ေအာ္သူနာနာျပဳ

စူဇီ အေတာ္အေပးေကာင္းသည္။ စူဇီ၏ အခံေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေဒါက္တာ မင္းဒင္လည္း သုတ္လႊက္ခ်င္လာၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးမၿပီးေသးသျဖင့္ အသာေအာင့္၍ သုတ္ကိုထိန္းရင္း ဆက္ေဆာင့္ေနသည္။
ေရအိမ္အတြင္းမွ နန္းမူသည္လည္း စူဇီအလိုးခံပုံကို သေဘာက်ရင္း သူမ၏ ေဆာက္ဖုတ္ကေလးထဲသို႔
လက္ႏႈိက္ကာ စူဇီလုပ္သလို ေကာ့လိုက္ ကားေျမႇာက္လိုက္ လုပ္ေန ေတာ့သည္။
“ အိုး … လိုးစမ္းပါရွင္… နန္းမူကို နာနာေလး ဖိလိုးေပးစမ္း… ”
တစ္ေယာက္တည္းပါးစပ္မွလည္း ေယာင္ယမ္း၍ အသံျမႇင့္ျမႇင့္ အစ္အစ္ကေလး ေျပာမိသည္။
နန္းမူလည္းအရမ္းခံခ်င္ေနသည္။ ခံခ်င္စိတ္ေတြတအားျဖစ္ေနမိၿပီ။ စူဇီခံတာကို သိပ္အားက်ေနမိသည္။
နန္းမူတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရအိမ္အတြင္းမွာ ဖီလင္ေတြ တက္ၿပီး မာစတာေဗးရွင္းေခၚ
တစ္ကိုယ္ေရ အာသာဆႏၵ ေျဖေဖ်ာက္ေန၏။ ပါးစပ္မွလည္း တအင္းအင္း ညီးျငဴမိ၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္ တစ္ေယာက္မွာလည္း ဂ်ပန္မေလးစူဇီကို လိုးရင္းလိုးရင္း ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာကာ
ေကာင္မေလး၏ မို႔ေဖာင္းေသာႏို႔အုံေဖြးေဖြးႏွ

စ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ဘယ္ညာဆုတ္ကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကပ္ကာ
တႁပြတ္ႁပြတ္စုတ္ရင္း ေဆာင့္ၿပီးရင္း ေဆာင့္ထည့္ေနေတာ့သည္။
ခဏအၾကာ စူဇီသည္လည္း အရသာထူးကိုေတြ႕၍ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွ ေဒါက္တာ၏ လေခ်ာင္းပြပြႀကီးကို
ပြစိပြစိျဖင့္ ၫွစ္ေပးရင္း အရည္မ်ား႐ႊဲဆိုထြက္လာကာ အျပင္သို႔ တဖႊီးဖႊီး ပန္းထြက္၍ ကာမအရသာ၏
အထြတ္အထိပ္ပန္းတိုင္သို႔ တက္လွမ္း ေရာက္ရွိသြားပါေတာ့သည္။
စူဇီ၏ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ား ဆုတ္ဆိုင္းသြားမတတ္ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ျဖစ္လို႔သြားရကာ
ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားပင္ တုတ္ေကြးသြားမတတ္ အရသာကို အစြမ္းကုန္ခံစား ရရွိ လိုက္ရၿပီး
တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလသည္။
အေပၚမွ လိုးေဆာင့္ထည့္သြင္းေနရေသာ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္လည္း တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားရၿပီး လီးအရင္းမွ
တဆစ္ဆစ္ကက်င္တက္လာ၍ တစ္ကိုယ္လုံး အေၾကာဆြဲသလို ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္သြားကာ
စူဇီ၏ေဆာက္ပတ္အတြင္းသို႔ လီးႀကီးကိုအရင္းသို႔ထိုးသြင္း၍ ဆီးစပ္ျခင္းထိကပ္ကာ သုတ္ရည္မ်ားကို တျဗစ္ျဗစ္
ပန္းထြက္ထည့္လိုက္မိေတာ့သည္။
ႏွစ္ဦးစလုံး အၿပီးျခင္းဆုံသြားသျဖင့္ ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ဂ်ပန္မေလး၏ ကိုယ္ခႏၲာေပၚတြင္
ေမွာက္လ်က္ထပ္ကာ ဝက္မွိန္းမွိန္းေနေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအျပန္ အလွန္ ေတ့စုတ္ေနၾကၿပီး လီးႀကီးကိုမူ
ေစာက္ဖုတ္အတြင္း၌ မခၽြတ္တမ္းစိမ္ထားေလသည္။
ေရအိမ္အတြင္းမွ နန္းမူသည္လည္း ရင္ေမာသြားရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကပုံကို
တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း လႈိက္၍ေမာလာ၏။ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္အတြင္းမွ သုတ္ရည္မ်ား တဘြတ္ဘြတ္ ႐ႊဲစိုကာ
ထြက္လာသည္။ နန္းမူသည္ အလိုးခံခ်င္စိတ္မ်ား ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ေပၚေနသည္။ စိတ္ကိုမနည္း ထိမ္းခ်ဳပ္၍
ေရအိမ္အတြင္းမွ ထြက္လာ ခဲ့ေလသည္။
“စူဇီ … ” “ ရွင္ေဒါက္တာ … ” “ ေကာင္းလားဟင္ ”
“ အို… ေဒါက္တာကလဲကြယ္ ”
အေတာ္ၾကာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လီးႏွင့္ေဆာက္ပတ္ ထပ္လ်က္သား မခၽြတ္ပဲတန္းလန္း ႀကီးဇိမ္ယူ မွိန္းေနၾကရာမွ
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ၏ပါးျပင္ကေလးကို႐ႊတ္ကနဲနမ္း၍ သူမ ကိုယ္ေပၚမွ လိမ့္ဆင္းလိုက္သည္။ လီးႀကီးမွာလည္း
ဖြတ္ဟုျမည္ကာ စူဇီ၏ေစာက္ဖုတ္ အတြင္းမွ ကၽြတ္ထြက္သြားေတာ့သည္။
စူဇီသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနၿပီး ေဒါက္တာမင္းဒင္လိုးၿပီးေသာ အရည္မ်ား ခၽႊဲက်ိေပက်ံေနေသာ
ေပ်ာ့ေခြေခြလီးႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ဆုပ္ကိုင္ရင္း…
“ ယူ႕…လီးႀကီးက … ေပ်ာ့ေခြေနေတာ့လဲ… အႀကီးႀကီးပဲေနာ္ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ ဂ်ပန္ပ်ိဳျဖဴေခ်ာအလွကို အားရေအာင္ လိုးလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္လ်က္
အထူးဇိမ္ေတြ႕သြားခဲ့သည္။
“ စူဇီေယာက္်m;ေလာက္ မႀကီးေသးပါဘူးစူဇီရယ္ ”
“ သူ႕ဟာႀကီးကႀကီးလြန္းလို႔ စူဇီနာတာပဲသိတယ္.. မခံႏိုင္ပါဘူး… အသက္ဘယ္က
ထြက္ရမွန္းေတာင္မသိဘူး ”
“ ကၽြန္ေတာ့လီးကေရာ အေနေတာ္ဘဲလား စူဇီ… ဟင္ ”
စူဇီက ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ပါးျပင္တဖက္ အနမ္းပြင့္ေလးဆက္သလိုက္သည္။
“ စူဇီေတာ့ယူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြယ္ ”
“ ဒါနဲ႔ စူဇီတို႔ဘယ္ေတာ့ ျပန္မွာလည္းဟင္ ”
“ စူဇီေယာက္်ားေဆးကုၿပီးမွျပန္မွာ ”
“ စူဇီ ကေလးသိပ္လိုခ်င္တာပဲလား ”
“ ဟာ.. လိုခ်င္တာေပါ့ ေဒါက္တာရယ္ ”
“ ဒါနဲ႔မ်ား…စူဇီရယ္အျခားကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ေမြးစားလိုက္ရင္ၿပီးတာပဲ ”
“ အဲလိုမဟုတ္ဘူး စူဇီကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်င္တာ ၿပီးေတာ့… ေမြးကာစ ကေလး ငယ္ငယ္ေလးကို
ျပဳစုရတာမ်ိဳးစူဇီ သိပ္သေဘာက်တာ.. ”
“ ေဒါက္တာပဲစမ္းသပ္ၿပီး သားအိမ္နဲ႔ ေမြးလမ္းေၾကာင္းေတြေကာင္းတယ္ဆို ”
“ ဒါေပမယ့္မ်ိဳးဥႁပြန္ကပ်က္စီးသြားေတာ့စူဇီရဲ႕ရင္ေသြးကို ဘယ္လိုလုပ္ရႏိုင္ပါ့မလဲ ”
“ အို… ဒုကၡပါပဲ ေဒါက္တာရယ္ စူဇီကို မကူညီႏိုင္ေတာ့ဘူးလား… ဟင္ ”
စူဇီ၏ ခံစားခ်က္ကို ဂ႐ုဏာသက္သြားေသာ ေဒါက္တာမင္းဒင္က သူမ၏သူမ၏ နဖူးေပၚမွဆံပင္ေလးမ်ားကို
သပ္တင္ေပးရင္း အနည္းငယ္စဥ္းစားေန၏။
“ အဲ… တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္… စူဇီကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ … က်ေနာ္တို႔
ေဆးပညာနဲ႔ လုပ္လို႔ရႏိုင္လိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္… ကေလးကစူဇီရဲ႕ရင္ေသြးမဟုတ္ဘူး၊ တျခားဆီက
ျဖစ္လိမ့္မယ္… ”
စူဇီစိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ ရင္ခြင္တြင္ ေခါင္းမွီထားရာမွ ေမာ့လာၿပီး…
“ ဘယ္လိုလဲေဒါက္တာ တျခားကသေႏၲသားကို စူဇီရဲ႕ဝမ္းထဲမွာလြယ္ၿပီး ေမြးထား ႏိုင္မယ္မဟုတ္လားဟင္…
”
“ ဟုတ္ပါတယ္စူဇီ… အဲဒီလိုမ်ိဳးယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေဆး႐ုံကမီးယပ္ ပါရဂူဆရာဝန္ႀကီး
ေဒါက္တာေကာင္းဇံနဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည့္ပါအုံးမယ္… ”
“ ဒါျဖင့္လုပ္ပါေဒါက္တာ… စူဇီ ဘယ္သူ႕ကေလးျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းနဲ႔လြယ္ၿပီးေမြးခ်င္ တာပါပဲ… ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က စူဇီ့ကိုယ္လုံးကေလးကို ဖက္တြယ္ရာမွ ခြာလိုက္ရင္း…
