔ သဵုးေယာက္ ပင္လယ္ထဲဆင္းျပီး ေရကူးၾကသည္။ ေရကူးသည္ဆိုေသာ္လည္း ေရကူးမကြ်မ္းက်င္ေသာ သူနွင္႔ သီတာက ရင္စို႔ေလာက္ေနရာ တြင္သာ ေနျဖစ္သည္။ နီလာကေတာ႔ အေတာ္နက္ေသာ ေနရာတြင္ ေရသူမေလး တစ္ေယာက္အလား ငုတ္ခ်ည္ေပၚခ်ည္နွင္႔ ကူးခတ္ေနေလေတာ႔သည္။ တျဖည္းျဖည္းနွင္႔ ေနလဵုးကလည္း ပင္လယ္ထဲသို႔ ှင္ေရာက္ရန္ နီးကပ္လာသည္။ နီလာက “ခ်မ္းလာျပီ...ျပန္တက္ေတာ႔မယ္” ဟု ဆိုကာ ကမ္းေပၚသု႔ိျပန္တက္သြားသည္။ သူနွင္႔ သီတာသာ ေရထဲတြင္ ေဆာ႔ကစားလို႔ေကာင္းေနသျဖင္႔ ေနညိဳသည္ကိုပင္ သတိမထားမိေပ...။ “ကိုၾကီး...ခ်မ္းလာျပီကြ” ေက်ာက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုကို မွီရင္း သီတာလွမ္းေျပာသည္။ “ခ်မ္းလာရင္ ကိုယ္ဖက္ထားမွာေပါ႔ကြ” သူ ေျပာေျပာဆိုဆို သီတာ႔ကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ သီတာကလည္း သူ႔လည္ပင္းကို
လက္ေနာက္ျပန္ေလးျပန္လည္သိုင္းဖက္ထားသည္။ သူ သီတာ႔ လည္တိုင္ ေလး ကို နုတ္ခမ္းျဖင္႔ ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ သီတာ ကိုယ္ေလး တြန္႔သြားသည္။ သူ သီတာ႔ နို႔လဵုးလဵုးေလးနွစ္လဵုးကို လက္တစ္ဘက္စီျဖင္႔ ခပ္ဖိဖိေလး ဆုပ္နယ္လိုက္ သည္။ တဆက္တည္းပင္ သီတာ႔ ဖင္လဵုးလဵုးေကာက္ေကာက္ကေလး ကို ေနာက္မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္နွင္႔ ေထာက္ထားလိုက္သည္။ သီတာက သူမှတ္ ထားေသာ တီရွပ္အက်ၤ ီေလးကို အေပၚသို႔ ပင္႔တင္ေပးသည္။ ဘရာစီယာ ေအာက္မွ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ေပၚလာေသာ နို႔ေလး နွစ္လဵုးကို သူဆုပ္နယ္ရင္း သီတာ႔ ဖင္ေလးကို သူ႔ညီေလးျဖင္႔ ဖိဖိျပီး ပြတ္သည္။ သီတာကလည္း သူ႔ ပြတ္ခ်က္မ်ား အတိုင္း ဖင္ေလးကို ျပန္ျပန္ေကာ႔ေပးျပီး ပါးစပ္မွလည္း ခပ္တုိးတိုးေလး ညည္းေနသည္။ ေနညိဳခ်ိန္ျဖစ္သျဖင္႔ အလင္းေရာင္နည္းပါးသျဖင္႔ ကမ္းေျခမွ ၾကည္႔လွ်င္ ပင္လယ္ထဲသို႔ လူလဵုးေလာက္သာ ျမင္ရျပီး ေရကလည္း ရင္စို႔ေလာက္ေနရာျဖစ္သျဖင္႔ သူတို႔နွစ္ဦး အတြက္ အေတာ္ကို လဵုျခဵဳေနသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင္႔ နွစ္ဦးစလဵုးဧ။္ ရမက္စိတ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ဖြင္႔ခ်ရန္ အခြင္႔ေကာင္းတစ္ခုလိုျဖစ္ေလသည္။ သူ သီတာ႔ နို႔ေလးနွစ္ဘက္ကို ကိုင္ေနရာမွ လက္တစ္ဘက္ကို သီတာ႔ေရွာ႔ပင္ေလး ေအာက္သို႔လွ်ိဳှင္ကာ သီတာ႔ ပစၥည္းေလးကို လွမ္းနုိက္လိုက္သည္။ သီတာ႔ ပစၥည္းေလး က မို႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္းနွင္႔ ရွိသျဖင္႔ အေတာ္ကိုင္လို႔ေကာင္းသည္။ သူ လက္ခလယ္ေလးျဖင္႔ အစိေလး ေနရာကို မွန္းျပီး လက္ေဆာ႔လိုက္သည္။ သီတာ ကိုယ္ေလး တုန္တက္ လာျပီး သူ႔ကို ဖက္တြယ္ထားေသာ လက္ေလးမ်ားက ပိုမိုတင္းက်ပ္လာသည္။ ညီေလးကလည္း အေတာ္တင္းမာေနျပန္...ေမွာင္ကလည္း ေမွာင္လာျပန္သျဖင္႔ သူ အခ်ိန္ သိပ္မဆြဲခ်င္ေတာ႔ေပ...