“ အဲ… တစ္ခုေတာ့စဥ္းစားစရာပဲ… စူဇီေမြးဖို႔ ဘယ္အမ်ိဳးသမီးက သူ႕ရဲ႕ရင္ေသြး ရတနာေလးကို
ေပးမလဲဆိုတာ… ”
“ အို… ျဖစ္ႏိုင္ရင္လုပ္သာလုပ္ပါေဒါက္တာ၊ စူဇီေငြကုန္ခ်င္ကုန္ပါေစ ကေလး ေခ်ာေခ်ာလွလွေလး
ရရင္ေတာ္ပါၿပီ… ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားလိုက္သည္။ ဘယ္အမ်ိဳးသမီးဆီက မ်ိဳးဥကို ရႏိုင္မလဲ
မ်ိဳးဥေပးႏိုင္မဲ့အမ်ိဳးသမီးက ေခ်ာေခ်ာလွလွ ဖြံ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးၿဖိဳး ျဖစ္အုံးမွ၊ သေႏၶသားကလည္း ေခ်ာလွႏိုင္လိမ့္မည္၊
အဖိုသေႏၶပိုးကိုေရာ ဘယ္သူ႕ဆီက ရႏိုင္မည္နည္း၊ အဲ… ဟုတ္ၿပီ စူဇီ့ေယာက္်ားကိုယ္တိုင္ ေအာင္ျမင္စြာ
ခြဲစိတ္ကုသၿပီးလို႔ အဖိုပိုးကို ရရွိႏိုင္မည္ ပဲ၊ အင္း… အဲဒါကိုစမ္းသပ္ ၾကည့္ရမည္။
“ ဒီမယ္စူဇီ အခုဝမ္းသာစရာေကာင္းတာက စူဇီအမ်ိဳးသားက ေဆးကုၿပီးၿပီပဲ စူဇီ လြယ္ရမယ့္ခေလးက
စူဇီ့ကေလးမဟုတ္ေပမယ့္ စူဇီ့ေယာက္်ားရဲ႕ ရင္ေသြးစစ္ေတာ့ ျဖစ္လာ လိမ့္မယ္ ”
“ ဟာ… ဒါဆိုရင္ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ ေဒါက္တာရယ္ ဒစ္ရဲ႕ ရင္ေသြးဆိုေတာ့ စူဇီ
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရက်ိဴးပိုနပ္တာေပါ့ ”
စူဇီ၏မ်က္ႏွာတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေရာင္ျခည္မ်ား ယွက္သန္းသြား၏။
“ စူဇီ့အေနနဲ႔… တခုေတာ့ခြင့္လႊတ္ရလိမ့္မယ္၊ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ စူဇီ့ေယာက္်ား တျခား
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ခိုင္းၿပီးမွ မ်ိဳးေအာင္လာတဲ့ သေႏၶဥကို ထုတ္ယူၿပီး စူဇီ့ သားအိမ္ထဲကို
ထည့္ေပးရမွာ… ”
“ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ေဒါက္တာရယ္… စူဇီကိုယ္တိုင္ေတာင္ တျခားေယာက္်ားနဲ႔ ေဖါက္ျပန္မိတာပဲ
အို… ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးရရင္ၿပီးတာပါပဲေဒါက္တာ ”
စူဇီသည္ အားရဝမ္းသာစြာထၿပီး ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ပင္ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္ကလည္း  ထထိုင္ကာ…
“ အေမရိကန္ေရာက္သြားမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမ့မသြားရဘူးေနာ္… ”
“ တသက္မေမ့ပါဘူးရွင္ရယ္ အထူးသျဖင့္ စူဇီ့ရဲ႕ ေဟာ္ဒီေဒါက္တာမင္းဒင္ကိုေပါ့။ ”
ေအးမိစံတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသး၊ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ ဟိုလူး ဒီလိမ့္ျဖင့္ ျဖစ္ေနရသည္။
တေလာက ေရဘုံဘိုင္မွာ အီစမိုင္ႏွင့္ ရင္ဖိုစရာ အျဖစ္အပ်က္ ကေလးကို သတိရလိုက္သည္။ ဟြန္႔
မုန္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ အလကားႏွာဘူးႀကီး၊ သူ႕႐ုပ္နဲ႔မ်ား ငါ့ကိုႀကိဳက္လို႔တဲ့… အမဲ႐ိုးရယ္ ဟင္းအိုးကိုမွ
အားမနာ၊ ငါလိုအေခ်ာအလွက သူနဲ႔တူရဲ႕တန္ရဲ႕လား ဘာလားဆိုတာ မစဥ္းစားဘူးထင္ရဲ႕၊ ရယ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊
ေတာ္ေသးတာေပါ့… ဆရာမႀကီးတို႔မသိလိုက္လို႔ အကုန္ျပႆနာ မ႐ႈပ္ကုန္တာ… အလုပ္ ဆင္းရင္
သူ႕မ်က္ႏွာႀကီးေတြက… အိုမေနတတ္ မထိုင္တတ္ေအာင္ပါပဲေလ… နင္ေတာ္ေတာ္ အငန္းသန္ သိလား…
အီစမိုင္အေၾကာင္းကို ျဖတ္ကနဲ သြားသတိရသည္။ တကယ္ဆို ေဒါက္တာမင္းဒင္လို လူမ်ိဳးက သူမကိုႀကိဳက္သည္ဆို
ေတာ္ေသးရဲ႕ အဲဒီလိုသာဆိုရင္ သူမျငင္းမိမွာမဟုတ္၊ ေရာ့ပါ ေမာင္ရယ္ယူပါေပါ့… ေမာင့္သေဘာရွိပါ
ေမာင္ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါလို႔ေပါ့ေလ၊ အဟင္းဟင္း ဒါေပမယ့္ ေဒါက္တာမင္းဒင္က သူမကို ဂ႐ုစိုက္ပုံမရ၊ အဲဒီေတာ့
ေအးမိစံမခ်င့္မရဲျဖစ္ရသည္။ သူတမင္သက္သက္ ဟန္ေဆာင္ေနတာ၊ တကယ္ဆိုသူမလို ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မ်ိဳးကို
သူမလိုးခ်င္ပဲ ဘယ္ေနပါ့မလဲ… ေနာ္…
ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလၽွာက္ေတြးေနရင္း ျဖတ္ကနဲမဆီမဆိုင္ အီစမိုင္လီးႀကီးကို သြားျမင္ေရာင္သည္၊ အဲဒီတုန္းက
သူဟာႀကီးကေလ သူမ်ားေပါင္ၿခံထဲမွာ… ဟို.. ခိုးလုခိုးလုနဲ႔ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႀကီး
စိတ္ထင္နဲ႔မွန္းၾကည့္လိုက္တာ နဲတာႀကီးမဟုတ္၊ သူမပိုင္ေသာလီး အတုႀကီးထက္ပင္ ႀကီးေပလိမ့္မည္။ တခါခါ
ေအးမိစံကာမဆႏၵသိပ္ၿပီး စိတ္ပါလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ထိုလီးအတုႀကီးျဖင့္ အာသာေျဖေဖ်ာက္တတ္ပါသည္။
ဒီလီးအတုႀကီးေတာင္မွ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသို႔ အဖ်ားေလာက္ပဲသြင္းလို႔ရသည္။ ဆက္ၿပီးမသြင္းရဲ နဲနဲ
သြင္းလၽွင္နဲနဲနာက်င္သြားသျဖင့္ ဝင္သေလာက္သာ အေပၚယံေစာက္စိေလးျဖင့္ နာနာဖိပြတ္ၿပီး ဖီလင္ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ရသည္။
ေတြးရင္းေတြးရင္း လီးအတုႀကီးကို သြားၿပီးသတိရေတာ့ ေခါင္းအုံးကိုအသာအယာ လက္လၽွိဳႏႈိက္ကာ စမ္းမိသည္။
ဟင္း… လီးအတုႀကီးမရွိေတာ့ပါလား… ဘယ္ေရာင္သြား ပါလိမ့္၊ ေအးမိစံသည္ ျခင္ေထာင္ကိုလွစ္ဟ၍
တဘက္ရွိ နန္းမူရွိရာကုတင္သို႔လွမ္းၾကည့္ မိသည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ နန္းမူလည္းမရွိ၊ ဟုတ္ပါၿပီမမမူတစ္ေယာက္
လီးအတုႀကီးကို တေနရာယူသြားၿပီး တခုခုလုပ္ေနတာ ေသခ်ာၿပီ။
ေအးမိစံအိပ္ယာမွ အသာထလာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ ေျဖးညင္းစြာ ကပ္လာသည္။ သူမအထင္ေတာ့မွန္ေနသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွ ဂလန္႔ခ်ထားၿပီး နန္းမူ၏တအင္းအင္းျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းအစ္အစ္ညီးျငဴသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။
အထဲမွာေမွာင္ေနသျဖင့္သာ ေခ်ာင္းၾကည့္ လို႔မရ၊ ထို႔ေၾကာင့္မိမိကုတင္ရွိရာသို႔ အသာအယာျပန္လာၿပီး
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍လွဲေန လိုက္သည္။
နန္းမူမွာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္လီးအတုႀကီးျဖင့္ အရမ္းကိုဖီလင္ဝင္ေနသည္။ ေမွာင္မဲေနသျဖင့္
ဘာမွမျမင္ရေသာ္လည္း သူမ၏မ်က္စိထဲမွ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ တကယ့္လီးအစစ္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနသည္။
ရာဘာလီးႀကီးျဖင့္လည္း ထမီေလးကို မလွန္၍ သူမ၏ေစာက္ပတ္အကြဲအတိုင္း ဒစ္ဖ်ားႀကီးဝင္ေအာင္ပြတ္၍
ပြတ္တိုက္ဆြဲ၏။ တင္းမာေနေသာ ေစာက္စိေလးကို ဒစ္ဖ်ားႀကီးျဖင့္ ဖိေမႊထိုးကလိ၏။ အပ်ိဳစင္ေလး၏ ေစာက္ပတ္မို႔
ေရာ္ဘာလီးတုႀကီးက ဒဟ္ဖ်ားသာသာပဲဝင္သည္။ ၿပီးေတာ့တင္းက်ပ္ေနသျဖင့္ ဆက္မသြင္းရဲ၊ နာက်င္မွာစိုးလြန္းသည္။
စိတ္ထဲမွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လီးစစ္ႀကီးျဖင့္ သူမကိုအားပါးတရလိုးေနသည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္မိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ကပင္ ေပါင္တံရွည္ေလးမ်ားကို ကားယားထား လ်က္ လက္တဘက္ျဖင့္ ကိုင္ထားေသာ
လီးႀကီးေပၚသို႔ ဖင္ႀကီးႂကြ၍ႂကြ၍ ပြတ္ေနမိသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ားက ေပါင္ၿခံတစ္ခုလုံး ႐ႊဲစိုေနၿပီး
ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ပင္ တေတာက္ေတာက္ ယိုစီးလာ၏။ က်န္လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို သူမ
ဘာသာ ျဖစ္ၫွစ္ဆုတ္နယ္၏။
ေအာ္… နန္းမူလည္းဟိုတစ္ေန႔က ေဒါက္တာမင္းဒင္နဲ႔စူဇီတို႔လိုးၾကပုံကို ျမင္ေယာင္ မိရင္း
အလိုးခံၾကည့္ခ်င္စိတ္က တဖြားဖြားေပၚေနပါပေကာ။
ေအာ္… ေသြးသားေကာင္းတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ကာ ကာမစိတ္ေတြထႂကြ ေသာင္းက်န္းေပမေပါ့။
ဒီေန႔မွာေတာ့ ေအးမိစံ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏ စပါယ္ရွယ္အခန္းမွာ ဂ်ဴတီၾကသည္။ ကုသိုလ္ကံကိုကမေကာင္း၊
သူမဂ်ဴတီဝင္သည့္အလွည့္က်မွ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏လီးႀကီးအနာ က်က္သျဖင့္ ပတ္တီးျဖည္ရမည့္အလွည့္ႏွင့္
ႀကဳံႀကိဳက္ေနသည္။ ေအးမိစံစိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ ေအာက္ထပ္ေဆးခန္းရွိရာသို႔ ေရေႏြးဇလုံကို ယူလာသည္။ အီစမိုင္ႏွင့္
မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ ေပမဲ့ အလုပ္တာဝန္အရ မလႊဲသာလို႔သာ ဆက္ဆံေနရသည္။ စစၥတာႀကီးတို႔ကိုတိုင္ေျပာျပန္
လၽွင္လည္း လူၾကားမေကာင္းျဖစ္မွာစိုး၍ အသာၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။ ဒါကိုအီစမိုင္က အခြင့္ေကာင္းယူလာၿပီး
တစ္ေန႔တစ္ျခားေအးမိစံအေပၚမွာ လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္လာသည္။
ေအးမိစံေရေႏြးဇလုံထဲသို႔ ဘုံဘိုင္မွေရအနည္းငယ္ေရာ၍ အရက္ျပန္ႏွင့္ဒက္ေတာ မ်ားကို အသင့္စပ္ေနစဥ္
ေနာက္မွအီစမိုင္ေရာက္လာသည္။
“ ဟဲ့အီစမိုင္ ငါဆရာမႀကီးနဲ႔ တိုင္ေျပာလိုက္ရမလား ”
အီစမိုင္က ေအးမိစံ၏ေနာက္တြင္ကပ္လၽွက္ရပ္ၿပီး ဂုတ္သားဝင္းဝင္းေလးကို ေမႊးေမြး ေပးလိုက္သည္၏။
သူ႕လီးႀကီးကမိစံ၏ဖင္ၾကားတြင္ လာေထာက္ေန၏။ ေအးမိစံတြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး အီစမိုင္ကို ေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
“ ဒါေလးမ်ားမိစံရယ္… ဘာျဖစ္သြားလို႔လဲ… ငါကကူလုပ္ေပးမလို႔ပါ.. ”
“ ဟြန္႔.. မလိုပါဘူး… လူကိုမ်ား ဘယ္လိုအစား ေအာက္ေမ့ေနလို႔လဲ… မုန္းကိုမုန္းတယ္ ”
မိစံကေရေႏြးဇလုံကိုယူၿပီး အီစမိုင္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးကာ အေပၚထပ္သို႔ ေျခေစာင့္ လ်က္တက္သြားသည္။
လူကိုမ်ားအေပါစားက်ေနတာပဲ.. ထိလားကိုင္လား၊ နမ္းလားျပဳလားနဲ႔၊ မိစံရင္ထဲမွာ ေဒါပြသလိုျဖစ္ရေသာ္လည္း
အီစမိုင္၏အထိအေတြ႕ကို သာယာမိတာေတာ့ အမွန္ပင္… ဒါေၾကာင့္လည္း အီစမိုင္ကို ေဟာက္လားဟမ္းလား
ျပဳေနရေပမယ့္၊ ခုထက္ထိ မစၥတာႀကီးတို႔ကို မတိုင္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းရယ္ပါ။
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေအးမိစံက ေရေႏြးကို ကုတင္ေဘးရွိ ခုံပုေလး ေပၚတြင္တင္ၿပီး
အသာထိုင္ခ်လိုက္၏။ ကုတင္ေပၚတြင္ ထထိုင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္က သူနာျပဳဆရာမေလး ေအးမိစံကို
ၿပဳံးျပသည္။
“ ဒီေန႔… ဗိုလ္မႉးရဲ႕ပတ္တီးျဖည္ရမယ္ေနာ္ ”
ေအးမိစံက ခ်ိဳသာစြာၿပဳံးျပရင္း သူ႕ကိုေျပာလိုက္၏။
“ ဆရာမ ျဖည္လို႔ျဖစ္မလားဟင္ ”
“ အို… ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ က်မတို႔သူနာျပဳဆရာမေတြပဲေလ တာဝန္အရ လုပ္ရမွာေပါ့… ”
“ ေအာ္.. ဆရာမ.. ေၾကာက္သြားမလားလို႔ပါ၊ ဟဲဟဲ… ”
“ ေၾကာက္စရာမလိုပါဘူးရွင္… နပ္စ္ဆိုေတာ့ နပ္ၿပီးသားပါ… ဟင္းဟင္း ”
ေအးမိစံ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရသည္။
တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမမတ္၏လီးႀကီးကို မျမင္ဖူးေသး၊ ျမင္မ်ားျမင္လိုက္ရရင္ ေတာ့ဘယ္လိုေနမယ္ မသိ။
“ ကဲ.. ဗိုလ္မႉး ပတ္တီးျဖည္မယ္၊ ေဘာင္းဘီခၽြတ္လိုက္ေနာ္… ”
သူမက သူနာျပဳတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ခ်ိဳသာယာဥ္ေက်းစြာေျပာ၍ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ကို
ကုတင္ေပၚသို႔အသာလွဲေစလိုက္သည္။ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္သည္ ေအးမိစံ၏ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္ေငြ႕ေလးႏွင့္ သင္းပ်ံ႕ေသာ
ရနံ႔ေလးမ်ားကို အနီးကပ္ထိေတြ႕႐ႈ႐ႈိက္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ ရမက္လႈိင္းမ်ား ထန္သြားရသည္။
သူ႕ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးမဲမဲမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနသည့္တုတ္ခိုင္လွေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္
ႀကီးမားလွေသာ အေခ်ာင္းႀကီးတခုကို ပတ္တီးျဖဴျဖဴျဖင့္ စည္းေႏွာင္ ထားတာကို မိစံေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ေျဖးေျဖးလုပ္ေနာ္ ဆရာမ ”
“ မနာပါဘူးဗိုလ္မႉးရယ္… ဒါေလးမ်ား… ”
ေျပာေျပာဆိုဆို ဆရာမေလးေအးမိစံသည္ ဗိုလ္မႉး၏ လေခ်ာင္းႀကီးေပၚတြင္ ပတ္ထားေသာ
ပတ္တီးလိပ္ကိုတစခ်င္းျဖည္လိုက္သည္။ သူမ၏ ေဖါ့ဖေယာင္းလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္း ျဖဴႏုလွေသာ လက္ေခ်ာင္းလွလွေလးမ်ားကို
ေမဂ်ာဒစ္စမတ္က လိုက္လံၾကည့္႐ႈေန၏။ သူ႕လီး ႀကီးေပၚတြင္ လႈပ္ရွားေနေသာ လက္ေခ်ာင္းလွလွေလးမ်ားကို
ၾကည့္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေန ရသည္။ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ဆရာမေလးပါလားကြယ္၊ ေျခေခ်ာင္းလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အစ
ျဖဴႏုေနလိုက္တာ ထိရက္ကိုင္ရက္စရာေတာင္ မရွိပါလား။
အေမရိကန္ေရတပ္မွ လူၾကမ္းႀကီးေမဂ်ာဒစ္စမတ္သည္သြက္လက္စြာလႈပ္ရွားေနေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးကို
လိုက္လံေငးေမာ ၾကည့္႐ႈေနမိရင္း ေအးမိစံ၏အလွကိုသုံးသပ္ေနမိ ေလသည္။
ေအးမိစံေတာ္ေတာ္လွသည္။ သူနာျပဳဝတ္စုံေလးႏွင့္လည္း လိုက္ဖက္လွသည္။ အျဖဴေရာင္ ရင္ဖုံးလက္စက
အက်ႌအျပာေရာင္ထမီႏွင့္ ကတ္ဦးထုတ္အျဖဴကေလးကိုေဆာင္း ထား၏။ ကိုယ္ေနဟန္ထားက ႂကြႂကြ႐ြ႐ြေလး
ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ကလည္း အပ်ံစား၊ အားကစားလိုက္စားလို႔လားမသိ၊ အခ်ိဳးအစားက်န ျပည့္တင္း၏။
မ်က္ႏွာအလွတြင္မေတာ့ နဖူးေပၚသို႔ဝဲက်ေနသည့္ ဆံႏြယ္ေခြကေလမ်ားက မခို႔တယို႔၊ မသြယ္မဝိုင္း အခ်ိဳးက်လွပ
ျဖဴဝင္းေနသည့္ မ်က္ဝန္းႀကီးက ဆြဲေဆာင္မႈကို ၫႊန္းဆိုေနပါ၏။ ႏွာတံ ႏႈတ္ခန္းကအစ ေျပာစရာမလိုသည့္အျပင္
အထက္ေအာက္ ေစ့စပ္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းကေလးေတြက ပတၱျမားခဲ ေလးေတြလို ျပည့္တင္း ဖူးစို႔ေနေလသည္။
သနပ္ခါးမိတ္ကပ္မလိမ္းခ်ယ္ပဲ ထားေသာမ်က္ႏွာ ကေလးသည္ ဝင္းပါလၽွက္၊ အထူးသျဖင့္ သူမ၏ကိုယ္လုံးအလွသည္
ျမင္ရသူပုရိသတို႔ကို ရမၼက္ႂကြေစႏိုင္ေလာက္သည့္ ခါးေသးရင္ခ်ီ ပဒုမၼာနီ ဆိုတာမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕၊ မိန္းမေတြ၏အဂၤါ
အစိတ္အပိုင္းမွာ သူမ၏တင္သားေတြကေတာ့ မပိုမလိုပဲ ဆြဲေဆာင္မႈအျပည့္ဆုံးထင္ပါ၏။ ေပါင္တံ၊
လက္ဖ်ံလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကအစခ်စ္စရာ ထိရက္ကိုင္ရက္မွေတာင္ ေႂကြ႐ုပ္ ကေလးလို က်ိဳးပဲ့သြားမွာစိုးရသည္။