။ သီတာ ှတ္ထားေသာ ေရွာ႔ပင္ေလးကို ခါးမွ ဆြဲခြ်တ္ခ်လိုက္ျပီး သူ႔ညီေလးကို ေဘာင္းဘီထဲမွ ထုတ္ကာ သီတာ႔ ဖင္ေလးၾကားသို႔ထည္႔လိုက္သည္။ သီတာ မ်က္လဵုးရီေှေှေလးနွင္႔ သူ႔ကို တစ္ခ်က္ေမာ႔ၾကည္႔သည္။ ေမာ႔ၾကည္႔လာေသာ သီတာ႔နွုတ္ခမ္းေလးကို သူ စုပ္နမ္းလိုက္ျပီး ညီေလးကို သီတာ႔ ပစၥည္းေလးထဲသို႔ ထည္႔ရန္ သူၾကိဳးစားသည္။ သီတာက အရပ္ပုသည္႔ အျပင္ ဖင္ေလးကလည္း ေကာက္သျဖင္႔ သူ႔ညီေလးက ှင္ရန္တြင္းေပါက္ေပ်ာက္ေနျပီး ဖင္ၾကားထဲသုိ႔သာေရာက္ေရာက္ သြားသည္။ ၾကာေတာ႔ သီတာလည္း စိတ္မရွည္ေတာ႔ဖူးထင္သည္။ သူ႔ဘက္သို႔မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္လွည္႔ကာ ှတ္ထားေသာ ေရွာ႔ပင္ေလးကို ေခ်ေထာက္တစ္ဘက္ ခြ်တ္ခ်လိုက္ သည္။ ျပီးေတာ႔ ေက်ာက္ေဆာင္ေလးကို လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ သူ႔ကို အသင္႔အေနအထားျဖင္႔ရင္ဆိုင္သည္။ သူ သီတာ႔ ေပါင္နွစ္လဵုးၾကားသို႔ှင္ျပီး ညီေလးကို သီတာ႔ ပစၥည္းေလး နွင္႔ ေတ႔လိုက္သည္။ သီတာ႔ ကိုယ္ေလးကို သိုင္းဖက္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစသြင္းၾကည္႔လိုက္သည္။ “ရွီး....အား....” ထိပ္ပိုင္းေလာက္ပဲ သြင္းရေသးသည္။ သီတာ႔ နွုတ္မွ အသဵသဲ႔သဲ႔ေလး ထြက္လာသည္။ သီတာ႔ ပစၥည္းေလးကလည္း ညီေလးကို ဆြဲညွပ္ထားသည္မွာ လွဳပ္မရေအာင္ပင္ျဖစ္ သည္။ “နာလို႔လားဟင္” “နညး္နည္းေတာ႔ နာတယ္...ရတယ္....” သူ သီတာ႔ ပါးေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ျပီး ညီေလးကို မွန္မွန္ အသြင္းအထုတ္ဆက္လုပ္သည္။ အရွိန္နည္းနည္းေလာက္ရလာေတာ႔ သီတာ႔ ပစၥည္းေလးထဲတြင္ ခြ်ဲက်ိက်ိ
အရည္မ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာျပီး အသြင္းအထုတ္လုပ္ရာ လမ္းေၾကာင္းကလည္း အနည္းငယ္ေျဖာင္႔ျဖဴးလာသည္။ “ကိုယ္ အကုန္ထည္႔လုိက္ေတာ႔မယ္ေနာ္” သူ႔ စကားကို သီတာက ေခါင္းေလးသာ ျငိမ္႔ျပသည္။ သူ သီတာ႔ ခါးေလးကို စဵုကုိင္ျပီး ညီေလးကို သီတာ႔ ပစၥည္းေလးထဲသို႔ တစ္ေခ်ာင္းလဵုးနစ္ှင္သြားေအာင္ ထည္႔လိုက္ ေတာ႔သည္။ “အား....အင္း....ဟင္း....ဟင္း......” ေရရြတ္သဵမ်ားနွင္႔ အတူ သီတာ႔ဖင္ေလး ေကာ႔တက္လာသည္။ ထို.ေနာက္ သူ႔ကို သိုင္းဖက္ကာ ေခ်ေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းျဖင္႔ သူ႔တင္ပါးမ်ားကို ခ်ိတ္ထားသည္။ သူ သီတာ႔ဖင္ လဵုးလဵုးေလးကို လက္နွစ္ဘက္ျဖင္႔ စဵုကိုင္ရင္း ခါးကို ေကာ႔ကာ ေကာ႔ကာ ပစ္ပစ္ေဆာင္႔သည္။ သီတာကလည္း သူ႔ေဆာင္႔ခ်က္မ်ားနွင္႔အတူ သူမဖင္ေလးကို ေကာ႔ေကာ႔တင္ ေပးသည္။ အခ်က္သဵုးဆယ္ေလာက္ ေဆာင္႔အျပီးတြင္ သီတာက သူ႔ကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ပဵုစဵျဖင္႔ ခြကာ သူမစိတ္တုိင္းက်ေဆာင္႔ေတာ႔သည္။ သူ ကလည္း သီတာ႔ဖင္ေလးကို ထိန္းကိုင္ကာ သီတာ႔ ေဆာင္႔ခ်က္မ်ားနွင္႔ အညီ သူ႔ခါးကို ှုိက္ကာ သိမ္းကာျဖင္႔ ျပန္ေဆာင္႔ေပးသည္။