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္က ေအးမိစံ၏အလွကို သုံးသပ္ေနရင္း ထူးျခားေသာအေတြ႕ အထိေၾကာင့္ သူ႕လီးႀကီးမွာလည္း
တစထက္တစ တင္းမာေထာင္ႂကြလာေတာ့သည္။
“ အို… ”
ပတ္တီးမ်ားေျပသြားသည္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ေထာင္မတ္လာေသာ သူ႕လီးႀကီးေၾကာင့္ ေအးမိစံအ႐ိုင္းမေလး
လန္႔ဖ်တ္သြားရသည္။ ေအာင္မေလး ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားရွင္ရယ္။ သူမ အူေတြအသည္းေတြေျပာင္းဆန္ေအာင္
လႈပ္ရွားသြားရပါ၏။
သူ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီးႏွင့္ လိုက္ဖက္ေလာင္ေအာင္ လီးႀကီးကႀကီးလွေပသည္။ ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးက
သာမန္လီးမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့၊ ခြဲစိတ္ျပဳျပင္ထားသျဖင့္ ေအးမိစံသုံးေနက်လီးအတုႀကီး လို အဖုဖုအထစ္ထစ္ေတြႏွင့္
ထိပ္ဖ်ားႀကီးက ပန္းပြင့္ႀကီးလို လန္ထြက္ေနၿပီး လီးတန္ တေလၽွာက္လုံး ေဂၚလီလို အစိအစိေတြက နဂါးရစ္ပတ္ ေခြေန၏။
မိုးေပၚသို႔ တည့္မတ္စြာေထာင္မတ္ေနေသာ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏လီးႀကီးသည္ မိစံ၏ လက္ကေလးႏွင့္
တိုင္းတာလၽွင္ တထြာမက ရွည္လ်ားလွေတာ့သည္။ လုံးပတ္မွာလည္း ေအးမိစံ၏ အခန္းထဲကလီးအတုႀကီးထက္ ႏွစ္ဆမၽွ
ႀကီးမားေနျပန္ရာ ေအးမိစံတစ္ေယာက္ ဖင္ေၾကာထဲက စိမ့္ေလာက္ေအာင္ ၾကက္သီးထမိေတာ့သည္။
ေအးမိစံေၾကာက္႐ြံ႕သျဖင့္ ေနာက္တြန္႔သြားရာ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္က
“ မေၾကာက္ပါနဲ႔ဆရာမ က်ေနာ္႔လီးက မကိုက္တတ္ပါဘူး ”
မကိုက္တတ္ပါဘူးဆိုေပမဲ့ ထေပါက္ေတာ့မည့္ဟန္ ေႁမြဆိုးႀကီးတစ္ေကာင္လိုပါးပ်ဥ္း ေထာင္ၿပီး မာန္ဖီေနလိုက္တာေလ
ေအးမိစံမ႐ြံ႕မရဲျဖင့္ လီးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း အနားသို႔တိုးကပ္ သြားရသည္။ ေအးမိစံရွက္မေနႏိုင္ေတာ့ အလုပ္သေဘာအရ
မ်က္စိမွိတ္လုပ္ေပး႐ုံေပါ့ေလ။
ေအးမိစံသည္ေရေႏြးဇလုံကို ယူလာၿပီး ခြဲစိတ္ထားေသာ သူ႕လီးႀကီးကို ဂြမ္းစေလးျဖင့္ ညင္သာစြာ
ေဆးေၾကာေပးလိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေလးမ်ား၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏ လီးႀကီးမွာ
လကမၻာသို႔ျပစ္လႊတ္ေတာ့မည့္ အပိုလိုထိပ္ဖူးတပ္ထားေသာ ဒုံးပ်ံႀကီးလို ေထာင္ေန႐ုံမၽွမက တဆက္ဆက္ပင္
ခုံေနပါ၏။ သူ႕ကိုလိင္ႂကြေဆးေတြ ဘယ္ေလာက္ထိုးေပးထားသလဲမသိ။
ခုေနမ်ားသူမကိုကုတင္ေပၚတြင္လွဲၿပီးတက္လိုးေနမွဒုကၡ၊ ေအးမိစံေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕ျဖင့္ပင္ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနရင္း
သူ႕လီးႀကီးကို ဒစ္ေပၚေအာင္ အထိ အေရျပားကို ဆြဲလွန္ၿဖဲလိုက္ၿပီး ေသခ်ာစြာပင္ တာဝန္ေက်ေက် ေဆးေၾကာ
ေပးလိုက္သည္။
“ ဗိုလ္မႉးရဲ႕… ဟိုအနာကက်က္ေနပါၿပီ… ေဆးထည့္စရာမလိုေတာ့ပါဘူးရွင္ ”
“ ေအာ္ဟုတ္လား… ဒါေၾကာင့္မို႔ထင္ပါရဲ႕ က်ေနာ္လဲမနာေတာ့တာ… ေက်းဇူးပါပဲ ဆရာမရယ္
ေနာက္ေန႔လဲဒီလို လာလုပ္ေပးပါအုံးေနာ္… ဆရာမကိုင္တာခံလို႔ေကာင္းတယ္ ”
ဒီစစ္ဗိုလ္ေတာ့ သူမကို ေကာင္းေကာင္းႏွပ္ၿပီထင္သည္။ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့တဲ့လီးႀကီး ကိုမ်ား
ေန႔တိုင္းေဆးထည့္ေပးရမတဲ့၊ ေတာက္… ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးကေလးၿပဳံးထားရေသာ္လည္း ေအးမိစံရင္ထဲမွာ ဒီဗိုလ္မႉးကို
စိတ္မဆိုးေပမယ့္ ကၽြဲၿမီးေတာ့တိုမိေလသည္။
“ အခုလိုလုပ္ေပးတဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဆရာမ… ဆရာမကို ကၽြန္ေတာ္ေဘာက္ဆူးခ်ပါရေစ
”
အေမရိကန္စစ္ဗိုလ္သည္ သူနာျပဳဆရာမေလး၏ ျပဳစုယုယမႈကို အေတာ္သေဘာ က်သြားပုံရ၏။
သူ႕ေခါင္းအုံးေအာက္မွ ေဒၚလာတစ္ရာတန္ခ်က္လက္မွတ္ တစ္ေစာင္ကို ထုတ္ယူ၍ေပး၏။
ဟင္… ေဒၚလာတစ္ရာေတာင္ပါလား၊ နဲနဲေနာေနာေငြမဟုတ္၊ ေမွာင္ခိုေဈးနဲ႔ဆိုရင္ အနည္းဆုံး
ျမန္မာေငြတစ္ေသာင္းအထက္မွာ ရွိမွာေပါ့။ ဒီေလာက္မ်ားသည့္ေဘာက္ဆူးမ်ိဳးကို တခါမၽွေအးမိစံမရစဖူးခဲ့၊
ေအးမိစံမ်က္လုံးႀကီးမ်ား႐ႊန္းလဲ့လာသည္။
“ အို… ေနပါေစဗိုလ္မႉးရယ္… က်မဟာ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ေပးတာပါ ”
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေျပာေနရေသာ္လည္း ေအးမိစံ၏႐ႊမ္းလဲ့ေသာ မ်က္လုံးအစုံက ခ်က္လက္မွတ္ေပၚမွ
မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနရ၏။
“ ယူပါ… ဆရာမရဲ႕… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေစတနာနဲ႔ေပးတာပါ၊ ေနာက္ေန႔လဲ ေဆးလာထည့္ေပးအုံးေနာ္
”
“ ေနာက္တခါလာလုပ္ေပးလဲ ဒီလိုပဲေဘာက္ဆူးခ်မွာလားဟင္… ”
ေအးမိစံက ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏လီးႀကီးကို ေၾကာက္ရမွန္းပင္မသိေတာ့၊ အမူပိုပို ျဖဴခ်ိဳခ်ိဳေလး
ခပ္ၫုၫုေလးျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“ အဟင္းဟင္း… အလကားေနာက္တာပါဗိုလ္မႉးရယ္… မိစံတို႔ေဆး႐ုံမွာ လာတက္တဲ့
လူနာေတြအတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ မိစံတို႔မွာတာဝန္ရွိပါတယ္ေနာ္ ”
ေအာ္… ေငြမ်က္ႏွာသည္ တန္ဘိုးႀကီးလွပါလား၊ ေစာေစာက ေဒါေဖာင္းေနေသာ ဆရာမေလး၏မ်က္ႏွာမွာ
ခ်က္ခ်င္း႐ႊင္လန္း တက္ႂကြသြားပါလား။
“ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္အုံးေနာ္ ”
“ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့မွ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေပးမယ္၊ သြားအုံးမယ္ေနာ္ ဗိုလ္မႉး.. တာ့တာ ”
ေအးမိစံသည္ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ကို ကေလးတစ္ေယာက္ က်ီစယ္သလိုမ်ိဳး ခရာတာတာ ၫုတုတုကေလး
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရင္း ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး အသားဆိုင္မ်ားကို လႈပ္ခါ သြားေအာင္ ပို႔စ္ေပးလ်က္ အခန္းထဲမွ
ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။
အေမရိကန္စစ္ဗိုလ္ ေမဂ်ာဒစ္စမတ္တစ္ေယာက္ လိင္ႂကြေဆး၊ ကာမအားေဆးမ်ားကို စားထားရသည့္အထဲ
အခုလိုမိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္က ၿပီတီတီလုပ္သြားသျဖင့္ မိန္းမ လိုးခ်င္စိတ္မ်ားက တားမႏိုင္ ဆီးမရေလာက္ေအာင္
ခႏၶာကိုယ္ေသြးသားထဲတြင္ ေျဗာင္းဆန္ ေသာင္းက်န္းေနေတာ့သည္။
“ ဘယ္လိုလဲကိုမင္းဒင္ ျမန္မာျပည္မွာ ဖန္ႁပြန္သေႏၶသားကို ဒို႔အရင္ဆုံးေအာင္ျမင္စြာ စမ္းသပ္ႏိုင္ေတာ့မယ္
ထင္ပါရဲ႕ ”
ပါရဂူ ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေကာင္ဇံက သူ႕လက္ေထာက္ဆရာဝန္ ေဒါက္တာ မင္းဒင္ကို
ေက်နပ္အားရစြာေျပာလိုက္သည္။
“ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒီနည္းကို စမ္းသပ္ခ်င္ေနတာၾကာၿပီေဒါက္တာ၊ ဆူဇီကေတာ့အငွား ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုင္ေပမယ့္
မ်ိဳးဥေပးႏိုင္မယ့္အမ်ိဳးသမီးကို ရွာမေတြ႕ေသးတာနဲ႔… ”
“ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္တို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး လက္မွတ္ထိုးၿပီးၿပီေနာ္… ”
ေဒါက္တာေကာင္းဇံက စားပြဲေပၚမွ ေဆးစာအုပ္ ဖိုင္တြဲႀကီးကို ေကာက္ယူရင္း ေျပာသည္။
“ ထိုးၿပီးပါၿပီ… ျဖစ္သမၽွျပႆနာကိုသူတို႔အားလုံးတာဝန္ယူမယ္လို႔ေျပာပါတယ္… ”
“ ဒီကိစၥကို အထူးလၽွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေနပါ… ”
“ ေတာ့ပ္ စီးကရက္ပါေဒါက္တာ… မ်ိဳးဥယူမဲ့အမ်ိဳးသမီးရဲ႕အရွက္ကို ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔
လူသိခံလို႔မျဖစ္ပါဘူး… ”
“အားလုံး ပိပိရိရိ ရွိပါေစ… ”
“ စိတ္ခ်ပါေဒါက္တာ ”
ေဒါက္တာေကာင္းဇံက ေအာင္ျမင္ခံ့ညားေသာ ေလသံျဖင့္ အမိန္႔ေပးသလိုေျပာလိုက္ ၿပီး စားပြဲမွထိလိုက္သည္။
“ ဒီကိစၥအားလုံးကိုေဒါက္တာမင္းဒင္ တာဝန္ယူလိုက္ပါ၊သေႏၶလက္ခံမယ့္အမ်ိဳးသမီး ဆီက ေအာင္ျမင္တဲ့
ဗီဇကို ထုတ္ယူၿပီး၊ အခ်ိန္က်မွ စူဇီကိုယ္ထဲ ထည့္တဲ့အပိုင္းေပါ့… ကဲ က်ဳပ္သုေတသနဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ရွိမယ္…
”
ေဒါက္တာေကာင္းဇံထြက္သြားမွ ေဒါက္တာမင္းဒင္တစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ၿပဳံးမိသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္တြင္ အႀကံအစည္တစ္ခုရွိပါသည္။ ဗိုလ္မႉးဒစ္ဒမတ္ႏွင့္ သေႏၶတည္ ေပးမည့္အမ်ိဳးသမီးသည္
အထူးျပဳလုပ္ထားေသာ သေရတာထဲတြင္ ကာမဆက္ဆံၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ သေႏၶမရမခ်င္း အႀကိမ္ႀကိမ္
စက္ယွက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္လုံး ကို ကာမရာဂ ထႂကြေသာင္းက်န္းေစမည့္ လိင္ႂကြဟိုမုန္းမ်ား
ထိုးထားရမည္ျဖစ္သည္။ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းမည့္ပြဲပင္၊ ဒီပြဲမ်ိဳးကို တဏွာဆရာဝန္ ေဒါက္တာမင္းဒင္က မွတ္တမ္း
တင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူအႀကံရထားသည္။ လၽွိဳ႕ဝွက္ကင္မရာမွတ္တမ္းျဖင့္ အထူးမွတ္တမ္းတင္ထားရမည္ ဟု၊ ထိုဗီဒီယိုအေခြသာ
သူ႕လက္ထဲရွိလၽွင္ အဆိုပါအမ်ိဳးသမီးကို စီးပြားေရးေရာ လူမႈေရးပါ သူအမ်ိဳးမ်ိဳးညစ္ပတ္ႏိုင္ေပမည္။
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ကိုလည္း ေငြၫွစ္ႏိုင္မည္။ ဤအေခြကို စီးပြားေရးသမားေတြလက္ထဲ ေရာင္းစားလိုက္ပါကလည္း
ေငြေၾကးအေတာ္မ်ားမ်ားရႏိုင္သည္။
မိုက္႐ိုင္းပက္စက္ေသာ အႀကံအစည္မ်ားက ေဒါက္တာမင္းဒင္၏ေခါင္းတြင္ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္မာs;ကို
ျဖစ္ေပၚေစေလသည္။ အဲဒီေတာ့ သူႏွင့္အသြင္တူ ကြန္ေပါင္ဒါအီစမိုင္ကိုပဲ အားကိုးရေပမည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္ကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာ ၿပဳံးစိစိလုပ္ေန၏။ နန္းမူမွာ မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲသျဖင့္
မ်က္ႏွာလႊဲထား၏။
“ ဘာကိုေမးတာလဲဆရာမ ”
“ ေအာ္…ဟို… ခြဲစိတ္ရအုံးမွာလားလို႔ ”
“ ခြဲစိတ္စရာမလိုပါဘူး၊ ဆရာမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာမွ မူပ်က္ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားစရာ မရွိပါဘူး၊ အဲဒီကသေႏၶဥကို
အရွင္လိုက္ အျပင္ကိုထြက္လာေစတဲ့ေဆးကိုထိုးမွာပါ နန္းမူရဲ႕ သုတ္ေသြးကိုယူမွာပါ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီး ေဒါက္တာေကာင္းဇံကို မ်က္ရိပ္ မ်က္ကဲျပလိုက္ေလသည္။
“ ရွင္းရွင္းပဲေျပာလိုက္ပါေတာ့ ဆရာႀကီးရယ္ ”
ေဒါက္တာေကာင္းဇံဆက္ေျပာသည္ အဲဒီလို ေအာ္ဂီဇယ္ျဖစ္ေအာင္ ဆရာမက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔
စပ္ယွက္ရမယ္
“ ရွင္… ”
အိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ စပ္ယွပ္ရမယ္ဆိုပါလား၊ နန္းမူရင္တုန္သြား၏၊ သူမ အေနျဖင့္
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆက္ဆံဖို႔ေနေနသာသာ ယင္ဖိုေတာင္မသန္းဖူးေသာ အပ်ိဳစင္ရယ္ပါ။
“ ဒီကိစၥက ဆရာမအေနနဲ႔ အပ်ိဳရည္ပ်က္မဲ့ကိစၥျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆရာမ အရွက္ကို အထူးလၽွိဳ႕ဝွက္စြာ
ကာကြယ္ပါမယ္ ”
နန္းမူဘာမွမေျပာထြက္ခင္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုက တစ္ဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။ ေခါင္းေလး ငုံ႔ထားမိသည္၊
လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကတစ္ခုကိုတစ္ခု ပြတ္သပ္ဆုတ္နယ္ေန၏။
“ တကယ္ေတာ့ အပ်ိဳရည္ပ်က္တယ္ဘာတယ္ဆိုတာ အလကားပါဆရာမရယ္သူနာျပဳ
ဆရာမပဲနားလည္မွာပါ၊ဒါမ်ိဳးကလူမသိရင္အပ်ိဳစစ္စစ္ပါ၊ ဘယ္သူမွအအိုလို႔မေျပာႏိုင္ပါဘူး ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူကိုစည္း႐ုံးေရးဝါဒမ်ား ေဟာေျပာလက္ခ်ာ႐ိုက္ေနသည္။
“ ဆရာမသေဘာတူမွလုပ္ပါေလ၊ အဲဒီအတြက္ဆရာမကို ေငြေၾကးထိုက္ထိုက္ တန္တန္ေပးမွာပါ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္ကေငြေၾကးျဖင့္စြဲေဆာင္လိုက္ျပန္သည္၊ လူတိုင္းသည္းေျခခိုက္သည့္ ေငြကိုေတာ့
ဘယ္သူမွစိတ္မဝင္စားပဲ မေနႏိုင္။
“ ေငြကဘယ္ေလာက္ေပးမွာလည္း ”
“ ႏိုင္ငံျခားေငြနဲ႔ေျပာရင္ေတာ့ ယူအက္စ္ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ပါပဲ၊ အကယ္၍သေႏၶ ေအာင္ၿပီးတဲ့အခါမွာ
ေနာက္ထပ္တစ္ေထာင္ရပါမယ္၊ စုစုေပါင္းေဒၚလာႏွစ္ေထာင္ေပါ့၊ ဒီေငြဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာဆိုရင္
ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီးေကာင္းေကာင္းဝယ္စီးႏိုင္ပါတယ္ ”
“ ျမန္မာေငြရမွာလား ”
“ ဒါကေတာ့ ဆရာမသေဘာတူရင္ ႀကိဳက္တဲ့ပုံစံအတိုင္း ျဖစ္ေစရပါ့မယ္ ”
နန္းမူေတြေဝသြား၏၊ ဤေငြမ်ားႏွင့္ဆိုလၽွင္ သူမ၏ဖခင္ကို ႏိုင္ငံျခားမွာပင္သြားကု ေပးႏိုင္သည္။
ဤပမာဏမ်ိဳးကို သူမအေႏွႏွင့္ အျခားဘယ္လိုနည္းႏွင့္မၽွ မရႏိုင္၊ သို႔ေသာ္အပ်ိဳစင္ ေလးမို႔
အနည္းငယ္ေတာ့တုန္လႈပ္မိသည္။
“ က်မကဘယ္သူနဲ႔ဆက္ဆံရမွာလည္းေဒါက္တာ ”
“ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ပါ ”
နန္းမူသေဘာေပါက္လိုက္သည္ ဘယ္သူရွိရမွာလဲ အေပၚထပ္ကဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့၊
သူပဲခေလးလိုခ်င္ေနသည္မဟုတ္လား၊ နန္းမူရွက္ေတာ့အေတာ္ရွက္သည္။
“ ျဖစ္ပါ့မလားရွင္ ”
“ ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ ဒီကိစၥကို ကာယကံရွင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလႊဲၿပီး ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး ”
မိမိႏွင့္ဆက္ဆံရမည့္ေယာက္်ားက မိမိႏွင့္လက္ထပ္ထားသူမဟုတ္သျဖင့္ အပ်ိဳမေလး နန္းမူအဖို႔
ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားဟူေသာ အေတြးကဝင္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းအလိုးခံ ရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ နန္းမူရင္ဖိုတာအမွန္ပင္
”
“ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသားကဘယ္သူလဲဟင္ ”
“ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ေလ၊ အေမရိကန္သံ႐ုံးကစစ္ဗိုလ္ေမဂ်ာဒစ္စမတ္ေပါ့ဆရာမရယ္ ”
“ အို…သူနဲ႔လား ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္သူ႕ကိုလည္း ဆရာမဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ မသိေစ ရပါဘူး၊
ဆရာမတို႔ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာအခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မျမင္ရေအာင္ကို အကုန္လုံးေမွာင္ခ်ထားမွာ ”
“ အဲဒီလိုလုပ္ရမွာဘယ္ႏွစ္ခါလဲဟင္… ”
“ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို အႀကိမ္ႀကိမ္မေအာင္မခ်င္းေပါ့ ”
“ အို ”
“ ဟင္… အဲဒီလိုဆိုရင္ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္နဲ႔ မမူဟာကိုယ္ဝန္ရွိတဲ့အထိ ဆက္ဆံရ မွာေပါ့ေနာ္ ”
နန္းမူသည္ သူမ၏ကိစၥမ်ားကို ေအးမိစံအားမခၽြင္းမခ်န္ဖြင့္ထုတ္တိုင္ပင္လိုက္သည္။
“ အဲဒီလိုျဖစ္မွာေပါ့ ေအးမိစံရယ္ ”
“ အဲဒီလိုဆို ဒီကေလးက မမူရဲ႕ကေလးပဲျဖစ္မွာေပါ့၊ သူမရဲ႕သေႏၶသားကို သူမ ကိုယ္တိုင္မလြယ္ရပဲ
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ရဲ႕ဇနီးကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခိုင္းမတဲ့၊ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ ပါေပတယ္ ေဒါကတ္တာတို႔ရယ္ ”
“ မူမူ႕ကေလးဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ေတာင္ေဆာင္ရေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ”
နန္းမူကသက္ျပင္းေလးမသိမသာ မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ေျပာ၏။
“ အဲဒီလူႀကီးနဲ႔ ဆက္ဆံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မမူမလြယ္ဘူးေနာ္၊ သူ႕ဟာႀကီးကိုမိစံ ျမင္ဘူးတယ္၊ အားပါးပါး
မမူစာေလးေတာ့ ကြဲသြားမလားမသိဘူး.. ခစ္…ခစ္…. ”
ေအးမိစံပခုံးေလးတြန္႔ျပရင္း ေၾကာက္သည့္ပုံစံမ်ိဳး လုပ္ျပ၏။
“ အို… ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား ”
“ ဟုတ္ပါ့မမူေရ၊ မိစံကိုယ္တိုင္ပတ္တီး ျဖည္ေပးခဲ့တာ၊ နဲတဲ့ဟာႀကီးမဟုတ္ဘူး၊ အလ်ား
၁၀လက္မေတာ္ေက်ာ္လိမ့္အုံးမယ္၊ သူ႕မိန္းမေတာ္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ၾကားတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ေဂၚလီေတြ၊ အထစ္ထစ္ေတြ၊
လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ျပည့္ေနတာပဲ ”
“ ဟင္… ဒါဆိုျဖစ္ပါ့မလား ေအးမိစံ ”
“ ဒါကေတာ့မမူရယ္ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရမွာပဲ ဒီလိုပဲ ေအာင့္အီးၿပီးခံေပါ့ ”
“ ဟာ… မိစံကလည္း မိစံေျပာပုံဆိုရင္ မမူကဖါသယ္ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားၿပီဟြန္႔ ”
နန္းမူက ရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးၿပီး မိစံေက်ာကို႐ိုက္သည္။
“ ဒါေပမယ့္ မပူပါနဲ႔မမူရယ္ သူလိုးတဲ့အခါမနာေအာင္လို႔ ဆရာဝန္ႀကီးေတြက ထုံေဆးေတြဘာေတြ
ထိုးေပးထားမွာေပါ့ ”
“ ဟို… လီးအတုႀကီးနဲ႔လည္း ခံႏိုင္ေအာင္ေလ့က်င့္ထားေပါ့ ”
“ ေအာင္မေလး၊ မိစံေျပာမွေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ ”
ေအးမိစံမ်က္လုံးထဲ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္လီးႀကီးကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
“ မမူတို႔လိုးတာ မိစံသိပ္ၾကည့္ခ်င္တာပဲ ဟင္းဟင္း… ”
“ သြား.. အေမွာင္ခ်ထားတာကို ဘာျမင္ရမွာလဲ ”
“ အဟင္းဟင္း ေကာင္းလွခ်ည္လားေမာင္ရယ္ အား… ဆိုတာေတြၾကားရေတာ့ မွာပဲ ခစ္ခစ္… ”
“ သြား… ေကာင္မစုတ္ ”
ေအာ္ပေရးရွင္းသီေအတာထဲတြင္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ႏွင့္ အီစမိုင္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနၾကသည္။
သူတို႔သည္ လၽွိဳ႕ဝွက္ေသာ ကိစၥတစ္ခုကို ေဆာင္႐ြက္ေနၾကသည္။ သူတို႔၏အႀကံမွာ
အေမရိကန္စစ္ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမေလးနန္းမူတို႔၏အျပာ ဇာတ္လမ္းကို႐ိုက္ကူးရန္
စီစဥ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သူတို႔သည္ အေမွာင္ထဲတြင္ ႐ိုက္ကူးႏိုင္ေသာ အင္ဖရာရပ္ေရာင္ျခည္တပ္ ဗြီဒီယို ကင္မရာမ်ားကို
ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံ ငွားယူ၍ အခန္းနံရံတြင္ တပ္ဆင္ေနၾကသည္။ ဤသို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ကို
ေဒါက္တာေကာင္းဇံမသိရွိေပ။
“ အီစမိုင္ ေသေသသပ္သပ္လုပ္ထားေနာ္ ေမာ္နီတာကိုေတာ့ မင္းရဲ႕ေဆးစပ္ခန္းထဲမွာ ထားမယ္၊
အခန္းေတြလုံၿခဳံေအာင္ပိတ္ၿပီး အေခြရေအာင္ကူးေနာ္ ”
“ ငါကေတာ့ နန္းမူကို လိင္ႂကြေဆးေတြဘာေတြထိုးရမွာဆိုေတာ့ မင္းအခန္းကို လာၾကည့္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး
မင္းဘာသာမင္း ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ပိုစက္ရွင္ေတြကို အင္ဂယ္ေတြခ်ိန္ၫွိယူေနာ္ ”
“ ဒါျဖင့္ ေဒါက္တာဗြီဒီယို႐ိုက္တဲ့ကိစၥမွာ ဘာမွလာၿပီး မကူညီႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ ”
“ ဟုတ္ဆယ္အီစမိုင္ ငါကဆရာဝန္ႀကီးႏွင့္အတူ ရွိေနမွာ မင္းအေခြေတြရေတာ့မွပဲ ေနာက္က်မွ ငါၾကည့္ႏိုင္မွာ၊
ပီပီျပင္ျပင္ျဖစ္ေအာင္႐ိုက္ေနာ္ ”
“ တာဝန္ေက်ရမွာေပါ့ ေဒါက္တာရယ္ ”
အီစမိုင္ရင္ထဲမွာေတာ့ အရမ္းလႈပ္ရွားေနသည္။ ဤဗြီဒီယိုအေခြကို ေအးမိစံလည္း ၾကည့္ခ်င္မွာေပါ့။
အဟင္းဟင္း.. ေအးမိစံကိုျပလိုက္ရင္ေတာ့ ဒီေကာင္မေလးစိတ္ေတြႂကြလာၿပီး ငါလုပ္ ခ်င္သလိုလုပ္လို႔
ရေတာ့မွာပဲဟု အီစမိုင္ေတြးထင္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါက္တာမင္းဒင္သူ႕ အခန္းကို မလာဘူးဆို၍ ဝမ္းသာသြားသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္မသိေအာင္ ေအးမိစံကို တိတ္တိတ္ေခၚျပမည္ဟု စိတ္ကူးထား၏။
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ တယ္လီေဗးရွင္းတစ္လုံးႏွင့္ ဗြီဒီယိုေအာက္စက္တို႔ကိုအီစမိုင္ အခန္းထဲသို႔
သယ္ေဆာင္ထားခိုင္းလိုက္ၿပီး ကင္မရာမ်ားကို ေကဘယ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ဆက္ယူ လိုက္သည္။
မၾကာခင္ သူတို႔၏ျပင္ဆင္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ လၽွင္ျမန္စြာၿပီးစီးသြားေလေတာ့သည္။
ညေနပိုင္းတြင္နန္းမူသည္ ေအာ္ပေရးရွင္းသီေအတာထဲသို႔ ေစာစီးစြာေရာက္ရွိလာ ခဲ့သည္။ အလုပ္လုပ္ရင္းမို႔
သူနာျပဳဝတ္စုံ ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစုံဝတ္ထား၏။ အခန္း၀တြင္ ေဒါက္တာမင္းဒင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ ေအာ္… နန္းမူ၊ ဒီညလုပ္ငန္းစမယ္ေနာ္၊ ေရေတြဘာေတြျပန္ခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးထား၊ ည ရွစ္နာရီက်ရင္ ဒီကို
ဘယ္သူမွမသိေအာင္ လာခဲ့ ”
“ အဝတ္အစား ဘယ္လိုဝတ္ရမွာလဲ ေဒါက္တာ ”
“ ယူနီေဖာင္းဝတ္ခဲ့ပါ၊ ဒါမွသဘာ၀က်မွာေပါ့ ”
သဘာ၀က်မွာေပါ့ဆိုေသာစကားလုံးကို နန္းမူနားမလည္ေပမယ့္ ေဒါက္တာမင္းဒင္က အဓိပၸါယ္ရွိစြာ
ဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႐ိုက္ကူးမည့္ဗြီဒီယိုက အေမရိကန္စစ္ဗိုလ္ႏွင့္သူနာျပဳ ဆရာမေလးတို႔၏
ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစုံျဖင့္ ဇာတ္လမ္းဆန္ဆန္ ႐ိုက္ကူးခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေမဂ်ာဒစ္စမတ္ကိုလည္း
အေမရိကန္ဝတ္စုံကိုဝတ္ဆင္ရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္မွာေတာ့
လိင္ႂကြေဆးေတြထိုးထားၿပီးပထမဆုံးခြဲစိတ္ထားေသာ ေဂၚလီႀကီးျဖင့္ မိန္းမလိုးရမည္မို႔ ႐ႊင္လန္းတက္ႂကြစြာ
က်န္ေနခဲ့၏။
ညရွစ္နာရီမွာေတာ့ ေရခ်ိဳးအလွျပင္ၿပီး နန္းမူတစ္ေယာက္ သူနာျပဳဝတ္စုံအျပည့္ျဖင့္
ေအာ္ပေရးရွင္းအခန္းသို႔ေရာက္လာ၏။ အပ်ိဳစင္ေလး၏ရင္ေတြ တစ္ဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္။
အခန္းထဲမွာ သူမႏွင့္ေဒါက္တာမင္းဒင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း။
“ ကဲ… နန္းမူကုတင္ေပၚတက္လိုက္ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးတစ္လုံးထိုးေပးမယ္ ”
နန္းမူကုတင္ေပၚသို႔ အသာအယာတက္ၿပီး တစ္ေစာင္းေကြးေလး လွဲအိပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္
ခါးတြင္စည္းထားေသာ ထမီေလးကိုေျဖေလ်ာ့၍ တင္ပါးသို႔ေလ်ာခ်လိုက္သည္။ ျဖဴ ဝင္းေသာ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြက
အထင္းသားေပၚလြင္လွသည္။
ေဒါက္တာမင္းဒင္သည္ တက္ႂကြလာေသာ တဏွာအရွိန္ေၾကာင့္ နန္းမူ၏ကာယအလွ ပေဒသာေတြကို
မ်က္စိလႊဲဖယ္ရင္း ေဆးတစ္လုံးထိုးေပးလိုက္သည္။ ထိုေဆးကားရာဂထႂကြ ေသာင္းက်န္းေစသည့္ေဆးျဖစ္သည္။
“ ေဒါက္တာေနာက္ၿပီး မနာေအာင္မူမူ႕ကို ေဆးတစ္လုံးေလာက္ထိုးေပးခဲ့ပါအုံး ”
နန္းမူကမရဲတရဲေလသံေလးျဖင့္ေျပာ၏။
“ ေအာ္… နန္းမူနာမွာေၾကာက္လို႔လား ”
“ ဒါျဖင့္ ပတ္သတင္းတို႔ ေမာ္ဖင္းတို႔လိုမ်ိဳးပဲထိုးေပးခဲ့မယ္ေနာ္ ထုံေဆးေတာ့ မထိုးေတာ့ဘူး ”
“ ႀကိဳက္တာသာထိုးခဲ့ေပးပါ ဆရာရယ္ ရပါတယ္ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က နန္းမူကို မူးယစ္ေစတတ္ေသာ ေဆးတစ္မ်ိဳးကို ထိုးေပး လိုက္၏။
“ ကဲ… နန္းမူ ဒီအခန္းထဲမွာပဲေစာင့္ေနေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေလာက္က်ရင္ ဗိုလ္မႉးေရာက္လာလိမ့္မယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ သြားေတြ႕လိုက္ဦးမယ္၊ ေအာ္… နန္းမူတို႔ကိစၥၿပီးရင္
အခန္းကိုလုံလုံၿခဳံၿခဳံပိတ္ခဲ့ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္သြားအုံးမယ္ ”
ေဒါက္တာမင္းဒင္က ေဆးကိရိယာပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းဆည္းၿပီးျပန္သြားေလ၏။
ည (၉) နာရီအခ်ိန္။
ျမနႏၵာ ပ႐ိုက္ဗိတ္ေဆး႐ုံႀကီးမွာ မီးလင္းလ်က္ရွိေသာ္လည္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ လ်က္ရွိသည္။
ေအာ္ပေရးရွင္းခန္းမွာေတာ့ ေမွာင္မဲၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ အေရးတႀကီးလူနာ မရွိ သျဖင့္ အခန္းတံခါးမႀကီးမွာ
ပိတ္ထားေလသည္။ ေဒါက္တာမင္းဒင္ႏွင့္ ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာေကာင္းဇံတို႔က သုေတသနဓါတ္ခြဲ႐ုံသို႔
ထြက္သြားၾကသည္။ ေဆးစပ္ခန္းထဲတြင္ ကြန္ေပါင္ဒါ အီစမိုင္တစ္ေယာက္ ဗြီဒီယိုစက္ကရိယာမ်ားျဖင့္
အလုပ္႐ႈပ္လ်က္ရွိသည္။
ေဆး႐ုံအတြင္း လူသြားလူလာျပတ္ေနသည္။ ကြန္ေပါင္ဒါအီစမိုင္သည္ ဂန္ဂ်ာ႐ႈိက္ ထားသျဖင့္
ရီေဝရီေဝျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ေဆး႐ုံကြန္ဂရစ္လမ္းေပၚတြင္ အသာ အယာေလၽွာက္သြားေသာ
မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ကို မာက်ဴရီမီးေရာင္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။
ဟင္၊ ေအးမိစံပါလား၊ ေအာ္ပေရးရွင္းသီေအတာဘက္ကို ထြက္သြားတာေတြ႕လိုက္ ရတယ္။ ဧကႏၲဒီေကာင္မေလး
နန္းမူတို႔အေၾကာင္းကို သိရွိထားၿပီထင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္သြား ေခ်ာင္းတာျဖစ္ရမယ္၊ ဒါအခြင့္အေရးပဲ၊ အျမန္လိုက္သြားမွ၊
အီစမိုင္သည္ ေအးမိစံထြက္သြားရာ ေနာက္သို႔ အသာကပ္၍လိုက္သြားသည္။ ေကာင္ မေလးသိပုံမေပၚ
သူမသည္ဆႏၵေစာေနပုံရသည္။ မူရစ္ရီေဝေနေသာ အီစမိုင္သည္ မေခ်ာေလး ၏ေပါင္တံဆုပ္ဆုပ္ခဲခဲႀကီးမ်ား၊
ဖင္သားဆိုင္ႀကီးမ်ားလႈပ္ရွားေနတာကို ေနာက္မွအာသာ ငမ္းငမ္းၾကည့္ရင္းလိုက္လာသည္။
ေအာ္ပေရးရွင္းခန္းမဘက္၌ လူျပတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔ကို ဘယ္သူမၽွ မေတြ႕ႏိုင္ေခ်။
“ ဟိတ္…မိစံ ”
“ အို… လန္႔လိုက္တာ ”
အထိန္တလန္႔ျဖစ္သြားေသာ ေအးမိစံမလုံမလဲျဖင့္ အီစမိုင္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။ ေကာင္မေလးေဒါေဖာင္းသြားသည္။
“ နင္ ငါ့ေနာက္ကိုဘာလိုက္လုပ္တာလဲ အီစမိုင္ ”
“ အဟဲ… နင္ဒီကိုဘာလာလုပ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္မိစံ ”
“ အို… ဘာလုပ္လုပ္ နင္နဲ႔ဘာဆိုင္လဲ ”
“ နင္ နန္းမူတို႔ကိုလာေခ်ာင္းတာမဟုတ္လား ”
“ ဟင္ ”
“ ရွက္မေနစမ္းပါနဲ႔မိစံ၊ နင္သိပ္ျမင္ခ်င္ေနတယ္မဟုတ္လား ”
“ ေအာင္မယ္ မဟုတ္က ဟုတ္က ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ”
“ နင္ေခ်ာင္းၾကည့္လဲအပိုပဲ ေမွာင္မဲေနတာ ဘာမွျမင္ရမွာမဟုတ္ဘူး ေတာ္ၾကာ ေႁမြကိုက္ေနအုံးမယ္ ”
“ အီစမိုင္ေနာ္ နင္႐ႈပ္႐ႈပ္ရွက္ရွက္ေတြ လာလုပ္မေနနဲ႔၊ ငါဆရာႀကီးတို႔နဲ႔သြားတိုင္ လိုက္မယ္ ”
“ တိုင္ေပါ့… နင္ဒီကိုဘာလာလုပ္တယ္ဆိုတာလဲ ငါျပန္ေျပာလိုက္မွာေပါ့ ”
ေအးမိစံစိုးရိမ္သြားသည္။ သူမဒီကိုလာတာသိသြားရင္ အလုပ္ျပဳတ္မွာေသခ်ာတယ္၊ အီစမိုင္ကို
အခ်ိဳျပန္သတ္ရေပေတာ့မည္။
“ အလကားပါအီစမိုင္ရယ္ ငါလဲၾကားလို႔လာတာပါ၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုနင္ဘယ္လို လုပ္သိလဲဟင္ ”
“ နင္သိပ္သိခ်င္ေနလားဟင္ ”
“ အင္း ”
“ ဒါျဖင့္ဟို အေမွာင္ထဲကိုလာ ငါေျပာျပမယ္၊ ေတာ္ၾကာလူေတြသိသြားရင္ မေကာင္း ဘူး ”
ခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ေအးမိစံသည္ အီစမိုင္၏ေခၚေဆာင္ရာသို႔လိုက္လာခဲ့သည္။
ခ်က္…ခ်က္…ခ်က္…ခ်က္…
သီေယတာခန္းမႀကီးထဲတြင္ ေမွာင္ႏွင့္မဲမဲျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘာမွမျမင္ရ၊ နာရီစကၠန္႔
သံမ်ားကိုပင္ပီပီသသႀကီးၾကားေနရ၏၊ နန္းမူ၏ရင္တစ္ခုလုံး စကၠန္႔သံႏွင့္မျခား ရင္ခုန္လ်က္ ရွိေပသည္။ နန္းမူသည္
ကုတင္ႀကီး၏အစြန္းဘက္တြင္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းတြဲေလာင္းခ်၍ တင္ပါး ခ်ိတ္ထိုင္ကာ သူ႕အလာကို
ရင္ခုန္စြာေစာင့္ေမၽွာ္လ်က္ရွိေပသည္။ အဟင္းဟင္း…မဂၤလာဦးည ရဲ႕ရင္ခုန္သံဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕၊
နန္းမူအသည္းတစ္ေအးေအး ရင္တဖိုဖိုျဖစ္ေနရ၏။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံဖူးဖို႔ေနေနသာသာ တခါမၽွပင္
အနမ္းပင္မခံခဲ့ဖူးေသာ အပ်ိဳစင္အဖို႔ ရင္ခုန္မိသည္မွာမဆန္း…
“ ဂ်ေလာက္… ကၽြိ ”
“ ဟင္…သူလာၿပီထင္တယ္ ”
တံခါးကိုအသာအယာတြန္းဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္၏။ နန္းမူ၏ညၾကည့္အႏုျမဴနာရီ ေလးမွာ ကိုးနာရီတိတိကို
ၫႊန္ျပေန၏။ နန္းမူ၏ႏွလုံးသားထဲမွ အျမန္ရထားႀကီးတစ္စင္းက အရွိန္ျပင္းစြာခုတ္ေမာင္းသြား၏။
တံခါးသည္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ပြင့္သံၾကားလိုက္ရ၏။
“ ဘယ္သူလဲဟင္ ”
“ ဒစ္စမတ္ ”
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႏွင့္ ခတ္တိုးတိုးေလးေခၚၾကည့္လိုက္သည္။ အေမွာင္ထဲမွ ျပန္ထူးသံကိုၾကားရ၏။
နန္းမူေစာေစာကထိုးထားေသာ ေဆးတခိုးေၾကာင့္ တစတစမူးရစ္ ရီေဝလ်က္ရွိသည္။
မဲမဲသ႑န္သည္ တံခါးကိုအေသအခ်ာျပန္ပိတ္၍ သူမရွိရာသို႔တေျဖးေျဖးခ်င္းေလၽွာက္ လာသည္။
နန္းမူေၾကာက္႐ြံ႕ရင္ခုန္စြာ ကုတင္က်ယ္ႀကီးေပၚ၌ ဖင္တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ေနာက္ျပန္ ဆုတ္သြားသည္။
“ ဆရာမဘယ္မွာလဲ… ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမ မျမင္ရဘူး ”
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္သည္ အဂၤလိပ္လိုမပီမသေျပာရင္း ကုတင္ရွိရာသို႔ခ်ည္းကပ္ လာသည္။
ကုတင္ေစာင္းႏွင့္ဝင္တိုက္သည္ ၿပီးေတာ့ကုတင္ေပၚသို႔တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တက္လာသည္။ နန္းမူအသံမေပးရဲပဲ ၿငိမ္ေနသည္။
“ အို… အေမ့ ”
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္က နန္းမူ၏ေျခဖမိုးႏုႏုေလးကို စမ္းမိသြားသျဖင့္ ဆြဲကိုင္လိုက္သည္။ နန္းမူေယာင္ယမ္းၿပီး
ေအာ္လိုက္မိ။ နန္းမူေျခေထာက္ကို သူ႕ဘက္သို႔ ဆြဲကပ္ယူလိုက္သည္။
“ မ႐ုန္းပါနဲ႔ဆရာမရယ္ မေၾကာက္ပါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္ပါဆရာမရယ္ ”
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္မွာ ရာဂရွိန္တက္ေနပုံရသည္၊ သူ႕အသံကကတုန္ကရီျဖင့္မူမမွန္၊ သူ႕ေျခေထာက္ကို
ဆြဲထားမိေသာ လက္ဖဝါးၾကမ္းႀကီးမ်ားက ထမီေအာက္မွ ေျခသလုံးသား ႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္သတ္ေန၏။ နန္းမူ၏ေပါင္ကို
ထမီေပၚမွပြတ္သတ္ရင္း၊ ထမီကိုအေပၚသို႔ ဆြဲတင္လိုက္၏။ နန္းမူသည္ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုေစ့ထားမိသည္။ သူကိုင္တြယ္ပုံမွာ
ႏူးညံ့လြန္း လွသည္။ နန္းမူဘာသံမွမထြက္ေအာင္ အသားေလးမ်ားက တဆတ္ဆတ္ တုန္လ်က္ရွိသည္။
သူက နန္းမူ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ဘက္သို႔ဆြဲယူလိုက္ၿပီး “ ဆရာမအသား အေရက သိပ္ႏူးညံ့တာပဲေနာ္
”
နန္းမူ၏ေပါင္သားႏုႏုေလးမ်ားကို လန္တတ္ေနေသာ ထမီေပၚမွတဝက္ အသားခ်င္း ထိလ်က္တဝက္
ကိုင္တြယ္ရင္းေျပာခဲ့သည္။ သူအရက္ေသာက္ထားပုံရ၏။ အရက္နံ႔က တေထာင္းေထာင္းထေနသျဖင့္
နဂိုကလဲမူးရစ္ေနေသာနန္းမူက ႏွာေခါင္းေလး႐ႈံ႕ကာ အသက္ ေအာင့္ထားမိေလသည္။
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္၏ ေခါင္းႀကီးကနန္းမူ၏ နန္းမူ၏ေပါင္တံရွည္ႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ေရာက္လာ၏။ ထိုအခ်ိန္ထိ
နန္းမူမလႈပ္ရွားရဲေသးေပ၊ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုသာ ခပ္တင္းတင္းေစ့ ထားမိသည္။ ထမီေလးမွာ
ေပါင္လယ္အထိသာလန္တက္ေနေသးသည္။ နန္းမူဆြဲခ်ဖုံးဖိ ေသာ္လည္းမရ၊ သူ႕လက္ႀကီးကထမီကို
ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားေလသည္။
မုတ္ဆိတ္၊ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ား ထူလျပစ္ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာႀကီးသည္ နန္းမူ၏ေပါင္
ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပြတ္သတ္လာေလသည္။ ထူထဲၾကမ္းတမ္းလွေသာ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ားပြတ္သတ္မႉ ေၾကာင့္
နန္းမူ၏ေပါင္းတြင္းသားေလးမ်ားမွာ စူးရွရွႏွင့္ ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနရေလသည္။ သူက နန္းမူ၏ေပါင္းတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ားကို
ႏႉတ္ခမ္းေမႊးျဖင့္ ညင္ညင္သာသာပြတ္ေပးေန၏။
နန္းမူ၏လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ားက သူ႕ဆံပင္မ်ားၾကားသို႔အလ်ိဳလ်ိဳေရာက္ ရွိသြားသည္။
တခ်က္တခ်က္သူ၏ႀကီးမားေသာ ႏွာေခါင္းႀကီးကတ႐ႈပ္႐ႈပ္ျဖင့္ နန္းမူ၏ ေပါင္ၾကားနားသို႔ေရာက္လာ၏။
နန္းမူ၏ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွ အနံ႔တမ်ိဳးထြက္ေနသည္ကို အားရပါးရ႐ႉ႐ႈိက္ေနဟန္ တူ၏။
နန္းမူကထိုင္လ်က္ေျခဆင္းထားသလို သူကနန္းမူ၏ေပါင္ေပၚတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ေမွာက္လ်က္အေနအထားျဖစ္၏။
သူ၏လက္ဖဝါးၾကမ္းႀကီးႏွစ္ဖက္က နန္းမူ၏တစ္တစ္ကားကားဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကိုထမီ ေပၚမွဆုပ္နယ္ေန၏။
သူသည္နန္းမူ၏ တုပ္တုပ္ခဲခဲ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ဖင္အိအိကားကားႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊
ႏွာေခါင္းႀကီးျဖင့္ေလ်ာက္နမ္းေန၏။ သူ႕ဦးေခါင္းက နန္းမူ၏အထက္ပိုင္းသို႔ေရာက္လာေတာ့သည္။ ႏွာေခါင္းေတြ
ပါးစပ္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းတြင္အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္သည္ အကိုင္အတြယ္ကၽြမ္းက်င္လွပါ၏။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို
စိတ္ပါလာေအာင္ႏႈိးဆြသည့္ေနရာတြင္ကၽြမ္းက်င္လွ၏၊ နန္းမူမွာလူးလြန္႔ေနသည္။
တကယ္ေတာ့နန္းမူမွာ မႏူးခင္ကတည္းကနပ္ေနေသာ နပ္စ္မေလးရယ္ပါ။
သူ႕လက္ဖဝါးႀကီးေတြက နန္းမူေပါင္ၾကားထဲသို႔ဝင္လာသည္။ ထမီေအာက္သို႔ လက္ႏႈိက္ကာ
ေစာက္ဖုတ္ကေလးကိုစမ္းသည္။ ေစာက္ေမႊးကေလးမ်ားကို စမ္းမိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို အုပ္ကိုင္လာေတာ့
နန္းမူကသု႔လက္ႀကီးကို တြန္းဖယ္သည္။ မရ ျပန္ကိုင္လာသည္၊ နန္းမူမဖယ္ေတာ့။
ကာမႂကြေဆးေၾကာင့္ နန္းမူေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ အရည္မ်ားစိုစြတ္ေန၍ ဖင္ၾကားထဲ မွာပါ႐ႊဲေနသည္။
သူ႕လက္ေခ်ာင္းႀကီးမ်ားျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏုႏုေလးမ်ားအၾကား အလယ္ေအာက္ပြတ္ဆြဲေန၏၊
နန္းမူတအင့္အင့္ျဖစ္လာၿပီးအလိုအေလ်ာက္ ေပါင္ေလးကား မိသည္။ သူ႕မ်က္ႏွာႀကီးကလက္ႏႈိက္ထားရာသို႔တိုးလာသည္။
ႏွာေခါင္းႀကီးက နန္းမူ၏ေစာက္ပတ္နားသို႔ ေရာက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ကေလးကို အေမႊးမ်ားေပၚမွနမ္းသည္။
နန္းမူေပါင္ေလးကို ၿဖဲေပးလိုက္မိသည္။
သူသည္ နန္းမူ၏ထမီေလးကို ခါးလည္အထိဆြဲလန္မတင္လိုက္သည္။ နန္းမူ ေပါင္ေတြေရာဖင္ေတြေရာေပၚကုန္သည္။
အေမွာင္ထဲမွာမို႔ ဘာမွမျမင္ရသျဖင့္ေတာ္ေသးသည္။
နန္းမူ၏ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုဆြဲၿဖဲလိုက္ကာ ေပါင္ၾကားသို႔ေခါင္းဝင္၍ ေဖါင္းႂကြလ်က္ ရွိေသာ ေစာက္ပတ္ကေလးကို
ပါးစပ္ႀကီးျဖင့္ကုန္းစုပ္ေတာ့သည္။
“ အို…ဟို… အဟင္းဟင္း… ဗိုလ္မႉးရယ္ ”
နန္းမူ၏ႏွင္းဆီႏႈတ္ခမ္းေလးပြင့္သြား၏။ ပါးစပ္မွၿငီးျငဴသံထြက္လာသည္။ ေစာက္ ပတ္အတြင္းမွ
ကလိကလိျဖစ္ေအာင္ယားလာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားပင္ စူႂကြလာသည္။ နန္းမူတကိုယ္လုံးၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖင့္
ကာမအရသာကိုခံစားေနရသည္။
“ ႁပြတ္…….ႁပြတ္…….ပလတ္…….ပလတ္ ”
ဗိုလ္မႉးဒစ္စမတ္က နန္းမူ၏ေစာက္ပတ္ကေလးကို အငမ္းမရကုန္းစုပ္ေတာ့၏။ လၽွာႏွင့္လည္းယက္ေပး၏၊
နန္းမူဖင္ႀကီးေကာ့တက္လာသည္။ သူ႕ဆံပင္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္း ႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ တအားကုပ္ဆြဲထားမိသည္။
တင္းမာေထာင္ႂကြေနေသာ ေစာက္စိကေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္၏၊ သြားျဖင့္ကိုက္၏၊ လၽွာျဖင့္ထိုး၍
ေမႊေႏွာက္ကလိ၏၊ ေစာက္ပတ္အတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ယက္၏၊ နန္းမူ တကိုယ္လုံးတဏွာရာဂေတြႂကြတက္လာသည္။
နန္းမူေပါင္ကိုအစြမ္းကုန္ၿဖဲကားေပးထား၏။
သူ႕လၽွာေႏြးေႏြးႀကီးက နန္းမူေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံးမွတဆင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္လာသည္။